Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά λέει μια παροιμία και η κατάσταση στην Τουρκία πάει απο το κακό στο χειρότερο. Σήμερα ο τουρκικός στρατός διέψευσε κατηγορηματικά ότι έχει οποιαδήποτε πρόθεση να κάνει πραξικόπημα για να εκδιώξει από την εξουσία τον ισλαμο-συντηρητικό πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κατηγορείται για αυταρχική παρέκκλιση.
Μια διάψευση απο τον τουρκικό στρατό ειναι μεγάλη υπόθεση. Τόσο μεγάλη που μπαίνει κανείς στην διαδικασία να σκεφτεί οτι η κατάσταση στην γειτονική χώρα ειναι πολύ χειρότερη απ'όσο νομίζουμε.
Ο Μάικλ Ρούμπιν, ερευνητής στο American Institute, σ'ενα στοχευμένο και ιδιαίτερα καυστικό άρθρο του γράφει οτι μετά απο τα τρομοκρατικά χτυπήματα των τελευταίων ημερών δεν ειναι μόνο η επιδείνωση της ασφάλειας και η αύξηση της τρομοκρατίας το πρόβλημα της γειτονικής χώρας. Τα προβλήματα αυξάνονται μερα με τη μέρα, με το ιδιωτικό χρέος να ειναι εκτός ελέγχου, τον τουριστικό τομέα να ειναι σε ελεύθερη πτώση και με την πτώση της αγοράς να εχει επηρεάσει την αγοραστική δύναμη κάθε πολίτη.
Αξιοσημείοτο ειναι ένα απο τα προβλήματα στα οποία αναφέρεται ο Ρούμπιν, τον ίδιο τον Ερντογάν, καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος φαίνεται να ειναι και ο ίδιος εκτός ελέγχου αφου φυλακίζει τους αντιπάλους του, κάνει κατάσχεση εφημερίδων και κατασκευάζει παλάτια κατάλληλα μόνο για σουλτάνους.
Για άλλη μια φορά εχει απειλήσει να διαλύσει το συνταγματικό δικαστήριο. Και αν αυτα δεν αρκούσαν ο γιος του Bilal φέρεται να έγυγε απο την Ιταλία με πλαστό διπλωματικό διαβατήριο της Σαουδικής Αραβίας, καθώς η ιταλική αστυνομία ερχόταν όλο και πιο κοντά στην σύλληψη του όσο αφορά την εμπλοκή του σ’ενα περιβόητο σκάνδαλο ξεπλύματος χρήματος.
Τα ξεσπάσματα του Ερντογάν έχουν αρχίσει να τραβούν την προσοχή και στο εξωτερικό. Ακόμη και τα μέλη του κόμματος του εχουν αρχίσει να μιλάνε για την παράνοια του Ερντογάν η οποία, σύμφωνα με ορισμένους Τούρκους αξιωματούχους, έχει φτάσει σε σημείο που ο ίδιος επιδιώκει να εγκαταστήσει αντιαεροπορικούς πυραύλους στο παλάτι του για να αποτρέψει μαυροφορεμένους άνδρες να τον απαγαγουν…
Συνεπώς, όπως γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν οι Τούρκοι - και ο τουρκικός στρατός - αναγνωρίζουν όλο και περισσότερο ότι ο Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία στο χείλος του γκρεμού. Πρώτον με την παραχώρηση νομιμότητας στον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν με τις νέες διαπραγματεύσεις και, στη συνέχεια, την αναζωπύρωση της σύγκρουσης, ο Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε ένα μονοπάτι στο οποίο δεν υπάρχει καμία πιθανότητα νίκης αλλα υψηλή πιθανότητα ντε φάκτο διχοτόμησης.
Ο Ρούμπιν υπογραμμίζει οτι αν ξαναρχίσει εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία, όπως ειχε γίνει στη δεκαετία του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας ’90, οι Κούρδοι της Τουρκίας δεν θα συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο, πολύ δε περισσότερο λόγω του προηγουμένου που εχει καθιερωθεί από τα αδέλφια τους στο Ιράκ και στη Συρία.
Και πάμε πίσω στο ζήτημα της σχέσης του Ερντογάν με τον τουρικό στρατό. Ο Ερντογάν πριν λίγο καιρό προσπάθησε να γονατίσει τον τουρκικό στρατό. Κάτι που ο καθένας θα μπορούσε να καταλάβει οτι δεν ειναι ιδιαίτερα θετικό για την θέση του ίδιου του Ερντογάν. Στην πρώτη δεκαετία της εξουσίας του, τόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ όσο και η ΕΕ τον υποστήριζαν, βέβαια αυτο έγινε πριν αναγνωρίσουν οτι ο Τούρκος Πρόεδρος ειχε βυθιστεί στην τρέλλα και στην απολυταρχία.
Οπότε το ερώτημα που θέτουμε και που αναγνωρίζει και ο συγγραφέας του κειμένου, ειναι αν θα μπορούσε ο τουρκικός στρατός να εκδιώξει τον Ερντογάν και να τοποθετήσει τον εσωτερικό του κύκλο στη φυλακή;
Στον τομέα της ανάλυσης και όχι της υπεράσπισης, η απάντηση είναι ναι, απαντάει ο Ρούμπιν.
Γιατι όμως; Μεγάλο ρόλο στο παιχνίδι πάιζουν οι ΗΠΑ.
1. Σε μια περίοδο εκλογών στις ΗΠΑ, ειναι αμφίβολο οτι η κυβέρνηση Ομπάμα θα τιμωρήσει τους πραξικοπηματείες, ειδικά εαν η πορεία προς την αποκατάσταση της δημοκρατίας λάβει χώρα άμεσα.
2. Ο Ερντογάν αποκλείετα να εχει το είδος της υποστήριξης που είχε ο Αιγύπτιος πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι
3. Ουτε οι ρεπουμπλικανοί ουτε και οι Δημοκράτες δεν πρόκειται να διακινδυνέυσουν το κύρος των ΗΠΑ για να βρεθούν απέναντι απο ενα πραξικόπημα. Πολύ πιο πιθανόν να βοήθησουν το νέο καθεστώς.
Απο την άλλη, οι πραξικοπηματίες θα μπορούσε να κάνουν καποιες πολύ απλές κινήσεις για να φέρουν με το μέρος τους τις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές κοινωνίες
1. Με την απελευθέρωση όλων των δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών άμεσα
2. Με την επιστροφή κατασχεθέντων εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.
Το γεγονός οτι η Τουρκία ειναι μέλος του ΝΑΤΟ δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για δράση, άλλωστε σημειώνει ο Ρούμπιν, δεν επηρεάστηκε η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ούτε της Τουρκίας ούτε της Ελλάδας μετά από πραξικοπήματα.
Σε περίπτωση που μια νέα ηγεσία συνεργαστεί με τους Κούρδους της Τουρκίας, οι Κούρδοι μπορεί να την στηρίξουν.
Ο συγγραφέας φροντίζει να καλύψει και ενα τραγικό τελος για τον Ερντογάν στα πιθανά σενάρια, τονίζοντας οτι στην περίπτωση πραξικοπήματος ουτε η ευρωπαϊκή ούτε η αμερικανική κοινή γνώμη θα ήταν θετικές προς την εκτέλεση του Ερντογάν, του γιου του, του γαμπρού του ή των βοηθών του όπως για παράδειγμα του Egemen Bağış και Cüneyd Zapsu.
Ωστόσο μια δίκη με κατηγορίες για διαφθορά και μακρά φυλάκιση θα ήταν αποδεχτή.
Βέβαια, ο Ερντογάν ελπίζει οτι οι φίλοι του θα του σταθούν, αλλα οι φίλοι αυτοι - τόσο διεθνώς όσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας - έλκονται από τη δύναμή του. Μόλις βρεθεί έξω από το παλάτι του, ο Ερντογάν θα βρεθεί μόνος, μια χαμένη φιγούρα όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν στη δική του δίκη.
Που καταλήγουμε; Ο τουρκικός στρατός διαψεύδει τις φήμες για πραξικόπημα αλλα αν σκεφτούμε οτι δεν θα υποστεί και καμία σημαντική συνέπεια εαν ακολουθήσει την στρατηγική του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στην Αίγυπτο, τότε θα πρέπει να έχουμε ως δεδομένο οτι τα πράγματα στην Τουρκία πολύ σύντομα θα γίνουν πολύ χειρότερα απ’όσο αναμενουμε, τουλάχιστον για τον Σουλτάνο Ερντογάν.
Επιμέλεια: Ελένη Παναγιώτου
πηγή
Δημοσίευση σχολίου