Του Γιώργου Γκορέζη
Η Γερμανική Κυβέρνηση στις 29 Δεκεμβρίου 2009 είχε ασκήσει αγωγή για ετεροδικία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για αναίρεση της απόφασης του Αρείου Πάγου της Ιταλίας, που αφορά αποζημίωση 60 εκ. ευρώ για τα θύματα του Διστόμου. Στις 3-2-2012 το δικαστήριο της Χάγης δικαίωσε τη Γερμανία. Το γεγονός κανέναν δεν εξέπληξε, ούτε δημιουργεί νέα δεδομένα, διότι αφορά προσφυγή ιδιωτών, και το δικαστήριο αυτό, που κατά βάση εκδικάζει προσφυγές κρατών, ποτέ στην ιστορία του δεν δικαίωσε ιδιώτες. Η ελληνική κυβέρνηση διατηρεί στο ακέραιο το δικαίωμα να διεκδικήσει, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα οφειλόμενα από τη Γερμανία. Οι οφειλές της Γερμανίας είναι των εξής κατηγοριών: Πρώτον είναι οι επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή οφειλές προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δισεκ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισεκ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους. Με τους τόκους υπερβαίνουν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ.
Οι κατακτητές επιδίωξαν την εξόντωση του Ελληνικού λαού με τη γενοκτονία, χρησιμοποιώντας την πείνα και τη βία, τα όπλα και το θάνατο. Στην έκθεση που υπέβαλε η Ελληνική Κυβέρνηση στις 6 Μαΐου 1946 στη Γραμματεία της Διάσκεψης Ειρήνης στο Παρίσι, για τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα σε μέσα και ψυχές, αναφέρονται και τα εξής:
«Καταστροφές: Στο οδικό δίκτυο 62%, στα τεχνικά έργα 90%, στα αυτοκίνητα 73%, στους σιδηροδρόμους 83%, στα πλοία 73%, στο τηλεγραφικό δίκτυο 100%, στις επικοινωνίες 74%, στους λιμένες 67%, στην Πολιτική Αεροπορία 100%. Kαταστράφηκαν 401.306 οικοδομές, ήτοι το 23% του οικοδομικού συνόλου της χώρας. Κάηκαν 1.644 χωριά. Θάνατοι: 935.000 ψυχές, ήτοι το 13% του πληθυσμού. 8.000 άνδρες φονεύθηκαν από την Γερμανική πολεμική δραστηριότητα, ενώ ο αριθμός των εκτοπισθέντων βιαίως στη Γερμανία και σε άλλα εδάφη ίσως ποτέ δεν θα γίνει γνωστός».
Έπειτα είναι το κατοχικό δάνειο στη Γερμανία, ύψους 3,5 δισεκ. δολαρίων, σε αγοραστική αξία 1938. Η σημερινή του αξία, χωρίς τους τόκους, ανέρχεται σε περίπου 54 δισεκ. ευρώ. Το δάνειο αυτό, που υπολογίζεται κάθε χρόνο, τόσο από την τράπεζα της Ελλάδας, όσο και από την γερμανική κρατική τράπεζα, προκάλεσε καθοριστικά την πείνα και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ αυτήν.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης του 1907 που ίσχυε τότε, Γερμανοί και Ιταλοί υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους καταβάλει για έξοδα κατοχής το ποσό των 1,5 δισεκ. δραχμών το μήνα. Οι Γερμανοί, θέλοντας να χρηματοδοτήσουν και τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ρόμελ στην Αφρική, επέβαλαν στη χώρα μας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, για τις πέραν του παραπάνω ποσού αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος. Ας σημειωθεί ότι η γερμανική πλευρά κατέβαλε ήδη κατά τη διάρκεια της κατοχής δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου, όπως και η Ιταλία, που μετά τον πόλεμο προχώρησε στην εξόφλησή του.
Το ζήτημα του κατοχικού δανείου τέθηκε από την ελληνική πλευρά σύμφωνα με τον Ξ. Ζολώτα και το 1955, οπότε και επισημάνθηκε ότι, ενώ οι γερμανικές αποζημιώσεις είχαν ανασταλεί, εντούτοις το κατοχικό δάνειο ήταν απαιτητό, αφού επρόκειτο για «κανονικές πιστώσεις που θα έπρεπε να εξοφληθούν» .Στη συνέχεια το ζήτημα του κατοχικού δανείου έθεσε ανεπίσημα η Ελλάδα το 1964 με τον Άγγ. Αγγελόπουλο. Και τα δύο αυτά ποσά, επανορθώσεις για τις καταστροφές και κατοχικό δάνειο, είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις, αρκεί να τα ζητήσει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.
Και τέλος οφειλές της Γερμανίας είναι οι αρχαιολογικοί θησαυροί, που άρπαξαν από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές, είναι καταγεγραμμένοι και δεν έχουν επιστραφεί, όπως είναι και οι αποζημιώσεις των θυμάτων 100 Ολοκαυτωμάτων, με 56.225 νεκρούς.
Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995.Παρά ταύτα η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. . Κατά καιρούς τέθηκε το θέμα ακόμη και με ρηματική νότα, αλλά το θέμα έμεινε εκεί, μετά την άρνηση των γερμανικών κυβερνήσεων.
Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990.
Η άρνηση τις γερμανικής κυβέρνησης εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Ένας, στον οποίο οφείλεται κυρίως η παραπληροφόρηση, είναι ο ισχυρισμός της Γερμανίας ότι δήθεν έχει δώσει στην Ελλάδα στις 21 Σεπτεμβρίου 1961 115 εκατομμύρια μάρκα, με τα οποία ισχυρίζεται ότι ξόφλησε τις υποχρεώσεις της. Στη συναλλαγή που έγινε τότε για την απελευθέρωση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν, υπογράφηκε πραγματικά σύμβαση, όπου όμως τονίζεται ρητώς ότι δεν εξοφλούνται οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Για πρώτη φορά, η χώρα μας έθεσε επίσημα το ζήτημα του κατοχικού δανείου το 1965. Αυτό προκύπτει πέραν των άλλων και από τη σχετική Έκθεση που υπέβαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 23/2/1965 στον πρόεδρο της κυβέρνησης Γεώργιο Παπανδρέου. Στην έκθεση αναφέρονται επί λέξει τα εξής: «Κατά τας συνομιλίας μου μετά των κυρίων Zachs και Kaizer ανέφερα την ύπαρξιν του εκκρεμούντος θέματος του δανείου της Τραπέζης της Ελλάδος προς τον γερμανικόν στρατόν κατοχής και υπεγράμμισα την σημασίαν την οποίαν αποδίδει η ελληνική κυβέρνησις εις ένα φιλικόν διακανονισμόν του εν λόγω θέματος». Έκτοτε το ζήτημα τέθηκε ξανά το 1974 από τον Ξενοφώντα Ζολώτα και στις 18 Απριλίου 1991 προφορικά από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά στον Γερμανό ομόλογό του κ. Γκένσερ.
Το κατοχικό δάνειο στη συνέχεια τέθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο το 1995. Ο Έλληνας πρέσβης στη Γερμανία κ. Ι Μπουρλογιάννης επέδωσε στις 14 Νοεμβρίου 1995 στον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Χάρτμαν σχετική ρηματική διακοίνωση με την οποία ζητούσε να αρχίσουν διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και ειδικότερα
για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο. Τη ρηματική αυτή διακοίνωση απέρριψε με δήλωση του κ. Χάρτμαν η γερμανική κυβέρνηση.
Πρόσφατα ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2012, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011). «Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών». Ο δε Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).
Όμως καμία γερμανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανταποκριθεί, αν δεν απαιτήσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτό που πρέπει. Διότι την ευθύνη φέρουν ακεραία οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, τα ελληνικά κόμματα και οι Έλληνες πολίτες, που δεν πίεσαν τις κυβερνήσεις να πράξουν το χρέος τους, για το τεράστιο αυτό εθνικό θέμα. Όλοι ντρεπόμαστε για το τελευταίο κατάντημα της Βουλής, που μόνο 28 βουλευτές μας στο σύνολο των 300 δέχθηκαν να προσυπογράψουν συζήτηση στην Ελληνική Βουλή του θέματος, ώστε να ξεκινήσει αίτημα προς τη γερμανική κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Πέρασαν 16 χρόνια μετά την γερμανική απόρριψη του αιτήματος για την εξόφληση των οφειλών της Γερμανίας, μεσολάβησαν τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς τον Κ. Σημίτη, τον Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου, φθάσαμε σε κυβέρνηση Παπαδήμα, και ο ελληνικός λαός ακόμη περιμένει τους υποτιθέμενους υπεύθυνους κυβερνητικούς χειρισμούς. Καμία όμως κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της πάνω στο θέμα αυτό. Η λέξη κλειδί που ερμηνεύει το φαινόμενο είναι η υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων και ελληνικών κομμάτων στα ξένα συμφέροντα.
Ο λαός έχει πεισθεί πλέον ότι το παρόν πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί απέναντι στην Γερμανία και στη Δύση να απαλείψουν κάθε δικαίωμα διεκδίκησης των οφειλομένων. Ο λαός όμως δεν έχει απαλείψει τίποτα και δεν έχει διαγράψει τίποτα. Ο κυρίαρχος λαός θα διεκδικεί πάντοτε, μέχρις ότου υλοποιήσει τις δίκαιες απαιτήσεις του.-
πηγή
Δημοσίευση σχολίου