Ο Ελληνισμός έχει αποδείξει την μακροθυμία του, καθώς και την τάση να συγχωρεί ακόμη και τους πιο επικίνδυνους εχθρούς του. Σήμερα όμως με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 56 ετών από τα Σεπτεμβριανά, την τουρκικής έκδοσης «Νύκτα των κρυστάλλων», κατά την οποία ξεριζώθηκε ο ελληνικός μειονοτικός πληθυσμός της Κων/πολης, έχει έλθει ο καιρός να μελετήσουμε σοβαρά την προοπτική εφαρμογής μέτρων «αμοιβαιότητας» στη Δυτική Θράκη, καθώς νεκρανασταίνεται το κόμμα του Σαδίκ, που χαρακτηρίζεται ως ο νέος «δούρειος ίππος της Άγκυρας».
Το 1953 οι Τούρκοι πανηγύρισαν τη συμπλήρωση 500 ετών από την άλωση της Κων/πολης από τον Μωάμεθ τον Β΄ τον επικαλούμενο Πορθητή. Στα σκοτεινά δωμάτια της ΜΙΤ ήδη σχεδιαζόταν μια νέας μορφής άλωση, η οποία αποσκοπούσε στην εξαφάνιση του Ελληνισμού της Πόλης, καθώς πέντε αιώνες μετά οι «Γκιαούρηδες» δεν είχαν αφομοιωθεί ούτε γλωσσικά, ούτε θρησκευτικά.
Το διήμερο 6 και 7 Σεπτεμβρίου με την ανοχή του κράτους και την δράση του παρακράτους, την «αδυναμία» του τότε πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές να επιβάλλει την τάξη, οργανωμένα, καθοδηγούμενα και εξοπλισμένα τουρκικά στίφη κατάφεραν καίριο πλήγμα κατά των Ελλήνων, μειώνοντας στη συνέχεια κάθετα τη δημογραφική παρουσία του, η οποία συρρικνώθηκε από τις 100.000 στις 2.000 περίπου. Την ίδια περίοδο κανένα μέτρο αντιποίνων δεν λήφθηκε κατά της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης.
Οι πάλαι ποτέ ανθηρές συνοικίες των Ρωμιών (εκ του Ρουμ, δηλαδή των Ρωμαίων, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) έχουν καταληφθεί από εσωτερικούς μετανάστες της Ανατολίας. Ελάχιστοι είναι πλέον όσοι ζουν στην Κων/πολη, οι τελευταίοι μιας γενεαλογικής σειράς, η απαρχή της οποίας βρίσκεται στον Βύζαντα, τον οικιστή από την πόλη των Μεγάρων. Σε αντίθεση η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ακμάζει, αυξάνεται, δεν υπέστη ποτέ πογκρόμ τύπου Σεπτεμβρίου 1955 και ήδη ετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί πολιτικά και στρατηγικά την ευκαιρία που της παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας έχει οδηγήσει ένα ποσοστό της τάξης του 30% του εκλογικού σώματος – σύμφωνα με δημοσκοπήσεις – να μην επιθυμεί την συμμετοχή σε εκλογές, επιλέγοντας λευκό-αποχή.
Αυτήν ακριβώς την αναπάντεχη συγκυρία επιχειρούν οι «θεματοφύλακες του Τουρκισμού» στην Δυτική Θράκη να αξιοποιήσουν, καθώς γνωρίζουν ότι το όριο του 3% καθίσταται πρακτικά πολύ μικρότερο – λόγω αποχής – και προσιτό εάν επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από ένα « τουρκικό κόμμα». Κατά συνέπεια ρωτούμε τους υπευθύνους, εάν θα ήταν αποδεκτό για την ελληνική στρατηγική, να αφήσουμε ένα κόμμα – υπό την παρούσα συγκυρία – που θέλει να εκφράσει τον Τουρκισμό και μέσω αυτού την πολιτική της Άγκυρας να εκμεταλλευτεί την κρίση και να κερδίσει είσοδο στο Κοινοβούλιο, επιχειρώντας να διαδραματίσει ρυθμιστικό-ρόλο κλειδί;
Μήπως αναλογιζόμενοι τους νεκρούς και τους πληγέντες των Σεπτεμβριανών του 1955, τις λεηλατημένες περιουσίες και τα προσωπικά δράματα, ανεβάσουμε τον πήχη των ενεργειών μας και αντιμετωπίσουμε ριζικά το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση; Οι «φιλέλληνες» Τούρκοι έλεγαν στους δυστυχείς Πολίτες, ότι υπεύθυνοι ήταν εκείνοι που ζητούσαν την «Ένωση» και ταλαιπωρούσαν τους Τουρκοκύπριους. Σήμερα μπορούμε να συστήσουμε για παράδειγμα στην Άγκυρα, σεβόμενοι την αρχή της «αμοιβαιότητας», ότι αφού δεν σέβεται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και απειλεί απροκάλυπτα τη χώρα, η Αθήνα θα πρέπει να αλλάξει στάση.
Η εποχή της καλής θέλησης πρέπει να τελειώσει καθώς η Ελλάδα έχει αποδεχτεί πολλές κινήσεις εκ μέρους της Τουρκίας στη Δυτική Θράκη, οι οποίες φαίνεται ότι κινούνται αντίθετα προς τους σκοπούς, για τους οποίους δόθηκαν οι σχετικές άδειες. Ο Σεπτέμβρης του 1955 ας γίνει επιτέλους πολύτιμο δίδαγμα της «επιτήδειας» τουρκικής συμπεριφοράς.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου