Η τύχη του Κομπάνι μάλλον έχει κριθεί, εάν η αναφορά του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ότι η αποτροπή κατάληψής του από το Ισλαμικό Κράτος «δεν αποτελεί στρατηγικό στόχο» για τη χώρα του. Παρόλα αυτά, ο υπουργός Άμυνας, Τσακ Χέιγκελ, ζητά επιμόνως από την Τουρκία να επιτρέψει τη χρήση της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ από αμερικανικά αεροσκάφη…
Υπάρχει διαφορετική γραμμή ανάμεσα στο State Department και το Πεντάγωνο; Δεν απασχολεί κανέναν το ότι η δήλωση Κέρι ισοδυναμεί με «πούλημα» των Κούρδων, τη στιγμή μάλιστα που το Κομπάνι έχει πλέον και ισχυρή συμβολική, πέραν της ουσιαστικής, σημασία; Μήπως, εναλλακτικά, ισχύει το «όσα δεν φτάνει η αλεπού»;
Πόσο άσχετη είναι η παρουσία του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Στόλτεμπεργκ στην περιοχή και το μπαράζ δηλώσεων περί προστασίας της Τουρκίας σε περίπτωση επίθεσης; Ποιος δουλεύει ποιον εδώ; Ποια είναι ακριβώς η απειλή για τη χώρα του Ερντογάν;
Μήπως το να μην μπορέσει ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσει μερικές χιλιάδες άτακτων μαχητών ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης, που δε διαθέτουν ούτε καν αεροπορική ισχύ; Την ίδια στιγμή, η ανθρωπιστική τραγωδία των Κούρδων μεγαλώνει μέρα με την ημέρα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου