(1).jpg)
Μανώλης Κοττάκης
ΓΙΑΤΙ μπήκαμε στά μνημόνια; Γιατί εκτός από τό γεγονός ότι πρώτον η Ελλάς φορτώθηκε ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος σέ γερμανικές εταιρείες εξοπλιστικών καί φαρμακευτικών εταιρειών ως διόδια γιά τήν είσοδό της στήν ΟΝΕ, δεύτερον έχασε τήν ανταγωνιστικότητα τής οικονομίας της λόγω τής σκληρής ισοτιμίας ένταξης στό ευρώ έναντι τής δραχμής καί τρίτον τά 2/3 τών κρατικών δαπανών κατευθύνοντο πρός ένα πανάκριβο ασφαλιστικό σύστημα πολυτελείας, υπάρχει ένας ακόμη λόγος: τό κόστος τής κλεπτοκρατίας. Τής διαπλοκής. Δέν έχει ακόμη μετρηθεί πόσο επιβάρυνε τήν δημοσιονομική κατάσταση τής χώρας η διαφθορά πολιτικών καί ολιγαρχών, αλλά τό βέβαιον είναι ότι ακόμη καί αυτοί οι Γερμανοί (πού είχαν λόγους νά σιωπούν) τό κατάλαβαν! Μεγάλο μέρος τής ευθύνης γιά τήν υπαγωγή στά μνημόνια έχει η ελληνική κλεπτοκρατία. Τό είπε ο Σώυμπλε πού στήν αρχή τά έβαζε άδικα μέ τόν ελληνικό λαό, τό είπε καί η Μέρκελ: Η κλεπτοκρατία! Γι αυτό καί απαίτησαν από τόν υπάκουο κύριο Τσίπρα νά εξοντώσει τρείς ολιγάρχες, τόν καιρό πού αυτός ήταν εν τή βασιλεία του. Έναν εκδότη, έναν τραπεζίτη καί έναν εκτός συναγωνισμού.
Άν δέν βλέπαμε νά επαναλαμβάνονται οι ίδιες συμπεριφορές καί σήμερα (πού υποθετικά είμαστε έξω από τά μνημόνια), δέν θά υπήρχε ιδιαίτερος λόγος νά επιστρέψουμε στό θέμα. Αλλά δυστυχώς βλέπουμε ακριβώς τά ίδια. Καί χειρότερα. Καί άς έχουν αλλάξει οι κουμανταδόροι. Μόλις η Ελλάς κατάφερε νά βγάλει λίγο τό κεφαλάκι της έξω από τό νερό, παλαιά μου τέχνη κόσκινο. Πάλι τά ίδια. Η απληστία καί η αδηφαγία στά μέγιστα όριά τους. Έκπληκτοι αυτόν τόν καιρό μαθαίνουμε: γνωστός επιχειρηματίας φέρεται ότι εξαγόρασε εβδομαδιαία εφημερίδα η οποία στό παρελθόν ήταν εξαιρετικώς επιθετική πρός τό πρόσωπό του. Φέρεται επίσης νά διεκδικεί καί δεύτερη άδεια τηλεοπτικού σταθμού, δέν έφθανε η μία. Φέρεται επίσης νά πιέζει δημάρχους καί περιφερειάρχες νά προτιμούν νεοαποκτηθείσα εταιρεία του σέ διαγωνισμούς δημοσίων έργων επί ποινή αποκλεισμού τους από τά πλείστα Μέσα Ενημερώσεως, τά οποία διαθέτει. Άλλος επιχειρηματίας φέρεται ότι εξαγόρασε γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων. Η οποία θρυλείται ότι θά αξιοποιηθεί στό μέλλον γιά νά προωθήσει τά σχέδιά του γιά τήν επιβολή συνεργασίας μεταξύ ΝΔ ΠΑΣΟΚ μέ Μητσοτάκη ή χωρίς, στήν πρωθυπουργία. Ως πρώτο δείγμα τής εταιρείας αυτής θά είναι, όπως θά δείξει τό μέλλον, η απότομη μείωση τής δημοτικότητας τού Πρωθυπουργού καί τού αρχηγού τής αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η ανάδειξη τής αναγκαιότητας τών κυβερνήσεων συνεργασίας, η υποβάθμιση τού ζητήματος τών υποκλοπών.
Μέ τελικό στόχο νά πιεστεί νά συνεργαστεί ο κύριος Ανδρουλάκης μέ τήν ΝΔ. Τρίτος επιχειρηματίας χωρίς φανερή εμπλοκή σέ ΜΜΕ μαθαίνουμε ότι πιέζει ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους γιά ψηφιακά έργα τού Ταμείου Ανάκαμψης. Τέταρτος επιχειρηματίας πίεζε ασφυκτικά μέχρι προσφάτως κορυφαίο αιρετό τής αυτοδιοίκησης νά υπονομεύσει-καθυστερήσει υποδομή πού θά ενίσχυε τόν ανταγωνιστή του σέ εθνική διοργάνωση.
Άν αθροίσουμε τά τελευταία νέα μέ όλα όσα έχουν προηγηθεί τούς τελευταίους μήνες μέ κτυπήματα κάτω από τήν ζώνη, διαπιστώνουμε ότι αυτή η χώρα δέν έχει σωσμό. Τό κυρίαρχο αίτημα τών τρόπος τού λέγειν «εθνικών πρωταθλητών» είναι η κατάργηση τού ανταγωνισμού. Καί η εξουδετέρωση κάθε θεσμού ελέγχου προστασίας τού δημοσίου συμφέροντος μέ πρώτο θύμα τήν ελευθεροτυπία. Βγάζει αυτό πουθενά; Φοβάμαι πώς ναί. Οι ίδιες αμαρτίες οδηγούν στό τέλος στά ίδια αποτελέσματα. Η κλεπτοκρατία (τίτλος βιβλίου τού Γάλλου δημοσιογράφου Πατρίκ Μενώ γιά όλα όσα συνέβαιναν στήν Σοβιετική Ένωση τήν δεκαετία τού 1980, Ροές) θά μάς γυρίσει πάλι στά μνημόνια. Καί δυστυχώς όσα διαβάζω γιά τούς μελλοντικούς συνδυασμούς δυνάμεων μετά τίς εκλογές μέ πείθουν ακόμη περισσότερο ότι η περιπέτεια προβάλλει στόν ορίζοντα. Σέ συνδυασμό μέ τίς εξελίξεις στήν Ιταλία είναι ήδη μπροστά μας. Όποια λύση καί άν προκύψει θά είναι προβληματική. Θά τής λείπει η μακρά πνοή. Καθώς οι επόμενες κυβερνήσεις θά είναι «όμηροι» τής κλεπτοκρατίας.
Δέν ξέρω, διερωτώμαι, τί μπορεί νά εύχεται ο κύριος Μητσοτάκης στόν εαυτό του! Νά εκλεγεί αυτοδύναμος μέ πλειοψηφία μίας δύο εδρών μέ τήν πιθανότητα νά τού ελέγχει η διαπλοκή έναν δύο Βουλευτές, νά τόν εκβιάζει καί νά τόν αποσταθεροποιεί κάθε μέρα; Νά επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας μέ τήν Ελληνική Λύση γιά νά ανακαλύψει στόν δρόμο ότι όπως ο κύριος Σαμαράς είχε συγκυβερνήτη τόν Ευάγγελο Βενιζέλο εκείνος θά έχει συγκυβερνήτη καί θά τελεί υπό τήν ομηρία αυτού (πιθανώς καί άλλων δυνάμεων) τόν αντιπρόεδρο τού κόμματός του; Νά επιδιώξει συνεργασία μέ τήν στήριξη επιχειρηματικών δυνάμεων μέ μεμονωμένους αποστάτες Βουλευτές τού ΠΑΣΟΚ καί τής Ελληνικής Λύσης; Μά μία τέτοια Κυβέρνηση τήν οποία η ΝΔ χαρακτήριζε απαξιωτικά «κουρελού», όταν ο Τσίπρας έπραξε κάτι ανάλογο, θά έχει μετά βεβαιότητος βραχύ ορίζοντα. Νά συνεργαστεί τέλος μέ τό ΠΑΣΟΚ; Μά στήν πραγματικότητα, άν ποτέ συνέβαινε αυτό, η κυβέρνηση αυτή θά είχε άτυπο επόπτη τίς δυνάμεις εκείνες πού ήλεγξαν κάθε μικρό κόμμα τής Κεντροαριστεράς πού γεννήθηκε μέσα στά μνημόνια. Καί αναλόγως τών εξελίξεων τό κρατούσαν στά σχήματα ή τό απέσυραν.
Ίσως νά τά λέμε ολίγον χύμα καί ολίγον τσουβαλάτα σήμερον, αλλά ειλικρινώς βαρεθήκαμε νά βλέπουμε επί διακυβερνήσεως ΝΔ όλο τό σύστημα τής κλεπτοκρατίας μέ τίς λαμπρές εξαιρέσεις ορισμένων επιχειρηματιών πού πληρούν τόν τίτλο τού «ευπατρίδη» νά υιοθετεί όλες τίς πρακτικές πού εφήρμοζε επί εκσυγχρονισμού τού κυρίου Σημίτη. Μέ τήν αλαζονική πεποίθηση, όπως έδειξε καί η αθώωση όλων τών υπευθύνων γιά τά μαύρα ταμεία τής Siemens, πώς στήν Ελλάδα ό,τι καί άν κάνεις, δέν τιμωρείσαι. Βεβαίως ευθύνη γιά τήν εκτροπή πού έχει αρχίσει νά συντελείται καί θά κορυφωθεί στόν δρόμο πρός τίς εκλογές έχει καί η ίδια η Κυβέρνηση. Η οποία αντί νά κοιτά πρός τήν Μόσχα γιά νά τής επιρρίψει ευθύνες αποσταθεροποίησης, καλό θά είναι νά κοιτάξει τις εδώ παρέες της. Δέν έβαλε όρια δυστυχώς η Κυβέρνηση στίς σχέσεις της μέ τήν κλεπτοκρατία, επέτρεψε τήν υπέρμετρη συγκέντρωση ισχύος. Δέν οριοθέτησε τίς ζώνες εντός τών οποίων η πολιτική θά έχει τό απόλυτο προβάδισμα έναντι τής αγοράς. Δέν έκανε εκλογές τότε πού μπορούσε νά λάβει από 40% καί πάνω καί νά κάψει τήν απλή αναλογική. Τά έλεγε τότε ο Καραμανλής στόν Μητσοτάκη, αλλά κάποιοι στό ευρύτερο Μαξίμου είχαν στό νού τους πώς θά μοιράσουν τό «πακέτο». Μού τό είχε προβλέψει καί ο Θόδωρος Τσουκάτος τόν περασμένο χειμώνα: «Αυτοί μέ τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια στήν φαρέτρα τους θά κάνουν εκλογές τήν Άνοιξη τού 2023». Ναί. Μόνο πού χάριν τής διανομής υπονομεύεται τό ακριβό αγαθό τής σταθερότητος. Τό οποίο η Ελλάς απήλαυσε ηρεμούσα στό σύνολό της είτε συμφωνούσε είτε διαφωνούσε μέ τόν κύριο Μητσοτάκη. Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο: τά νταραβέρια κομμάτων καί επιχειρηματιών στήν δεύτερη θητεία τών κυβερνήσεων όπου οι επιρροές εξασθενούν, συνήθως κλονίζουν τήν σταθερότητα καί βλάπτουν τήν πραγματική οικονομία. Είμαστε στό ίδιο έργο θεατές. Καί κανείς δέν μιλά.
Δημοσίευση σχολίου