Η πολιτική Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα με τα γειτονεύοντα κράτη απέθανε επισήμως στις 2 Οκτωβρίου όταν η Τουρκική Εθνοσυνέλευση εψήφισε υπέρ της στρατιωτικής δράσης στη Συρία που ο ίδιος εισηγήθηκε .
Η δράση έχει δυο σκέλη:
- Επιτρέπει στον Τουρκικό Στρατό να διασχίσει τα σύνορα.
- Επιτρέπει σε ξένα στρατεύματα (ΗΠΑ;) να διέλθουν μέσω Τουρκίας και να σταθμεύσουν σε αυτήν.
Τώρα γιατί το ιερό σύμβολο χρειάζεται δυο Σώματα Στρατού για την προστασία του, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα.
Ο πραγματικός στόχος του Ερντογάν στη Συρία ,πέραν του βαθύτατου μίσους που τρέφει για τον πρώην φίλο του, Ασσάντ, είναι διπλός:
Τα πετρέλαια του Συριακού Κουρδιστάν και τα νερά του Ευφράτη ποταμού
ΤΟ ΔΕΛΕΑΡ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ.
Το νερό έχει τόση σημασία στην περιοχή όση και το πετρέλαιο αν όχι περισσότερη. Με την Συρία απειλούμενη και από τους αντιπάλους του Προέδρου Ασσάντ και από το Ισλαμικό Κράτος, είναι μοναδική ευκαιρία για την Τουρκία η εισβολή της σε Συριακά εδάφη ώστε όταν γίνει εκεχειρία, η ίδια η Τουρκία να επιβάλλει τους όρους της, και κυρίως πόσο νερό θα δίνει στην Συρία και ενδεχομένως και στο Ιράκ.
Το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος απεπειράθη πόλεμο υδάτων όταν κατέλαβε το συριακό φράγμα Τζαμπάρ και τον ταμιευτήρα πίσω του, την λίμνη-φράγμα Ασσάντ. Το φράγμα πότιζε και ηλεκτροδοτούσε 5 εκατομμύρια Σύρους έως το Χαλέπι. Με την κακοδιαχείριση του Ισλαμικού Κράτους και την διακοπή παροχής υδάτων από την Τουρκία ο πληθυσμός αυτός έχει πρόβλημα ύπαρξης και ιδού ο λόγος:
Η ευημερία, αλλά και αυτή η ύπαρξη Συρίας και Ιράκ στηρίζεται στην ροη των δυο
μεγάλων ποταμών , του Τίγρη και του Ευφράτη ,που οι πηγές τους είναι στα όρη Ταύρος της Τουρκίας και που διασχίζουν αυτές τις χώρες και στις όχθες τους είναι χτισμένες οι πόλεις από την εποχή που η περιοχή ελέγετο Μεσοποταμία και στηρίχθηκε στην ύπαρξη αυτών των δυο ποταμών για την ζωή της, την ευημερία της και τον σπουδαίο πολιτισμό της.
Αυτή την ζωή και την ευημερία απειλεί τώρα η Τουρκία.
Η Τουρκία έχει χτίσει 22 φράγματα στον Ευφράτη και χρησιμοποιεί τα νερά του για δική της ηλεκτροπαραγωγή και άρδευση.
Η Τουρκία έχει δεσμευθεί με συνθήκη με την Συρία ότι θα παρέχει 500 κυβικά μέτρα νερό το δευτερόλεπτο στα Συριακά σύνορα.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν η Τουρκία θέλει να αρδεύσει με τα νερά αυτά το 10% των εδαφών της και να θρέψει 7 εκατομμύρια υπηκόους της ,που είναι κυρίως Κούρδοι. Διότι έτσι επιτυγχάνεται η ειρήνευση τους δια της ευημερίας των ,και ταυτόχρονα ο Ερντογάν θα βασισθεί στην ψήφο τους όταν το 2015 θα αποπειραθεί να αλλάξει το Σύνταγμα ώστε να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος της Τουρκίας.
Η Τουρκία διέκοψε την παροχή νερού από τον Ευφράτη στην Συρία στο τελευταίο φράγμα, το φράγμα Αττατούρκ και ο τεράστιος αυτός ποταμός μοιάζει τώρα με ρυάκι, γιατί το φράγμα αυτό μπορεί να αποθηκεύσει όλη την ετήσια ροη του Ευφράτη!
Οι προηγούμενες διακοπές νερού είχαν δημιουργήσει τέτοιες τεράστιες συνθήκες ξηρασίας στην Συριακή αυτή περιοχή, που μαζικά οι χωρικοί εγκατέλειψαν τα άνυδρα πλέον χωράφια τους και συνέρρευσαν στις πόλεις.
Τώρα απειλούνται και οι πόλεις.
Πολλές περίοδοι ξηρασίας, κακή διαχείριση των υδάτων και η άγνοια περί υδατικής διαχείρισης του Ισλαμικού Κράτους μαζί με την πρόσφατη Τουρκική διακράτηση των υδάτων ερημώνουν την Συριακή ύπαιθρο και σύντομα και τις πόλεις που η ζωή τους στηρίζεται στον ποταμό.
Οι Τούρκοι δεν μπορούν και να αναπτύξουν την Νότιο-Ανατολικη Κουρδική Τουρκία
και να δίνουν το νερό που δεσμεύθηκαν στην Συρία. Ένας πόλεμος τους απαλλάσσει από αυτή την υποχρέωση.
ΤΟ ΔΕΛΕΑΡ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ
Το άλλο δέλεαρ είναι το πετρέλαιο. Η Συρία έχει 2,5 δις βαρέλια αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου. Στα Τούρκο-Συριακα σύνορα, στο Συριακό Κουρδιστάν υπάρχουν σημαντικές πετρελαιοπηγές. Το σχέδιο της Τουρκίας για ζώνη ασφαλείας 30 χλμ εντός του Συριακού εδάφους βάζει τις πετρελαιοπηγές αυτές στην κατοχή της Τουρκίας, η οποία θα αποφασίζει πόσο μέρος των εσόδων θα αποδίδει στους Σύρους Κούρδους .
Η Κουρδική περιοχή της Συρίας επεκτείνεται σε πάνω από τα μισά σύνορα της Συρίας με την Τουρκία και πλησιάζει σχεδόν το Χαλεπι έχοντας μήκος άνω των 400 χλμ. Στην περιοχή του Χαλεπιου στα σύνορα με την Τουρκία ευρίσκεται η Κουρδική πόλη Αϊν Αλ Αραμπ η Κομπανί στα κουρδικά ,όπου έγιναν αιματηρές μάχες εναντίον των Τζιχαντιστών που την πολιορκούν εδώ και εβδομάδες από τους υπερασπιστές της, της Συροκουρδικής οργάνωσης YPG, στενού φίλου και συναγωνιστή του Τουρκοκουρδικού ΡΚΚ. Μέχρις στιγμής 150.000 Σύροι Κούρδοι από τα εκατοντάδες γύρω χωριά που κατέλαβε το Ισλαμικό Κράτος πέρασαν πρόσφυγες στην Τουρκία για να προστεθούν στο 1,5 εκατομμύριο Συρίους που έχουν ήδη συρρεύσει ως πρόσφυγες εκεί.
Η Τουρκία απειλείται από το ΡΚΚ με αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου αν η ίδια δεν παρέμβει στρατιωτικά προς σωτηρίαν της πόλης και των Κούρδων κατοίκων της. Όμως η Τουρκία ενώ διακηρύττει την πρόθεση της να βοηθήσει την πόλη, θεωρεί ότι, εν προκειμένω, η στρατιωτική της δράση θα καταλήξει υπέρ του Ασσάντ και ταυτόχρονα θα ενισχύσει τους Κούρδους που είναι σύμμαχοι του εχθρικού της ΡΚΚ. Η πόλη είναι χαμένη.
Και εδώ ερχόμαστε στην ουσία του τουρκικού προβληματισμού.
Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Το πραγματικό πρόβλημα της Τουρκίας είναι ότι ουσιαστικά η Τουρκία είναι ο αφανής εταίρος του Ισλαμικού Κράτους.
Η Τουρκία εισέπραττε οικονομικά οφέλη όταν οι Τζιχαντιστές εκπαιδεύοντο στο έδαφος της, ενοσηλεύοντο στα νοσοκομεία της, διέρχοντο από το έδαφος της και εστρατολογούντο εκεί για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος και όλος ο οπλισμός και τα εφόδια τους πέρασαν και μάλλον περνούν ακόμη μέσω Τουρκίας με χρήματα των Σαουδαράβων και τις ευλογίες των ΗΠΑ .
Η Σουνιτική Τουρκία, ευλαβώς Ισλαμική με Πρόεδρο, υποψήφιο Χαλίφη των Σουνιτών, βρίσκει το Ισλαμικό Κράτος χρήσιμο εναντίον των Σιϊτών της Τεχεράνης και της Βαγδάτης , της Συρίας και Ιδιαίτερα εναντίον των Κούρδων που της επιτρέπει έτσι να κάνει το παιχνίδι ισορροπίας που γνωρίζει άριστα.
Πως να επιτεθεί ολομέτωπα στον εταίρο της;
Αντ’ αυτού η επίθεση στη Συρία της φαίνεται και φτηνότερη αν συναινέσουν οι Αμερικανοί στην no fly zone των 30 χλμ από τα τουρκικά σύνορα, και υλικά πολύ ωφέλιμη, ενώ η επίθεση στο Ισλαμικό Κράτος μόνο ζημιές θα αποφέρει.
Ο δεσπόζων όμως φόβος της Τουρκίας είναι το αναδυόμενο Μεγάλο Κουρδιστάν.
Τόσο η Κυβέρνηση, όσο και οι διπλωμάτες και στρατιωτικοί της Τουρκίας, θεωρούν ότι ο Στρατηγικός Στόχος των ΗΠΑ είναι η ίδρυση Μεγάλου Κουρδικού Κράτους στις περιοχές του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας και του Ιράν αργότερα. Όλες αυτές, περιοχές έχουν πολύ πετρέλαιο σε παραγωγή και εν δυνάμει.
Οι μόνοι που εμποδίζουν την δημιουργία Μεγάλου Κουρδιστάν είναι οι μαχόμενοι εναντίον του επιτυχώς ,Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Η απώλεια εθνικού εδάφους είναι ο Τουρκικός εφιάλτης. Συνεπώς η Τουρκία έχει τρεις επιλογές :
- Πρώτη επιλογή: Η Τουρκία εισβάλλει στην Συρία χωρίς να πολεμήσει πραγματικά τους Τζιχαντιστές. Αυτό δημιουργεί εμπόλεμη κατάσταση με την Συρία, η οποία θα διαρκέσει χρόνια, δυσαρεστεί επικίνδυνα το Ιράν και την Ρωσία οι οποίοι είναι επικίνδυνοι εχθροί και δυσαρεστεί επίσης Αμερικανούς και Ευρωπαίους με τις σοβαρές συνέπειες της δυσαρέσκειας τους.
- Δεύτερη επιλογή: Η Τουρκία επιτίθεται στο Ισλαμικό Κράτος. Πρώτον ο φόρος του αίματος θα είναι βαρύς, η Συρία ούτως ή άλλως θα το θεωρήσει εισβολή παρ’ όλο που θα ωφεληθεί, και υποβοηθείται έτσι η δημιουργία του Μεγάλου Κουρδιστάν. Δημιουργείται επίσης εσωτερική δυσαρέσκεια και αρχίζουν Τζιχαντιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις εντός της επικράτειας της.
- Τρίτη επιλογή: η Τουρκία δεν κάνει τίποτε. Τότε δυσαρεστεί τους συμμάχους της έντονα και με συνέπειες, οι Κούρδοι αναζωπυρώνουν τον εμφύλιο πόλεμο, ο Ερντογάν χάνει το κύρος του και τις ελπίδες του ως Χαλίφης των Σουνιτών, και χάνονται τα πετρελαϊκά οφέλη στα οποία ήλπιζε. Δυο εκατομμύρια Σύροι και ένα εκατομμύριο Ιρακινοί μένουν πρόσφυγες στην Τουρκία. Η Τουρκία περιθωριοποιείται.
Όπως έχει η κατάσταση σήμερα στην περιοχή, η Τουρκία δεν είναι αρκετά ισχυρός παίκτης για να καθορίσει το παιχνίδι, είναι όμως αρκετά δυνατή για να το χαλάσει.
Οι διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς θα αποδείξουν τι σημαίνει Τουρκικό διπλωματικό παζάρι.
Η οποία λύση και αν βρεθεί θα έχει τόσες κακές συνέπειες ,ώστε δεν θα είναι βέβαιο ποια θα είναι τα τελικά οφέλη και για ποιον.
Ένα είναι βέβαιο. Η αναταραχή θα είναι μακρά και θα αγγίξει και εμάς.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου