Μελετώντας την διεθνή πολιτική σκηνή, με ιδιαίτερη προσοχή, μπορούμε να οδηγηθούμε σε σημαντικά συμπεράσματα όσον αφορά σημαντικές παραμέτρους των τεκταινόμενων στα παρασκήνιά της.
Μπορεί σε κάποιους να μοιάζει συνωμοσιακό, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε, ότι οι άνθρωποι στις ημέρες μας καθοδηγούνται από τις πολιτικές και στρατιωτικές μας ηγεσίες, σύμφωνα με τις διαταγές των δυο παγκόσμιων κέντρων-της Τριμερούς Επιτροπής και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Σαφέστατα δεν είμαι η πρώτη που το αναφέρω και σίγουρα όχι η τελευταία. Είμαι όμως του δόγματος, ότι όσο πιο συχνά επικρίνεις την συγκεκριμένη παρασκηνιακή πολιτική , η οποία κουμαντάρει τις τύχες των ανθρώπων ανά την υφήλιο, τόσο πιο εφικτή μπορεί να είναι και η αντιμετώπισή της, αφού ο συνεχής εφιάλτης των παγκόσμιων ηγετών, ακόμα και αν αυτό ακούγεται αδύνατον, είναι μήπως κάποια ημέρα οι άνθρωποι ξυπνήσουν και απαιτήσουν την αυτονομία τους και τον πλούτο που τους ανήκει και ¨κατέχουν¨. Ας γνωρίσουμε όμως σήμερα την Τριμερή Επιτροπή :
Η Trilateral Commission – Τριμερής Επιτροπή – είναι μια κυβερνητική οργάνωση, με στόχο τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση μεταξύ Βορείου Αμερικής, Ευρώπης και των χωρών της Άπω Ανατολής και του Ειρηνικού. Οι γνώστες υποστηρικτές της συνωμοσιολογίας την θεωρούν ως έναν από τους βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, μαζί με την πιο προβεβλημένη από τα διεθνή ΜΜΕ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Η Τριμερής Επιτροπή ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου 1973 από τον τραπεζίτη και «φιλάνθρωπο» Ντέιβιντ Ροκφέλερ, της γνωστής μεγαλοεπιχειρηματικής οικογενείας των ΗΠΑ, με μέλη σημαίνουσες προσωπικότητες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία αρχικά, με στόχο «την υιοθέτηση στενότερης συνεργασίας μεταξύ των δημοκρατικών και βιομηχανοποιημένων περιοχών του πλανήτη, που έχουν ηγετικό ρόλο και ευθύνες στο διεθνές σύστημα», όπως αναφέρεται στην ιδρυτική διακήρυξη της.
Με το πέρασμα των ετών η δράση της επεκτάθηκε και σήμερα περιλαμβάνει στους κόλπους της μέλη από το Μεξικό, ολόκληρη την δημοκρατική Ευρώπη και τις περισσότερες από τις χώρες της Άπω Ανατολής και του Ειρηνικού.
Την οργάνωση της Τριμερούς ανέλαβε ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, σύμβουλος της οικογένειας Ροκφέλερ και σημαντική προσωπικότητα του αμερικανικού κατεστημένου. Μεταξύ των ιδρυτικών μελών της οργάνωσης διακρίνονται γνωστά ονόματα, όπως ο Χένρι Κίσινγκερ και οι οικονομολόγοι Άλαν Γκρίνσπαν και Πολ Βόλκερ, οι οποίοι έχουν διατελέσει πρόεδροι της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED). Τα μέλη της οργάνωσης προέρχονται από την πολιτική, επιχειρηματική και ακαδημαϊκή ελίτ των χωρών τους και δεν πρέπει να κατέχουν δημόσιο αξίωμα.
Η Τριμερής Επιτροπή χωρίζεται σε τρία τμήματα, με γεωγραφικά κριτήρια:
Το Βορειοαμερικανικό με 120 μέλη (87 Αμερικανοί, 20 Καναδοί και 13 Μεξικανοί), το Ευρωπαϊκό με 170 μέλη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου και το Ασιατικό με 117 μέλη (75 Ιάπωνες, 11 Νοτιοκορεάτες, 7 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί κλπ).
Σύμφωνα με τον κατάλογο των μελών της οργάνωσης που είναι αναρτημένος στον ιστότοπο της Τριμερούς Επιτροπής και είναι ενημερωμένος έως τον Οκτώβριο του έτους 2011, η Κύπρος εκπροσωπείται από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γιώργο Βασιλείου και η Ελλάδα από τους:
Λουκά Παπαδήμο ,τραπεζίτη, πανεπιστημιακό και πρωθυπουργό της Ελλάδας στην πιο κρίσιμη μνημονιακή εποχή.
Παναγή Βουρλούμη, στέλεχος επιχειρήσεων, τέως πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ.
Οδυσσέα Κυριακόπουλο, επιχειρηματία, τέως πρόεδρο του ΣΕΒ.
Αλέξη Παπαχελά, δημοσιογράφο, διευθυντή της εφημερίδας Καθημερινή.
Οι συχνές αναφορές σε κείμενα της οργάνωσης για την παγκοσμιοποίηση και την διεθνή συνεργασία, αλλά και το «κρυπτόν» του χαρακτήρα της, έχουν τραβήξει την προσοχή και την αφύπνιση διαπρεπών πολικών, στοχαστών και θεωρητικών της συνωμοσιολογίας.
Ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και προεδρικός υποψήφιος στις αμερικανικές εκλογές του 1964 Μπάρι Γκολντγουότερ στο βιβλίο του «Whith No Apologies»: The Outspoken Political Memoirs of America’s Conservative Conscience (1979) σημειώνει για την Τριμερή: «…Είναι μία επιδέξια και καλά οργανωμένη προσπάθεια, να αποκτηθεί και να παγιωθεί ο έλεγχος στα τέσσερα κέντρα εξουσίας: πολιτικό, νομισματικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό… για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας οικονομικής δύναμης ανώτερης από τις πολιτικές κυβερνήσεις των κρατών – εθνών».
Από την πλευρά του αριστερού στρατοπέδου, ο εβραϊκής καταγωγής γλωσσολόγος και διανοητής Νόαμ Τσόμσκι επικρίνει μία αναφορά της οργάνωσης που τιτλοφορείται «Η κρίση της Δημοκρατίας», η οποία κάνει λόγο για «υπερβολές της δημοκρατίας» την δεκαετία του 1960 και σημειώνει ότι, «η Τριμερής υπερασπίζεται την ιδεολογία της φιλελεύθερης καπιταλιστικής ελίτ».
Από την πλευρά τους, διακεκριμένοι αμερικανοί θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας συντάσσονται με τον Γκολντγουότερ, υποστηρίζοντας ότι η Τριμερής συνωμοτεί για την επιβολή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης. Το 2007 ο Λιουκ Ρουντκόφκσι προκάλεσε αίσθηση, όταν διέκοψε ομιλία του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι και κατηγόρησε την Τριμερή Επιτροπή, ότι βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Την άποψή του ασπάζονται, μεταξύ άλλων, η ακροδεξιά οργάνωση John Birch Society και ο αμερικανός παλαιοσυντηρητικός Άλεξ Τζόουνς.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω, ότι ο μοναδικός φόβος των δύο παγκόσμιων κέντρων είναι η παγκόσμια κοινή γνώμη. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο καθένας από εμάς την δύναμη που κατέχει και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διαχειριστεί όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά αυτή τη δύναμη, ώστε να μετατραπεί σε ουσιαστική μορφή αντίδρασης.
Το συμπέρασμα είναι, ότι τα πάντα ρεί και αυτό δεν είναι ένα ουτοπιστικό όραμα δικό μου, αλλά η άποψη και αρκετών άλλων έγκριτων συμπολιτών μας.
Εις το επανιδείν.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου