Μας είναι πολύ οδυνηρό ότι στην ηλικία που βρισκόμαστε, την ηλικία των ενθουσιασμών και οραματισμών, των φοιτητικών χρόνων και του υπερβατού, αντί να συλλαμβάνουμε θέματα απίστευτης προόδου της επόμενης γενιάς, καταπιανόμαστε βασανιστικά με λύσεις σημερινών προβλημάτων.
Έτσι χάνουμε τη δυνατότητα της συμβολής μας στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος για την Πατρίδα μας, τον Κόσμο, το δικό μας το μέλλον. Δηλαδή δεν Οραματιζόμαστε. Ό,τι χειρότερο για τους νέους ανθρώπους.
Ασφαλώς και οφείλουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης που δίνει η Πατρίδα μας, η κυβέρνησή μας, η οικογένειά μας, στην αντιμετώπιση και εξόντωση της οικονομικής κρίσης που τόσο κατακτητικά έχει ενσκήψει. Οφείλουμε να είμαστε τόσο μαχητικοί όσο και προσεχτικοί, σε κάθε κίνησή μας, ενέργειά μας και απόφασή μας. Γιατί μπορεί αντί να προσφέρουμε συμβολή σε λύση, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για χειρότερα δεινά. Χρειάζεται ο ενθουσιασμός της ηλικίας μας αλλά και η σύνεση που δεν θα μας κάμει να παρεκτραπούμε. Η πρόσφατη ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοιες παρεκτροπές. Που για άλλα μαχόμασταν, οι γονείς μας και οι παππούδες μας και άλλα συναντήσανε ως αποτελέσματα των αγώνων τους. Ακούμε απειλές και ακρότητες από συνδικαλιστές, που θυσιάζουν το αύριο της Ελλάδος μας για το δικό τους σήμερα.
Παρακολουθούμε ενέργειες που μπορεί, αν λάβουν έκταση, να μας οδηγήσουν σε καταστροφή. Η χώρας μας βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Ας μην το τραβήξουμε αβασάνιστα, κομματικά και την αποκεφαλίσουμε. Συμβαίνει να ταξιδεύω σε πολλά μέρη, να έρχομαι σε επαφή με άλλους νέους. Όλοι ανησυχούμε, όλοι είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε δυσκολίες και στερήσεις. Νοιώθουμε ότι μας ενοχλεί η επιτήρησή μας από ξένους, αλλά και ότι – γεγονός κακό – ελπίζουμε σε αυτούς. Που δεν μας επιβάλλουν, όπως εσφαλμένα διαδίδεται, αλλά μας δίνουν οδηγίες, πιεστικά μεν, αλλά με πολύ σκληρή ευγένεια:
«Δεν σας το επιβάλλουμε, αλλά πρέπει να το κάνετε. Αυτό μας επιβάλλει να σας πούμε η πείρα μας, η γνώση μας, η αρμοδιότητά μας, η σύγκριση με άλλες χώρες που έχουν τα ίδια προβλήματα με εσάς».
Έτσι η κυβέρνηση έχει ένα «σύμμαχο» να μας επιβάλλει τα πρωτοφανή οικονομικά μέτρα. Με τέτοια μέτρα πώς να οραματιστούμε σήμερα; Αύριο όμως, όταν η κρίση θα έχει περάσει, τα οράματά μας θα είναι πολύ μεγάλα και μακρόπνοα Γιατί αλίμονο στη χώρα, που δεν οραματίζονται οι νέοι της.
Δημοσίευση σχολίου