Προβλήματα προμηνύονται για τις σχέσεις Ανατολής και Δύσης, καθώς η Ρουμανία που θεωρητικά έχει λόγους να φοβάται «bullying» από την πλευρά της Ρωσίας, ζητά από το ΝΑΤΟ να αποδείξει πιο ενεργά και στην πράξη τη δέσμευση στην ασφάλειά της, δημιουργώντας Στόλο της Συμμαχίας στη Μαύρη Θάλασσα…
Οι σχετικές ζυμώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη ενώ η Συμμαχία ετοιμάζεται για τη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας, όπως αποκαλύπτει το EurasiaNet. Τέτοιος στόλος θα στηριζόταν κατά κύριο λόγο στους στόλους των χωρών που βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα, δηλαδή την Τουρκία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, προκαλώντας την αντίδραση της Ρωσίας.
Η Σύμβαση του Μοντρέ (1936) προβλέπει ότι πολεμικά πλοία χωρών που δεν βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα δεν μπορούν να παραμένουν στη Μαύρη Θάλασσα για χρονική περίοδο μεγαλύτερη των 21 ημερών και αυτό εξηγεί την προτεραιότητα των χωρών που βρέχονται από αυτήν στον Στόλο που προτείνει η Ρουμανία.
Ασφαλώς, σε αυτόν θα συμμετάσχουν και πλοία του αμερικανικού Ναυτικού (US Navy) και άλλων χωρών με ισχυρούς στόλους. Είναι αμφίβολο αν τα σχέδια των Ρουμάνων θα τα προσυπογράψουν οι άλλες δυο χώρες-μέλη που κυρίως αφορά η πρωτοβουλία, καθώς αυτό θα μεγιστοποιούσε τη ρωσική πίεση και θα οδηγούσε σε αντίμετρα, καθώς εντάσσει την περιοχή στο αποκαλούμενο ως «εγγύς εξωτερικό» (near abroad).
Αντίδραση θα πρέπει να αναμένεται λογικά και από ελληνικής πλευράς, με το επιχείρημα ότι μια τέτοια ενέργεια θα κλιμάκωνε την ένταση στην περιοχή χωρίς λόγο, οδηγώντας σε επιπρόσθετα προβλήματα, σε μια περίοδο που γίνεται προσπάθεια με στόχο τη συνεργασία για διευθέτηση προβλημάτων όπως αυτό της Συρίας, ενώ θα επιδεινώσει τις διμερείς σχέσεις των χωρών με τη Μόσχα, οι οποίες όταν βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο, συνεισφέρουν στη γενικότερη αποκλιμάκωση.
Γενικά, όλα δείχνουν ότι στη Σύνοδο της Βαρσοβίας θα «αναμετρηθούν» οι παλιές με τις καινούργιες χώρες-μέλη της Συμμαχίας, με τις νέες τελευταίες «προσθήκες» να επιδιώκουν την μεγιστοποίηση του ρόλου του ΝΑΤΟ στην ασφάλειά τους, με εγκατάλειψη της δέσμευσης που είχε αναληφθεί το 1997 για αποφυγή ανάπτυξης στρατευμάτων και στρατηγικών οπλικών συστημάτων.
Αντίθετα, «παραδοσιακές» χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία, ζητούν την ενεργοποίηση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας σε μια προσπάθεια βελτίωσης της επικοινωνίας ανάμεσα στις δυο πλευρές, κάτι που είναι συμβατά με την «ειδική σχέση» που επιδιώκει το Βερολίνο, με στόχο την αξιοποίηση της μεγάλης ρωσικής αγοράς…
Προς το παρόν, το ΝΑΤΟ είναι ενεργό με τη στάθμευση μικρού αριθμού στρατευμάτων στις χώρες της Βαλτικής, καθώς επίσης και με περιπολίες στον εναέριο χώρο τους, σε μια προσπάθεια αναβίωσης της στρατηγικής που ήθελε την επιτόπου παρουσία δυνάμεων και αποθήκευσης στρατιωτικού υλικού, να στέλνει μήνυμα άμεσης – αυτόματης εμπλοκής της Ατλαντικής Συμμαχίας, σε περίπτωση που προέκυπτε κάποια ρωσική στρατιωτική ενέργεια.
Το ΝΑΤΟ προωθεί τη διαλειτουργικότητα (interoperability) ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις των χωρών-μελών, τόσο μέσω προμήθειας και αξιοποίησης «συμβατών» μέσων, όσο και μέσω εκτεταμένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε ρεαλιστικά σενάρια.
Επίσης, αυξάνεται η συνεργασία και με φιλικά προσκείμενες χώρες που όμως δεν είναι μέλη της Συμμαχίας, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, αλλά και οι Ουκρανία και Γεωργία. Στις δυο τελευταίες περιπτώσεις όμως, η αντίδραση της Μόσχας είναι πιο έντονη από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου