Παντελής Ζαγοριανίτης
Σε μια λογική ταμπλόιντ ιντερνετικής δημοσιογραφίας ο τίτλος δύσκολες ώρες θα ταίριαζε απόλυτα στην κατάσταση που βρίσκεται πολιτικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης.
Τους τελευταίους μήνες έζησε αρχικά την ευωχία της εκλογικής του νίκης και της ανάδειξης του σε πρόεδρο του τρίτου κόμματος που φιλοδοξεί να αποτελεί ρυθμιστή των εξελίξεων.
Μετά ήρθε η αμείλικτη καθημερινότητα και μαζί της ήρθαν μια σειρά αβέβαιων και ορισμένες φορές αντιφατικών θέσεων και δηλώσεων καθώς και λανθασμένων ή ημιτελών χειρισμών που τον φέρνουν σε δυσχερή θέση.
Και για να ξεφύγει από αυτή, επιλέγει, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, να κάνει μια κατηγορηματική δήλωση που θα τον ακολουθεί και μετεκλογικά, ως μονόδρομος.
Εκλαϊκεύοντας πολιτικά τις θέσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ καταγράφουμε ένα διττό μήνυμα προς τους ψηφοφόρους:Ψηφίστε μας για να γλυτώσετε από τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα. Για να συνεργαστούμε με τους μηχανισμούς τους χωρίς τους ίδιους. Είναι δηλαδή ένα σήμα προς τα αντισυστημικά αντανακλαστικά κάθε ψηφοφόρου που επικεντρώνεται στα πρόσωπα και όχι κατ’ ανάγκη στις πολιτικές. Και
Αν δεν μας ψηφίσετε την ευθύνη θα έχετε εσείς καθώς εμείς θα κάτσουμε στην άκρη και θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
Η μετάφραση της επόμενης μέρας
Κανείς δεν γνωρίζει πως αυτό το μήνυμα θα μεταφραστεί από τον ίδιο τον κ. Ανδρουλάκη μόλις κλείσει η πρώτη κάλπη, αρχικά. Ποιο δηλαδή είναι το ποσοστό πάνω από το οποίο θα δεχθεί να συνομιλήσει για στήριξη κυβερνητικού σχήματος.
Ας δούμε όμως και την ουσία: Ο κ. Ανδρουλάκης μπαίνει σε ένα μετεκλογικό κυκεώνα και ο ίδιος και το κόμμα του. Κατ’ αρχήν δεν μπορεί εύκολα να εξηγήσει πως είναι δυνατόν να υποχρεώσει ένα κόμμα που ενδεχομένως χρειάζεται έναν ή δυο βουλευτές για τη δεδηλωμένη να στηρίξει έναν πρωθυπουργό άλλο από τον αρχηγό του.
Μόνον αν η απόσταση από την αυτοδυναμία είναι πολύ μεγάλη, ειδικά τη δεύτερη Κυριακή, τότε θα έχει κάποιο σχετικό νόημα αυτό το βέτο. Αλλά παίζει με τις πιθανότητες, όπως στη ρώσικη ρουλέτα.
Ο κ. Ανδρουλάκης έχει φτάσει με το πέρασμα των μηνών στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ σε ένα μονόδρομο που ενδεχομένως θα αποδειχθεί και αδιέξοδο.
Εάν από την αρχή έλεγε και επέμενε μονότονα και δογματικά στη λογική του εμείς έχουμε 10, 20 ή όσες αδιαπραγμάτευτες θέσεις αρχής και όποιος θέλει να συνεργαστούμε θα πρέπει να κάνουμε συγκεκριμένες δεσμευτικές συμφωνίες επί προγραμματικής βάσης τότε δεν θα αναγκαζόταν να πηγαίνει μπρος πίσω, δεξιά αριστερά για να μην… τρακάρει.
Προφανώς κάποιοι θα τον κατηγορούσαν γι’ αυτό αλλά δεν έπρεπε να το φοβηθεί. Όταν κάποιος σου ζητάει αυτοβούλως να του πουλήσεις κάτι δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί ότι θέλεις πολλά. Απλώς δεν θα το πάρει
Στην πολιτική τα πρόσωπα έχουν σημασία, αλλά τελικά στην κυβερνησιμότητα ενός τόπου σημασία έχει το αποτέλεσμα.
Εκτός κι αν ο κ. Ανδρουλάκης, παρά τα όσα λέει, δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε κανενός είδους κυβερνητικό σχήμα εκτιμώντας ότι στο τέλος θα βρεθεί χαμένος.
Είναι και αυτό μια θέση που μπορεί να συζητηθεί.
Αλλά όπως έφερε τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν να είναι χαμένος και στα μονά και στα ζυγά.
Δημοσίευση σχολίου