Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η νέα κρίση στη Συρία, που προκλήθηκε από τη χημική επίθεση στη Ντούμα, πρωτίστως ανακατεύει τις συμμαχίες, παραδοσιακές και ευκαιριακές στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Στο μέσο αυτής της άνευ προηγουμένου ανακατωσούρας, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα γενικευμένο πόλεμο γύρω από το «πτώμα» της διαλυμένης Συρίας, βρίσκεται η Τουρκία, η οποία ενώ παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ, την ίδια στιγμή προδίδει τις αρχές του, υπογράφοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς της Αμερικής και των Δυτικών: Τη Ρωσία και το Ιράν.
Παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δείχνουν πρωτόγνωρη ψυχραιμία και ιώβεια υπομονή, θα τους πάρει χρόνο για να ξεπεράσουν το σοκ και να χωνέψουν την τουρκική προδοσία. Την ίδια στιγμή αποδεικνύεται και πόσο, μα πόσο, μπουντουλάδες είναι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες, που συνεχίζουν να ζουν σε ένα φανταστικό κόσμο: Πιστεύουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα …καταλάβει το λάθος του. Και μέχρι αυτοί, δηλαδή οι γραφειοκράτες, να το αντιληφθούν, η Τουρκία θα τους έχει εγκαταλείψει εντελώς και θα βρίσκεται σε ένα πολύ επικίνδυνο εχθρικό και αυταρχικό στρατόπεδο. Αλλά αυτή είναι συζήτηση για μία άλλη στιγμή.
Εάν, λοιπόν, οι Αμερικανοί κτυπήσουν στη Συρία και εάν κατά …λάθος βομβαρδίσουν στόχους όπου βρίσκονται οι Ρώσοι στρατιωτικοί και σύμβουλοι, η Τουρκία θα βρεθεί στη μέση του …ωκεανού και δεν θα γνωρίζει ποιόν θα υποστηρίξει. Τους Αμερικανούς που ο κ. Ερντογάν καθυβρίζει, αλλά και με τους οποίους παραμένει σύμμαχος ή τους Ρώσους, οι οποίοι εκβιάζουν τον πρόεδρο της Τουρκίας με πολλούς και διάφορους τρόπους.
Ο κ. Ερντογάν λέει ότι προσπαθεί για την αποχώρηση του κ. Άσαντ από την εξουσία. Οι σύμμαχοι του, Ρώσοι και Ιρανοί, παλεύουν για να τον κρατήσουν στην εξουσία. Παράξενα πράγματα, και δύσκολα να τα καταλάβουμε οι απλοί άνθρωποι. Πως είναι δυνατόν, να αποδέχονται η Μόσχα και η Τεχεράνη ως φίλο και εταίρο τον Ερντογάν, όταν παλεύει να εξαφανίσει τον δικό τους σύμμαχο στην περιοχή, τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Αλλά και πως ο κ. Ερντογάν αποδέχεται να διασώζουν τον πρόεδρο της Συρίας οι Ρώσοι και οι Ιρανοί, οι νέοι του σύμμαχοι. Σας μπέρδεψα… Μα το γνωρίζω. Διότι αυτή η κατάσταση που βιώνουμε, στην κυριολεξία δεν …υπάρχει!
Στο άλλο στρατόπεδο τώρα, το Δυτικό: Η Τουρκία, ο σύμμαχος τους στο ΝΑΤΟ που υποτίθεται ότι συμφωνεί με την αποχώρηση του Άσαντ, την ίδια στιγμή εξυπηρετεί τους συμμάχους του Σύρου ηγέτη, τους Ρώσους και τους Ιρανούς
Τι σκέφθηκε χθες ο κ. Ερντογάν, για να ξεπεράσει το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί. Ανέλαβε μεσολάβηση μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του προέδρου της Ρωσίας. Τηλεφώνησε, λοιπόν, στον πρόεδρο της Αμερικής και σύμφωνα με τουρκική πηγή, μετέφερε μήνυμα από τη Μόσχα στην Ουάσιγκτον, που αφορά την τύχη του Άσαντ. Πρέπει να είναι αφελής κανείς να πιστεύει ότι ο Πούτιν θα πουλήσει τον πρόεδρο της Συρίας. Ο κ. Άσαντ εξασφαλίζει με την παρουσία του και μόνο τα ρωσικά και τα ιρανικά συμφέροντα. Χωρίς τον Άσαντ στην εξουσία, η επιρροή των Ρώσων και των Ιρανών στη χώρα θα μειωθεί, για να μην πω, ότι θα εξαφανιστεί.
Εδώ στην Ουάσιγκτον, κάποιος που βλέπει τα πράγματα διά γυμνού οφθαλμού, μπορεί να διαβεβαιώσει ότι επικρατεί ηρεμία…
Ηρεμία πριν τη μεγάλη θύελλα ίσως… Μπορεί και να γίνονται δεύτερες σκέψεις, αν και προσωπικά πιστεύω, ότι ο κ. Τραμπ πιέζεται και από τα εσωτερικά του προβλήματα για να κτυπήσει στη Συρία. Έτσι για τα μάτια του κόσμου, αν και μια από τις εισηγήσεις που έχει στο τραπέζι είναι να επεκτείνει τα κτυπήματα και στο Ιράν, το οποίο θεωρείται συνένοχος του Άσαντ. Όμως αυτό, θα είναι αιτία γενικότερης σύρραξης.
Ένας αναλυτής, ο Μάικλ Ρούμπιν, πρώην φανατικός φίλος των Τούρκων και τώρα εχθρός του κ. Ερντογάν, έγραψε ότι η Αμερική και η Τουρκία θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε πόλεμο. Περισσότερο ως πρόβλεψη το εξέλαβα, για να πω την αλήθεια… Αυτό που βασικά τονίζει είναι ότι δεν είναι η Αμερική που θα κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία. Αλλά η Τουρκία στην Αμερικ Ενδιαφέρον…
Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε… Ότι οι Αμερικανοί αξίζουν αυτά που τους συμβαίνουν; Όχι βέβαια. Αλλά έπρεπε να είχαν έτοιμους τους σχεδιασμούς τους, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο του Ερντογάν, και όχι να τρέχουν την εσχάτη στιγμή να αναζητούν νέες συμμαχίες…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου