«Η Ελλάδα συνθηκολόγησε άνευ όρων, η Γερμανία κέρδισε τη μάχη, ενώ ο κυνισμός του κ. Σόιμπλε χαρακτηρίσθηκε ως η επιστροφή της Ευρώπης στις προηγούμενες δομές εξουσίας, στις οποίες ο ισχυρότερος επιβάλλει τη θέληση του. Η γερμανική κυβέρνηση κατέστρεψε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο 70 ολόκληρα χρόνια μεταπολεμικής διπλωματίας.
Η πρόταση μίας χρονικά περιορισμένης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ήταν το μέσον, με το οποίο επιτεύχθηκε τελικά η «ήττα κατά κράτος» της ελληνικής κυβέρνησης, μέσα από μία μαραθώνια σύσκεψη. Η τακτική του γερμανού υπουργού οικονομικών στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία – ακριβώς σύμφωνα με το πνεύμα του M. Foucault, ο οποίος κατανοούσε την πολιτική, κατ’ αναλογία με τη φημισμένη ρήση του Clausewitz, ως τη «συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα»
Τα μέτρα που επέβαλλαν οι Γερμανοί, καθώς επίσης οι υπόλοιποι δανειστές στην Ελλάδα, είναι τόσο εξτρεμιστικά, ώστε δεν έχουν σοκαρισθεί μόνο οι Έλληνες. Θα διαρκέσει πολύ χρόνο ακόμη, έως ότου αφομοιώσουν αυτά που συνέβησαν μέσα σε δύο μόνο ημέρες. Τα πολιτικά επακόλουθα αυτής της συμφωνίας θα είναι η αποδόμηση του Έλληνα πρωθυπουργού – κάτι που ενδεχομένως αποτελούσε ανέκαθεν το στόχο της στρατηγικής διαπραγμάτευσης της Γερμανίας.
Τα τρία ακόμη χρόνια πολιτικής λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, η συνέχιση της ύφεσης, καθώς επίσης η περαιτέρω άνοδος της ανεργίας, θα αφήσουν ασφαλώς ανεξίτηλα τα πολιτικά ίχνη τους. Για όλους όσους Ευρωπαίους ή Αμερικανούς προκρίνουν την πολιτική του Keynes για την αντιμετώπιση των κρίσεων, η Ελλάδα θα έχει στο μέλλον την επιλογή μεταξύ του Κομμουνιστικού Κόμματος και της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής. Για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη και στη Γερμανία, ήταν ένα θλιβερό Σαββατοκύριακο» (Spiegel με παρεμβάσεις).
Άποψη
Ασφαλώς δεν έχασε ο πρωθυπουργός τη μάχη στην Ευρώπη αλλά η Ελλάδα, η οποία υπέστη μία οδυνηρή εθνική ταπείνωση (άρθρο) – πολύ δύσκολο να αφομοιωθεί από όλους εμάς τους Έλληνες. Δυστυχώς δε, φαίνεται πως ο ρόλος του πρώην υπουργού οικονομικών, οι πράξεις του οποίου χαρακτηρίσθηκαν ως δόλιες από πολλούς, δεν ήταν μόνο πολύ ύποπτος αλλά, επίσης, απόλυτα καθοριστικός – αφού αυτός φαίνεται πως οδήγησε τον πρωθυπουργό, ως ένας άλλος Εφιάλτης, στην παγίδα της Γερμανίας, η οποία ολοκληρώθηκε με το πραξικόπημα του κ. Σόιμπλε (άρθρο).
Όλα αυτά όμως αποτελούν παρελθόν, ενώ η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις, έχοντας μία και μοναδική, τελευταία ευκαιρία να αποφύγει την χωρίς σχέδιο έξοδο της από την Ευρωζώνη – η οποία, σε συνδυασμό με την άτακτη χρεοκοπία της, καθώς επίσης με το κλείσιμο των τραπεζών, θα ισοδυναμούσε με μία επικών διαστάσεων εθνική τραγωδία.
Οι προκλήσεις ξεκινούν από σήμερα, όπου οφείλουν να ψηφισθούν σημαντικά νομοσχέδια, χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση, όσον αφορά τη χρηματοδότηση της χώρας – αφού η συμφωνία που υπέγραψε ο πρωθυπουργός δεν είναι τίποτα άλλο, από την προοπτική ενός νέου δανείου από το μελλοντικό ευρωπαϊκό ΔΝΤ, από τον ESM, έναντι εξτρεμιστικά μεγάλων παραχωρήσεων, μοναδικών στην ιστορία της χώρας μας.
Περαιτέρω, τα νομοσχέδια αυτά δεν φαίνεται πως θα ψηφισθούν από ένα μεγάλο μέρος του κυβερνώντος κόμματος (αριστερή πλατφόρμα), το οποίο έχει πάψει να στηρίζει τον πρωθυπουργό, επειδή δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη – έχοντας απέναντι του τη Γερμανία, περιστοιχισμένη από όλες τις υπόλοιπες χώρες, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, χωρίς κανέναν απολύτως σύμμαχο, ενώ στο παρασκήνιο έναν Εφιάλτη.
Χωρίς να υποστηρίζω τώρα πως ο πρωθυπουργός είναι έξυπνος ή ικανός, πόσο μάλλον όταν συμπεριφέρθηκε με μία απελπιστική αφέλεια, καταστρέφοντας κυριολεκτικά τη χώρα μέσα σε πέντε μόλις μήνες, θεωρώ πως η παραπάνω στάση της «αριστερής πλατφόρμας» είναι συνώνυμη με τη φυγομαχία – επειδή γνωρίζει πολύ καλά πως δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή εδώ που φτάσαμε, ενώ η ευθύνη των διαπραγματεύσεων ανήκει σε ολόκληρη την κυβέρνηση.
Ειδικότερα η κυβέρνηση, στην οποία αναμφίβολα συμμετέχει η «αριστερή πλατφόρμα», είχε αρκετές ευκαιρίες για να κερδίσει τη μάχη το τελευταίο χρονικό διάστημα - αρκεί να ενεργούσε ορθολογικά, κυρίως όμως έγκαιρα, όσον αφορά τη χρεοκοπία εντός του ευρώ, τις άμεσες διαπραγματεύσεις, όπου άφησε να παρέλθει η ώρα μηδέν (άρθρο), το δημοψήφισμα κοκ. Εν τούτοις, δε κατάφερε να εκμεταλλευτεί καμία απολύτως – οπότε οδηγήθηκε σχεδόν νομοτελειακά στην απόλυτη συντριβή.
Από την άλλη πλευρά, χάθηκε μεν μία μεγάλη μάχη, αλλά όχι ο πόλεμος, εάν η κυβέρνηση διατηρήσει τη συνοχή της, καθώς επίσης εάν πλαισιωθεί από όλα τα βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης – κάτι που δυστυχώς εμβολίζει η αριστερή πλατφόρμα, αρνούμενη δειλά να αναλάβει τις ευθύνες της, φυγομαχώντας δηλαδή, για να μη χάσει το «ηθικό κύρος» της και αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας.
Συνεχίζοντας, η ψήφιση των νόμων που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, η οποία έχει χάσει πλέον εντελώς την εθνική της κυριαρχία, είναι μόνο η αρχή μίας τερατώδους περιπέτειας – στην οποία έχουμε οδηγηθεί από την κυβέρνηση, με εναλλακτική λύση την απόλυτη καταστροφή: την έξοδο από την Ευρωζώνη σε συνδυασμό με μία άτακτη χρεοκοπία, η οποία θα μας εκσφενδόνιζε στα σκουπίδια της ιστορίας, αφού προηγουμένως θα είχαμε την «τύχη» της στημένης λεμονόκουπας.
Αυτό που δυστυχώς θα ακολουθήσει, εάν τελικά χρηματοδοτηθούμε από τον ESM, θα είναι κυριολεκτικά μία σύγχρονη Οδύσσεια – όπου κανένας δεν μας εγγυάται πως θα βρούμε τελικά το δρόμο για την Ιθάκη. Τα νέα μέτρα, επί πλέον στα υφιστάμενα, θα εντείνουν την ύφεση, η ανεργία θα αυξηθεί, οι χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα κλιμακωθούν ξανά, οι τιμές των παγίων θα παραμείνουν καθοδικές, θα ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί, η κοινωνική συνοχή θα υποστεί μεγάλες ρωγμές, οι αναταραχές δεν θα είναι εύκολο να αποφευχθούν κοκ.
Εν τούτοις, η χώρα μας είναι πολύ πλούσια, οπότε είναι σε θέση να καταφέρει να βγει σώα από την τρικυμία που την περιμένει, εάν βοηθήσουμε όλοι μαζί – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το πλοίο οδηγήθηκε μεν δόλια στα βράχια, από έναν αφελή καπετάνιο που ακολούθησε τις συμβουλές ενός Εφιάλτη, υφιστάμενο μεγάλα ρήγματα, αλλά τελικά δεν βούλιαξε.
Εκτός αυτού, η νίκη της Γερμανίας δεν είναι απίθανο να καταλήξει σε Πύρρειο – αφού όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης έχουν δει πλέον το πραγματικό της πρόσωπο, το οποίο είναι ανατριχιαστικό, εφιαλτικό, άκρως επικίνδυνο για την ειρήνη στην ήπειρο μας. Ο κ. Σόιμπλε κέρδισε μεν, με τη βοήθεια του Εφιάλτη, έναν αφελή, ερασιτέχνη αντίπαλο, χωρίς όμως να καταφέρει να διατηρήσει κρυφό το αποκρουστικό του πρόσωπο – το οποίο είδε επιτέλους η Γαλλία, η οποία μάλλον εθελοτυφλούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια, φοβούμενη να αντιμετωπίσει την αλήθεια.
Κατά την άποψη μου λοιπόν, οφείλουμε να παραδεχθούμε δημόσια και ηχηρά την ήττα μας, να αναδιοργανωθούμε, καθώς επίσης να τηρήσουμε «βασιλικότερα του Βασιλιά» αυτά που δυστυχώς υπέγραψε ο πρωθυπουργός - ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας περισσότερα από όσα απαιτούν οι δανειστές μας.
Παράλληλα, να διαφυλάξουμε έξυπνα τα δημόσια και ιδιωτικά μας περιουσιακά στοιχεία, να μην εγκαταλείψουμε τη χώρα στους δανειστές, να οχυρωθούμε και να περιμένουμε την επόμενη μάχη, προετοιμασμένοι όσο καλύτερα μπορούμε – μία μάχη που δεν θα αργήσει καθόλου, εάν διαχειρισθούμε σωστά, θετικά, θαρραλέα την ίδια μας τη μεγάλη ήττα, χρησιμοποιώντας την ως όπλο απέναντι σε αυτούς που επικράτησαν δόλια.
Δεν δικαιούμαστε βέβαια κανένα απολύτως καινούργιο σφάλμα, αφού έχουμε κάνει χιλιάδες στο παρελθόν, πολύ περισσότερα από όσα επιτρέπεται – κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσει κυρίως η αριστερή πλατφόρμα, άμεσα, προτού τοποθετήσει άθελα της την ταφόπλακα στο βαθύ λάκκο που μας έσκαψε η Γερμανία.
Είτε το θέλουμε είτε όχι το κακό έχει τριτώσει, με υπεύθυνη αυτή τη φορά τη σημερινή κυβέρνηση, πίσω από το ανατριχιαστικό Μνημόνιο Νούμερο ΙΙΙ χάσκει ο γκρεμός, ενώ η λύση δεν είναι η φυγομαχία, η οποία θα οδηγούσε στο χάος – αλλά η έξυπνη αποφυγή της άλωσης της Ελλάδας, με τη χρήση των όπλων του ισχυρότατου αντιπάλου μας, ο οποίος ιστορικά κερδίζει όλες τις μάχες, αλλά χάνει τον πόλεμο.
.
Υστερόγραφο: Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας περιμένει προφανώς την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης εκ των έσω, την οποία ήδη δρομολογεί η αριστερή πλατφόρμα, τη μη ψήφιση των δρακόντειων μέτρων που επιβλήθηκαν, καθώς επίσης τη μη τήρηση τους από τους Έλληνες, εάν τυχόν περάσουν από το Κοινοβούλιο – γεγονός που θα προκαλούσε την έξοδο της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση, σε συνδυασμό με την άτακτη χρεοκοπία της.
Έτσι, αφενός μεν θα εξασφάλιζε τη λεηλασία της Ελλάδας, οπότε τον παραδειγματισμό όλων των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης, αφετέρου τη σταθεροποίηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.
Εναλλακτικά έχει ασφαλώς στο μυαλό του την αποχώρηση της Γερμανίας από το κοινό νόμισμα (άρθρο), ή, ίσως, μία μικρότερη Ευρωζώνη – εάν κάποια στιγμή αντιληφθεί πως η ωφέλεια από το ευρώ είναι μικρότερη του ρίσκου μίας μαζικής αθέτησης πληρωμών των κρατών που απομυζεί η χώρα του, με τη βοήθεια της κρίσης, καθώς επίσης της πολιτικής λιτότητας.
Εάν το επιχειρήσει βέβαια, θα θελήσει προηγουμένως να καταστρέψει ολοσχερώς την Ευρωζώνη - εξασφαλίζοντας όσο καλύτερα μπορεί τα δάνεια που έχει δώσει στα υπόλοιπα κράτη. Όλα τα ενδεχόμενα είναι επομένως ανοιχτά, οπότε οι κινήσεις μας πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικές – χωρίς κανένα απολύτως λάθος.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου