Με εξαιρετικά προσεκτικά βήματα για να μη διαταράξει ευαίσθητες ισορροπίες, η ρωσική διπλωματία προσεγγίζει περισσότερο κάθε μέρα που περνάει την Αίγυπτο, χτίζοντας μεθοδικά σχέσεις με το καθεστώς του στρατηγού Σίσι, ώστε να αποκαταστήσει τη σχέση συνεργασίας – τουλάχιστον, διότι κάποτε ήταν εξ ανάγκης εξάρτηση – με τη χώρα, όπως την περίοδο μετά την άνοδο του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ και μέχρι τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (1973) που αλλάξανε τα δεδομένα…
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Όπως τότε που η ηγεσία της Αιγύπτου θεώρησε ότι «πουλήθηκε» από την τότε Σοβιετική Ένωση η οποία είτε υπέκυψε στον «πυρηνικό εκβιασμό» του Χένρι Κίσιντζερ, είτε απλώς συμπεριφερόμενη ορθολογικά επέλεξε να βρει οδό αποκλιμάκωσης και συνδιαλλαγής με την έτερη υπερδύναμη, έτσι και σήμερα είναι και πάλι η Αίγυπτος που κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η ναυαρχίδα του ρωσικού Στόλου του Ειρηνικού, το Varyag (φωτογραφία RIA Novosti), «έδεσε» χθες στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, στην πρώτη επίσκεψη ρωσικού πολεμικού σκάφους στη χώρα μετά το 1992. Την Τετάρτη αναμένονται στην Αίγυπτο οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόβ και Σεργκέι Σοϊγκού, με στόχο την ενίσχυση των διπλωματικών και στρατιωτικών δεσμών της χώρας τους με την Αίγυπτο.
Το παράθυρο ευκαιρίας το άνοιξαν με την ακατανόητη πολιτική τους στο ζήτημα (μακροσκοπικά, στρατηγικά, όχι σε τακτικό επίπεδο η… δυσκολία κατανόησης) οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες με την εμμονή τους στην υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του υπόδικου πλέον σήμερα, Μοχάμεντ Μόρσι. Για να τιμωρήσουν τον στρατηγό Σίσι για την… εκτροπή, αποφάσισαν να μην δώσουν τη στρατιωτική βοήθεια ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να λάβουν την απάντηση από τον ισχυρό άνδρα της Αιγύπτου, ότι «εσείς χρειάζεστε περισσότερο από εμάς να δώσετε τη βοήθεια»…
Οι Αμερικανοί είτε δεν… έπιασαν το υπονοούμενο (το έπιασε από τον περασμένο Ιούλιο, δηλαδή εξ αρχής, το «defence-point.gr»: http://www.defence-point.gr/news/?p=80861) είτε δεν ήθελαν να το πιάσουν, προσκολλημένες με εμμονή στη στρατηγική που είχαν χαράξει στο θέμα της Συρίας, με τα αποτελέσματα να εμφανίζονται σταδιακά όσο περνούν οι μήνες…
Δεν αποτελεί μυστικό, ότι όταν οι Ρώσοι μιλούν για εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας (τέτοιες δηλώσεις έχουν γίνει) εννοούν πολύ σημαντικά εξοπλιστικά συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι Αιγύπτιοι δεν ξεχνούν ότι με σοβιετικά όπλα πολέμησαν τους Ισραηλινούς στους μεταξύ τους πολέμους, ενώ ευελπιστούν ότι η Μόσχα δεν θα κάνει τα ίδια «λάθη» με το 1973.
Οι Ρώσοι, με θαυμαστά αντανακλαστικά, βάζουν πόδι, όχι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά σε ένα ακόμα σημείο της, με αποτέλεσμα να μην μπορούν όσοι το επιθυμούν να τους παρακάμψουν, ενώ… δίπλα στις πυραμίδες, διατηρούν βάσιμες ελπίδες να βρουν τρόπο συνεννόησης με τους Σαουδάραβες, με τους οποίους οι σχέσεις διαταράχθηκαν εξαιτίας του προβλήματος στη Συρία.
Στη «μεγάλη», την περιφερειακή εικόνα, οι Ρώσοι διαθέτουν παραδοσιακά «καλά πατήματα» στην Κύπρο και την Ελλάδα, παρότι οι δυο χώρες δεν αλλάζουν τον δυτικό προσανατολισμό τους, θα παίξουν ρόλο στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων του Λιβάνου και του Ισραήλ, φυσικά πλέον και της Αιγύπτου, θα παίξουν ρόλο (συν)εγγυητή στην όποια συμφωνία για τα παλαιστινιακά κοιτάσματα (στα ανοιχτά της Γάζας) και άλλα πολλά…
Να υπογραμμίσουμε επίσης, ότι δεδομένης της σημασίας της Αιγύπτου για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας, σαφώς και αποκτούν ένα διπλωματικό – διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, εάν η ελληνική διπλωματία δεν κινητοποιηθεί σε όλα τα μέτωπα για να αποφύγει να βρεθεί προ εκπλήξεων.
Την ίδια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε αυτή ακριβώς την εντυπωσιακή διπλωματική συγκυρία, ανακαλούν δύο πλοία τους που βρίσκονται στην περιοχή στη βάση τους, κάνοντας τους… παρατηρητές να σκέφτονται τρία ενδεχόμενα:Το πρώτο είναι το ενδεχόμενο ύπαρξης παρασκηνιακής συμφωνίας με τους Ρώσους, το δεύτερο για κάποιον λόγο να έπαψαν να ενδιαφέρονται για την περιοχή (καλό θα ήταν να μας το πουν να το ξέρουμε) και το τρίτο, το ενδεχόμενο, το τελευταίο διάστημα, η ευθύνη για τις στρατηγικές κατευθύνσεις της χώρας ανά τον κόσμο, να έχουν αφεθεί στα χέρια ηλιθίων, καθότι η εξωτερική πολιτική και η γεωστρατηγική δεν φάνηκε ποτέ να είναι το ισχυρό «χαρτί» της κυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου