Μάλιστα το eurasiantimes.com, αναφέρεται και σε άρθρο του Διευθυντή του Directus.gr, Ανδρέα Μουντζουρούλια το 2020 για το Κασμίρ.
Το 2021, εμφανίστηκαν αναφορές ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει μισθοφόρους για να διεξαγάγουν πολέμους αντιπροσώπων στο Κασμίρ.
Το 2022, εμφανίστηκαν αναφορές για ξένους μαχητές και ομάδες μισθοφόρων που κινητοποιήθηκαν από το SADAT για να αναπτυχθούν στην Παλαιστίνη και το Κασμίρ. Αυτές οι αναφορές επιβεβαιώθηκαν όταν ο διοικητής της πολιτοφυλακής του Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA), «Ταξιαρχίες Σουλεϊμάν Σαχ», Μοχάμεντ Αμπού Άμσα, δήλωσε την εκτόπιση ορισμένων από τις μονάδες τους στην περιοχή του Κασμίρ.
Αυτές οι μονάδες πιστεύεται ότι επανατοποθετήθηκαν από την πόλη Şiyê κοντά στην περιοχή Αφρίν. Το Αφρίν είναι μία από τις τρεις αρχικές περιοχές της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας. Η Amsha ανέφερε επίσης ότι κάθε νεοσύλλεκτος θα λάμβανε μια αρχική αμοιβή 2.000 $.
Περαιτέρω αναφορές παρόμοιας δραστηριότητας στρατολόγησης που εξαπλώθηκαν στο Azaz, το Jarablus, το Bab και το Idlib έχουν κάνει ειδήσεις με μεγάλη προσοχή.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η SADAT έχει εμπλακεί άμεσα στην εκπαίδευση των Σύριων Σουνιτών μαχητών από τον αγώνα τους εναντίον του Άσαντ και είναι επίσης γνωστό ότι στέλνει τους εθελοντές μαχητές του SNA στη Λιβύη.
Για να κατανοήσουμε τη βαρύτητα της επιρροής του SADAT, είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε την ικανότητα τέτοιων PMC να συνδυάζουν «την πολιτική στρατηγική με τη στρατιωτική δύναμη» για να τιμήσουν την προσφορά ενός συγκεκριμένου πολιτικού καθεστώτος σε ένα έθνος.
Οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC) είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα τύπων PMC. Έχει καταφέρει να αποκτήσει τον έλεγχο σε περιοχές στον Λίβανο, το Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη.
Σε αντίθεση με τις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις – τον Artesh, το IRGC παραμένει πιστό σε ένα πολιτικό καθεστώς και όχι μόνο στο έθνος.
Τα PMC δίνουν στα έθνη τους το πλεονέκτημα της «ανεπίσημης και άρνησης». Οι χώρες είναι λαθραία σε θέση να συμμετέχουν σε παραστρατιωτικές επιχειρήσεις, να εμπλέκονται σε τρομοκρατικές δραστηριότητες ή να ασκούν έμμεσα την επιρροή τους σε εξωτερικές περιφερειακές συγκρούσεις εκτός Τουρκίας, ειδικά σε περιοχές που τους ενδιαφέρουν.
Ο όμιλος Wagner που συνδέεται με τον Yevgeny Prigozhin έχει επίσης ενεργήσει ως βοηθοί και ως στοιχείο που τροφοδοτεί αρνητικές ενέργειες για λογαριασμό της Ρωσίας.
Ο Ερντογάν έχει εδραιώσει με επιτυχία και αποτελεσματικά την εξουσία μέσω εκκαθαρίσεων και συνταγματικών δημοψηφισμάτων για να αποκτήσει κυριαρχία και έλεγχο στους θεσμούς στην Τουρκία. Το 2002, όταν ο Ερντογάν έγινε πρωθυπουργός, ο τουρκικός στρατός είχε κλίση προς τις κοσμικές και κεμαλικές παραδόσεις (που καθιέρωσε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ).
Αυτό ανέκαθεν παρουσιαζόταν ως εμπόδιο στις ισλαμικές ιδεολογίες που εξυπηρετούσε ο Ερντογάν. Αρχικά, υποθέτοντας το πρόσχημα ενός δημοκρατικού ηγέτη που υποστηρίζει τα δόγματα του Ατατούρκ, ο Ερντογάν κέρδισε την υποστήριξη τόσο των συντηρητικών όσο και των φιλελεύθερων ομάδων.
Έχοντας συγκεντρώσει τεράστια υποστήριξη εντός της Τουρκίας, ο Ερντογάν γύρισε την πλάτη του στους συμμάχους του και καθιέρωσε μια αυταρχική εξουσία και πολιτικές. Έκτοτε, ο Ερντογάν προσπάθησε να υπερασπιστεί το Ισλάμ και να εξάγει την επιρροή του εμπλέκοντας τους παραστρατιωτικούς και τους αντιπροσώπους του σε διάφορες περιοχές.
Ο παραστρατιωτικός του Ερντογάν λειτουργεί με τρεις τρόπους. Το πρώτο επίπεδο είναι μέσω της αξιοποίησης ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών και εργολάβων άμυνας/ασφάλειας, το δεύτερο μέσω εγκληματικών/μαφιόζων δικτύων και, τέλος, μέσω διαφόρων ταξιαρχιών ή ενώσεων νεολαίας.
Ο Adnan Tanriverdi ίδρυσε τη SADAT το 2012. Ο Tanriverdi ανήκει σε μια ομάδα στρατιωτικών που απολύθηκαν από τον τουρκικό στρατό λόγω των εξτρεμιστικών ισλαμιστικών τάσεων τους τη δεκαετία του 1990.
Ο Tanriverdi ήταν επίσης αρθρογράφος της Yeni Akit, μιας φιλοκυβερνητικής και ισλαμικής έκδοσης που συμπάσχει με εξτρεμιστικές ή ριζοσπαστικές ισλαμικές ομάδες. Το 2012, ήρθαν στο φως αναφορές για πολλές βάσεις SADAT στον Μαρμαρά και την Κωνσταντινούπολη.
Το 2015, ο Tanriverdi ζήτησε τη δημιουργία αυτόνομων Τουρκμενικών και Σουνιτικών Αραβικών περιοχών γύρω από τα τουρκικά συριακά σύνορα.
Παρά τη διάθεση του Τανριβερντί, αργότερα διορίστηκε ως επικεφαλής σύμβουλος του Ερντογάν στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία. Ο διορισμός του μπορεί να οφείλεται στη συμμετοχή του SADAT στην καταπίεση του πραξικοπήματος του 2016. Φωτογραφίες και βίντεο που τραβήχτηκαν από πολίτες με το προσωπικό της SADAT να επιτίθεται στους πραξικοπηματίες στη γέφυρα του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη εμφανίστηκαν στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης το 2016.
Το 2016, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στο Πακιστάν, μίλησε στο πακιστανικό κοινοβούλιο στο οποίο συμμετείχε η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση του Πακιστάν και υποσχέθηκε την υποστήριξή του στο Πακιστάν για το ζήτημα του Κασμίρ.
Οι διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις μεταξύ Πακιστάν και Τουρκίας έχουν επεκταθεί σημαντικά. Μέσω της αμοιβαίας κατανόησης, και οι δύο υποστηρίζουν μια αμοιβαία προσφορά εναντίον της Ινδίας.
Για χρόνια η SADAT αλληλεπιδρά με διάφορες ομάδες τζιχαντιστών στη Νότια Ασία και έχει δείξει μια συγγένεια με πολλούς τρομοκράτες που γεννήθηκαν στο Κασμίρ. Ο Syed Ghulam Nabi Fai, ένας καταδικασμένος εγκληματίας που εξέτισε ποινή στην ομοσπονδιακή φυλακή των ΗΠΑ, υπήρξε στενός συνεργάτης του SADAT.
Πρόσφατα, ο Φάι εθεάθη σε μια συνάντηση της SADAT να χαιρετίζει τους ισλαμιστές μισθοφόρους και τους τζιχαντιστές μαχητές της SADAT ως ήρωες, ενώ τους συνέκρινε με τους εθελοντές, τους μαχητές και τους μισθοφόρους που στάλθηκαν στην Ουκρανία.
Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Mesut Hakkı Caşın, σύμβουλος του Τούρκου προέδρου για θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, και ο Πακιστανός γερουσιαστής Muhammad Talha Mahmood, ο ομοσπονδιακός υπουργός για τα κράτη και τις παραμεθόριες περιοχές.
Το Foundation for Human Rights and Freedoms and Humanitarian Relief είναι μια ΜΚΟ που διευθύνεται από τον İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı, ή IHH, στην πακιστανική πλευρά του Κασμίρ.
Το IHH έχει δεσμούς με τρομοκρατικές ομάδες όπως η Αλ Κάιντα, άμεσους δεσμούς με το Λαϊκό Μέτωπο της Ινδίας (PFI) και πιστεύεται ότι είναι ευθυγραμμισμένο με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν. Η στολή συνδέεται με την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών MIT, με επικεφαλής τον στενό σύμμαχο του Ερντογάν Χακάν Φιντάν. Ο Φιντάν παραμένει επίσης στενός συνεργάτης του SADAT.
Με την Τουρκία να υποστηρίζει την εκστρατεία του Πακιστάν κατά της Ινδίας, το επίπεδο των απειλών και των κινδύνων εναντίον Ινδών υπηκόων και διπλωματών είναι ανησυχητικό.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1992, τρία μέλη μιας τρομοκρατικής ομάδας – ο Tevhid Selam, μια ομάδα πληρεξουσίων που διαχειριζόταν η δύναμη Quds του Ιράν, πυροδότησε μια βόμβα στο αυτοκίνητο ενός Ινδού διπλωμάτη Yash Paul Kumar στην Άγκυρα. Ευτυχώς, ο Kumar γλίτωσε χωρίς να τραυματιστεί.
Μετά από έρευνα, αποκαλύφθηκε ότι ο Ferhan Özmen, ο εγκέφαλος πίσω από την επίθεση, ήθελε να μεταφέρει ένα μήνυμα στην Ινδία σχετικά με τα γεγονότα στο Κασμίρ. Ένα τέτοιο προηγούμενο καθιστά πιο πιθανή την πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων, δεδομένου ότι περισσότεροι παράγοντες όπως η SADAT συμμετέχουν τώρα σε εκστρατείες κατά της Ινδίας.
Συμπέρασμα
Οι πόλεμοι μεσολάβησης θα συνεχιστούν ως ο κανόνας στο μέλλον. Λόγω του ανταγωνισμού ισχύος μεταξύ των κρατών σε χώρους ασφάλειας, επιρροής και πόρων, τα περισσότερα κράτη αναμένεται να χρησιμοποιήσουν τέτοιες μεθόδους για να επιτύχουν τους στόχους τους χωρίς να εμπλακούν σε συμβατικό πόλεμο.
Οι πόλεμοι αντιπροσώπων διασφαλίζουν τη θέση της άρνησης, είναι αποτελεσματικά γρήγοροι στην επίτευξη άμεσων στόχων, σε αντίθεση με έναν συμβατικό πόλεμο, και είναι οικονομικά αποδοτικοί σε σύγκριση με έναν πόλεμο που θα επηρέαζε άμεσα το κράτος οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά.
Όπως φαίνεται στους πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία, οι πόλεμοι με αντιπροσώπους δεν είναι πλέον μονομερή ζητήματα αλλά πολυμερή ζητήματα λόγω των συμμαχιών πληρεξουσίων που θα προέκυπταν από την κατανόηση μεταξύ των περιφερειακών δυνάμεων και των παγκόσμιων δυνάμεων.
Κράτη όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Ρωσία χρησιμοποιούν πολέμους αντιπροσώπων για τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Οι ΗΠΑ έχουν δει να υιοθετούν μια βραχυπρόθεσμη συναλλακτική προσέγγιση για τους πληρεξούσιους.
Ενώ οι δυνάμεις πληρεξουσίου μπορεί να φαίνονται επωφελείς για τις πολιτείες που τις χρησιμοποιούν, μπορεί να μην είναι πάντα απίθανο να συνδεθούν με ποιους μπορεί να συνδέονται οι περισσότεροι.
Οι νόμοι της ένοπλης σύγκρουσης δεν έχουν ακόμη καλύψει πλήρως το νομικό καθεστώς ορισμένων PMC και τον βαθμό των ευθυνών του κράτους σε πολέμους αντιπροσώπων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει μια διαφαινόμενη απειλή που έθνη όπως η Ινδία δεν μπορούν να παραβλέψουν ή να αρνηθούν.
Δημοσίευση σχολίου