Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης
Θυμάστε όταν στις 10 Οκτωβρίου 2012 ο κ. Μεϊμαράκης ως πρόεδρος της Βουλής υποδεχόταν τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, τι είχε πει; Είχε πει επί λέξει: «Νομίζω ότι η περίοδος που διανύουμε, με τα μεγάλα προβλήματα στη ευρύτερη γειτονιά μας, μας υποχρεώνει να σκεφτούμε πιο ώριμα, πιο συνετά και πώς πράγματι μπορούμε να συμβάλλουμε -και οι δύο χώρες- στην ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας. Με αυτές τις σκέψεις σας καλωσορίζω και πάλι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και σας προσφέρω ένα αναμνηστικό δώρο που απεικονίζει ένα καράβι που μπορεί να κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο μας.»
Τι σημαίνει αυτό; Από πότε ένα καράβι δεν κινείται με ελευθερία στο Αιγαίο; Ποιο καράβι δεν κινείται ελεύθερα στο Αιγαίο; Και γιατί να κινείται ελεύθερα; Δεν πρέπει να τηρεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου; Δεν πρέπει να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα του Αιγαίου; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα στο Αιγαίο; Η ελεύθερη διακίνηση της ναυσιπλοΐας, ή η ανοιχτή απειλή που στοιχειοθετούν οι απαιτήσεις της Τουρκίας;
Για τον κ. Μεϊμαράκη και τα συμφέροντα που υπηρετεί το πρόβλημα είναι απλό: αντί για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, προέχει το άνοιγμα της θάλασσας του Αιγαίου σε όλους. Ελεύθερη θάλασσα ή Αιγαίο με ελεύθερη κίνηση, σημαίνει θάλασσα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. Και μόνο αυτή η δήλωση θα αρκούσε σε άλλες εποχές να ξεσηκώσει σάλο, αλλά στις μέρες μας, σε εποχές τέτοιου γενικού ξεπουλήματος, όλα αυτά θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά.
Το νόημα το έπιασε αμέσως ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος απάντησε στον Μεϊμαράκη: «Σας ευχαριστώ και για το δώρο σας που έχει συμβολικό νόημα. Εμείς πάντοτε επιθυμούμε το Αιγαίο ως μία θάλασσα ειρήνης και φιλίας , να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία.» Κατανοητό. Το Αιγαίο οφείλει να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία. Με άλλα λόγια το Αιγαίο πρέπει να είναι ανοιχτή θάλασσα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα, χωρίς κανόνες διεθνούς δικαίου και δικαιώματα που πηγάζουν απ’ αυτό για να επιτρέπεται κάθε είδους συνεργασία. Μόνο που δεν επιτρέπονται κάθε είδους συνεργασίες. Επιτρέπονται μόνο αυτές που σέβονται τα υφιστάμενα κυριαρχικά δικαιώματα και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Διαφορετικά έχουμε συνεργασίες όχι ανάμεσα σε ευνομούμενα κράτη στη βάση κανόνων δικαίου, αλλά ανάμεσα σε ληστοσυμμορίες στη βάση σκοτεινών σκοπιμοτήτων. Όπως είναι οι δυο που εκπροσωπούνταν από τον Μεϊμαράκη από την μια και τον Νταβούτογλου από την άλλη.
Επειδή όμως ο ελληνικός λαός έχει επιδείξει μια κάποια ευαισθησία γύρω από τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο και επειδή δεν είναι εύκολο να ξεχάσει την προδοσία των Ιμίων, τα νεκρά παλικάρια που δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί και χάθηκαν στο βωμό του ενδοτισμού και του «ευχαριστώ τους Αμερικάνους», τις γκρίζες ζώνες, κοκ, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να του πλασάρουν το ξεπούλημα και του Αιγαίου. Αυτός ήταν εξαρχής η ΑΟΖ.
Από την εποχή που έβγαιναν διάφοροι και φλυαρούσαν ότι με την ΑΟΖ θα σωθούμε, εμείς επιμέναμε ότι πιθανή ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπό τις υπάρχουσες συνθήκες εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές, συνιστά έγκλημα. Οριοθέτηση ΑΟΖ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες κατοχής και υποτέλειας σημαίνει ότι οριοθετείς το οικόπεδο για να το παραδώσεις στους δανειστές.
Φυσικά πολλοί ήταν εκείνοι που είδαν στην ΑΟΖ το «νερό του καματερού» δια πάσαν νόσον και δια πάσαν μαλακίαν. Ημερίδες και ομιλίες στήθηκαν προκειμένου γνωστοί και λιγότερο γνωστοί «επιστήμονες» να διαλαλήσουν στους αφελείς πόσο σωτήρια λύση μια πιθανή οριοθέτηση της ΑΟΖ. Κι έτσι φτάσαμε στο δια ταύτα.
Όταν ήρθε ο Ολάντ στην Ελλάδα στις 19/2/2013 ο κ. Σαμαράς άδραξε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ακόμη περισσότερο τις προθέσεις της ντόπιας ληστοσυμμορίας που κυβερνά τον τόπο:
«Στο γεύμα που θα ακολουθήσει θα συζητήσουμε για τα κοινά συμφέροντα μας πάνω σε διάφορα προβλήματα, από τον φονταμενταλισμό τον ισλαμικό, από την ανάγκη σταθερότητας των μουσουλμανικών κρατών της περιοχής- ήδη η Γαλλία με την κίνηση που έκανε στο Μάλι έδωσε δείγμα σαφές της δυνατότητος που υπάρχει για περισσότερη σταθερότητα στην περιοχή- και για την ειρηνική επίλυση, όπου μπορούμε, θα συζητήσουμε των περιφερειακών κρίσεων, όπως αυτή της Συρίας, της προώθησης της λύσης για το Κυπριακό και, βεβαίως, όπως είπα και πριν, για τα τεράστια κύματα μετανάστευσης που απειλούν ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και που, θα έλεγα, δυσανάλογα επιβαρύνουν χώρες όπως η Ελλάδα. Είναι ακριβώς αυτή η λογική με την οποία στηρίζουμε την πολιτική της Γαλλίας στο Μαλί. Πολιτική η οποία δείχνει αποφασιστικότητα και ευθύνη και από την πλευρά της αλλά και για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης. Θα μιλήσουμε, ακόμα- και ήδη έχουμε ξεκινήσει τη συζήτηση αυτή- για τα ενεργειακά αποθέματα που υπάρχουν στην περιοχή και που θα αποδειχθεί ότι, όπως και στην Κυπριακή ΑΟΖ, υπάρχουν και στην Ελληνική ΑΟΖ και που είναι στρατηγικής, θα έλεγα, σημασίας για τον εφοδιασμό της Ευρώπης και θα συμβάλλουν αποφασιστικά στο να αποκτήσει η Ευρώπη τις δικές της πλουτοπαραγωγικές πηγές. Τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας βρίσκονται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Αποτελούν πλουτοπαραγωγικές πηγές ευρύτερα της Ευρώπης. Το δικαίωμα να ανακηρύξει ΑΟΖ η Ελλάδα από το Δίκαιο της Θάλασσας το έχει όποτε θέλει να το κάνει. Θα το κάνουμε με τις σωστές κινήσεις που απαιτούνται. Θέλουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα φιλικά και ειρηνικά γιατί; Γιατί, άλλωστε, είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης. Η Ελλάδα θα μπορέσει με αυτές τις πηγές της να εφοδιάζει, να γίνει κόμβος υδρογονανθράκων για ολόκληρη την Ευρώπη. Και θα έλεγα ότι αυτό αναβαθμίζει και το δικό μας ρόλο. Ήδη, έγινε η συμφωνία που είχατε ακούσει με το ΤΑΠ. Πιστεύω ότι μαζί με την Κύπρο μπορούμε να παίξουμε έναν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στην παραγωγή υδρογονανθράκων, στον εφοδιασμό της Ευρώπης από ευρωπαϊκές πηγές, να αποκτήσει η Ευρώπη τους δικούς της υδρογονάνθρακες. Να εξαρτάται, επομένως, λιγότερο από εξαγωγές άλλων. Αυτό το υπογραμμίζουμε με κάθε τρόπο στους εταίρους μας. Ιδιαίτερα στη Γαλλία που είναι μία πολύ σημαντική ευρωπαϊκή και μεσογειακή, άλλωστε, δύναμη.»
Η τοποθέτηση αυτή είναι άκρως προκλητική. Καταρχάς ο κ. Σαμαράς ως τυπικός εκπρόσωπος ληστοσυμμορίας δεν μπορεί παρά να επαινέσει την στρατιωτική επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι, έστω κι αν μέσα στην ίδια την Γαλλία έχει καταγγελθεί ως αποικιοκρατική και ληστρική επέμβαση. Η επέμβαση αυτή μπορεί να έχει ως δικαιολογία τον ισλαμισμό, αλλά στόχο της είναι η δήμευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας από τις πιο πλούσιες χώρες σε μέταλλα και άλλα στην υποσαχάρια Αφρική. Δεν πειράζει αν τυπικά την Γαλλία την κάλεσε μια χούντα που κυβερνά το Μάλι πολλά χρόνια χάρις στην στήριξη των Γάλλων, ούτε πειράζει που η στρατιωτική αυτή επέμβαση κοστίζει στον ντόπιο πληθυσμό απίστευτους αριθμούς θυμάτων ανάμεσα στους αμάχους. Ούτε φυσικά πειράζει που ο ντόπιος πληθυσμός αποδεικνύεται «αχάριστος», όπως έγραφε πρόσφατα το Economist, γιατί αντί να υποστηρίξει τους Γάλλους «πολιτισμένους» αποικιοκράτες που σφαγιάζουν όποιον ντόπιο βρουν μπροστά τους, υποστηρίζουν μαζικά τους κακούς, τους «ισλαμοφασίστες» αντάρτες.
Κι αφού ο Σαμαράς ταυτίστηκε με τον Ολάντ στην αποικιοκρατική σφαγή του Μάλι από τους Γάλλους, πέταξε και το καινούργιο. «Τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας βρίσκονται στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Αποτελούν πλουτοπαραγωγικές πηγές ευρύτερα της Ευρώπης.» Κι έτσι οι πολυδιαφημισμένες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου παραδόθηκαν στους δανειστές. Χαρακτηρίστηκαν «ευρωπαϊκές». Όπως ήταν φυσικό ο Ολάντ ανταπέδωσε: «Είναι μία ευκαιρία για την Ελλάδα και για την Ευρώπη η ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου κάτι που μπορεί καταρχήν να βρεθεί και κατόπιν, να ακολουθήσει η εκμετάλλευσή τους και πιστεύω ότι εδώ θα επικρατήσει το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας. Αν μπορεί, βεβαίως, η Γαλλία να συνεκμεταλλευτεί με την Ελλάδα αυτά τα κοιτάσματα θα το κάνει.»
