Νίκος Γεωργιάδης
Εδώ και μήνες εξελίσσεται μία διαδικασία που θυμίζει κατασκοπευτικό θρίλερ των περασμένων δεκαετιών και στην οποία εμπλέκονται οι αμερικανικές και ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών, η «Πατριαρχική» ομάδα της Εκκλησίας, η Ιεραρχία της Κύπρου σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Λευκωσίας. Στόχος ο «ρωσικός παράγων» και η δραστηριότητά του στη Βόρειο Ελλάδα, το Άγιον Όρος, επιχειρηματικοί όμιλοι και Ιερές Μητροπόλεις που ελέγχονται από αυτές τις ρωσικές δραστηριότητες και βεβαίως η «βιτρίνα» η οποία εξαγόρασε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Η αποκλειστική είδηση η οποία δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της Τετάρτης 11 Ιουλίου περί απέλασης 2 ρώσων διπλωματών είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η ιστορία εκτυλίσσεται εδώ και πολύ καιρό με τις αμερικανικές υπηρεσίες, καθώς και τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΥΠ να χαρτογραφούν με λεπτομέρειες τις επαφές, τις χρηματοδοτήσεις, τα δρομολόγια ρώσων πρακτόρων στην Ελλάδα, αλλά και να εξιχνιάζουν τις υπόγειες διαδρομές μεταξύ αυτών των επαφών και συγκεκριμένων πολιτικών και κοινωνικών όσο και οικονομικών δραστηριοτήτων στο εσωτερικό της χώρας.
Πριν από καιρό και με συντονισμένη διαρροή από την ηγεσία της ΕΥΠ, η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε για ένα «σχέδιο αποσταθεροποίησης» με αιχμή τους μηχανισμούς της ΕΥΠ η οποία αποδόθηκε σε εσωτερικές διαμάχες στην ελληνική υπηρεσία πληροφοριών, αλλά… κάπου στα «ψιλά γράμματα» της διαρροής θα μπορούσε ο καθένας να «διαβάσει» για τον ύποπτο ρόλο τρίτης χώρας η οποία δραστηριοποιείται στην Ελλάδα αλλά και «την ευρύτερη περιοχή». Ήταν προφανές το υπονοούμενο.
Όμως το «σενάριο» ήταν πολύπλοκο. Ο «ρωσικός παράγων» έπαιζε με «άσους στο μανίκι» και μάλιστα «εντός παιδιάς». Η εξαγορά από γαλλο-γερμανικό κονσόρτσιουμ του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αλλά με τη συμμετοχή του ρώσου επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη με ένα διψήφιο μεν αλλά μειοψηφικό ποσοστό, προκάλεσε την άμεση παρέμβαση της Αμερικανικής Πρεσβείας και προσωπικά του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα.
Στο Υπουργείο Εξωτερικών και το Μαξίμου έφθασαν σημειώματα οι συντάκτες των οποίων ισχυρίζονταν πως πίσω από το «κονσόρτσιουμ» κρύβεται η ρωσική μαφία και πως το όλο εγχείρημα δεν είναι παρά μία καλοστημένη βιτρίνα. Το προηγούμενο διάστημα ο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης αντιμετωπιζόταν ως «Δούρειος Ίππος» της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Νίκου Παππά με σκοπό τη διεμβόλιση του μετώπου διαπλοκής στα ΜΜΕ. Τότε, γιατί αμέσως μετά τα πράγματα άλλαξαν. Από τον Ιανουάριο του 2018 άρχισε η διαδικασία επίλυσης του «Μακεδονικού».
Ο ρωσικός παράγων σε ανώτατο επίπεδο και διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ τάχθηκε κατά της επίλυσης του ζητήματος. Η παρέμβαση της Μόσχας ήταν διπλής κατεύθυνσης. Επιρροή σε εθνικιστικούς κύκλους της Ελλάδας και κυρίως της Βόρειας αλλά και η ενεργοποίηση στα Σκόπια της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το κόμμα του VMRO, του οποίου η δομή αποτελεί ενεργό βραχίονα της ρώσικης διπλωματίας από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στη Βόρεια Ελλάδα ενεργοποιήθηκαν επιχειρηματίες, μητροπολίτες, συλλογικότητες όπως Πανμακεδονικές οργανώσεις, πολιτικές κινήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Άκρας ή της Ακραίας Δεξιάς αλλά και Μονές στο Άγιον Όρος.
Η υπόθεση απέκτησε και άλλες διαστάσεις, αφού χρονικά οι εξελίξεις συνέπεσαν με το εγχείρημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναβαθμίσει σε Αυτοκέφαλη την Εκκλησία της Ουκρανίας και να την εντάξει στο Φανάρι, εγχείρημα που εξόργισε τον ρωσικό παράγοντα. Συνάμα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναλάμβανε να επιλύσει μέρος του προβλήματος με την ΠΓΔΜ που αφορούσε την εκκλησιαστική διάσταση του ζητήματος. Τα κατάφερε και η Εκκλησία της FYROM ως Αρχιεπισκοπή Αχριδών ή Αχρίδος ενετάχθη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και άρα αποσπάσθηκε για τα καλά από το Πατριαρχείο της Σερβίας.
Στην Κύπρο την ίδια περίοδο άρχισαν τα όργανα, όταν η Ιεραρχία αντελήφθη πως η «εισβολή» του ρωσικού παράγοντα έφθασε στο σημείο να αλώσει Μητροπόλεις και να τις μετατρέψει ορισμένες από αυτές σε «μικρό Κρεμλίνο», όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά. Μόνο που η Εκκλησία της Κύπρου είναι (κυρίως) ένας βασικός πολιτικός εταίρος και βασικός οικονομικός παράγων στο νησί.
Η προοπτική των υδρογονανθράκων κινητοποίησε την Ιεραρχία η οποία, όταν πρόκειται για την «οικονομική επιβίωση της Εκκλησίας», μετατρέπεται με απίστευτη ευκολία από αμνός σε λύκο. Τότε θορυβήθηκαν εκκλησιαστικοί κύκλοι στην Ελλάδα οι οποίοι εδώ και δεκαετίες διατηρούν «άριστες σχέσεις» με το Πατριαρχείο της Μόσχας και έχουν ταχθεί κατά του Φαναρίου, ακολουθώντας και την πνευματική κληρονομία του Χριστόδουλου του Μακαριστού. Ένα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων για όλες τις δραστηριότητες που έχουν αναφερθεί εντοπίστηκε στο Άγιον Όρος όπου με πρόσχημα το προσκύνημα, γνωστοί ακροδεξιοί ή υπερδεξιοί από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, βουλευτές της Χρυσής Αυγής, ισχυροί εκκλησιαστικοί παράγοντες, επιχειρηματίες και ρώσοι, πολλοί ρώσοι όλων των ειδικοτήτων, έκλειναν ασφαλή ραντεβού σε Σκήτες και Μετόχια.
Άρχισαν και τα συλλαλητήρια, μισθώθηκαν τα λεωφορεία - μεταφορείς πατριωτισμού ανά την επικράτεια, επιστρατεύθηκαν οι εφεδρείες και επιφανείς προσωπικότητες από όλους του χώρους. Στήθηκε το πατριωτικό σκηνικό. Το χρήμα έρρεε άφθονο ένθεν κακείθεν των συνόρων, αφού ο «πατριωτισμός» ως γνωστόν χρειάζεται υπεραφθονία «καυσίμων» ως τελευταίο καταφύγιο του κάθε απατεώνα, όπως περιγράφει και ο γνωστός Εγγλέζος, καλή του ώρα.
Ξαφνικά το Μαξίμου με μία ανακοίνωση «φωτογραφίζει» τον Ιβάν Σαββίδη ως έναν εκ των δύο επιχειρηματιών που εργάζονται για την υπονόμευση της κυβέρνησης και την αποσταθεροποίηση της χώρας. Αυτό συνέβη προ δύο εβδομάδων. Είχε προηγηθεί η επίσης αιφνιδιαστική πώληση των επιχειρήσεων Σαββίδη στο Ροστώφ της Ρωσίας που περιελάμβανε και την πώληση της ελληνικής «ΣΕΚΑΠ». Έμεινε δηλαδή ο επιχειρηματίας με το ξενοδοχείο «Μακεδονία», που έχει νοικιαστεί για ένα χρονικό διάστημα, τη μικρομεσαία «Σουρωτή», το υπό κατάρρευση «Έθνος» και το υπό αναδιάταξη ακριβό τηλεοπτικό κανάλι «Ε», αλλά και τον ΠΑΟΚ. Α ναι... Και το 15% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Τίποτε από τα παραπάνω δεν παράγει «πλούτο». Αντίθετα παράγουν έξοδα. Πολλά έξοδα. Ευτυχώς υπάρχουν τα αποθέματα από την πώληση της επένδυσης στο Ροστώφ. Μόνο που στη Ρωσία του Πούτιν τα πάντα ανήκουν ή ελέγχονται επί της ουσίας από τον «Τσάρο».
Ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Το Μαξίμου αποφάσισε να ενεργήσει με προσοχή μεν αλλά με μία διάθεση ξεκαθαρίσματος του σκηνικού. Έδωσε τη συγκατάθεσή του στην απέλαση δύο ρώσων διπλωματών και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα δύο άλλων επίσης ρώσων (Ρεπορτάζ της Καθημερινής). Αναμένονται τα επόμενα βήματα που θα είναι διακριτικά μεν, αποτελεσματικά δε. Κάτι έλεγχοι τραπεζικών λογαριασμών, κάποια ξεκαθαρίσματα σε εκκλησιαστικούς χώρους, κάποιες ανακατατάξεις σε πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις, κάποια κινητικότητα στα ΜΜΕ. Η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα διαδραματίζει ρόλο «Κέρβερου». Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το ότι η αποκάλυψη της απέλασης των δύο ρώσων διπλωματών συνέπεσε χρονικά με την έναρξη της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Το μήνυμα της Αθήνας προς διάφορους αποδέκτες είναι ξεκάθαρο. Δεν ανήκομεν εις την Δύσιν μόνον. Είμεθα Δύσις (ευτυχώς).
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου