Ενώ η διάσκεψη Γενεύη 2 πλησιάζει, η πλευρά η οποία φαίνεται για την ώρα να μην είναι σε θέση να αρθρώσει έναν δομημένο διαπραγματευτικό λόγο είναι αυτή που χρειάζεται τη διαπραγμάτευση απεγνωσμένα αφού στο πεδίο της μάχης πολύ απλά δείχνει να ηττάται κατά κράτος.
Οι αντικαθεστωτικοί, σύμφωνα με τους Ρώσους, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν εάν θα προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά ακόμα και να το αποφασίσουν, δεν φαίνεται να μπορούνε να συμφωνήσουν στη σύνθεση της διαπραγματευτικής τους ομάδας.
Ένα ακόμα πρόβλημα το οποίο έχει ανακύψει για το ζήτημα της διαπραγμάτευσης σχετίζεται με το θέμα της συμμετοχής στη διαδικασία του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Η διαφωνία στο συγκεκριμένο σημείο εστιάζεται μεταξύ των ΗΠΑ, της Ρωσίας και του ΟΗΕ.
Υπενθυμίζεται, ότι η διαπραγμάτευση, εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί «μέσα στον Ιούλιο», σύμφωνα με τον ΟΗΕ θα αποτελεί συνέχεια της πρώτης συμφωνίας του καλοκαιριού του 2012 η οποία συνομολογήθηκε στη Γενεύη, και η οποία κρίνοντας από τα γεγονότα πήγε… άκλαυτη.
Είναι προφανές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα, οι αντικαθεστωτικοί θα πρέπει να αποφασίσουν «ποιοι είναι», «τι θέλουν» και «ποιος θα ηγηθεί» με άλλα λόγια θα πρέπει να αποδείξουν ότι δεν αποτελούνται από μπουλούκια ισλαμιστών οπλαρχηγών και μισθοφόρων. Το κυριότερο δε θα πρέπει να βελτιώσουν τη θέση τους στο πεδίο της μάχης, εάν και εφόσον θα ήθελαν να αποκομίσουν κάποια οφέλη, ενώ ταυτοχρόνως θα πρέπει να αποδεχτούν ότι και η άλλη πλευρά θα λάβει συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Εκτός κι αν άσκηση στα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας εξελιχθεί σε εισβολή…
Το πώς ακριβώς θα βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο πεδίο της μάχης αλλά και το πώς θα δείξουν στη δυτική κοινή γνώμη ένα «μετριοπαθές» πολιτικό προφίλ χωράει πολύ συζήτηση. Για την ώρα να σημειώσουμε ότι στην Ιορδανία οι δυτικές χώρες και οι σύμμαχοί τους ετοιμάζουν ασκήσεις διαρκείας… δύο μηνών, ενώ από την άλλη πλευρά, η Χεζμπολάχ φαίνεται έτοιμη για όλα, τόσο αναφορικά με τις μάχες στη Συρία όσο και με το τι θα συμβεί στον Λίβανο.
Με λίγα λόγια η Γενεύη 2 θα είναι τεράστια επιτυχία ακόμα και η πραγματοποίησή της, η πιθανότητα δε οι πλευρές να φτάσουν σε μία βιώσιμη και λογική συμφωνία φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αυτά φυσικά με τις παρούσες συνθήκες, όπου οι καθεστωτικοί προελαύνουν, οι αντικαθεστωτικοί δέχονται απανωτά χαστούκια στο πεδίο της μάχης, αλλά και σε επίπεδο εξωτερικού και πολιτικού προφίλ, η Ρωσία φαίνεται να έχει αποφασίσει να μην επιτρέψει να υπάρξει λύση χωρίς την έγκρισή της, οι Αγγλοσάξονες να προσπαθούν να κρατήσουν τα… προσχήματα, ενώ ο Σουλτάνος της Άγκυρας φαίνεται να έχει αρχίσει να κοιμάται άβολα στα παλάτια του Ντολμάμπαχτσε, αφού ο Μουεζίνης σημαίνει για τον ίδιο και τους νεοθωμανούς του.
Σε γενικές γραμμές είναι προφανές ότι πλην του Μπασάρ Αλ Άσαντ ουδείς φαίνεται να έχει αποφασίσει τι ακριβώς επιδιώκει από το συριακό ζήτημα και το κυριότερο ουδείς φαίνεται να έχει την ισχύ ή τη θέληση να το επιβάλει. Μήπως τελικά το θέμα της Συρίας αποδείχθηκε ένα μεγάλο παιχνίδι ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ όπου η εμπλοκή Ρωσίας και ΗΠΑ σε πολλά μέτωπα στην παγκόσμια σκακιέρα ουσιαστικά οδήγησε στην αλληλο-εξουδετέρωση στο στρατιωτικό πεδίο (πολεμούν δι’ αντιπροσώπων, «proxy» που λέει και η θεωρία), υπό τον φόβο των αντιποίνων σε άλλα μέτωπα; Οπότε, τελικά, μήπως η πλέον λογική λύση είναι η συνεργασία;
Δημοσίευση σχολίου