Ευνοϊκότερο γίνεται το διεθνές πλαίσιο για την ανακήρυξη και εκμετάλλευση της ελληνικής ΑΟΖ, καθώς μια νέα μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θέσπιση θαλασσίων ζωνών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ), στη Μεσόγειο θα είχε θετικά αποτελέσματα για τις ευρωπαϊκές στρατηγικές της Γαλάζιας Ανάπτυξης και της αειφορίας.
Ταυτόχρονα, κατά την παρουσίαση της μελέτης η Μ. Δαμανάκη υπό την ιδιότητα της αρμόδιας επιτρόπου Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας έστειλε μήνυμα στην Τουρκία ότι πρέπει να κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και ότι η θέσπιση ΑΟΖ είναι δικαίωμα κάθε κράτους μέλους της ΕΕ.
Σχετικά με τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο θέμα της ΑΟΖ η κ. Δαμανάκη τόνισε ότι η Ε.Ε. διεξάγει διάλογο με την Τουρκία και στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται τα διάφορα ζητήματα. Οπως είπε, στις συζητήσεις με τις ελληνικές αρχές θα πρέπει να διευκρινιστεί ποιες είναι οι προθέσεις της Ελλάδας καθώς είναι προς όφελος της ίδιας, των κρατών μελών της Ε.Ε. και όλων των μεσογειακών χωρών να προχωρήσουν σε διαδικασίες καθιέρωσης ΑΟΖ. Η επίτροπος ανέφερε επίσης ότι είναι γνωστές οι ανησυχίες και οι θέσεις ορισμένων μεσογειακών χωρών, αλλά θα πρέπει να συζητηθούν με βάση τις ισχύουσες αρχές.
Η κ. Δαμανάκη προσέθεσε ότι θα ήταν προς όφελος της Τουρκίας και της Ε.Ε. να επικυρώσει η Αγκυρα τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και "θα διευκόλυνε την κατάσταση", υπογραμμίζοντας ότι η ανακήρυξη και θέσπιση ΑΟΖ παραμένει κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους μέλους.
«Η θέσπιση ΑΟΖ θα ωφελήσει την ανάπτυξη»
Η μελέτη της Κομισιόν που παρουσιάστηκε σήμερα εξετάζει το κόστος και τα οφέλη της θέσπισης θαλάσσιων ζωνών στη Μεσόγειο και αναλύει τις συνέπειες της καθιέρωσης ΑΟΖ για διάφορες θαλάσσιες δραστηριότητες. Καταλήγει, δε, στο συμπέρασμα ότι οι ΑΟΖ θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μία αποτελεσματικότερη πολιτική χωροταξικού σχεδιασμού, η οποία θα προσέλκυε επενδύσεις και περαιτέρω οικονομικές δραστηριότητες.
Επίσης η μελέτη εστιάζει στις ευκαιρίες που θα δημιουργούσαν οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) και άλλες ανάλογες ζώνες από άποψη οικονομικού κόστους - οφέλους, αειφορίας και ελέγχου του θαλάσσιου χώρου, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Κομισιόν για την Γαλάζια Ανάπτυξη (Blue Growth).
Η ευρωπαϊκή στρατηγική για τη «Γαλάζια Ανάπτυξη» αποσκοπεί στη δημιουργία βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης και απασχόλησης στον θαλάσσιο και ναυτιλιακό κλάδο, η οποία θα συμβάλει στην οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Αυτοί οι οικονομικοί τομείς δίνουν εργασία σε 5,4 εκατομμύρια ανθρώπους και παράγουν ετήσιο ακαθάριστο προϊόν της τάξης των 500 δις Ευρώ. Ευρωπαϊκός στόχος είναι η αύξηση των αριθμών αυτών σε 7 εκατομμύρια και 600 δις αντίστοιχα, ως το 2020.
Η στρατηγική υπογραμμίζει τους πέντε τομείς με το μεγαλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό: γαλάζια ενέργεια, υδατοκαλλιέργειες, θαλάσσιος, παράκτιος τουρισμός και κρουαζιέρες, θαλάσσιοι ορυκτοί πόροι και γαλάζια βιοτεχνολογία.
Στη σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρεται πως στη Μεσόγειο, όπως και σε άλλες θαλάσσιες λεκάνες, τα παράκτια κράτη έχουν την ευθύνη ρύθμισης των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της περαιτέρω ανάπτυξης της γαλάζιας οικονομίας τους με βιώσιμο τρόπο.
Ακόμη, επισημαίνεται ότι μεγάλο τμήμα της θαλάσσιας επιφάνειας της Μεσογείου βρίσκεται σήμερα εκτός της δικαιοδοσίας ή της κυριαρχίας των παράκτιων κρατών. Συνεπώς, παραμένει σε μεγάλο βαθμό απροστάτευτο όσον αφορά τους έμβιους υδρόβιους πόρους και το θαλάσσιο περιβάλλον τους. Παράλληλα, τονίζεται πως η ορθή οικονομική ανάπτυξη είναι δύσκολη μέσα σε ένα αβέβαιο κανονιστικό πλαίσιο.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το 2002, στην Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ, η παγκόσμια κοινότητα δεσμεύτηκε να διατηρήσει την παραγωγικότητα και τη βιοποικιλότητα σημαντικών και ευάλωτων θαλάσσιων και παράκτιων περιοχών, τόσο εντός, όσο και εκτός εθνικής δικαιοδοσίας.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται, δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο νομικό καθεστώς για την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), ιδίως όσον αφορά την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στις περιοχές που βρίσκονται εκτός εθνικής δικαιοδοσίας. Το ζήτημα εξετάζεται στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών από το 2006, σημειώνει η Επιτροπή, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η υπαγωγή μεγαλύτερου τμήματος της Μεσογείου Θαλάσσης στη δικαιοδοσία των κρατών μελών της ΕΕ θα διασφαλίσει ότι στις περιοχές αυτές θα εφαρμόζονται οι κανονισμοί της ΕΕ για την αλιεία, το περιβάλλον και τις μεταφορές και θα υπάρξει ως εκ τούτου υψηλότερο επίπεδο προστασίας».
πηγή
Δημοσίευση σχολίου