Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ
Η πεποίθηση που διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες θέλει την Τουρκία να κατεβάζει τους τόνους, μια απότομη στροφή η οποία αποδίδεται στις πιέσεις του δυτικού παράγοντα και δη των Αμερικάνων. Τούτο μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι… Αν συμβεί μάλλον θα είναι μια προσωρινή κίνηση τακτικής λόγω της συγκυρίας.
Εμείς θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως η Τουρκία έχει μια στρατηγική την οποία σχεδιάζει και ακολουθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Επιπλέον, ο χρόνος για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το καθεστώς του μετράει αντίστροφα και η απώλεια της εξουσίας μπορεί να οδηγήσει πολλούς στην φυλακή.
Μια επιθετική κίνηση εναντίον της Ελλάδας θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγή του σκηνικού. Αυτή βέβαια ενέχει και το ρίσκο να αποτύχει και οι συνέπειες που θα ακολουθήσουν να είναι ακόμη χειρότερες.
Πέραν των συγκυριακών εξελίξεων όμως οι διαφορές με την Τουρκία θα παραμείνουν και θα ενταθούν μέχρι που οι δύο χώρες να αναγκαστούν να τις επιλύσουν είτε σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας είτε σε βάρος των σχεδίων της Τουρκίας να αναδειχτεί σε περιφερειακή υπερδύναμη με γειτονικά κράτη δορυφόρους.
Η στρατηγική της Τουρκίας για το ρόλο της στις διεθνείς εξελίξεις ως περιφερειακής δύναμης που συναλλάσσεται επί ίσοις όροις με άλλες μεγάλες δυνάμεις είναι μακροχρόνια και μεταξύ άλλων περνάει και από τον έλεγχο του μισού Αιγαίου και την επιβολή στην Ελλάδα ενός καθεστώτος “Φιλανδοποίησης”.
Η παρουσία της Ελλάδας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες και υπό την προστασία των ισχυρών δυτικών δυνάμεων παλαιότερα εμποδίζει αυτά τα σχέδια. Από τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, την ήττα του 1897, την απόβαση στη Σμύρνη και τη Μικρασιατική Καταστροφή οι δυτικές δυνάμεις είχαν πάντα περισσότερο ή λιγότερο ενεργό ανάμειξη στο πλευρό της Ελλάδας την οποία χρησιμοποιούν ως αντίβαρο άσκησης επιρροής στην Τουρκία.
Δεν είναι η πρώτη φορά μετά το ’22 που η Τουρκία προσπαθεί να αποκτήσει τον έλεγχο του Ανατολικού Αιγαίου. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως επιτήδειος ουδέτερος είχε ζητήσει τον έλεγχο των νησιών και από τους Γερμανούς και από τους Συμμάχους προσφέροντας ανταλλάγματα. Απέτυχε όμως. Τα Δωδεκάνησα προσφέρθηκαν στην Ελλάδα ως ανταμοιβή της συνεισφοράς στο πλευρό των Συμμάχων.
Από άποψη γεωπολιτική το Αιγαίο και τα Στενά του Βοσπόρου αποτελούν τη δίοδο της Ρωσίας προς τις θερμές θάλασσες του νότου και της Δύσης προς τις βαλκανικές χώρες που βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα. Κατά συνέπεια οι χώρες που ελέγχουν τα Στενά και το Αιγαίο διαθέτουν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Ο ρόλος της Ελλάς και της Τουρκίας είναι συμπληρωματικός καθώς μαζί ελέγχουν μια στρατηγικής σημασίας δίοδο.
Μια άλλη σημαντική δίοδος είναι η Ν.Α. Μεσόγειος καθώς από την έξοδο της διώρυγας του Σουέζ διακλαδώνεται ένα σημαντικό τμήμα του διεθνούς εμπορίου και της προμήθειας της Ευρώπης με ενέργεια και εισαγωγές από την Ασία. Η θέση της Κρήτης παίζει σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση της ομαλής ροής αυτών των διόδων. Στόχος της Τουρκίας είναι να μειώσει τη στρατηγική σημασία της Ελλάδας. Το σχέδιο “Γαλάζιας Πατρίδας” αποσκοπεί ακριβώς σε αυτόν τον στόχο.
Αν η Τουρκία αποκτήσει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου καθώς ελέγχει και τα Στενά αποκτά μοναδική σημασία για τη Δύση. Αν επιπλέον εφαρμόσει και το Τουρκολυβικό ελέγχει πλήρως δυο από τους βασικούς πνεύμονες της Ευρώπης. Ο δρόμος για μια νέα περίοδο οθωμανικής ισχύος θα είναι ανοιχτός.
Επί της ουσίας στόχος της Τουρκίας είναι να ακυρώσει την υψηλή διπλωματική στρατηγική που επινόησε πρώτος ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος την οποία ακολούθησαν όλες οι μετέπειτα ηγεσίες με μεγαλύτερη επιτυχία ως προς τα αποτελέσματα αυτής του Βενιζέλου, της θέσης της Ελλάδας ως προβολής ισχύος της Δύσης σε μια στρατηγικής σημασίας περιοχή.
Ενδεικτικό είναι πως τα τελευταία χρόνια μόλις η Τουρκία άρχισε να ξεδιπλώνει τα “νεοθωμανικά” της σχέδια η Δύση αναβάθμισε τον ρόλο της Ελλάδας με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης να παρακάμπτει την πρόσβαση στις χώρες της Μαύρης θάλασσας μέσω των Στενών.
Επίσης ο σταθμός υποδοχής και επαναεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να εξασφαλίσει τη μείωση της επιρροής της Ρωσίας αλλά και της Τουρκίας στις βαλκανικές χώρες. Αν το μισό Αιγαίο περάσει στην κυριαρχία της Τουρκίας ο ρόλος της Ελλάδας εκμηδενίζεται και της Τουρκίας πολλαπλασιάζεται. Στον αντίποδα αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, η σημασία των Στενών του Βοσπόρου μειώνεται.
Είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν θα πρέπει να υπολογίσει το κόστος της υπεράσπισης της κυριαρχίας της στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Δεν είναι ζήτημα της νοοτροπίας του “μοναχοφάι” όπως ανέφερε ο Υπουργός των εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ζήτημα της ανεξαρτησίας, ευημερίας και ευρωπαϊκού προσανατολισμού ολόκληρης της Ελλάδας.
Η Ελλάδα εκτός από την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζει στους δυτικούς συμμάχους, τις συνέπειες που θα υποστούν αν η Ελλάδα υποχωρήσει και η Τουρκία αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής. Θα πρέπει να τους υπενθυμίζει τις απώλειες που υπέστησαν κατά την απόβαση της Καλλίπολης όταν δεν είχαν ανοιχτή τη δίοδο από την Αλεξανδρούπολη.
Δημοσίευση σχολίου