Το γεωπολιτικό παιχνίδι των Τούρκων που φθάνει μέχρι την Αφρική
Ο διεθνολόγος-γεωστρατηγικός αναλυτής Βασίλης Κοψαχείλης, με κείμενο του στην προσωπική του σελίδα στο facebook, μας “ανοίγει τα μάτια” για το γεωπολιτικό παιχνίδι των Τούρκων που φθάνει μέχρι την Αφρική. Πως με τις κινήσεις της πιέζει την Αίγυπτο, η οποία γι΄ αυτό το λόγο ψάχνει αφορμή για να “χτυπήσει” την Τουρκία. Η Λιβύη μπορεί να είναι η ευκαιρία της.Τα όσα γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης, έχουν γίνει αντιληπτά στα κέντρα αποφάσεων στην Αθήνα;
Το κείμενο:
Επειδή είδα να γράφονται πολλά και διάφορα για όσα απασχολούν την Αίγυπτο (και δικαίως την απασχολούν) και επειδή το θέμα έπαιξε υπερβολικά στα ελληνικά ΜΜΕ για να ξεχαστεί η κρυάδα των “ΑΟΖοσυνομιλιών” με την Αίγυπτο και τέλος, επειδή δεν προλαβαίνω να γράψω ένα σχετικό άρθρο, σας γράφω μερικά λόγια για το τι συμβαίνει με το φράγμα του Νείλου και για το πως “κουμπώνουν” κάποια πράγματα που αφορούν το μεγάλο πανηγύρι της Ερυθράς, που αυτό στην ουσία αποτελεί το σημείο στρατηγικής υπερεξάπλωσης για την Άγκυρα, εάν και εφόσον συντηρεί παράλληλα τα πεδία του βορείου Ιράκ, Συρίας και Λιβύης. Άρα, όσο πιο γρήγορα ανοίξει αυτό το πανηγύρι, τόσο το καλύτερο για εμάς.
Ο Νείλος είναι η πηγή ζωής της Αιγύπτου. Το είπε ο Ηρόδοτος και ισχύει στο ακέραιο από τότε. Χωρίς τα νερά του Νείλου, η Αίγυπτος τελείωσε και μαζί με το τελείωμα της Αιγύπτου θα έρθει και ο Αρμαγεδδών για όλους τους υπόλοιπους της Μεσογείου…
Η Αίγυπτος σήμερα παίζει ανταγωνιστικά την Τουρκία. Η Τουρκία επειδή θέλει να χωθεί στην Ερυθρά και ακόμη πιο πέρα (γι αυτό κτίζει το Ανατολού και τις φρεγάτες συνοδείας) φύτεψε ερείσματα και βάσεις κατά μήκος της Ερυθράς, σε Σουδάν (νησάκι Suakin) και Σομαλία. Η επιπόλαιη και βιαστική Γαλλία μαζί με την εγκληματικά αργοκίνητη στα γεωστρατηγικά Κίνα ελέγχουν το Τζιμπουτί. Η Κένυα είναι μια μεγάλη Αμερικανική βάση, και το Σουδάν με το Νότιο Σουδάν συγκεντρώνουν όλες τις συμφορές της γεωπολιτικής μαζί. Τέλος, Ερυθραία και Σομαλία έχουν τα δικά τους προβλήματα, φιλοδοξίες και εξαρτήσεις.
Περιτριγυρισμένο από όλους αυτούς είναι το κράτος της Αιθιοπίας, χώρα και λαός με βαθιά ιστορία και ηγεμονικό παρελθόν στο περιφερειακό σύστημα. Δεν έχουν έξοδο στη θάλασσα και βλέπουν το πανηγύρι που τους έρχεται… Και θέλουν να έχουν κάτι στα χέρια τους για να εκβιάσουν για την σταθερότητά τους στην αστάθεια που πλησιάζει!
Το κλειδί για την περιφερειακή στρατηγική της Αιθιοπίας είναι ο Νείλος. Το 80% των νερών του ποταμού πηγάζουν μέσα στο έδαφος της Αιθιοπίας.
Σαφώς και έχουν ανάγκες ενεργειακές (μόλις το 15% των μη αστικών περιοχών έχουν ηλεκτρικό ρεύμα και μιλάμε για 110 εκατ. πληθυσμό), αλλά το να μπουν στο παιχνίδι της ενέργειας μικροί ιδιώτες δεν λέει κάτι στον στρατηγικό σχεδιασμό της Αιθιοπίας.
Σαφώς και το φράγμα το θέλουν για άρδευση. Αγροτικό πληθυσμό έχουν και οι αρδεύσεις θα δώσουν καλλιεργήσιμη γη (δεν είναι εκτεθειμένοι στους περιβαλλοντικούς κινδύνους που είχαν τα εδάφη του Ιράκ), υψηλή αγροτική παραγωγή, αστικοποίηση και πλούτο σε μια φτωχή χώρα.
Το παιχνίδι όμως παίζεται αλλού και τις ιδέες τις έδωσαν οι Τούρκοι με το πρόγραμμα GAP για τον έλεγχο των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη και μέσω αυτού τον ουσιαστικό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο στη Συρία και το Ιράκ.
Το φράγμα είναι το κλειδί που θα δώσει την “νομιμοποίηση” στην Αιθιοπία να ελέγχει ανά πάσα στιγμή τη ροή των νερών του Νείλου στο Νότιο Σουδάν, το Σουδάν και κυρίως την Αίγυπτο.
Θα μπορεί να τους απειλεί με τη δίψα και την οικονομική καταστροφή.
Μεγάλο όπλο στα χέρια της Αιθιοπίας που δεν πρόκειται να απεμπολήσει όσο η Αίγυπτος με την Τουρκία θα βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης. Και μεγάλη προίκα για την Αιθιοπία στο διπλωματικό χρηματιστήριο…
Στα πλαίσια λοιπόν μιας Μακιαβελικής προσέγγισης, όσο πιο πολύ και όσο πιο γρήγορα η Αιθιοπία πιέσει με το φράγμα την Αίγυπτο, τόσο πιο πολύ και πιο γρήγορα η Αίγυπτος θα καίγεται για αποφασιστικό πλήγμα στην Τουρκία (το οποίο θα προτιμούσε στη Λιβύη απ’ ότι στην Ερυθρά) για να ασχοληθεί στη συνέχεια με την Αιθιοπία από θέση αναμφίβολης ισχύος (να είναι καλά ο συγχωρεμένος ο Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, την Αίγυπτο την ευνοεί και το διεθνές δίκαιο για τους διεθνείς μη θαλάσσιους υδάτινους πόρους).
Άρα, την ώρα που η Ελλάδα διαπραγματεύεται με την υπερφίαλη Αίγυπτο θαλάσσιες ζώνες, καλό θα ήταν μια άλλη αποστολή να μιλά με την Αιθιοπία για τη διπλωματική στήριξη της Αθήνας στα σχέδια για το φράγμα…
Πολλά είπα πάλι και ο χρόνος τρέχει…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου