Raymond Ibrahim
GATESTONE INSTITUTE
Αφού σημειώθηκε ότι «υπήρξε μια αξιοσημείωτη άνοδος στις επιθέσεις με θρησκευτικά κίνητρα από Παλαιστίνιους Μουσουλμάνους εναντίον Χριστιανών στη Βηθλεέμ», μια έκθεση της 21ης Νοεμβρίου προσφέρει τα εξής παραδείγματα: “Πριν από μόλις δύο εβδομάδες, ένας μουσουλμάνος κατηγορήθηκε ότι παρενοχλούσε νεαρές χριστιανές σε μια Ορθόδοξη Εκκλησία των Προπατόρων στο Beit Sahour κοντά στην πόλη της Βηθλεέμ. Αμέσως μετά, η εκκλησία δέχτηκε επίθεση από ένα μεγάλο πλήθος Παλαιστινίων ανδρών που πέταξαν πέτρες στο ναό τραυματίζοντας χριστιανούς.
Η Παλαιστινιακή Αρχή, υπεύθυνη για την ασφάλεια στην περιοχή, δεν έκανε τίποτα. Τον Οκτώβριο, άγνωστοι ένοπλοι πυροβόλησαν στο ξενοδοχείο Bethlehem, ιδιοκτησίας χριστιανών, μετά από ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συσχέτισε το ξενοδοχείο με το αστέρι του Δαβίδ και την Μενόρα. … Δεν έγιναν συλλήψεις. Ίσως το μεγαλύτερο σοκ στην κοινότητα ήρθε τον Απρίλιο, όταν ο Παλαιστίνιος ευαγγελικός πάστορας, Johnny Shahwan, συνελήφθη από τις δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής με την κατηγορία της «προώθησης της ομαλοποίησης σχέσεων» με το Ισραήλ…
Τον Ιανουάριο, μια μεγάλη ομάδα μασκοφόρων που κουβαλούσαν ξύλα και σιδερένιες ράβδους επιτέθηκαν στους Χριστιανούς αδελφούς, Νταούντ και Ντάχερ Νασάρ, στο αγρόκτημά τους κοντά στη Βηθλεέμ. Τα παλαιστινιακά δικαστήρια εργάζονται για την κατάσχεση της φάρμας που ανήκε στην οικογένεια από την Οθωμανική Αυτοκρατορία». Η δίωξη των Παλαιστινίων Χριστιανών είναι, στην πραγματικότητα, ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Ραβίνο Pesach Wolicki, Διευθυντή του Κέντρου Εβραϊκής-Χριστιανικής Κατανόησης και Συνεργασίας: “Δυστυχώς, αυτές οι πρόσφατες επιθέσεις εναντίον εκκλησιών δεν είναι καινούριες.
Οι Χριστιανοί δέχονται επιθέσεις στη Βηθλεέμ για πολλά, πολλά χρόνια. Υπήρξαν βομβαρδισμοί. Υπάρχουν σχεδόν συνεχείς σωματικές επιθέσεις εναντίον χριστιανών. Πραγματοποιούνται σε τακτική βάση, πάντα από τότε που ανέλαβε η Παλαιστινιακή Αρχή». Σύμφωνα με τον Kamal Tarazi, έναν χριστιανό που έφυγε από την ελεγχόμενη από τη Χαμάς λωρίδα της Γάζας το 2007, «Τη στιγμή που [η Χαμάς] ανέλαβε τον έλεγχο [της Γάζας], άρχισαν να μας διώκουν, να καταστρέφουν τις εκκλησίες μας και να αναγκάζουν τους Χριστιανούς να ασπαστούν το Ισλάμ.
“Πριν φύγει, ο Ταράζι κάλεσε τους Μουσουλμάνους και τους Χριστιανούς να ενωθούν ενάντια στη Χαμάς. Ως αποτέλεσμα, «με φυλάκισαν πολλές φορές», είπε. “Ξέρετε τι είναι η φυλακή της Χαμάς; Είναι σκέτο βασανιστήριο.” Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι οι χριστιανοί που ζουν υπό την Παλαιστινιακή Αρχή (PA) υφίστανται συνεχή κακομεταχείριση που δεν βιώνουν οι μουσουλμάνοι. Το 1947, οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 85% του πληθυσμού της Βηθλεέμ, ενός αρχαίου χριστιανικού οχυρού. Μέχρι το 2016, οι χριστιανοί είχαν μειωθεί μόνο στο 16% του πληθυσμού.
«Σε μια κοινωνία όπου οι Άραβες Χριστιανοί δεν έχουν φωνή και προστασία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι φεύγουν», σημείωσε ο Justus Reid Weiner, δικηγόρος που γνωρίζει την περιοχή. «Η συστηματική δίωξη των χριστιανών Αράβων που ζουν στις παλαιστινιακές περιοχές αντιμετωπίζεται με σχεδόν απόλυτη σιωπή από τη διεθνή κοινότητα, τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μέσα ενημέρωσης και τις ΜΚΟ». Περιστατικά δίωξης δεν αναφέρονται ποτέ από διεθνή μέσα ενημέρωσης. Μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, ένας χριστιανός Άραβας κάτοικος της Βηθλεέμ τόνισε ότι όλες οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις που αναφέρονται παραπάνω αναφέρθηκαν ελάχιστα ακόμη και εντός του ίδιου του Ισραήλ, πριν προσθέσει:
“Αυτό πρέπει να ακουστεί για να εκπαιδεύσουμε τον εβραϊκό και τον χριστιανικό κόσμο για την κατάσταση της Βηθλεέμ. Συμβαίνουν συνεχώς περιστατικά, είτε είναι γείτονες ο ένας εναντίον του άλλου, είτε άνθρωποι στους δρόμους, ακόμη και οργανώσεις και εκκλησίες. Τις περισσότερες φορές, είναι η περίπτωση της μουσουλμανικής κοινότητας να υπερισχύει της μειονότητας, που είναι η χριστιανική κοινότητα.
«Οι επιθέσεις των μουσουλμάνων σε χριστιανούς συχνά αγνοούνται από τη διεθνή κοινότητα και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία φαίνεται να μιλούν ανοιχτά μόνο όταν μπορούν να βρουν τρόπο να κατηγορήσουν το Ισραήλ», έγραψε ο μουσουλμάνος δημοσιογράφος Khaled Abu Toameh. «Μια άλλη ανησυχητική κατάσταση είναι ότι οι ηγέτες της χριστιανικής κοινότητας στη Δυτική Όχθη είναι απρόθυμοι να θεωρήσουν την Παλαιστινιακή Αρχή και την Χαμάς υπεύθυνους για τις επιθέσεις. Φοβούνται την ανταπόδοση και προτιμούν να ακολουθήσουν την επίσημη γραμμή του να θεωρήσουν το Ισραήλ αποκλειστικά υπεύθυνο για τη δυστυχία της χριστιανικής μειονότητας».
Η Open Doors, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρακολουθεί τις διώξεις των Χριστιανών, αναφέρει ότι οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί υποφέρουν: «Όσοι προσηλυτίζονται στον Χριστιανισμό από το Ισλάμ, ωστόσο, αντιμετωπίζουν τη χειρότερη χριστιανική δίωξη και είναι δύσκολο για αυτούς να συμμετέχουν με ασφάλεια στις υπάρχουσες εκκλησίες. Στη Δυτική Όχθη απειλούνται και υφίστανται μεγάλη πίεση, στη Γάζα η κατάστασή τους είναι τόσο επικίνδυνη που ζουν τη χριστιανική τους πίστη με άκρα μυστικότητα… Η επιρροή της ριζοσπαστικής ισλαμικής ιδεολογίας αυξάνεται και οι ιστορικές εκκλησίες πρέπει να είναι διπλωματικές στην προσέγγισή τους απέναντι στους μουσουλμάνους».
Η μοναδική κατάσταση των Παλαιστινίων Χριστιανών – που ζουν σε μια πολιτικά αμφισβητούμενη αρένα όπου η “δημόσια εικόνα” και επομένως η γνώμη είναι το παν – εξηγεί επίσης την έλλειψη έκθεσης. Μια αναφορά του Δρ Έντι Κοέν τεκμηριώνει περισσότερες περιπτώσεις δίωξης χριστιανών. Όλα συνέβησαν κατά σειρά, λίγο πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης, και κανένα από τα οποία δεν αναφέρθηκε από τα λεγόμενα “mainstream media”:
25 Απριλίου: «Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι του χριστιανικού χωριού Τζίφνα κοντά στη Ραμάλα… δέχθηκαν επίθεση από μουσουλμάνους ένοπλους… αφού μια γυναίκα από το χωριό υπέβαλε καταγγελία στην αστυνομία ότι ο γιος ενός επιφανούς, της Φατάχ -Συγγενής ηγέτης είχε επιτεθεί στην οικογένειά της. Σε απάντηση, δεκάδες ένοπλοι της Φάταχ ήρθαν στο χωριό, έριξαν εκατοντάδες σφαίρες στον αέρα, πέταξαν βόμβες βενζίνης ενώ φώναζαν κατάρες και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στη δημόσια περιουσία. Ήταν θαύμα που υπήρχαν κανένα νεκρό ή τραυματία».
13 Μαΐου: «Βάνδαλοι εισέβαλαν σε μια εκκλησία της Μαρωνιτικής κοινότητας στο κέντρο της Βηθλεέμ, τη βεβήλωσαν και έκλεψαν ακριβό εξοπλισμό που ανήκε στην εκκλησία, συμπεριλαμβανομένων των καμερών ασφαλείας… είναι η έκτη φορά που οι Μαρωνίτες εκκλησία στη Βηθλεέμ έχει υποστεί πράξεις βανδαλισμού και κλοπής, συμπεριλαμβανομένης μιας εμπρηστικής επίθεσης το 2015 που προκάλεσε σημαντικές ζημιές και ανάγκασε την εκκλησία να κλείσει για μεγάλο χρονικό διάστημα».
16 Μαΐου: «Ήρθε η σειρά της Αγγλικανικής εκκλησίας στο χωριό Aboud, δυτικά της Ραμάλα. Βάνδαλοι έκοψαν τον φράχτη, έσπασαν τα παράθυρα της εκκλησίας και εισέβαλαν μέσα. Την βεβήλωσαν, έψαξαν για πολύτιμα αντικείμενα και έκλεψε πολύ εξοπλισμό». Αυτές οι επιθέσεις, που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια τριών εβδομάδων, ταιριάζουν στο ίδιο μοτίβο κακοποίησης που συνήθως βιώνουν οι χριστιανοί σε άλλες περιοχές με μουσουλμανική πλειοψηφία. Ενώ η βεβήλωση και η λεηλασία των εκκλησιών είναι διαδεδομένες, το ίδιο συμβαίνει και με τις εξεγέρσεις μουσουλμανικών όχλων κατά των χριστιανικών μειονοτήτων – οι οποίοι τείνουν να αντιμετωπίζονται ως ντίμμι, ή ως «πολίτες» δεύτερης κατηγορίας υπό την ισλαμική διακυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες για την όποια ανοχή . Εάν και όταν τολμήσουν να μιλήσουν για τα δικαιώματά τους, όπως συνέβη στις 25 Απριλίου, «…οι ταραχοποιοί στο [χωριό] Τζίφνα κάλεσαν τους [χριστιανούς] κατοίκους να πληρώσουν τζίζια—έναν κεφαλικό φόρο που επιβαλλόταν σε όλη την ιστορία για τις μη μουσουλμανικές μειονότητες υπό την ισλαμική κυριαρχία.
Τα πιο πρόσφατα θύματα της τζίζια ήταν οι χριστιανικές κοινότητες του Ιράκ και της Συρίας υπό την κυριαρχία του ISIS». Το χειρότερο, όπως συμβαίνει συχνά όταν οι χριστιανικές μειονότητες δέχονται επίθεση σε μουσουλμανικά πλειοψηφικά έθνη, “Παρά τις κραυγές των [χριστιανών] κατοίκων για βοήθεια [στη Τζίφνα], η αστυνομία της Παλαιστινιακής Αρχής δεν επενέβη τις ώρες του χάους. Δεν συνέλαβε κανέναν ύποπτο.” Ομοίως, στις δύο επιθέσεις στην εκκλησία «δεν συνελήφθησαν ύποπτοι».
Ενώ οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί υποφέρουν από τα ίδια πρότυπα δίωξης με τους ομοθρήσκους τους σε άλλα μουσουλμανικά έθνη, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων σε εκκλησίες, απαγωγών και αναγκαστικής μεταστροφής, η δίωξη των Παλαιστινίων Χριστιανών «δεν έχει λάβει καμία κάλυψη στα παλαιστινιακά μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα», συνεχίζει ο Κοέν. Σε πολλές περιπτώσεις επιβλήθηκε εντολή πλήρους φίμωσης»: “Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει την ΠΑ είναι να μην διαρρεύσουν γεγονότα αυτού του είδους στα μέσα ενημέρωσης.
Η Φατάχ ασκεί τακτικά μεγάλη πίεση στους Χριστιανούς να μην αναφέρουν τις πράξεις βίας και βανδαλισμού από τους οποίους συχνά υποφέρουν, καθώς μια τέτοια δημοσιότητα θα μπορούσε να βλάψει την ΠΑ εικόνα ως ηθοποιός ικανός να προστατεύσει τις ζωές και την περιουσία της χριστιανικής μειονότητας υπό την κυριαρχία της. Ακόμη λιγότερο η ΠΑ θέλει να απεικονίζεται ως μια ριζοσπαστική οντότητα που διώκει τις θρησκευτικές μειονότητες. Αυτή η εικόνα θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη μαζική διεθνή, και ιδιαίτερα Ευρωπαϊκή, βοήθεια που λαμβάνει η Παλαιστινιακή Αρχή».
Το ψωμί και το βούτυρο της Παλαιστινιακής Αρχής και των υποστηρικτών της, ιδιαίτερα στα μέσα ενημέρωσης, είναι να παρουσιάζουν τους Παλαιστίνιους γενικά ως θύματα της άδικης επίθεσης και των διακρίσεων από το Ισραήλ. Αυτή η αφήγηση θα διακινδύνευε αν η διεθνής κοινότητα μάθαινε ότι οι Παλαιστίνιοι Μουσουλμάνοι είναι αυτοί που διώκουν τους συμπατριώτες τους Παλαιστίνιους Χριστιανούς – αποκλειστικά λόγω θρησκείας. Μπορεί να είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κανείς συμπάθεια για έναν λαό που δήθεν καταπιέζεται όταν συνειδητοποιεί ότι οι ίδιοι καταπιέζουν τις μειονότητες ανάμεσά τους – και για κανέναν άλλο λόγο πέρα από τον θρησκευτικό φανατισμό.
Επειδή είναι τόσο ευαίσθητοι σε αυτή την πιθανή δυσκολία, «οι αξιωματούχοι της ΠΑ ασκούν πίεση στους ντόπιους χριστιανούς να μην αναφέρουν τέτοια περιστατικά, τα οποία απειλούν να αποκαλύψουν την Παλαιστινιακή Αρχή ως ένα ακόμη καθεστώς της Μέσης Ανατολής που στηρίζεται σε μια ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία», καταλήγει ο Κοέν.
Ορισμένοι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί είναι επίσης συνένοχοι. Ο Mitri Rehab, ένας Παλαιστίνιος ακαδημαϊκός και Λουθηρανός κληρικός που ζει στη Βηθλεέμ, επιμένει στο πρόσφατο βιβλίο του, The Politics of Persecution, ότι όποια δίωξη μπορεί να βιώσουν οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ και οτιδήποτε έχει να κάνει με δυτικές ή ισραηλινές ενέργειες.
Στην προσπάθειά του να ρίξει το φταίξιμο σε οτιδήποτε άλλο, προσφέρει ακόμη και μια ενότητα στο βιβλίο του σχετικά με «την αλλαγή του κλίματος [η οποία] θα επηρεάσει τη χριστιανική κοινότητα». Τέλος, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν αποσιωπά απλώς τις ειδήσεις περί χριστιανικών διώξεων. διαφημίζει ενεργά μια ψευδή εικόνα. Παρά τη ραγδαία μείωση του αριθμού των Χριστιανών στη Βηθλεέμ, «Το γεγονός ότι η Παλαιστινιακή Αρχή συνεχίζει να διασφαλίζει ότι υπάρχει χριστιανός δήμαρχος στη Βηθλεέμ είναι απλώς παραθυράκι», σύμφωνα με τον Ραβίνο Wolicki.
“””Είναι μια παράσταση που χρησιμοποιείται για να πείσει τον κόσμο ότι η Βηθλεέμ, η γενέτειρα του Χριστιανισμού εξακολουθεί να είναι μια χριστιανική πόλη. Δεν είναι χριστιανική. Είναι μουσουλμανική από κάθε άποψη.” Αυτά τα Χριστούγεννα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, λόγω της συνεχιζόμενης αλλά σιωπηλής δίωξης, ο Χριστιανισμός είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης στον τόπο γέννησής του — τη Βηθλεέμ, τη σκηνή της Γέννησης. Είναι μια σιωπή που δίνει στο χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Silent Night», ένα δυσοίωνο νόημα. «Ο διωγμός», υποστηρίζει η πιο πρόσφατη έκθεση, «απειλεί την ύπαρξη της παλαιότερης χριστιανικής κοινότητας στον κόσμο».
«Σε μια κοινωνία όπου οι Άραβες Χριστιανοί δεν έχουν φωνή και προστασία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι φεύγουν», σημείωσε ο Justus Reid Weiner, δικηγόρος που γνωρίζει την περιοχή. «Η συστηματική δίωξη των χριστιανών Αράβων που ζουν στις παλαιστινιακές περιοχές αντιμετωπίζεται με σχεδόν απόλυτη σιωπή από τη διεθνή κοινότητα, τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μέσα ενημέρωσης και τις ΜΚΟ». Περιστατικά δίωξης δεν αναφέρονται ποτέ από διεθνή μέσα ενημέρωσης. Μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, ένας χριστιανός Άραβας κάτοικος της Βηθλεέμ τόνισε ότι όλες οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις που αναφέρονται παραπάνω αναφέρθηκαν ελάχιστα ακόμη και εντός του ίδιου του Ισραήλ, πριν προσθέσει:
“Αυτό πρέπει να ακουστεί για να εκπαιδεύσουμε τον εβραϊκό και τον χριστιανικό κόσμο για την κατάσταση της Βηθλεέμ. Συμβαίνουν συνεχώς περιστατικά, είτε είναι γείτονες ο ένας εναντίον του άλλου, είτε άνθρωποι στους δρόμους, ακόμη και οργανώσεις και εκκλησίες. Τις περισσότερες φορές, είναι η περίπτωση της μουσουλμανικής κοινότητας να υπερισχύει της μειονότητας, που είναι η χριστιανική κοινότητα.
«Οι επιθέσεις των μουσουλμάνων σε χριστιανούς συχνά αγνοούνται από τη διεθνή κοινότητα και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία φαίνεται να μιλούν ανοιχτά μόνο όταν μπορούν να βρουν τρόπο να κατηγορήσουν το Ισραήλ», έγραψε ο μουσουλμάνος δημοσιογράφος Khaled Abu Toameh. «Μια άλλη ανησυχητική κατάσταση είναι ότι οι ηγέτες της χριστιανικής κοινότητας στη Δυτική Όχθη είναι απρόθυμοι να θεωρήσουν την Παλαιστινιακή Αρχή και την Χαμάς υπεύθυνους για τις επιθέσεις. Φοβούνται την ανταπόδοση και προτιμούν να ακολουθήσουν την επίσημη γραμμή του να θεωρήσουν το Ισραήλ αποκλειστικά υπεύθυνο για τη δυστυχία της χριστιανικής μειονότητας».
Η Open Doors, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρακολουθεί τις διώξεις των Χριστιανών, αναφέρει ότι οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί υποφέρουν: «Όσοι προσηλυτίζονται στον Χριστιανισμό από το Ισλάμ, ωστόσο, αντιμετωπίζουν τη χειρότερη χριστιανική δίωξη και είναι δύσκολο για αυτούς να συμμετέχουν με ασφάλεια στις υπάρχουσες εκκλησίες. Στη Δυτική Όχθη απειλούνται και υφίστανται μεγάλη πίεση, στη Γάζα η κατάστασή τους είναι τόσο επικίνδυνη που ζουν τη χριστιανική τους πίστη με άκρα μυστικότητα… Η επιρροή της ριζοσπαστικής ισλαμικής ιδεολογίας αυξάνεται και οι ιστορικές εκκλησίες πρέπει να είναι διπλωματικές στην προσέγγισή τους απέναντι στους μουσουλμάνους».
Η μοναδική κατάσταση των Παλαιστινίων Χριστιανών – που ζουν σε μια πολιτικά αμφισβητούμενη αρένα όπου η “δημόσια εικόνα” και επομένως η γνώμη είναι το παν – εξηγεί επίσης την έλλειψη έκθεσης. Μια αναφορά του Δρ Έντι Κοέν τεκμηριώνει περισσότερες περιπτώσεις δίωξης χριστιανών. Όλα συνέβησαν κατά σειρά, λίγο πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης, και κανένα από τα οποία δεν αναφέρθηκε από τα λεγόμενα “mainstream media”:
25 Απριλίου: «Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι του χριστιανικού χωριού Τζίφνα κοντά στη Ραμάλα… δέχθηκαν επίθεση από μουσουλμάνους ένοπλους… αφού μια γυναίκα από το χωριό υπέβαλε καταγγελία στην αστυνομία ότι ο γιος ενός επιφανούς, της Φατάχ -Συγγενής ηγέτης είχε επιτεθεί στην οικογένειά της. Σε απάντηση, δεκάδες ένοπλοι της Φάταχ ήρθαν στο χωριό, έριξαν εκατοντάδες σφαίρες στον αέρα, πέταξαν βόμβες βενζίνης ενώ φώναζαν κατάρες και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στη δημόσια περιουσία. Ήταν θαύμα που υπήρχαν κανένα νεκρό ή τραυματία».
13 Μαΐου: «Βάνδαλοι εισέβαλαν σε μια εκκλησία της Μαρωνιτικής κοινότητας στο κέντρο της Βηθλεέμ, τη βεβήλωσαν και έκλεψαν ακριβό εξοπλισμό που ανήκε στην εκκλησία, συμπεριλαμβανομένων των καμερών ασφαλείας… είναι η έκτη φορά που οι Μαρωνίτες εκκλησία στη Βηθλεέμ έχει υποστεί πράξεις βανδαλισμού και κλοπής, συμπεριλαμβανομένης μιας εμπρηστικής επίθεσης το 2015 που προκάλεσε σημαντικές ζημιές και ανάγκασε την εκκλησία να κλείσει για μεγάλο χρονικό διάστημα».
16 Μαΐου: «Ήρθε η σειρά της Αγγλικανικής εκκλησίας στο χωριό Aboud, δυτικά της Ραμάλα. Βάνδαλοι έκοψαν τον φράχτη, έσπασαν τα παράθυρα της εκκλησίας και εισέβαλαν μέσα. Την βεβήλωσαν, έψαξαν για πολύτιμα αντικείμενα και έκλεψε πολύ εξοπλισμό». Αυτές οι επιθέσεις, που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια τριών εβδομάδων, ταιριάζουν στο ίδιο μοτίβο κακοποίησης που συνήθως βιώνουν οι χριστιανοί σε άλλες περιοχές με μουσουλμανική πλειοψηφία. Ενώ η βεβήλωση και η λεηλασία των εκκλησιών είναι διαδεδομένες, το ίδιο συμβαίνει και με τις εξεγέρσεις μουσουλμανικών όχλων κατά των χριστιανικών μειονοτήτων – οι οποίοι τείνουν να αντιμετωπίζονται ως ντίμμι, ή ως «πολίτες» δεύτερης κατηγορίας υπό την ισλαμική διακυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες για την όποια ανοχή . Εάν και όταν τολμήσουν να μιλήσουν για τα δικαιώματά τους, όπως συνέβη στις 25 Απριλίου, «…οι ταραχοποιοί στο [χωριό] Τζίφνα κάλεσαν τους [χριστιανούς] κατοίκους να πληρώσουν τζίζια—έναν κεφαλικό φόρο που επιβαλλόταν σε όλη την ιστορία για τις μη μουσουλμανικές μειονότητες υπό την ισλαμική κυριαρχία.
Τα πιο πρόσφατα θύματα της τζίζια ήταν οι χριστιανικές κοινότητες του Ιράκ και της Συρίας υπό την κυριαρχία του ISIS». Το χειρότερο, όπως συμβαίνει συχνά όταν οι χριστιανικές μειονότητες δέχονται επίθεση σε μουσουλμανικά πλειοψηφικά έθνη, “Παρά τις κραυγές των [χριστιανών] κατοίκων για βοήθεια [στη Τζίφνα], η αστυνομία της Παλαιστινιακής Αρχής δεν επενέβη τις ώρες του χάους. Δεν συνέλαβε κανέναν ύποπτο.” Ομοίως, στις δύο επιθέσεις στην εκκλησία «δεν συνελήφθησαν ύποπτοι».
Ενώ οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί υποφέρουν από τα ίδια πρότυπα δίωξης με τους ομοθρήσκους τους σε άλλα μουσουλμανικά έθνη, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων σε εκκλησίες, απαγωγών και αναγκαστικής μεταστροφής, η δίωξη των Παλαιστινίων Χριστιανών «δεν έχει λάβει καμία κάλυψη στα παλαιστινιακά μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα», συνεχίζει ο Κοέν. Σε πολλές περιπτώσεις επιβλήθηκε εντολή πλήρους φίμωσης»: “Το μόνο πράγμα που ενδιαφέρει την ΠΑ είναι να μην διαρρεύσουν γεγονότα αυτού του είδους στα μέσα ενημέρωσης.
Η Φατάχ ασκεί τακτικά μεγάλη πίεση στους Χριστιανούς να μην αναφέρουν τις πράξεις βίας και βανδαλισμού από τους οποίους συχνά υποφέρουν, καθώς μια τέτοια δημοσιότητα θα μπορούσε να βλάψει την ΠΑ εικόνα ως ηθοποιός ικανός να προστατεύσει τις ζωές και την περιουσία της χριστιανικής μειονότητας υπό την κυριαρχία της. Ακόμη λιγότερο η ΠΑ θέλει να απεικονίζεται ως μια ριζοσπαστική οντότητα που διώκει τις θρησκευτικές μειονότητες. Αυτή η εικόνα θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη μαζική διεθνή, και ιδιαίτερα Ευρωπαϊκή, βοήθεια που λαμβάνει η Παλαιστινιακή Αρχή».
Το ψωμί και το βούτυρο της Παλαιστινιακής Αρχής και των υποστηρικτών της, ιδιαίτερα στα μέσα ενημέρωσης, είναι να παρουσιάζουν τους Παλαιστίνιους γενικά ως θύματα της άδικης επίθεσης και των διακρίσεων από το Ισραήλ. Αυτή η αφήγηση θα διακινδύνευε αν η διεθνής κοινότητα μάθαινε ότι οι Παλαιστίνιοι Μουσουλμάνοι είναι αυτοί που διώκουν τους συμπατριώτες τους Παλαιστίνιους Χριστιανούς – αποκλειστικά λόγω θρησκείας. Μπορεί να είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κανείς συμπάθεια για έναν λαό που δήθεν καταπιέζεται όταν συνειδητοποιεί ότι οι ίδιοι καταπιέζουν τις μειονότητες ανάμεσά τους – και για κανέναν άλλο λόγο πέρα από τον θρησκευτικό φανατισμό.
Επειδή είναι τόσο ευαίσθητοι σε αυτή την πιθανή δυσκολία, «οι αξιωματούχοι της ΠΑ ασκούν πίεση στους ντόπιους χριστιανούς να μην αναφέρουν τέτοια περιστατικά, τα οποία απειλούν να αποκαλύψουν την Παλαιστινιακή Αρχή ως ένα ακόμη καθεστώς της Μέσης Ανατολής που στηρίζεται σε μια ριζοσπαστική ισλαμική ιδεολογία», καταλήγει ο Κοέν.
Ορισμένοι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί είναι επίσης συνένοχοι. Ο Mitri Rehab, ένας Παλαιστίνιος ακαδημαϊκός και Λουθηρανός κληρικός που ζει στη Βηθλεέμ, επιμένει στο πρόσφατο βιβλίο του, The Politics of Persecution, ότι όποια δίωξη μπορεί να βιώσουν οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή δεν έχει καμία σχέση με το Ισλάμ και οτιδήποτε έχει να κάνει με δυτικές ή ισραηλινές ενέργειες.
Στην προσπάθειά του να ρίξει το φταίξιμο σε οτιδήποτε άλλο, προσφέρει ακόμη και μια ενότητα στο βιβλίο του σχετικά με «την αλλαγή του κλίματος [η οποία] θα επηρεάσει τη χριστιανική κοινότητα». Τέλος, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν αποσιωπά απλώς τις ειδήσεις περί χριστιανικών διώξεων. διαφημίζει ενεργά μια ψευδή εικόνα. Παρά τη ραγδαία μείωση του αριθμού των Χριστιανών στη Βηθλεέμ, «Το γεγονός ότι η Παλαιστινιακή Αρχή συνεχίζει να διασφαλίζει ότι υπάρχει χριστιανός δήμαρχος στη Βηθλεέμ είναι απλώς παραθυράκι», σύμφωνα με τον Ραβίνο Wolicki.
“””Είναι μια παράσταση που χρησιμοποιείται για να πείσει τον κόσμο ότι η Βηθλεέμ, η γενέτειρα του Χριστιανισμού εξακολουθεί να είναι μια χριστιανική πόλη. Δεν είναι χριστιανική. Είναι μουσουλμανική από κάθε άποψη.” Αυτά τα Χριστούγεννα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, λόγω της συνεχιζόμενης αλλά σιωπηλής δίωξης, ο Χριστιανισμός είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης στον τόπο γέννησής του — τη Βηθλεέμ, τη σκηνή της Γέννησης. Είναι μια σιωπή που δίνει στο χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Silent Night», ένα δυσοίωνο νόημα. «Ο διωγμός», υποστηρίζει η πιο πρόσφατη έκθεση, «απειλεί την ύπαρξη της παλαιότερης χριστιανικής κοινότητας στον κόσμο».
Δημοσίευση σχολίου