Η κατάσταση για τον πρωθυπουργό της Ιταλίας γίνεται όλο και πιεστικότερη, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από τη διακυβέρνηση της χώρας. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι κάτι τέτοιο είναι θέμα το πολύ μερικών εβδομάδων.
Το κόστος δανεισμού για την Ιταλία έχει ανέβει σε υπερβολικό ποσοστό, λόγω και της αναποφασιστικότητας σε επίπεδο G20. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας έχει φτάσει σε τεράστια ποσοστά, στο 1,9 τρισεκατομμύρια ευρώ! Την ερχόμενη Τετάρτη αναμένεται να φτάσει στη Ρώμη ομάδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θα επιβλέψει την πρόοδο της χώρας, ενώ σήμερα αναμένεται η άφιξη του υποδιευθυντή του ΔΝΤ.
Μέσα Ενημέρωσης της Ιταλίας αναφέρουν ότι ο Σ. Μπερλουσκόνι προσπαθεί να αποφύγει αντικατάστασή του από κυβέρνηση τεχνοκρατών, που ουσιαστικά θα αποτελέσουν μεταβατική κυβέρνηση… Ωστόσο, μάλλον είναι πιθανότερο να πειστεί να αφήσει την ηγεσία του κόμματος σε κάποιον από τους στενούς του συνεργάτες. Ταυτόχρονα, όμως, αντιμετωπίζει και το πρόβλημα της ανταρσίας εντός του κόμματός του.
Το γεγονός ότι η Ιταλία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα είναι άκρως ανησυχητικό. Αν και η Ευρωζώνη φαίνεται να πιέζεται όλο και περισσότερο για μία λύση, ώστε να πιστεύουμε ότι θα σωθεί έτσι και η Ελλάδα, η πραγματική εικόνα έχει κι άλλη ερμηνεία. Η Ιταλία είναι μία χώρα που ανήκει στους G20, γιατί πολύ απλά έχει βιομηχανική υποδομή και οικονομική ισχύ πολλαπλάσια της δικής μας.Το πρόβλημά της είναι περισσότερο τραπεζικό, όπως της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, παρά θεσμικό, διαρθρωτικό και εξωτερικού χρέους όπως της Ελλάδας. Στην Ιταλία οι τράπεζες θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιηθούν, με το κράτος αν αποπληρώνει το χρέος τους – κεφαλαιακή ανεπάρκεια. Η στήριξη του κράτους και των ΔΝΤ/ΕΕ, θα μπορούσε να αποδώσει καρπούς, αν φυσικά λειτουργήσει σωστά και το πολιτικό σύστημα.
Το ερώτημα είναι πως θα λειτουργήσει σωστά η οικονομία της Ελλάδας που ξέρει κατά βάση να εισάγει; Πως θα προχωρήσει η ελληνική οικονομία όταν η κυβέρνηση δεν έχει περάσει επί της ουσίας σχεδόν κανένα διαρθρωτικό μέτρο, αφού εφαρμόζουμε μόνο ημίμετρα για την προστασία των συνδικαλιστών και του κομματικού συστήματος; Όταν το κράτος είναι έρμαιο και στα χέρια τους; Όταν τα δύο κόμματα εξουσίας δεν κατάφεραν να συνεργαστούν, παρά τις όποιες καλές προθέσεις τις οποίες υποτίθεται ότι είχαν;
Πως ο πρωθυπουργός να πείσει από τη Βουλή για τον αγώνα του κατά των «συμφερόντων», όταν τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα που υπηρέτησε τα ανέθρεψε και τα ισχυροποίησε;
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου