Η λογική πίσω από την ανάπτυξη δυνάμεων των ΗΠΑ στο εξωτερικό
Στις οικονομικά δύσκολες περιόδους συχνά στην Ουάσινγκτον γίνονται εκκλήσεις για περικοπές. Αλλά επί δεκαετίες, οι μακροπρόθεσμες προωθημένες τοποθετήσεις αμερικανικών δυνάμεων και οι ισχυρές συμμαχίες έχουν εγγυηθεί σταθερότητα και αδιάλειπτο εμπόριο, ακριβώς τις συνθήκες που οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται για την οικονομική ευημερία. Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει μάθει το μάθημα αυτό.
Η MICHÈLE FLOURNOY είναι συνιδρυτής του Κέντρου για μια Νέα Ασφάλεια στην Αμερική και πρώην υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ αρμόδια για την χάραξη πολιτικής.
Η JANINE DAVIDSON είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο George Mason και πρώην αναπληρωτής βοηθός του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ αρμόδια για τον σχεδιασμό.
Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες συχνά αντιμετωπίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες με εκκλήσεις για μια πιο ήπια εξωτερική πολιτική. Όμως, παρά την παγκόσμια οικονομική ύφεση, στον σύγχρονο αλληλεξαρτώμενο κόσμο, οι περικοπές στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής θα είναι λανθασμένες. Η ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να ηγείται της διεθνούς κοινότητας εξακολουθεί να είναι ανεκτίμητη και απαράμιλλη. Η οικονομία τους εξακολουθεί να είναι μακράν η μεγαλύτερη, η πιο ανεπτυγμένη και η πιο δυναμική στον κόσμο. Ο στρατός τους παραμένει πολύ πιο ικανός από ό, τι οποιοσδήποτε άλλος. Το δίκτυο των συμμαχιών και των συνεργασιών των Ηνωμένων Πολιτειών διασφαλίζει ότι η χώρα σπάνια θα πρέπει να δράσει μόνη της. Και η ήπια ισχύς τους αντανακλά τη συνεχή ελκυστικότητα των αμερικανικών αξιών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να μειώσουν τη δέσμευσή τους στο εξωτερικό όταν είναι σε θέση να διαμορφώσουν ενεργά το περιβάλλον του πλανήτη για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.
Η διατήρηση της μοναδικής ακτινοβολίας και της ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών θα απαιτήσει την αναζωογόνηση της αμερικανικής οικονομίας, που αποτελεί τα θεμέλια της ισχύος του έθνους. Θα απαιτήσει επίσης έξυπνη διασύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για την οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη, δηλαδή, τη σταθερότητα και το απρόσκοπτο εμπόριο. Για δεκαετίες, αυτά έχουν εξασφαλιστεί από την προωθημένη εμπλοκή των αμερικανικών δυνάμεων και από τα ισχυρά δίκτυα συμμαχιών. Για παράδειγμα, μια παρατεταμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ασία, σε συνδυασμό με υγιείς διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις με τους εκεί συμμάχους τους, έχει αποφέρει δεκαετίες ειρήνης και ευημερίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον κόσμο. Το να έρθουν οι περισσότερες από αυτές τις δυνάμεις πίσω στην πατρίδα θα ήταν επιζήμιο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και για την οικονομική ανάκαμψη.
Παρ' όλα αυτά, θεμελιώδεις αλλαγές στο διεθνές στρατηγικό περιβάλλον, έχουν φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα στρατηγικό σημείο καμπής, απαιτώντας επανακαθορισμό της παγκόσμιας στρατιωτικής στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών. Η άνοδος της Κίνας και της Ινδίας αλλάζει τη δυναμική της ισχύος στην Ασία και τον κόσμο γενικότερα. Διακρατικές απειλές, όπως η τρομοκρατία και η διάδοση των πυρηνικών, δημιουργούν νέες συλλογικές προκλήσεις. Τα παγκόσμια κοινά αγαθά - η θάλασσα, ο αέρας, το διάστημα και τομείς του κυβερνοχώρου - είναι όλο και περισσότερο κορεσμένα και διαμφισβητήσιμα. Και με το τέλος του πολέμου στο Ιράκ και την μετάβαση να εξελίσσεται στο Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν στο τέλος μιας δεκαετίας γεμάτης με πολέμους στο έδαφος της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας.
Ως απάντηση σε αυτές τις αλλαγές, το 2009 η κυβέρνηση Ομπάμα ξεκίνησε μια σημαντική αναθεώρηση της αμερικανικής στρατιωτικής παγκόσμιας στάσης για να καθορίσει τον τρόπο που θα γίνει στρατηγικά πιο αποτελεσματική, λειτουργικά ανθεκτική και πολιτικά βιώσιμη. Η αναθεώρηση βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά έχει ήδη αποφέρει μια σειρά από νέες πρωτοβουλίες, όπως η στροφή μακριά από τον ψυχροπολεμικό προσανατολισμό των δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη και η αναζωογόνηση των συνεργασιών των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ασία. Αυτές οι κινήσεις αντανακλούν το γεγονός ότι, με τον πόλεμο στο Ιράκ να έχει τελειώσει και την μετάβαση στο Αφγανιστάν υπό εξέλιξη, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επικεντρώσουν την αμερικανική ηγεσία στην αντιμετώπιση των αναδυόμενων απειλών και την πρόληψη συγκρούσεων και την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος μέσω συνεργασιών και συμμετοχής.
Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΗΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ
Κατά την τελευταία αναθεώρηση της συνολικής στάσης του Πενταγώνου, το 2004, η κατευθυντήρια αρχή του τότε Αμερικανού υπουργού Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ ήταν το κλείσιμο των βάσεων στο εξωτερικό και η επιστροφή των αμερικανικών στρατευμάτων που στάθμευαν εκεί. Αντίθετα, η κυβέρνηση Ομπάμα έδωσε έμφαση στο να κάνει την προωθημένη θέση της χώρας πιο αποδοτική και πιο αποτελεσματική. Οι αμερικανικές δυνάμεις που σταθμεύουν στο εξωτερικό θα πρέπει να αποσκοπούν στην αποτροπή συγκρούσεων, την οικοδόμηση της ικανότητας των βασικών εταίρων, τη διατήρηση των κεντρικών συμμαχιών και να εξασφαλίζουν την ικανότητα του αμερικανικού στρατού να διασφαλίζει τα αμερικανικά συμφέροντα σε κρίσιμες περιοχές. Η προωθημένη δέσμευση, όπως ονομάζεται αυτή η προσέγγιση, δεν σημαίνει αστυνόμευση του κόσμου ή ότι αφήνονται οι άλλες χώρες να πορεύονται δωρεάν απολαμβάνοντας εγγυήσεις για την ασφάλειά τους από τις ΗΠΑ. Και η συνεργασία δεν σημαίνει παραίτηση από την αμερικανική κυριαρχία σε περιφερειακούς και διεθνείς οργανισμούς. Αντίθετα, η προωθημένη δέσμευση σημαίνει μόχλευση της μεγαλύτερης ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών, της ικανότητας να ηγείται, ενώ ενθαρρύνει και άλλους να μοιραστούν το βάρος.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου