Η Τουρκία δε θα πάψει ποτέ, όποιος και να ηγείται αυτής, να εγείρει αξιώσεις έναντι του Ελληνισμού.
Αλέξανδρος Θ. Δρίβας*Πρέπει πραγματικά να ψάξουμε άλλη χώρα στην οποία να γίνονται όσες εκλογές χρειαστεί για να κερδίσει ο υποψήφιος που στηρίζει ο πρόεδρός της. Πρέπει επίσης να ψάξουμε χώρα στην οποία κάποιος φροντίζει να τρέχει μόνος του και να βγαίνει δεύτερος. Ο αστεϊσμός είναι προκειμένου να καταδειχθεί ένα κλίμα το οποίο καλλιεργείται στην Τουρκία με σπουδή από το 2003. Οι Τούρκοι πολίτες παρά τον τρόμο που φρόντισε να δημιουργήσει το ΑΚΡ, βρήκαν στο φρούριο του Ερντογάν, τον τρόπο να οχυρωθούν. Η Κωνσταντινούπολη ανέβασε τον Ερντογάν και η Κωνσταντινούπολη τον ρίχνει.
Είχαμε αναφέρει μέρες πριν πως η αντίστροφη μέτρηση για τον Ερντογάν έχει ξεκινήσει. Αυτές οι εκλογές, παρά τις τόσες νίκες που έχει πετύχει και σε δημοψηφίσματα, θα κοστίσουν πολύ στον Ερντογάν. Η Τουρκία φαίνεται να βρήκε έναν άλλον ηγέτη (τον Ιμάμογλου) ο οποίος είχε όλα όσα δεν έχει ο Ερντογάν. Η Τουρκία είναι συνηθισμένη στο να εξάγει τις κρίσεις που έχει στο εσωτερικό της. Μάλιστα, αυτό είναι τυπικό στις χώρες της Μέσης Ανατολής όπου λιγότερο ή περισσότερο, τα απολυταρχικά καθεστώτα αναζητούν διαρκή συσπείρωση πολιτών και διαρκή νομιμοποίηση. Η εξωτερική πολιτική προσφέρεται για επικλήσεις στο έθνος από ηγέτες του ύφους του Ερντογάν. Αυτή τη φορά όμως ο Ταγίπ Ερντογάν, δε θέλει να εξάγει καμία κρίση.
Ο Τούρκος ηγέτης τώρα θα βάλει προτεραιότητα τον Ιμάμογλου. Ο Σουλτάνος βλέπει σαν κακό Βεζίρη τον Ιμάμογλου, έτοιμο να ακολουθήσει τη δική του παλιά διαδρομή και να γίνει σιγά-σιγά από δήμαρχος της Πόλης, πολιτικός προϊστάμενος της Τουρκίας. Πλέον, όλοι στη Δύση θα παρατηρούν το αν εφαρμόζονται τα δυτικά πρότυπα. Ο Ιμάμογλου θυμίζει στους Τούρκους πολίτες πως ξεκίνησαν για να προσπαθήσουν να γίνουν κομμάτι της Δύσης και πριν τα μισά της διαδρομής, ο Ερντογάν αποφάσισε να κάνει την Τουρκία μια χώρα που συγκρίνεται μόνο με χώρες που είναι στον λεγόμενο «άξονα του κακού». Ο Ερντογάν κούρασε πολύ τους πολίτες του. Επειδή πιο πολύ απ’ όλα νοιάζεται για τη θέση του, το κεφάλι του (μην ξεχνάμε παραδόσεις του τουρκικού πολιτικού συστήματος) και για τον έλεγχο των κεκτημένων, θα καταλάβει πως το να διατηρεί τη χώρα του σε εμπόλεμη κατάσταση διαρκώς, εξαντλεί την κοινωνία, την οικονομία αλλά και το ίδιο του το πολιτικό κεφάλαιο.
Για τα ελληνοτουρκικά βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Για παράδειγμα, μετά το πραξικόπημα το αποτυχημένο (Ιούλιος 2016) η Τουρκία πέρασε την ύψιστη πολιτική κρίση αλλά δεν «ξέσπασε» σε Αιγαίο και Κύπρο. Κάθε άλλο. Παρόλα αυτά, οφείλουμε να αντιληφθούμε κάτι πολύ απλό και συνάμα σημαντικό. Η Τουρκία έχει γεωπολιτική αντίληψη στα ελληνοτουρκικά.Δε θα πάψει ποτέ, όποιος και να ηγείται αυτής, να εγείρει αξιώσεις έναντι του Ελληνισμού. Ασφαλώς οι εκλογές στην Κωνσταντινούπολη συνιστούν έναν παράγοντα όμως αυτός δεν είναι αυτό που λέμε «ειδικός συντελεστής».
Η «δημοκρατική και δυτικόφιλη» κεμαλική Τουρκία ήταν εκείνη που προχώρησε σε σφαγές και διωγμούς. Ήταν εκείνη που σκηνοθέτησε τα όσα σκηνοθέτησε στα Ίμια. Η ένταση στα ελληνοτουρκικά (είναι πολύ υψηλή εδώ και 2 έτη) σαφώς οφείλεται στο ότι Ερντογάν και Γκρίζοι Λύκοι καθορίζουν τα πάντα στην Τουρκία. Η ένταση σαφώς επηρεάζεται αλλά όχι η ποιότητα των τουρκικών πολιτικών έναντι του Ελληνισμού. Αν η ένταση πέσει τώρα είναι μάλλον γιατί οι κυρώσεις από τη Δύση θα έλθουν για να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στον Ερντογάν. Είναι λοιπόν λογικό ότι θέλει να ματαιώσει τα όνειρα πολλών στη Δύση ο Ερντογάν και να χαμηλώσει τους τόνους. Διαφορετικά η Τουρκία θα αντιμετωπίσει δυσάρεστες καταστάσεις οι οποίες θα συνδεθούν στο τουρκικό θυμικό με τον Ερντογάν.
*Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Νοτιοανατολικής Ευρώπης – Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου