Καραΐσκος Κώστας
Ἡ τρέχουσα κρίση μέ τήν Τουρκία, πού εἶναι πιθανόν νά καταλήξει καί σέ ἔνοπλη σύρραξη ἀγνώστων διαστάσεων (ἀλλά γνωστῶν ἐπιπτώσεων…) γιά τήν πατρίδα μας, δέν εἶναι ἕνα ἀναπάντεχο γεγονός. Εἶναι τό σημεῖο στό ὁποῖο μᾶς ὁδήγησε μέ μαθηματική ἀκρίβεια ἡ πολιτική ὅλων τῶν κυβερνήσεων ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Σημίτη τουλάχιστον μέχρι σήμερα, μέ πασίδηλη τήν συγκατάνευση ὅλου τοῦ συστήματος ἐξουσίας στή χώρα μας (ΜΜΕ, κόμματα, οἰκονομικοί παράγοντες, ὀργανικοί διανοούμενοι, παρακρατικές ΜΚΟ) που κοιτούν… προς Ουκρανία μεριά.
Εἶναι τά ἐπίχειρα τοῦ ἐθνικοῦ μας τίποτε πού μέ τόν κατευνασμό, τήν πασιφιστική ἀερολογία καί τή νεοεποχίτικη ρηχότητα σήκωσε ἕναν κουρνιαχτό προκειμένου νά ντύσει ἰδεολογικά τήν ὑποταγή του στά κελεύσματα τῶν ξένων πατρώνων του. Ὅταν κάποιος στοιχειωδῶς νουνεχής ἐπεσήμανε τά προφανῆ τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων, τήν φύση τοῦ τουρκικοῦ κράτους, τά αἴσχη τῆς γείτονος σέ βάρος ἄλλων (Κούρδων, Ἰρακινῶν, Σύριων…), τά θουκυδίδεια ἀξιώματα γιά τίς σχέσεις τῶν γειτόνων, ἔβρισκε τόν μπελά του.
Εἴτε ἦταν ἕνας κορυφαῖος διανοητής σάν τόν Παναγιώτη Κονδύλη εἴτε ἦταν ἕνας ἀνώνυμος μά συνειδητός πολίτης, γιά τό συνάφι τοῦ παρασιτικοῦ κοτζαμπασισμοῦ ἦταν ἕνας “ἐθνικιστής τουρκοφάγος”, ἕνας “ἀκροδεξιός ρατσιστής”. Ἀκόμα καί στήν Κομοτηνή, στό πιό εὐαίσθητο σημεῖο τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, οὐδείς ἐδικαιοῦτο νά μιλήσει γιά τουρκική ἀπειλή, γιά προξενική παρέμβαση, γιά ὑπονόμευση τῆς κυριαρχίας μας. Ὅσοι τό τολμούσαμε τοποθετούμασταν ἀπό τούς ἡρακλεῖς τῆς ψευτοδημοκρατίας, κάπου στήν κλίμακα μεταξύ γραφικότητας καί χρυσαυγητισμοῦ.
Σήμερα λοιπόν φτάσαμε ἐδῶ. Ἔχουμε ἀπό χρόνια παραμελήσει τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις μας σέ βαθμό ἀσύλληπτο, ἀκόμα καί στήν πρώτη γραμμή, τόσο ἀπό πλευρᾶς ἔμψυχου ὑλικοῦ ὅσο καί ἄψυχου. Ἔχουμε διαλύσει τό φρόνημα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μέ τά λύματα τῆς woke ὑποκουλτούρας καί μέ τήν ἀπόλυτη κυριαρχία ἑνός χυδαίου ἡδονισμοῦ. Ἔχουμε συντρίψει κάθε παραγωγική καί δημιουργική ἰκμάδα τοῦ ἔθνους μας, αἴτιο καί αἰτιατό τῆς μετανάστευσης τῶν νέων Ἑλλήνων. Ἔχουμε ὑπονομεύσει τό κορυφαῖο ἄλλοτε πλεονέκτημά μας, αὐτό τῆς ἐθνολαϊκῆς ὁμοιογένειας, μέ τήν μαζική παράνομη μετανάστευση.
Τί μέλλει γενέσθαι
Καί ἐν ἔτει 2022 τί ἀνακαλύπτουμε; Ὅτι ἔχουμε ἀπέναντί μας ἕναν βάρβαρο, ἡμιάγριο γείτονα – τί μοῦ λέτε! Κι ὅτι παράγει μόνος του σύγχρονα ὅπλα κι ὅτι ἔχει βάσεις σέ τόσες ἄλλες χῶρες κι ὅτι ἀμφισβητεῖ τά πάντα – ὤ μοντιέ! Καί μᾶς βρίζει καί μᾶς ἀπειλεῖ καθημερινά! Μά …ξέχασε τόση ἑλληνοτουρκική φιλία πού καλλιεργήσαμε τόσα χρόνια; Τόσες κουμπαριές, τόσα ζεϊμπέκικα, τόσες μπίζνες, τόσα πηγαινέλα πήγανε στόν βρόντο; Τόσες δημοτικές ἀδελφοποιήσεις, τόσες ἐπιχειρηματικές συμπράξεις, τόσα καλλιτεχνικά ἀλισβερίσια…
Ἄν ἦταν νά τρέχει ἀλλόφρων ὁ Δένδιας πέρα δῶθε νά προλάβει τίς ὑπερατλαντικές ὁδηγίες καί ἄλλοι νά τρέχουν ν΄ ἀγοράσουν τά πιό σύγχρονα γαλλικά ὅπλα, τί νόημα εἶχε ὅλο αὐτό τό εἰκοσάχρονο μασκαραλίκι; Ἡ ἀπάντηση εἶναι γνωστή τοῖς πᾶσι, τό νόημα τῆς μάσκας εἶναι ἡ ὑποταγή στούς ἐντολεῖς.
Πήγαινε τώρα Ἑλλάδα μου διαγουμισμένη, ἐκπορνευμένη, ἀποχαυνωμένη, ἀποδεκατισμένη μέ πρωθυπουργό ἕναν Μητσοτάκη κι ἐναλλακτική ἕναν Τσίπρα, σέ ρήξη μέ τήν Τουρκία, σέ χρόνο μάλιστα καί μέ τρόπο πού αὐτή θά διαλέξει. Δέν τό θεωρῶ βεβαίως ἀναπόφευκτο, ἀλλά σέ περίπτωση πού συμβεῖ εἶναι σίγουρη ἡ ἀμοιβαία καταστροφή, ἀσχέτως νίκης ἤ ἥττας. Καί τί λένε ὅσοι ἀπαξίωναν ἔργοις καί λόγοις ἐπί χρόνια κάθε ἔννοια ἐθνικῆς ἄμυνας;
Ἄ, αὐτοί τώρα εἶναι ἐκστασιασμένοι μέ τήν οὐκρανική ἀντίσταση, ἐκεῖ οἱ ΝΑΤΟϊκές προτεραιότητες ἀλλάζουν τό σκηνικό. Ἀκόμα καί γιά τό πολεμοχαρές ξεσάλωμα τῶν Τούρκων ἰθυνόντων βρῆκαν τόν ὑπαίτιο, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν σατανικό Πούτιν! Ἡ τρέχουσα θεματολογία στόν ἱστοχῶρο τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ εἶναι ἐνδεικτική: “Οὐκρανία, Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀκροδεξιά, πληθωρισμός”, ἄλλα λόγια ν΄ ἀγαπιόμαστε.
Τό 2010 ξεπουλήσανε στά δυτικά τους ἀφεντικά τήν οἰκονομία τῆς χώρας, τό 2015 διασύρανε τήν ἐναπομείνασα δημοκρατία, τό 2018 παραδώσανε τό μακεδονικό μας ὄνομα στά Σκόπια… Καί τώρα πού ἦρθε ἡ ὥρα νά διεκδικήσει καί ἡ Τουρκία τό μερίδιό της, πᾶμε μέ τό ἴδιο τραγικό προσωπικό νά ἀντιμετωπίσουμε τή μοίρα μας. Μέ τό συμπάθειο ἀλλά εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ αἰσιοδοξία κι ἄλλο ἡ αἰθεροβασία.
Δημοσίευση σχολίου