Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον, και εγώ όπως όλοι, στους – κάθε άλλο παρά τυχαίους – Financial Times ότι υπάρχει μια «ανιαρή» πόλη κάπου εκεί στη βόρεια Ελλάδα που τη λένε Αλεξανδρούπολη.
Μια πόλη «με υψηλή ανεργία» που αποτελεί πια «το νέο επίκεντρο των προσπαθειών για επέκταση της ρωσικής επιρροής στη νοτιοανατολική Ευρώπη, ενάντια στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», όπως σημειώνεται στο – κάθε άλλο παρά τυχαίο – δημοσίευμα.
Διάβασα ότι στην Αλεξανδρούπολη ήταν «ευρέως γνωστοί» οι δύο Ρώσοι διπλωμάτες που απελάθηκαν προ ημερών από την Ελλάδα.
Ότι εκεί επιχείρησαν να στήσουν μηχανισμό προπαγάνδας, κινητοποιώντας τοπικούς παράγοντες και νεολαίους ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό.
Ότι «δόθηκαν ρωσικά χρήματα σε ομάδες ακροδεξιών μέσω τοπικού επιχειρηματία». Διάβασα και άλλα, για «πολιτιστικούς δεσμούς» και «θρησκευτικά πιστεύω» που λειτουργούν ως «προκάλυμμα» στην υπηρεσία «σκοτεινών μεθοδεύσεων».
Δεν το γνωρίζω εάν ισχύουν όλα τα παραπάνω. Πιθανόν να ισχύουν, αν και η Αλεξανδρούπολη μου κάνει λίγο μακριά για «επίκεντρο» αντιδράσεων στο Σκοπιανό. Οι Financial Times, πάντως, ποτέ δεν γράφουν κάτι στην τύχη. Αυτό που γνωρίζω, όμως, είναι κάτι το οποίο απουσιάζει από το επίμαχο άρθρο των FT.
Γνωρίζω ότι η Αλεξανδρούπολη διαθέτει ένα λιμάνι την εκμετάλλευση/αξιοποίηση του οποίου διεκδικούν πολλοί και μεγάλοι: Ρώσοι, Κινέζοι, Αμερικανοί, Άραβες κ.α.
Γνωρίζω ότι με επίκεντρο το λιμάνι, αναπτύσσεται δραστηριότητα στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών, των δικτύων εφοδιασμού και της διακίνησης εμπορευμάτων, με τη συμμετοχή εταιρειών από την Ευρώπη και την Ασία.
Γνωρίζω, επίσης, ότι στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης αναπτύσσεται τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με τις ευλογίες και τη συγχρηματοδότηση της ΕΕ. Ένας τερματικός σταθμός ο οποίος πρόκειται να λειτουργήσει ως πύλη εισόδου για το υγροποιημένο φυσικό αέριο προς την Ευρώπη (προς Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Ουγγαρία, Ουκρανία), σε συνδυασμό με τον διασυνδετήριο αγωγό Ελλάδας-Βουλγαρίας (IGB) καθώς και με τον αγωγό TAP.
Διαβάζω ότι το έργο έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον Αμερικανών, Ισραηλινών, Καταριανών κ.α. Και τι σχέση έχουν όλα τούτα με τη Συμφωνία των Πρεσπών;
Φαινομενικώς ουδεμία. Έχουν, όμως, σχέση, με την Αλεξανδρούπολη την οποία διαβάζω ότι επισκέπτονται ολοένα συχνότερα το τελευταίο διάστημα οι πρέσβεις της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Υποθέτω για να συζητήσουν το θέμα του ονοματολογικού των Σκοπίων που «καίει». Τι; Όχι; Και μετά ήρθε το δημοσίευμα των Financial Times…
Δημοσίευση σχολίου