Του Άρη Πετάση
Τελευταία ακούσαμε από Έλληνες Υπουργούς την γλώσσα του Θεμιστοκλή, αναφορικά με τα εθνικά μας θέματα. Ένας εξ αυτών χαρακτήρισε όσους τον κατηγορούν για τις εθνοπρεπείς του θέσεις επί του Κυπριακού σαν «νενέκους» και «βολεψάκηδες» που αναγνωρίζουν τον ελληνικό πατριωτισμό σαν εχθρό τους και είναι έτοιμοι να παραδοθούν στους Τούρκους αμαχητί.
Σε αυτή την κατηγορία βρίσκονται και οι μικρές, ευτυχώς, νομενκλατούρες:
α.) όσων έχουν φαντασιώσεις πως είναι εθνικόφρονες επειδή φορούν φουστανέλα πριν τις εκλογές και πάνε σε εθνικά μνημόσυνα, ενώ στην πράξη ενεργούν αντίθετα και
β.) όσων διαχρονικά ζουν με την αυταπάτη πως είναι αριστεροί /διεθνιστές–ειδικού τύπου όμως (special Cyprus edition) μια και είναι ένθερμοι υποστηριχτές των Αρχών Κίσινγκερ του 1976 για taksim (διχοτόμηση) της Κύπρου με διζωνική.
Για μεν τους πρώτους η λύση-υποδούλωση θα τους φέρει, «οικονομική έκρηξη» (αναφέρομαι στα δικά τους λόγια.) Για μεν του δεύτερους η λύση-παράδοση θα «ενώσει λαό και τόπο!» (αναφέρομαι στα δικά τους λόγια.) Και οι δύο είναι εθισμένοι στην γονυκλισία από το 1974 και πριν την οποία θεωρούν κεκτημένο δικαίωμα που «κέρδισαν» μέσα από την «πάλη» υπέρ της ΔΔΟ. Λένε και ψέματα όπως, «η λύση ΔΔΟ αποτελεί διαχρονική μας θέση,» γνωρίζοντας πως είναι οι Τούρκοι και ο Κίσινγκερ που ανακάλυψαν την ΔΔΟ σαν λύση-κτήνος, κατά τον Άγγλο ιστορικό Perry Anderson.
Με την απελευθέρωση της Ελλάδος ο πρέσβης της Ρωσίας πληροφορήθηκε πως ο Νικηταράς ζητιάνευε έξω από εκκλησία του Πειραιά — νόμιμα και με κρατική άδεια επαιτείας (sic.) Ναι, σοβαρολογώ: άδεια επαιτείας.
Έσπευσε λοιπόν ο Πρέσβης στην εκκλησία και βλέποντας την κατάντια του Νικηταρά του είπε:
«Στρατηγέ μου, βλέπω πως περνάς άσχημες στιγμές.»
Αφού τράβηξε πίσω το χέρι με το οποίο ζητιάνευε είπε στον πρέσβη:
«Εξοχότατε, ζω στην χαρά γιατί αναπνέω τον αέρα μιας ελεύθερης Ελλάδος.»
Βλέποντας το μέγεθος της αξιοπρέπειας του Στρατηγού ο Πρέσβης φεύγοντας άφησε δίπλα στον Νικηταρά ένα πουγκί γεμάτο λίρες προσποιούμενος πως του έπεσε. Αμέσως ο Νικηταρά του φωνάζει, «εξοχότατε, σας έπεσε το πουγκί. Πάρτε το γρήγορα πίσω μπας και το δει κανένας κλέφτης.»
Τώρα, τι να πει κανείς γι’ αυτούς που ζητούν «λύση» για να ζήσουν την νιρβάνα της «οικονομικής έκρηξης.» Ο Νικηταράς ήταν συγγενής του Κολοκοτρώνη και ήταν καμωμένος από μέταλλο διαφορετικό από το μέταλλο όσων καλούσαν τους Έλληνες να παραδοθούν στον Ιμπραήμ.
Μετά από εννιά χρόνια φυλακής στην Βιέννη ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε μόνο δύο μήνες να ζήσει (και αυτούς μέσα στη φτώχια). Ρώτησαν λοιπόν τον Πρίγκιπα, «ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία σας εδώ που φθάσατε;» «Να πάρετε την καρδία μου και να την θάψετε στην Ελλάδα» απάντησε σεμνά. Πράγμα που έγινε χρόνια μετά. Οι Αυστριακοί θεωρούσαν τον φτωχό, άρρωστο και ανήμπορο Υψηλάντη ταραχοποιό (που μόλις ελευθέρωσαν για να μην πεθάνει στην φυλακή και εκτεθούν) και εχθρό των Αυτοκρατοριών. Εν τούτοις, μόλις πέθανε στάθηκαν ευλαβικά μπροστά στο μεγαλείο της αντίστασης του και με τιμές τον έθαψαν στο κοιμητήριο St Marx δίπλα από τον Μόζαρτ (Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart). Αργότερα τους έκανε παρέα ο ταφείς στο St Marx Josef Strauss.
Η γονυκλισία ενώπιον των Τούρκων όχι μόνο δεν βοηθά αλλά αντίθετα προκαλεί το όνειδος και τον εμετό των Τούρκων. Μάταια εκλιπαρούν την φιλία του κατακτητή όσοι πηγαινοέρχονται στα κλεμμένα εστιατόρια της Κερύνειας για φθηνό φαγητό και εκδούλευση. Οι Τούρκοι χλευάζουν όσους δεν σέβονται τους εαυτούς τους και τιμούν όσους στέκονται με το κεφάλι ψηλά. Θεωρούν ελεεινούς όσους γονατίζουν μπροστά τους.
Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β’ στάθηκε με δέος μπροστά στους Κρητικούς πολεμιστές που είχαν διακριθεί στην άμυνα της Πόλης. «Υποκλίνομαι μπροστά στην ανδρεία σας. Πηγαίνετε ελεύθεροι πίσω στα σπίτια σας» τους είπε, και ακολούθως μερίμνησε για να μπουν οι ήρωες σε καράβια και να πάνε πίσω στην Κρήτη.
Όσοι εκθειάζουν τον κατακτητή ή ψηφίζουν νομοσχέδια ενάντια στην εθνική μνήμη και ακολούθως βγαίνουν στην τηλεόραση και λένε ψέματα ας μην νομίζουν πως επειδή ξεγελούν ανθρώπους ξεγελούν και την ελληνική ιστορία. Μπορούν όμως να ανανήψουν και να θέσουν τέρμα στον χλευασμό που εισπράττουν από Έλληνες αλλά και από γνήσιους Τουρκοκύπριους που δεν θέλουν να παραδοθούν στην Τουρκία. Ας ενωθούν με τον λαό μας που δεν υποκύπτει και ας πουν το, «Περίελε ἀπ᾿ ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν…» (118ος ψαλμός)– «Διώξε από μένα το όνειδος και την καταφρόνηση με τα οποία οι άνθρωποι [Τούρκοι και Έλληνες] με περιβάλλουν…» .πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου