«Η Γερμανία είχε ήδη εξολοθρεύσει σχεδόν όλους τους ανθρώπους της φυλής των Χερέρο στη Ναμίμπια – μία απίστευτη γενοκτονία, χωρίς ίσως ιστορικό προηγούμενο. Όλα αυτά δεν σχολιάζονται βέβαια στη Γερμανία και στην υπόλοιπη αποικιοκρατική Ευρώπη – παρά το ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος για εκείνη τη σφαγή, καμία λογική. Η μόνη εξήγηση ήταν η απόλυτη περιφρόνηση που έτρεφαν οι Γερμανοί, για τους ιθαγενείς πληθυσμούς
Εν τούτοις, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλοι αναρωτιόνταν για το πώς οι δήθεν λογικοί, φιλοσοφημένοι και ειρηνικοί Γερμανοί ξαφνικά φρένιασαν, μόνο και μόνο επειδή ταπεινώθηκαν οικονομικά μετά το 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο – ακόμη περισσότερο πως δεν έφταιγαν οι Γερμανοί για τα αποτρόπαια εγκλήματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλά κάποιοι ελάχιστοι ναζί που άρπαξαν την εξουσία της χώρας!»
Άρθρο
Είναι απογοητευτικό, λυπηρό, οδυνηρό να διαπιστώνει κανείς πόσο εύκολα παραπλανήθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τους εμπειρότατους, πρώην στυγνούς αποικιοκράτες και δήθεν ισότιμους εταίρους της χώρας του - ειδικά από τη Γερμανία.
Εν προκειμένω, ως συνήθως, η καγκελάριος έχει το ρόλο του καλού, συμβιβαστικού, ήρεμου συνομιλητή, ενώ ο υπουργός οικονομικών της ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία τον κακό, σκληρό αλλά έντιμο διαπραγματευτή - ο οποίος φροντίζει και προστατεύει όσο καλύτερα μπορεί το λαό του, απέναντι στους σημερινούς ή μελλοντικούς εκλιπαρούντες την ελεημοσύνη του.
Παράλληλα, αποκρύπτει με μία εκλεπτυσμένη «μαεστρία» το γεγονός ότι, η χώρα του απομυζεί ασύστολα τους εταίρους της – χρηματίζοντας/εκβιάζοντας κρατικούς λειτουργούς, με την ταυτόχρονη διατήρηση της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια» στο Βερολίνο (άρθρο), καθώς επίσης παράγοντας τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της.
Όπως φαίνεται από το επόμενο γράφημα, τα πλεονάσματα αυτά αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την υιοθέτηση του ευρώ, ενώ συνέχισαν την ανοδική τους πορεία μετά το ξέσπασμα της κρίσης – φτάνοντας στο ιλιγγιώδες 8% του ΑΕΠ ή πάνω από 200 δις € ετησίως. Σε αντίθεση βέβαια με τη Γαλλία (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά στήλη, έλλειμμα – 1%), η οποία ακολούθησε τον αντίθετο ακριβώς δρόμο – χωρίς να κατανοεί πως αυτή είναι η βασική αιτία της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, με επόμενη υποψήφια την ίδια, αφού προηγηθεί η Ιταλία.
.
.
Αναλυτικότερα, πριν ακόμη λήξει η παράταση της συμφωνίας, στις 27.06 ο πρωθυπουργός παρέδωσε στις Βρυξέλλες ένα δικό του μνημόνιο – διαλέγοντας μόνος του το όπλο, με το οποίο θα αυτοκτονούσε η Ελλάδα. Η πρόταση του αυτή, αφού έγινε εν πρώτοις αποδεκτή με ενθουσιασμό, αναιρέθηκε τρεις ημέρες αργότερα – όπου τοποθετήθηκε μπροστά σε μία πολύ πιο επώδυνη της Τρόικας, με τη μορφή του τελεσίγραφου (take it or leave it).
Όπως ήταν αναμενόμενο, με κριτήριο την απειρία του, έχασε εντελώς την ψυχραιμία που όφειλε εκ της θέσεως του να έχει – με αποτέλεσμα να προβεί μονομερώς, χωρίς να προειδοποιήσει την Κομισιόν, στην τρομοκρατημένη, βιαστική και ανοργάνωτη ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, πέφτοντας στην παγίδα που του είχε στηθεί αριστοτεχνικά από τη Γερμανία.
Έτσι η Ελλάδα έμεινε εκτός του ευρωπαϊκού πλαισίου, οπότε ο κ. Σόιμπλε βρήκε την ευκαιρία να κλείσει της τράπεζες, με μία παράνομη διαδικασία που υποστηρίχθηκε από την ΕΚΤ (ανάλυση) – με τον πρωθυπουργό να χάνει εντελώς το παιχνίδι, χωρίς δυστυχώς να έχει το θάρρος ή/και την ευστροφία να ακυρώσει το δημοψήφισμα, με το οποίο σφραγίσθηκε το ανελέητο Μνημόνιο Νούμερο ΙΙΙ.
.
Η δήθεν απώλεια της εμπιστοσύνης
Ειδικότερα, όταν κατατέθηκαν οι νέες ελληνικές προτάσεις, αφού η κυβέρνηση μετέφρασε υποτιμητικά, απογοητευτικά, δουλοπρεπώς το «ΟΧΙ» των Ελλήνων σε «ΝΑΙ», η Τρόικα τις υποδέχθηκε πολύ θετικά (πηγή) – οπότε ο πρωθυπουργός θεώρησε ότι είχε πετύχει το στόχο του, για τον οποίο είχε υποχρεωθεί να σκύψει ντροπιασμένος το κεφάλι την προηγούμενη νύχτα στη Βουλή, ενώπιον όλων.
Έως εκείνη τη στιγμή δεν είχε τεθεί επίσημα κανένα θέμα εμπιστοσύνης απέναντι του – κάτι που άλλαξε στη συνάντηση του Euro Group, όπου ο κ. Σόιμπλε, με μία δήλωση του στα ΜΜΕ, ανέφερε πως οι ελληνικές προτάσεις δεν ήταν καθόλου επαρκείς. Επί πλέον ότι, η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση είχε πληγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, ανεπανόρθωτα, μετά τις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις των προηγουμένων μηνών – ακόμη και τη συγκεκριμένη στιγμή (11.06).
Για να υπογραμμίσει δε τις απειλές του ο προστάτης των δήθεν απόκληρων Γερμανών που δανείζουν συνεχώς στους σπάταλους Έλληνες τα χρήματα τους, ανέσυρε από το συρτάρι του ένα εναλλακτικό σχέδιο μίας περιορισμένης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη - με αποτέλεσμα να πέσει στην επόμενη, καλοστημένη παγίδα ο πρωθυπουργός, προσφέροντας «γη και ύδωρ» για να σωθεί η χώρα του από μία ανυπολόγιστη καταστροφή.
Το σκηνικό πάντως είχε στηθεί πολύ επιδέξια, με την ανακοίνωση της σύγκλισης μίας συνόδου κορυφής όλων των χωρών της ΕΕ – η οποία φυσικά ακυρώθηκε, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός παραδόθηκε άνευ όρων, αποδεχόμενος την άλωση της Ελλάδας.
Η περιορισμένης διάρκειας έξοδος από την Ευρωζώνη επινοήθηκε βιαστικά από το Γερμανό, έτσι ώστε να κερδίσει τη συμφωνία των άλλων χωρών της ένωσης – την οποία επεδίωκε μετά την εκλογή της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Γνώριζε άλλωστε την θλιβερή «εξυπνάδα» του πρώην υπουργού οικονομικών – από τον οποίο κατάφερε πολύ εύκολα να εκμαιεύσει την Αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης.
Τα πιόνια στο σκάκι
Μερικά από τα σίγουρα πιόνια του κ. Σόιμπλε, εκτός από τον ολλανδό πρόεδρο του Euro Group, ήταν ο ακροδεξιός εθνικιστής υπουργός οικονομικών της Φινλανδίας, οι χώρες της Βαλτικής λόγω του φόβου τους για τη Ρωσία, καθώς επίσης η Σλοβακία - η οποία είναι εξαρτημένη από τη Γερμανία λόγω των τραπεζικών προβλημάτων της.
Όλοι αυτοί επανέλαβαν το «ποίημα» της απώλειας της εμπιστοσύνης τους απέναντι στην Ελλάδα, απαιτώντας την υιοθέτηση πολύ περισσότερων νεοφιλελεύθερων μέτρων από τον πρωθυπουργό, για να επανορθώσει – οπότε η θηλιά στο λαιμό της κυβέρνησης έσφιξε, σε βαθμό πνιγμού της. Το μνημόνιο αυτή τη φορά έχει τόσο πολλές λεπτομέρειες, όσο κανένα άλλο προηγούμενο – ενώ εξασφαλίζει τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, καθώς επίσης τη μετατροπή της σε πραγματικό προτεκτοράτο της Γερμανίας.
Για να ολοκληρωθεί τώρα η άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας, από έναν πρωθυπουργό που είχε πάψει πλέον να σκέφτεται ορθολογικά, καθώς επίσης από έναν υπουργό οικονομικών που δυστυχώς, όπως ο προκάτοχος του, δεν έχει καμία απολύτως γνώση του αντικειμένου του, εφευρέθηκε ένα έγγραφο – το οποίο ανασύρθηκε ξαφνικά στην επιφάνεια, αναφέροντας αυθαίρετα πως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας είναι 81,7 δις € (πηγή – γράφημα).
.
.
Κανένας δεν ήταν σε θέση εκείνη τη στιγμή να ελέγξει το εντελώς πρόχειρο έγγραφο, αν και αναφέρει ότι, όπως τα προηγούμενα δύο πακέτα «βοήθειας», πρόκειται για πληρωμές χρεών της Ελλάδας, για τόκους, καθώς επίσης για κεφάλαια που θα χρειαστούν για τη διάσωση των τραπεζών – αφού προηγουμένως τις χρεοκόπησε παράνομα η ΕΚΤ, ενώ κάτι ανάλογο συνέβη με το PSI το 2011.
Το υπερβολικό αυτό ποσόν, το οποίο δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα, μοιράσθηκε σκόπιμα στα γερμανικά ΜΜΕ – για να χειραγωγηθεί έντεχνα η κοινή γνώμη. Επίσης οι Πολίτες των άλλων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, έτσι ώστε να τρομοκρατηθούν τόσο η κυβέρνηση/Βουλή, όσο και οι Έλληνες, εκλιπαρώντας την υπογραφή της συμφωνίας με κάθε τρόπο – την επικύρωση των προσχεδιασμένων νομοσχεδίων εντός δύο ημερών από το Κοινοβούλιο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος κοκ.
.
Οι παράπλευρες επιτυχίες της Γερμανίας
Με τον παραπάνω τρόπο κατοχυρώνεται πραξικοπηματικά από τους Γερμανούς, με την ακούσια βοήθεια της άπειρης ελληνικής κυβέρνησης, ο παράλογος κύκλος των νέων προγραμμάτων βοηθείας, για την εξόφληση των προηγουμένων, μαζί με τους τόκους τους – καθώς επίσης η παροχή κάθε καινούργιου ποσού, έναντι ανηλεών μέτρων λιτότητας. Έως ότου βέβαια εξαθλιωθούν οι Πολίτες των λεηλατημένων κρατών, παύοντας να αντιδρούν – μετατρεπόμενοι σταδιακά σε πειθήνιους σκλάβους χρέους, χωρίς καμία απολύτως προοπτική.
Στη σύσκεψη κατοχυρώθηκε επίσης πως τυχόν μελλοντική απαίτηση διαγραφής χρέους, θα συνοδεύεται υποχρεωτικά με την έξοδο της χώρας που το ζητάει από την Ευρωζώνη - παρά το ότι δεν υπάρχει κανένα τέτοιο νομικό πλαίσιο, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε η καγκελάριος, στη σημερινή συνέντευξη Τύπου.
Το μήνυμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά, επίσης, την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία – χώρες που, εάν δεν αντιδράσουν ή/και εγκαταλείψουν την Ελλάδα στη μοίρα της, θα μετατραπούν επίσης σε γερμανικές αποικίες.
Τέλος, δεν πρέπει να υποτιμήσει κανείς το ρόλο του αντικαγκελαρίου και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο βρώμικο πόκερ με την Ελλάδα – ο οποίος δέχεται ήδη επιθέσεις από τα στελέχη του κόμματος του, κατηγορούμενος πως γνώριζε τα κρυφά χαρτιά, καθώς επίσης το ναζιστικό τέχνασμα του κ. Σόιμπλε (πηγή).
.
.
Επίλογος
Παρά το ότι αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση τον τρόπο, με τον οποίο οδηγήθηκε σαν αρχάρια στη βρώμικη παγίδα του κ. Σόιμπλε, το παιχνίδι έχει πλέον τελειώσει – με την Ελλάδα να ηττάται κατά κράτος, αφού η ήττα δεν θα πληρωθεί μόνο από τον πρωθυπουργό, αλλά από όλους εμάς.
Η συμφωνία έχει υπογραφεί, η διαδικασία έχει συμφωνηθεί, οπότε δεν νομιμοποιούμαστε να αντιδράσουμε εκ των υστέρων, μη αποδεχόμενοι αυτά που ο υπουργός οικονομικών, καθώς επίσης ο πρωθυπουργός υπέγραψαν – δυστυχώς, με την εν λευκώ εξουσιοδότηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της Βουλής.
Άλλωστε και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε, αφού η κυβέρνηση μας έβαλε με την πλάτη στον τοίχο – κάνοντας μέσα σε πέντε μήνες τόσα πολλά λάθη, κυρίως το κλείσιμο των τραπεζών, όσα τα τελευταία σαράντα χρόνια όλες οι υπόλοιπες κυβερνήσεις.
Η χώρα είναι υπερχρεωμένη, έχει τοποθετήσει όλα της τα περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση (PSI), αποδέχθηκε το αγγλικό δίκαιο, ενώ έπεσε σήμερα ολόκληρη μέσα στην παγίδα των Γερμανών. Επομένως, δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός της Ευρωζώνης, πόσο μάλλον χωρίς καμία προετοιμασία υιοθέτησης μίας εναλλακτικής στρατηγικής – η οποία απαιτεί τουλάχιστον ένα έτος.
Εν τούτοις, υπάρχουν βιώσιμες λύσεις, χωρίς να οδηγηθεί η Ελλάδα στο χάος, οι οποίες προϋποθέτουν την προσεκτική σύναψη συμμαχιών, με στόχο την από κοινού αντιμετώπιση της γερμανικής επιθετικότητας – μίας χώρας που δεν έχει μάθει τίποτα από την ιστορία της, ενώ κέρδισε μεν μία μάχη εναντίον μας με σημαδεμένα χαρτιά, έχοντας απέναντι της έναν αφελή αντίπαλο, αλλά όχι τον πόλεμο.
Η Βουλή πρέπει λοιπόν να τηρήσει τα υπεσχημένα νομοθετώντας εντός δύο ημερών, έτσι ώστε να μην δώσει κανένα περιττό πρόσχημα στη Γερμανία – ενώ εμείς μπορούμε να καταφέρουμε να βγούμε από την παγίδα, εάν είμαστε ενωμένοι, αποφασισμένοι και επαρκώς οξυδερκείς.
Χρειαζόμαστε όμως τουλάχιστον ένα χρόνο, συνειδητοποιώντας πως δεν είναι σε θέση να μας καταστρέψει κανένας τόσο γρήγορα, όσα νομοσχέδια και αν υπογραφούν – ενώ δεν θα μας διώξει κανείς από μία νομισματική ένωση που μας προκάλεσε ζημίες που υπερβαίνουν το 1 τρις € (ανάλυση), αφού η συμμετοχή μας είναι απαραίτητη για την ευημερία της χώρας μας, όχι μόνο από οικονομικής πλευράς. Μπορούμε βέβαια να επιβιώσουμε και εκτός, με το καθεστώς της Νορβηγίας – αλλά μόνο ως μία λύση ανάγκης, για την περίπτωση που θα αποτύχουμε στο μέλλον.
Βιβλιογραφία: W. Lieb, FAZ, SZ
Δημοσίευση σχολίου