Γιώργος Κακλίκης
Μύδρους κατά των δυτικών συμμάχων του εξαπολύει ο Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος, σε κάθε στροφή της προεκλογικής πορείας του, διακρίνει “προδότες” που επιβουλεύονται τα συμφέροντα της Τουρκίας. Η Ελλάδα, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, έχουν χαρακτηριστεί «προστάτες των πραξικοπηματιών και των τρομοκρατών». Και αυτό επειδή, κατά την αντίληψή του, όποια χώρα φιλοξενεί τους -από την Άγκυρα εικαζόμενους- πραξικοπηματίες τηρεί μη φιλική στάση, ιδίως μάλιστα αν δεν ενδίδει σε προτροπές για την έκδοσή τους.
Χαρακτηριστική η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας που δεν απέχει από εκείνη των απολυταρχικών καθεστώτων, τα οποία προβαίνουν σε δικές τους ερμηνείες γεγονότων και καταστάσεων που τα αφορούν. Έτσι, οι κατηγορούμενοι για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, φέρουν πριν καν δικαστούν τον τίτλο του πραξικοπηματία και του τρομοκράτη. Μια τακτική που αναδεικνύει τις πραγματικές διαστάσεις των ολοκληρωτικών αντιλήψεων των Τούρκων ιθυνόντων οι οποίοι θέτουν υπεράνω της δικαιοσύνης την καθεστωτική τους κρίση για τους θεωρούμενους εχθρούς τους.
Οι σήμερα κρατούντες στην γειτονική χώρα, επηρεασμένοι και από τις δεκαετίες της ποδηγέτησης των κυβερνήσεών τους από τον αυτόκλητο θεματοφύλακα του κεμαλισμού, τον τουρκικό στρατό, υιοθετούν τις ίδιες πρακτικές, ανακαλύπτοντας εχθρούς μέσα και έξω από τη χώρα. Διατηρούν την παλιά αντίληψη ότι η μέθοδος αυτή συσπειρώνει τη μάζα των οπαδών τους.
Με διπλό ακροατήριο, εσωτερικό και διεθνές, η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας ακολουθεί απαρέγκλιτα την προβολή των αποκλειστικά δικών της ερμηνειών τόσο για καταστάσεις όσο και για κείμενα που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις. Τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου προβάλλονται ως βρόχος που εμποδίζει την Άγκυρα να “αναπνεύσει” και να ασκήσει τα δικαιώματά της. Αποσιωπάται βέβαια ο ισχύων κανόνας της αβλαβούς διέλευσης, ο όποιος δίνει στην Τουρκία το δικαίωμα να κινεί ακώλυτα τα πολεμικά της πλοία στο Αιγαίο αρκεί αυτά να ακολουθούν ό,τι προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Συντηρεί μυθεύματα
Μαζί με αυτό, η Τουρκία στρεβλώνει τις δηλώσεις της ελληνικής πλευράς για την ανάγκη τήρησης των διεθνών κανόνων τόσο στον υδάτινο χώρο του Αιγαίου όσο και τον εναέριο. Προβάλλει και πάλι μια ανύπαρκτη θέση της Αθήνας, ότι δήθεν θεωρεί το Αιγαίο ελληνική λίμνη. Πρόσφατα, μάλιστα, ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε πως «τα προβλήματα θα πάψουν όταν η Ελλάδα σταματήσει να θεωρεί το Αιγαίο δικό της«.
Για άλλη μία φορά η Τουρκία υστερόβουλα κατασκευάζει και συντηρεί μυθεύματα, προκειμένου να χτίσει, με παιδαριώδη επιχειρηματολογία, την εικόνα του αδικημένου. Και αυτό με την ελπίδα ότι η διαρκής επανάληψή της θα πείσει τους τρίτους για το δίκαιο των θέσεών της. Ο κατάλογος των αφελών αλλά επικίνδυνων -για την ασφάλεια τόσο των δύο χωρών όσο και της ευαίσθητης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου- κατασκευασμάτων της Άγκυρας είναι μακρύς.
Ας περιοριστούμε σε όσα ήδη παρατέθηκαν, προσθέτοντας το φαινόμενο της τουρκικής ερμηνείας των δικαστικών αποφάσεων των κανόνων δικαίου. Οι αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων ακόμα και του ίδιου του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που διέφυγαν στην Ελλάδα, θεωρείται ότι «πλήττουν βαθιά η συνείδηση του τουρκικού έθνους«.
Η Δύση αφυπνίζεται εν μέρει
Κάθε τι που δεν συμβαδίζει με τις επιθυμίες του αυταρχικού Προέδρου της Τουρκίας προβάλλεται ως δικαστική παρατυπία στην Ελλάδα. Χωρίς την ελάχιστη αιδώ για την εξόφθαλμα διατεταγμένη λειτουργία της τουρκικής Δικαιοσύνης που, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, γίνεται η ίδια αξεπέραστο εμπόδιο για οποιαδήποτε σκέψη έκδοσης Τούρκων κατηγορουμένων στην πατρίδα τους όπου τους αναμένει μια κάθε άλλο παρά δίκαιη δίκη.
Η τουρκική ηγεσία εμμένει σε πρακτικές που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικά απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία από τη φύση τους υπονομεύουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή τους. Η εμμονή της αυτή αρχίζει να γίνεται αντιληπτή από πολλούς στη Δύση. Αρχικά, δεν ήσαν ευδιάκριτες οι μεθοδεύσεις που επιτήδεια μετερχόταν η Άγκυρα. Όμως, η προκλητική τακτική που επέλεξε έναντι των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, του Ισραήλ και εναντίον άλλων, αφυπνίζει τον δυτικό κόσμο.
Τον οδηγεί να αντιληφθεί, έστω και μερικά, ποιο είναι το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και πόσο η Τουρκική πολιτική βρίσκεται πλέον σε διαμετρικά αντίθετη θέση από τα συμφέροντα της Δύσης. Μιας Δύσης που, αν και προσδοκά ακόμα ότι η Άγκυρα θα ξαναμπεί στο μαντρί, αναρωτιέται πόσο μπορεί να συμβιώσει με ένα τόσο αφερέγγυο εταίρο. Εταίρο, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, προσβάλλει όχι μόνο τρίτους αλλά, πριν από όλα, τους δικούς του πολίτες, υποτιμώντας κάθε θεσμό που εικονικά έχει υιοθετήσει από την Δύση.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου