Με μία επιχείρηση – αστραπή, οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις θα επιχειρούσαν στρατιωτική κατάληψη της νήσου Ρω (νησιωτικό σύμπλεγμα Καστελλόριζου), με απώτερο στόχο να τεθεί η Αθήνα προ τετελεσμένων γεγονότων στο θέμα που αφορά την οριοθέτηση της ΑΟΖ στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Του Γιώργου Διονυσόπουλου
Στο «μαλακό», αλλά και ταυτόχρονα γεμάτο πετρελαιοφόρα κοιτάσματα, «υπογάστριο» της χώρας έχει στρέψει το ενδιαφέρον της η Τουρκία, η οποία επιχειρεί να δημιουργήσει «γκρίζες ζώνες» σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας στη ΝΑ Μεσόγειο.
Στο επίκεντρο των βλέψεων των Τούρκων και της συντονισμένης προσπάθειάς τους τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου το οποίο απαρτίζεται από το ομώνυμο νησί, τη Στρογγύλη, τη Ρω και κάποιες ακόμη νησίδες. Μία ιδιαίτερα «καυτή ζώνη», καθώς αποτελεί για τη χώρα μας τον καθοριστικό εκείνο παράγοντα που της επιτρέπει να εκμεταλλευθεί την ύπαρξη υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή.
Το συγκεκριμένο νησιωτικό σύμπλεγμα χαρακτηρίζεται –όχι άδικα- ιδιαίτερης γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς αποτελεί μέρος του «άξονα» που επιχειρούν να στήσουν Αθήνα – Λευκωσία και Τελ Αβίβ, δεδομένου ότι συνδέει μέσω γειτνίασης την ελληνική, κυπριακή και ισραηλινή ΑΟΖ.
Σήμερα αποκαλύπτεται για πρώτη φορά το κρυφό σχέδιο των Τούρκων, προκειμένου να διασπάσουν το «τρίγωνο» που δημιουργούν οι ΑΟΖ των τριών χωρών (Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ) με ό,τι αυτό συνεπάγεται μελλοντικά για την ανάπτυξη συνεργασιών και εκμετάλλευσης, των πλούσιων κοιτασμάτων της περιοχής που αυτές περικλείουν.
Ένα εκπληκτικό παιχνίδι του τουρκικού παράγοντα, που -όπως αποκαλύπτεται- στήθηκε το καλοκαίρι του 2009 και στόχο είχε την στρατιωτική κατάληψη της νήσου Ρω, με απώτερο στόχο να φέρει την Αθήνα προ τετελεσμένων γεγονότων σε ό,τι αφορά το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο.
Το κρυφό σχέδιο των Τούρκων προέβλεπε τη δημιουργία ενός στημένου επεισοδίου – αστραπή που θα υλοποιούνταν το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου 2009, με την εμπλοκή ανδρών των τουρκικών ειδικών δυνάμεων, οι οποίοι θα αποβιβάζονταν στο νησί της Ρω και θα εξουδετέρωναν την ελληνική φρουρά, αποκτώντας τον έλεγχο του εδάφους.
Επρόκειτο ουσιαστικά για επικίνδυνη επιχείρηση «διεμβολισμού» στο συγκεκριμένο νησιωτικό σύμπλεγμα, προκειμένου οι Τούρκοι να προκαλέσουν ρήγμα στον άξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ.
Τα σχέδια όμως των Τούρκων χάλασαν την τελευταία –κυριολεκτικά- στιγμή κι ενώ είχαν ήδη θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο «αποπροσανατολισμού» των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, γεγονός που οφείλεται στην έγκαιρη ενημέρωση που είχε η ελληνική πλευρά και στην καθοριστική βοήθεια του ξένου παράγοντα.
Το χρονικό του στημένου επεισοδίου
Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την επιχειρησιακή δραστηριότητα των Ενόπλων Δυνάμεων κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αδιαμφισβήτητα αυτό είναι η συνεχής εξάσκηση και διαρκής ετοιμότητα της «Δύναμης Δέλτα» (διακλαδικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης). Η πλειονότητα των ασκήσεων που πραγματοποιεί η συγκεκριμένη δύναμη –υπάγεται απευθείας στον Α/ΓΕΕΘΑ- έχουν ως βασικό τους σενάριο την κατάληψη ή ανακατάληψη μικρονησίδων τις οποίες έχουν καταλάβει εχθρικά στρατεύματα. Και αυτό δεν συμβαίνει τυχαία.
Ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων επιτελών των Ε.Δ. θεωρεί ότι η πραγματική απειλή για τη χώρα μας από την πλευρά της Τουρκίας βρίσκεται κυρίως στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου.
«Τόσο οι πληροφορίες που έρχονται σε μας, όσο και η εικόνα που υπάρχει με βάση τις μετακινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων στα μικρασιατικά παράλια, δείχνουν ότι εάν η Άγκυρα θελήσει να κάνει κάποια επιθετική κίνηση, τότε αυτή θα εκδηλωθεί στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου», αναφέρουν χαρακτηριστικά κύκλοι του Πενταγώνου.
Αυτή η θεωρία λοιπόν επιχειρήθηκε να γίνει πράξη το 2009. Από τις αρχές του έτους, η ελληνική πλευρά «έβλεπε» μεγάλη κινητικότητα των τουρκικών δυνάμεων ακριβώς απέναντι από το Καστελλόριζο. Όμως, η πλήρης επιβεβαίωση των ανησυχιών της ελληνικής πλευράς ήταν τον Ιούλιο του ίδιου έτους, όταν μία κρίσιμη πληροφορία από ξένο παράγοντα τέθηκε υπόψη των Ελληνικών Ε.Δ.
Το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο είχε έτοιμα σχέδια απόβασης σε νησίδα του συγκεκριμένου συμπλέγματος και εκείνο που απέμενε πλέον ήταν μόνον η οριστικοποίηση του χρόνου που θα ελάμβανε χώρα η συγκεκριμένη επιχείρηση. Το απόρρητο τουρκικό σχέδιο περιελάμβανε τη στρατιωτική κατάληψη της νήσου Ρω, με απώτερο στόχο να φέρει την Αθήνα προ τετελεσμένων γεγονότων στο θέμα που αφορά στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο.
Η πληροφορία προερχόταν από ανώτατο αξιωματούχο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών (FSB) και αξιολογήθηκε ως «εξαιρετικής σημασίας» από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Γράψα.
Σύμφωνα με τον Ρώσο αξιωματούχο, επείκειτο η πρόκληση ενός «θερμού επεισοδίου» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη νησίδα Ρω, ανάλογης έντασης με εκείνο της κρίσης των Ιμίων το 1996.
Η αφορμή θα δινόταν με στημένο επεισόδιο που θα υλοποιούνταν εντός του διμήνου Ιουλίου – Αυγούστου του 2009, το οποίο ως άμεσο επακόλουθο θα είχε την εμπλοκή των ανδρών των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων με αποβίβαση στο νησί και στο πλαίσιο μίας επιχείρησης – αστραπή θα αποκτούσαν τον έλεγχο του εδάφους. Εν συνεχεία και με δεδομένη την κατάσταση που θα είχε δημιουργηθεί, η Τουρκία θα προχωρούσε αμέσως σε επέκταση των χωρικών της υδάτων προκειμένου η Ρω να καταστεί τουρκικό έδαφος!
Ο ρόλος των ρωσικών δορυφόρων
Για όλα τα παραπάνω, εκτός από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, είχε ενημερωθεί και η ΕΥΠ. Οι Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, αξιοποιώντας το άνοιγμα της τότε κυβέρνησης Καραμανλή προς τη Μόσχα, διατηρούσαν ανοιχτούς διαύλους με τις αντίστοιχες ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, έχοντας άριστη πληροφόρηση και έγκαιρη ενημέρωση για αρκετά από τα επιθετικά σχέδια και τις κινήσεις των εξ ανατολών γειτόνων μας.
Όπως προκύπτει από το υπ’ αριθμόν 1782 απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ, με ημερομηνία 19 Αυγούστου 2009, η τουρκική προετοιμασία για την κατάληψη της νησίδας Ρω είχε αρχίσει αρκετούς μήνες νωρίτερα, μέσω της κατακόρυφης αύξησης της δραστηριότητας της τουρκικής αεροπορίας στην περιοχή του Αγαθονησίου, του Φαρμακονησίου και των Λειψών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα θέλησε να θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο «αποπροσανατολισμού» και να παραπλανήσει την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, στήνοντας έναν μηχανισμό αντιπερισπασμού για τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, ώστε οι «μαχητές του Αιγαίου» να στρέψουν την προσοχή τους στο κεντρικό Αιγαίο και όχι στο νότιο!
Άλλωστε, τόσο το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όσο και η τεράστια απόσταση που χωρίζει το ελληνικό νησιωτικό σύμπλεγμα από τον ηπειρωτικό κορμό της χώρας σε σχέση με τα μικρασιατικά παράλια, παρείχαν εγγυήσεις ότι τα πράγματα πολύ δύσκολα θα εξελίσσονταν διαφορετικά από τα όσα προέβλεπαν τα τουρκικά σχέδια, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο της επιχείρησης. Τα συνεχής προπαγανδιστικά δημοσιεύματα που ήδη από τις αρχές του 2009 κατέκλυζαν τον τουρκικό τύπο, είχαν φροντίσει να τροφοδοτήσουν με τον ανάλογο φανατισμό και την τουρκική κοινή γνώμη. Καλά μελετημένες οι τουρκικές κινήσεις, είχαν σκοπό να ανεβάζουν σταδιακά την ένταση, έως ότου έρθει η μεγάλη κορύφωση, μέσω ενός αποφασιστικού χτυπήματος στο ελληνικό «μαλακό» υπογάστριο.
«Το υπόψη σχέδιο φέρεται να τελεί υπό την πλήρη στήριξη της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της περιοχής που ορίζεται από το τρίγωνο Κρήτης, Ρόδου, Καρπάθου και Κύπρου, και της συνακόλουθης –ελεύθερης πλέον- εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου», ανέφερε η χαρακτηρισμένης ως «άκρως απόρρητη» μηνιαία αναφορά της ΕΥΠ για την «κατάσταση ασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας / εκτίμηση απειλής».
Δυστυχώς γι αυτούς όμως και ευτυχώς για εμάς, τα πράγματα θα εξελιχθούν κάπως διαφορετικά. Ευθύς εξαρχής οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες θα αντιληφθούν ότι κάτι περίεργο συνέβαινε, δεδομένης της φαινομενικά αναίτιας αυξημένης δραστηριότητας που επιδείκνυαν οι Τούρκοι «συνάδελφοί» τους ως προς την συλλογή στοιχείων αναφορικά με τη διάταξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και στον βαθμό της επιχειρησιακής τους ετοιμότητας.
Αστάθμητος παράγοντας ως προς την υλοποίηση των τουρκικών σχεδίων και απροσδόκητος σύμμαχος της ελληνικής πλευράς θα σταθούν κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι ρωσικοί δορυφόροι. Η Ρωσία, έχοντας το δικό της ανοιχτό μέτωπο με τις ΗΠΑ, εξαιτίας της επιθυμίας των ΗΠΑ να τοποθετήσουν συστήματα αντιπυραυλικής ασπίδας κατά μήκος του μεσημβρινού (σ. από τη Βαλτική Θάλασσα περνούσε σε μία σειρά από χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ και δια μέσω των Βαλκανίων κατέληγε στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο), είχε στρέψει σχεδόν όλους τους δορυφόρους της να «βλέπουν» κατά μήκος της συγκεκριμένης γραμμής!
Οι εικόνες που μεταδίδονταν ήταν σε πραγματικό χρόνο και, βεβαίως, δεν αποτύπωναν μόνο τις κινήσεις των αμερικανικών δυνάμεων, αλλά παρείχαν ταυτόχρονα τη δυνατότητα της έγκαιρης ενημέρωσης και σε ορισμένες φίλιες χώρες… Οι πληροφορίες που «έδωσαν» οι ρωσικοί δορυφόροι, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα των παρακολουθήσεων που έκανε η ελληνική πλευρά ως προς την τουρκική δραστηριότητα, δεν άφηναν και πολλά περιθώρια παρερμηνειών, επιβεβαιώνοντας πως το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου του 2009 θα ήταν ένα από τα πλέον «θερμά» των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η κρίση τελικά αποφεύχθηκε –όπως αυτονόητα εκ του αποτελέσματος προκύπτει- χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα η Άγκυρα δεν έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να σύρει τη χώρα μας σε μία αντιπαράθεση στην περιοχή του Καστελλόριζου.
Το απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ
Το έγγραφο της ΕΥΠ ήταν εξόχως αποκαλυπτικό ως προς τις κινήσεις που έκανε η Άγκυρα προκειμένου να κλιμακώσει την ένταση στην περιοχή:
- Την 28η Ιουνίου 2009, τουρκικό αλιευτικό σκάφος μήκος 25-30 μέτρων εντοπίστηκε αγκυροβολημένο στον όρμο Φραγκολιμνιώνα της νήσου Ρω, απ’ όπου απέπλευσε τις απογευματινές ώρες της 28ης Ιουνίου 2009, χωρίς να δημιουργηθεί περαιτέρω ζήτημα.
- Εν συνεχεία τα αρμόδια Ελληνικά Επιτελεία ανέφεραν ότι την 16η και 17η Ιουλίου, ομάδα αποτελούμενη από μία κορβέτα και δύο αποβατικά εκινείτο στην περιοχή Ρω – Μεγίστης – Στρογγύλης κατά τρόπο τουλάχιστον ασυνήθη (συνεχείς αλλαγές πορείας και ταχύτητας, κίνηση χωρίς πλοϊκό, παραβίαση ελληνικών χωρικών υδάτων).
- Την 22α Ιουλίου και περί ώρα 10.30 με 11.00, ελαστική λέμβος τύπου ζόντιακ της τουρκικής ακτοφυλακής εισήλθε στον λιμένα Αγ. Ιωάννης της νήσου Ρω και προέβη σε φωτογράφηση στρατιωτικών εγκαταστάσεων, χωρίς η ενέργεια αυτή να γίνει αντιληπτή από τη φρουρά του νησιού ή το πλήρωμα του ναρκοθηρευτικού «Καλλιστώ», που ναυλοχούσε στον υπόψη λιμέν.
- Τις απογευματινές ώρες, στις 23 Ιουλίου, τουρκική άκατος προερχόμενη κατ’ εκτίμηση από την Ατάλεια, προσέγγισε τα παράλια της νήσου Ρω σε απόσταση 300 μέτρων και εν συνεχεία απομακρύνθηκε.
Παράλληλα, σε μία άλλη εξέλιξη, διαπιστώθηκε ότι οι τουρκικές αρχές διαθέτουν οπτικό υλικό από τη μεταφορά Ελλήνων στρατιωτών στη νήσο Ρω, που πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουλίου, γεγονός για το οποίο επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Στις 2 Αυγούστου και περί ώρα 10.30, υδροφόρα, η οποία έπλεε πλησίον της Ρω και εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων με πορεία προς το Καστελλόριζο και σκοπό τον ανεφοδιασμό της νήσου με νερό, υπεβλήθη σε έλεγχο μέσω UHF (ταυτότητα πλοίου, στοιχεία φορτίου και λιμένος κατάπλου) από σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής που έπλεε εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων.
- Τέλος, την 4η Αυγούστου το ελληνικό Λιμενικό Σώμα προέβη στον έλεγχο σκάφους που μετέφερε τούρκους δημοσιογράφους από το Κας, οι οποίοι προετίθεντο να φωτογραφήσουν την ελληνική στρατιωτική παρουσία στη Ρω και έπλεαν εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων (σημειώνεται ότι η διαδικασία ελέγχου παρακολουθούσε διακριτικά τουρκική άκατος, κινούμενη επί της οριογραμμής). Η συγκεκριμένη δημοσιογραφική «αποστολή» αποτελούσε συνέχεια «αποκλειστικής έρευνας» ιδιωτικού τηλεοπτικού δικτύου που προβλήθηκε στις 3 Αυγούστου και αφορούσε το επίμαχο θέμα.
Όλα τα παραπάνω εμπεριέχονται αναλυτικά στο υπόψη έγγραφο της ΕΥΠ και εντάσσονται στο πλαίσιο της προσπάθειας που καταβάλλει η Άγκυρα όχι μόνο να επαναφέρει και να συντηρήσει το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών», αλλά ει δυνατόν να το επεκτείνει κιόλας σε μία από τις πλέον πλούσιες σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων περιοχές της Ν.Α. Μεσογείου.
Τόσο οι συγκεκριμένες ενέργειες όσο και εκείνες που θα παρακολουθούσαν τα επόμενα τέσσερα χρόνια και έως και τις μέρες μας, έχουν βασικό σκοπό να υπογραμμίσουν τα συμφέροντα που το πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας θεωρεί πως έχει στην περιοχή, κάνοντας σαφές πλέον πως δεν αμφισβητεί μόνο το ζήτημα της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας επί ελληνικού εδάφους.
Η παρ’ ολίγον γκάφα της ελληνικής πλευράς
Να πετύχει εκείνο που δεν μπόρεσαν να πετύχουν οι τούρκοι με τις απειλές και τις προκλήσεις τους κατά τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια, κόντεψε να καταφέρει η ελληνική γραφειοκρατία, η αβλεψία της οποίας, σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο, κινδύνευσε να δώσει επιπλέον «βέλη στη φαρέτρα» της Άγκυρας κα στην προσπάθειά της να διεκδικήσει την πλέον πετρελαιοφόρα περιοχή της ελληνικής ΑΟΖ. Προβαίνοντας σε μία κίνηση που θα μπορούσε ακόμη και να επιβεβαιώσει το ρητό του γερμανού ιστορικού Friedrich von Schiller που θέλει ακόμη και τους θεούς να μην έχουν καμία ελπίδα όταν «μάχονται με την ανοησία», το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) επιχείρησε πριν από περίπου δύο μήνες να προχωρήσει στην ανακήρυξη της νησίδας Στρογγύλη στο Καστελλόριζο ως αρχαιολογικού χώρου!
Με άλλα λόγια, η «ασθενής μνήμη» της ελληνικής γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με την «κουτοπονηριά» των Τούρκων παραλίγο να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελλόριζου! Ευτυχώς και πάλι για εμάς, η παραπάνω απόφαση τελικά δεν προχώρησε, καθώς ο αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού κ. Παναγιωτόπουλος, αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του!
Και λέμε «ευτυχώς», καθώς η απόφαση ανακήρυξης της Στρογγύλης θα αποδεικνυόταν μία πολύ «επικίνδυνη» ενέργεια.
Η Στρογγύλη δεν αποτελεί μόνο το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, αλλά και τον ακρογωνιαίο λίθο για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο από τη χώρα μας, αφού μαζί με τις υπόλοιπες νησίδες του συμπλέγματος Καστελλόριζου δίνει τη δυνατότητα στην Ελληνική ΑΟΖ να «ακουμπάει» με την Κυπριακή και κατ’ επέκταση με την Ισραηλινή, παρέχοντας έτσι ένα επιπλέον άλλοθι για τη δημιουργία ενός γεωστρατηγικού άξονα μεταξύ των τριών χωρών.
Οι Τούρκοι επιθυμούν «ενιαίο αρχαιολογικό χώρο»
Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι πως σύμφωνα με πληροφορίες, η συγκεκριμένη εξέλιξη είχε έρθει σαν συνέχεια μίας προσπάθειας που κατέβαλαν οι Τούρκοι αρχαιολόγοι να προωθήσουν την ευρύτερη περιοχή της τουρκικής πόλης Κας –βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το Καστελλόριζο, στα παράλια της Μικρασίας- και της Στρογγύλης ως «ενιαίο αρχαιολογικό χώρο», ο οποίος θα βοηθούσε να γίνει ένα ακόμη βήμα στην διαδικασία της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης».
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η βάση της σχετικής πρότασης είχε τεθεί στο πλαίσιο ενός διαπολιτιστικού συνεδρίου που είχε πραγματοποιηθεί πριν από περίπου πέντε μήνες στην Κωνσταντινούπολη. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη έγινε εγκαίρως αντιληπτή, γλίτωσε τη χώρα από το να μπει σε πιθανές περιπέτειες, καθώς θα μπορούσε να δημιουργήσει με την Τουρκία μία νέα δικαστική διένεξη με ανοχτό το ενδεχόμενο η Στρογγύλη να «έσβηνε» από το χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού η ανακήρυξή της ως αρχαιολογικού χώρου θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας στη νησίδα. Ενδεικτικά να σημειώσουμε πως σύμφωνα με τον αρχαιολογικό νόμο 3028/2002 του Ευ. Βενιζέλου, στους αρχαιολογικούς χώρους δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε οικοδόμηση, άρα δεν υπάρχουν και σημαντικά περιθώρια ούτε ανάπτυξης και ως εκ τούτου και οικονομικής δραστηριότητας.
Η αποφασιστική κίνηση Παναγιωτόπουλου
Έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι θα συνεπαγόταν σε πολιτικό επίπεδο μία τέτοια εξέλιξη λόγω και της πρότερης θητείας του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει την ανακήρυξη της Στρογγύλης σε αρχαιολογικό χώρο, παραπέμποντάς την στις ελληνικές καλένδες.
Μάλιστα, πληροφορίες θέλουν τον κ. Παναγιωτόπουλο να συνομιλεί με τον αρχηγό ΓΕΝ Ευάγγελο Αποστολάκη, ο οποίος και τον ενημέρωσε για την ευαισθησία, αλλά και τα πιθανά προβλήματα που θα μπορούσε να δημιουργήσει στη χώρα μας μία τέτοια εξέλιξη, λίγο πριν απορρίψει την εισήγηση του ΚΑΣ.
Το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει άλλωστε η Στρογγύλη στους σχεδιασμούς των Ε.Δ. για την άμυνα της περιοχής, προκύπτει αβίαστα και από το γεγονός ότι επάνω της υπάρχει μόνιμη φρουρά, αποτελούμενη από άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου