Ο Σενέρ Λεβέντ, για την ενοικίαση της ακτής απόβασης του Αττίλα, στην Κερύνεια

Χρυσή παραλία για χρυσό κεφάλι

Χάσαμε και την Ακτή της Απόβασης. Πού θα αποβιβαστούν τώρα οι στρατιώτες μας; Σε ποιαν ακτή; Πάλι θα έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ; Πού θα έρθουν;

Κοιτάξτε πράγματα. Κοιτάξτε τι γίνεται. Ακριβώς την ώρα που ο Ταγίπ Ερντογάν περνούσε στην επίθεση για μια νέα εκστρατεία. Ακριβώς την ώρα που έλεγε «ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθω». Χάσαμε και την Ακτή της Απόβασης. Πού θα αποβιβαστούν τώρα οι στρατιώτες μας; Σε ποιαν ακτή; Πάλι θα έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ; Πού θα έρθουν; Η Ακτή της Απόβασης δόθηκε στον Αλτινμπάς (Σημείωση: «Altn» στα τουρκικά σημαίνει χρυσός και «Bas» κεφάλι). Ο Γκιουμούσμπας την έβαψε (Σημείωση: «Gumus» στα τουρκικά σημαίνει ασημένιος). 

Μήπως άδικα βάλαμε εμείς σε εκείνο τον λόφο το παλούκι που μοιάζει με πύραυλο; Εκεί γράφει και το όνομα του δικού μου του Μεχμέτ. Αλλά ευτυχώς που ο Μεχμέτ ακόμα βρίσκεται εν ζωή. Ζει. Δεν ξέρω αν σε εσάς το είπε, αλλά σε εμένα το είπε. Ήταν, λέει, μέσα στο πλοίο της απόβασης. Καθώς πλησίαζε το πλοίο στην ακτή, πήδηξε μέσα στη θάλασσα. Χάθηκε. Και ύστερα τον έγραψαν και εκείνον πάνω σε τούτο το μνημείο ως πεσόντα. Το διηγείται γελώντας. «Είμαι νεκρός», λέει, «αν δεν πιστεύεις πήγαινε και δες». Δεν πήγα να κοιτάξω. Μήπως άλλη δουλειά δεν έχω; Είτε πεσών έγινε ο Μεχμέτ είτε βετεράνος πολέμου. Εμένα τι με νοιάζει; Νά που έμεινε και εγκαταστάθηκε εδώ. Απέκτησε παιδιά, οικογένεια χάρις στην Αϊσέ. Το κέφι του καλά κρατεί.

Τι παράξενες που είναι αυτές οι μέρες. Μήπως αυτό οφείλεται στα σωματίδια σκόνης στην ατμόσφαιρα; Το μυαλό μας νερώνει. Το δικό μου σταμάτησε, δεν λειτουργεί. Κοίτα έγνοια. Αν έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ, σε ποια ακτή θα έρθουν, λέει. Πρόβλημα είναι αυτό; Χάθηκε από τα χέρια μας η Ακτή της Απόβασης. Αν χάθηκε, χάθηκε. Μήπως δεν υπάρχουν ακτές για να αποβιβαστούν οι ηρωικοί στρατιώτες μας; Και, μάλιστα, μήπως αν έρθουν αυτή τη φορά, θα έρθουν στην Κερύνεια; Τι δουλειά έχουν στην Κερύνεια; Η Κερύνεια είναι τουρκική πλέον! Και μουσουλμανική! Όποτε μπαίνουμε σε αυτήν, μας χαιρετά εκείνος ο διπλός μιναρές στον οποίο δώσαμε με περηφάνια το όνομα του χουντικού Νουρεντίν Ερσίν Πασά. 

Αφού έχουμε κάνει πλέον τουρκική και μουσουλμανική την Κερύνεια, σημαίνει ότι αυτή τη φορά θα έρθουν ξαφνικά από αλλού. Από την Πάφο νομίζω. Από την ακτή που βγήκε η Αφροδίτη. Όποιος δει την Αφροδίτη, λέει θα τη φάω. Η Μόνα Λίζα στο Λούβρο δεν ανοίγει τόσο πολύ την όρεξη κανενός. 

Γι’ αυτό μην ανησυχείς, αδελφέ. Μην λυπάσαι επειδή πουλήσαμε την Ακτή της Απόβασης στον Αλτινμπάς. Άλλωστε, τι υπάρχει για να λυπάται κανείς; Μήπως σε ξένο πήγε η περιουσία; Καμία σχέση. Ο Αλτινμπάς είναι αγαπητός δούλος του κυρίου Ταγίπ, τόσο οικείος σαν συγγενής. 

Μόλις γεννήθηκε το εγγονάκι του στην Κωνσταντινούπολη έτρεξε αμέσως στο νοσοκομείο. Το πήρε στην αγκαλιά του. Ο Πρόεδρος αγαπάει την οικογένεια του Αλτινμπάς. Ίσως τους αγαπά περισσότερο και από τη Ζεράμπ. Και η τύχη του Αλτινμπάς άνοιξε στην Κύπρο, όπως του δικού μας του πεσόντος Μεχμέτ που ζει.

 Ενώ ήταν ένας φτωχός καταστηματάρχης στο Σαράι, έλαμψε ξαφνικά το άστρο του. Έγινε έμπορος χρυσού. Έγινε βασιλιάς του πετρελαίου. Έγινε ιδιοκτήτης τράπεζας. Έγινε αυτοκράτορας των οικοδομών. Αν τώρα του χαρίσαμε και τούτη την ένδοξη Ακτή της Απόβασης, μήπως πολύ του είναι; Γιατί θυμώσατε; Δεν θα μπορείτε πλέον να φυλάτε τη σκοπιά της αυγής εκεί; Αυτή είναι η μόνη σας έγνοια; Μην ανησυχείτε. Θα βρεθεί και γι’ αυτό μια λύση. Θα δείτε που στο εξής θα κάνετε μεγαλύτερες γιορτές εκεί. Μήπως θα σας το στερήσει αυτό ο Αλτίνμπας, ο οποίος χρωστά τα πάντα στην 20ή Ιουλίου; Κοιτάξτε που σκέφτηκε ακόμα και το καημένο το τανκ που βρίσκεται πάνω στο βουνό. Το αποκατέστησε. Το επιδιόρθωσε. Έφτιαξε τον περιβάλλοντα χώρο. Έγινε και είδηση στις εφημερίδες. Δεν τη διαβάσατε;

Μπορεί να έρθεις ξαφνικά ένα βράδυ, κύριέ μου; Κρυφά; Στη Συρία και στο Ιράκ; Εμείς; Δεν υπάρχουμε εμείς σε αυτό τον λογαριασμό; Μην τυχόν και μας ξεχάσεις. Έλα! Οι πόρτες μας είναι ανοικτές, έλα χωρίς να χτυπήσεις! Ο Αλτίνμπας θα φτιάξει ένα ξενοδοχείο-μπουτίκ στην Ακτή της Απόβασης. Έλα να ξεκουραστείς όσο επιθυμείς. Μήπως είχαμε νοικιάσει προς 92 χιλιάδες στερλίνες αυτό το νησί στους Εγγλέζους; Ιδού, εσένα σου το πουλήσαμε τζάμπα σχεδόν. Το δικό μας το κεφάλι είναι ξύλινο. Το δικό σου από χρυσάφι!

Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.