Κι έτσι πριν καν βρεθεί το οτιδήποτε στο Αιγαίο, έχει βαφτιστεί «ευρωπαϊκό» και έχει παραδοθεί στους Ευρωπαίους. Τις προάλλες (7/3) στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ο κ. Σαμαράς ήταν ακόμη πιο καθαρός: «Αλλά θα ήθελα να σας μεταφέρω στο χώρο των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, όπου το ελληνικό ή το κυπριακό πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είναι “Ευρωπαϊκό” φυσικό αέριο και “Ευρωπαϊκό” πετρέλαιο. Και όλοι θυμόμαστε- και το θυμάμαι κι εγώ από τη θητεία μου ως ευρωβουλευτής- ότι υπάρχει πρόβλημα έλλειψης ασφάλειας του ενεργειακού ανεφοδιασμού στην Ευρώπη. Πότε, λοιπόν, θα μιλήσει η Ευρώπη για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες; Για την Ευρώπη, για μια κοινή πολιτική, πανευρωπαϊκή; Γιατί θα πρέπει να είναι πρόβλημα μόνο για μένα, για τη χώρα μου; Υπάρχουν κάποιοι τομείς της κοινής εξωτερικής πολιτικής, που αν τους ενοποιήσουμε, αν διαμορφώσουμε μια ενιαία ευρωπαϊκή θέση θα δημιουργήσουμε όχι μόνο πιο ενισχυμένη αλληλεγγύη μεταξύ μας, αλλά και μεγαλύτερη χημεία μεταξύ μας, πολύ πιο θετική ενέργεια και ακτινοβολία για το σύνολο της Ευρώπης. Είναι, λοιπόν, σημαντικό η εξωτερική πολιτική να αποτελέσει ένα στοιχείο στη συζήτηση για την ενίσχυση της ενότητας. Και σε ευχαριστώ θερμά που το υπογράμμισες, γιατί κι εγώ το θεωρώ κρίσιμο και καίριο».
Δεν φτάνει λοιπόν που οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου χαρακτηρίστηκαν «ευρωπαϊκές», αλλά η ίδια η ΑΟΖ είναι πλέον «ευρωπαϊκή». Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Όχι τίποτε σοβαρό. Μόνο επίσημη κατάλυση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Για να οριοθετήσει κανείς ΑΟΖ οφείλει να έχει κρατική υπόσταση και να διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα στην θάλασσα, στον αέρα και στο έδαφος. Ευρωπαϊκή ΑΟΖ στο Αιγαίο σημαίνει ότι η Ελλάδα παραιτείται από τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τα οποία και παραχωρεί στην ευρωένωση. Αυτό είναι άσχετο με το γεγονός ότι η ευρωένωση προχωρά ταχύτατα στην επίσημη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας; Όχι βέβαια. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι νέο κρατικό μόρφωμα που θα αφομοιώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εθνική κυριαρχία των μελών της. Και αυτό έχει ξεκινήσει με την Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή ΑΟΖ σηματοδοτεί την επίσημη κατάλυση του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο προς όφελος του αναδυόμενου νέου κρατικού μορφώματος, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.
Λίγοι κατάλαβαν που το πάει ο Σαμαράς με την ΑΟΖ, αλλά μόλις οι επιτελείς του Τσίπρα το αντελήφθησαν αμέσως χειροκρότησαν. Τσάμπα λέτε να πήγε η βεγγέρα στο Ίδρυμα Καραμανλής; Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Real (8/3) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε μάλιστα ότι αυτή η κίνηση του Αντώνη Σαμαρά «μπορεί να αποδειχθεί ευφυής». Και συνέχισε: «Όπως ξέρετε, εγώ αποφεύγω την εύκολη κριτική.» Αυτό είναι αλήθεια για να κάνεις σοβαρή καταλυτική κριτική, απαιτεί νοημοσύνη, γνώση και κότσια που ο κ. Σταθάκης δεν διαθέτει. «Θεωρώ ότι μπορεί να αποδειχθεί καλή η κίνηση και η επιλογή αυτή. Λέω λοιπόν ότι μπορεί να αποδειχθεί μια ευφυής κίνηση, διότι απεμπλέκει την αξιοποίηση των πηγών, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, από το εθνικό επίπεδο. Και σε γεωπολιτικό επίπεδο μπορεί να αποδειχθεί ευφυής αυτή η κίνηση» τόνισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιώργος Σταθάκης πρόσθεσε: «Στο γεωπολιτικό στοιχείο νομίζω ότι είναι μια ευφυής κίνηση, ακριβώς γιατί επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να το απεμπλέξει από την προφανή σύγκρουση, η οποία θα το συνοδεύσει πολύ γρήγορα και πολύ άμεσα. Και βέβαια βάζει την Ευρώπη εντός ενός πλαισίου αναγκαστικού, το οποίο πρέπει να οριοθετήσει, προκειμένου να αξιοποιηθούν στη Μεσόγειο, αυτές και άλλες πιθανές πηγές που θα εμφανιστούν στο μέλλον».
Αυτό που ενθουσίασε τον κ. Σταθάκη είναι ότι δεν μπορεί αυτός και οι ομοϊδεάτες τους, ως τυπικοί Ευρωπαίοι αρχοντοχωριάτες να ασχολούνται με προβλήματα στο εθνικό επίπεδο. Αυτά είναι μπας κλας. Ο εν λόγω κύριος είναι ευρωπαϊκού επιπέδου πολιτικός και κάθε τι που οδηγεί στην διάλυση αυτού της άθλιας Ελλάδας και στην απορρόφησή της από την Ευρώπη των αποικιοκρατών, αυτός είναι μέσα. Βέβαια δεν απαιτούμε να γνωρίζει γεωπολιτική ο κ. Σταθάκης, ούτε να ξέρει ότι αυτή δεν είναι επιστήμη, αλλά μια αντιδραστική γεωστρατηγική θεωρία – που αναδείχθηκε σε κορυφαία την εποχή του ναζισμού. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Σταθάκη. Εδώ δεν έχει ιδέα από οικονομικά που υποτίθεται ότι είναι και το αντικείμενό του, η γεωπολιτική τον μάρανε.
Το μόνο που θα ρωτήσουμε είναι το εξής: Μπορεί να μας δώσει ένα – μόνο ένα – παράδειγμα κάποιας χώρας που μετέτρεψε την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της από κορυφαίο εθνικό της ζήτημα σε πρόβλημα διεθνούς γεωπολιτικής και δεν την μετέτρεψαν οι μεγάλες δυνάμεις και οι αγορές σε κρανίου τόπου; Μπορεί να σκεφτεί – αν μπορεί να σκεφτεί έστω και λίγο – κάποιο τέτοιο παράδειγμα; Δεν υπάρχει ούτε ένα παγκόσμια. Αλλά αυτό τον κ. Σταθάκη δεν τον ενδιαφέρει. Όπως ο Σαμαράς, έτσι κι ο Τσίπρας με συμβουλάτορες σαν τον Σταθάκη δεν ασκούν πολιτική γι’ αυτή την χώρα και τον λαό της, αλλά για την «Ευρώπη», δηλαδή για τα σύγχρονα αποικιοκρατικά συμφέροντα των Ολάντ, της Μέρκελ και των άλλων. Γι’ αυτό και έχουν προγράψει την Ελλάδα, την έχουν πουλήσει ήδη και προσπαθούν να πείσουν τον λαό να αποδεχτεί τον χαμό του μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας όπου θα ζει σαν ραγιάς χωρίς να του ανήκει τίποτε. Και πρωτίστως οι πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτής που κάποτε χαρακτήριζε ως χώρα του.
Αυτό ακριβώς που θεωρεί ο κ. Σταθάκης ως "ευφυής κίνηση", δηλαδή την απεμπλοκή της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών από το εθνικό επίπεδο είναι το εισιτήριο για την καταστροφή και την μετατροπή της χώρας σε πεδίο σύγκρουσης αποικιοκρατών και πολυεθνικών, όπως συμβαίνει στον "τρίτο κόσμο". Όποια χώρα δεν ξέρει να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και δεν εθνικοποιεί τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, δεν μπορεί να οριοθετήσει ΑΟΖ προς όφελός της. Αντίθετα μετατρέπεται σε αποικία του τρίτου κόσμου για να μπορούν οι ισχυροί με πολεμικά ή με οικονομικά μέσα να λεηλατούν τους πόρους της. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Αν ναι τότε δεν έχουμε παρά να τα παραδώσουμε όλα στην «Ευρώπη» και εμείς να ψηφίσουμε Τσίπρα με την ελπίδα κάποιου άθλιου ξεροκόμματου με συνείδηση ζήτουλα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου