Του Σενέρ Λεβέντ
Όποτε διαπραχθεί ένα έγκλημα. Όποτε πυροβοληθεί κάποιος ανάμεσά μας. Όποτε βρεθούμε αντιμέτωποι με έντονη καταπίεση. Όποτε επιχειρήσουν να μας φιμώσουν οι κρατούντες το καθεστώς.
Πάντοτε λέμε «δεν θα σωπάσουμε».
Φωνάξαμε στις πλατείες ότι δεν θα σωπάσουμε. Υψώσαμε πανό που έγραφε «δεν θα σωπάσουμε». Αλλά, δυστυχώς, δεν κρατήσαμε ποτέ αυτήν την υπόσχεση. Πάντοτε σωπαίναμε. Πάντα, παρά το γεγονός ότι προειδοποιούσαμε τους άλλους λέγοντας «μην σωπαίνεις, όσο σωπαίνεις θα έρθει και η δική σου σειρά», εμείς σωπαίναμε. Και φτάσαμε στο σήμερα σωπαίνοντας συνεχώς, βουλώνοντάς το συνεχώς.
Οι σημερινές μέρες δεν είναι οι καλύτερές μας. Είναι οι χειρότερες. Τι έγινε κατά τη διάρκεια των χρόνων που σωπαίναμε; Τα βουνά μας λαξεύτηκαν λίγο πιο πολύ. Μεταφέρθηκε στο νησί ακόμα τόσος πληθυσμός. Κόπηκαν τα δέντρα που δεν είχαν κοπεί και στη θέση τους τοποθετήθηκε μπετόν. Το περιβάλλον δολοφονήθηκε λίγο ακόμα. Τα ρυάκια που δεν είχαν γεμίσει γέμισαν. Αυξήθηκαν οι δολοφονίες, οι παρενοχλήσεις, οι βιασμοί. Τα ναρκωτικά μάς έπνιξαν λίγο περισσότερο. Οι ιμάμηδες και τα θρησκευτικά τάγματα ανέλαβαν λίγο περισσότερο τη διοίκηση. Τα τζαμιά πλήθυναν λίγο περισσότερο. Πάρα πολλοί έπαθαν καρκίνο από τα μεταλλικά απόβλητα στη Λεύκα και τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς φίλτρα στην Κερύνεια.
Ενόσω εμείς σωπαίναμε, το κλειστό Βαρώσι δεν άνοιξε. Δεν αφαιρέθηκε από το βουνό η σημαία, η οποία σπέρνει μίσος και εχθρότητα στην απέναντι κοινότητα. Ενόσω εμείς σωπαίναμε, η Αστυνομία έπαψε πιο πολύ να είναι Αστυνομία. Οι φωνές ο Αλλάχ είναι μεγάλος αντικατέστησαν τις κραυγές ότι «αυτή η πατρίδα είναι δική μας». Από τον πληθυσμό, ο οποίος μας ξεπέρασε σε αριθμό, δεν έμεινε χώρος για τα παιδιά στα σχολεία, για τους αρρώστους στα νοσοκομεία και για τα αυτοκίνητα στους δρόμους.
Ένα τέτοιο πράγμα είναι η σιωπή. «Δεν θα σωπάσουμε», είπατε. Αλλά σωπάσατε. Κοιτάω το πλήθος που μαζεύτηκε πριν 22 χρόνια. Στην κύρια λεωφόρο μας. Και ένα τεράστιο πανό: «Δεν θα σωπάσουμε». Ο Κουτλού Ανταλί δολοφονήθηκε ύπουλα μπροστά στο σπίτι του. Φίμωσαν μια πέννα. Έναν συγγραφέα που σκεφτόταν και ήθελε το φως για την κοινωνία του. Το έτος 1996. Ιούλιο μήνα. Βγήκατε στην πλατεία και φωνάξατε: «Δεν θα σωπάσουμε». Αλλά σωπάσατε. Δεν ψάξατε τον δολοφόνο του. Εκείνοι την κατέγραψαν στις δολοφονίες με άγνωστο δράστη, ενώ εσείς σωπάσατε ξέροντας ότι οι δράστες δεν ήταν άγνωστοι. Δεν ενδιαφερθήκατε καν να μάθετε τι ήταν το όπλο τύπου Ούζι που τον πυροβόλησε. Τώρα κάνοντας φιγούρα λέτε «γνωρίζουμε τους δολοφόνους», αλλά δεν αποκαλύπτετε το όνομα κανενός. Ούτε εκείνων που έδωσαν τη διαταγή. Ούτε εκείνων που τράβηξαν τη σκανδάλη. Αφού γνωρίζετε τους δολοφόνους, γιατί δεν τους λέτε; Θα πάρετε και εσείς στον τάφο αυτό το μυστικό όπως τα μέλη της ΤΜΤ που δεν πάτησαν τον όρκο τους;
Αν αρκούσασταν μόνο στη σιωπή, θα ήταν καλά. Επιχειρήσατε να φιμώσετε όμως και μερικά άτομα που δεν σώπαιναν. Προσπαθήσατε να εμποδίσετε την αγαπητή σύζυγο του Κουτλού, την κυρία Ιλκάι, να οδηγήσει αυτήν τη δολοφονία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί; Διότι η Τουρκία θα λογοδοτούσε σε εκείνο το δικαστήριο. Και εσείς δεν θέλατε να θίξετε την Τουρκία, έτσι δεν είναι; Δεν θέλατε να πέσετε σε δυσμένεια στα μάτια των κυβερνώντων στην Άγκυρα. Το δικαστήριο αυτό στήθηκε παρά τη θέλησή σας. Και έχασε η Τουρκία. Οι δικαστές αποφάσισαν αποζημίωση. Γιατί; Διότι η Τουρκία δεν προέβη στη διερεύνηση της δολοφονίας όπως έπρεπε. Μετά την απόφαση του δικαστηρίου για αποζημιώσεις, ο τότε πρέσβης της Τουρκίας εδώ επέπληξε την κυρία Ιλκάι. Την προσέβαλε. «Ξέρεις από ποιου την τσέπη θα βγουν τώρα αυτά τα χρήματα; Από την τσέπη των φτωχών παιδιών της Ανατολίας», της είπε!
Δοκιμάσατε να φιμώσετε και εμάς, αλλά δεν τα καταφέρατε. Δεχτήκαμε βομβιστική επίθεση. Δεν σωπάσαμε. Δεχτήκαμε σφαίρες. Δεν σωπάσαμε. Κατάσχεσαν ό,τι είχαμε και δεν είχαμε. Δεν σωπάσαμε. Μας φυλάκισαν. Δεν σωπάσαμε. Ζήτησαν τη φυλάκισή μας για πέντε χιλιάδες χρόνια. Δεν σωπάσαμε. Επιχείρησαν να μας λιντσάρουν. Δεν σωπάσαμε. Και δεν θα σωπάσουμε. Επειδή εσείς σωπαίνετε, δεν μπορείτε να αντέξετε εκείνους που δεν σωπαίνουν. Δεν μπορείτε να χωνέψετε εκείνους που λένε αυτά που εσείς δεν μπορείτε να πείτε, εκείνους που γράφουν αυτά που εσείς δεν μπορείτε να γράψετε. Επειδή δεν μπόρεσαν να μας φιμώσουν οι στρατηγοί, προσπαθείτε να μας φιμώσετε εσείς με χίλιες δυο συκοφαντίες. Νά που και τώρα σωπαίνετε. Σωπαίνετε την ώρα που πρέπει πιο πολύ από ποτέ να μην σωπαίνετε. Έρχεται στο νησί μας ένας τύραννος, δεσποτικός και φασίστας ηγέτης. Ένας ηγέτης που φίμωσε και εκδικείται όσους είναι εναντίον του. Θα του υποβάλετε την αφοσίωσή σας; Να του την υποβάλετε. Και σωπάστε!
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου