Εντάσσεται σε μια κατά μέτωπον αντιπαράθεση γεωστρατηγικών σχεδιασμών της Τουρκίας με βάση τη στρατηγική Νταβούτογλου, για τον προσεταιρισμό των μουσουλμανικών λαών της περιοχής.
Αυτή η στρατηγική Νταβούτογλου μπορεί να έχει δυνατότητα επιτυχίας, εφόσον η Τουρκία προβάλει με έμφαση την αντίθεσή της στην πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική.
Η σύγκρουση Τουρκίας - Ισραήλ, με αφορμή αυτό το τραγικό περιστατικό στα διεθνή ύδατα, αναδεικνύει και τα όρια της τουρκικής διπλωματίας.
Ενώ με τους Έλληνες υποτελείς και ραγιάδες του νεο-Οθωμανισμού η πολιτική Νταβούτογλου στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, με τους Ισραηλινούς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Οι Ισραηλινοί με την προβοκατόρική τους αυτή ενέργεια, που ήταν σχεδιασμένη και συνειδητή, θέλουν να δείξουν στην Τουρκία ποιοι είναι οι κυρίαρχοι (οι πραγματικοί αφέντες) στην περιοχή.
Η πεποίθησή μου, μάλιστα, είναι ότι την προκάλεσαν περίτεχνα, όπως είχε γίνει και με τον Σαντάμ Χουσεΐν και το Κουβέιτ, πριν από τον πόλεμο του Κόλπου, όπου οι Αμερικανοί ενεθάρρυναν το δικτάτορα να επέμβει, για να έχουν δικαιολογία να τον συντρίψουν.
Τι σημασία έχει μπροστά στη στρατηγική σκοπιμότητα, αν αδικοχαθούν και μερικές δεκάδες, εκατοντάδες και εκατομμύρια άνθρωποι;
Το Ισραήλ ακολουθεί ανέκαθεν την πολιτική: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Έχει, μάλιστα, τη δύναμη να την επιβάλει. Το Ισραήλ θέλησε να προβάλει διεθνώς, αλλά και στην Τουρκία ειδικότερα, τη δική του πολιτική ισχύος.
Στόχος της ενέργειάς του είναι να συσπειρώσει ολόκληρο το εβραϊκό λόμπι τόσο στην Αμερική, που κρατούσε απέναντι στην Τουρκία αμφίρροπη στάση, όσο και παγκόσμια.
Επιπλέον δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το Ισραήλ έχει άριστα εκπαιδευμένο στρατό, αλλά και καλά εκπαιδευμένο εφεδρικό στρατό, που ο αριθμός του μπορεί να φτάσει και τα τρία εκατομμύρια, δηλαδή τον μισό του σημερινού του πληθυσμού και μια εμπειροπόλεμη και αποτελεσματική πολεμική αεροπορία, που είναι σε θέση να τα βάλει με οποιαδήποτε περιφερειακή δύναμη και φυσικά και με την Τουρκία.
Επιπλέον διαθέτει και ατομικές βόμβες που ασφαλώς και δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει, αν διακινδύνευε η επιβίωσή του. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης μπορεί να την οδηγήσει σε απονενοημένες πράξεις. Αλλά αυτά δεν μας δίδαξε ο Θουκυδίδης;
Το Ισραήλ δηλαδή δεν είναι η ψοφοδεής Ελλάδα, αλλά έχει αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του και ακλόνητο πατριωτικό φρόνημα. Ο πολίτης φροντίζει το κράτος και το κράτος τον πολίτη, με τρόπο παραδειγματικό.
Με αυτήν την έννοια θέλει με τη σκόπιμη αυτή ενέργεια, να δείξει τόσο στους Τούρκους, όσο και στη διεθνή κοινότητα, ποιος έχει το πάνω χέρι στην περιοχή.
Με αυτήν την έννοια επίσης θέλει να συνετίσει την Τουρκία, να σταματήσει την πολιτική της κατά του Ισραήλ, γιατί το τελευταίο πέρα από την στρατιωτική του υπεροχή απέναντι στην Τουρκία έχει και τη δυνατότητα να της δημιουργήσει και άλλα προβλήματα, όπως π.χ. η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από την αμερικανική γερουσία και η δημιουργία πολιτικής αυτονόμησης του Βόρειου Κουρδιστάν, ενώ στο Νότιο Κουρδιστάν είναι οι κύριοι εκπαιδευτές του κουρδικού στρατού και διαθέτουν επίλεκτες δυνάμεις των μυστικών υπηρεσιών.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι την αποστολή προκάλεσε το εβραϊκό λόμπι, για να δώσει ένα αποφασιστικό μάθημα στην Τουρκία και σ' όσους στηρίζουν την πολιτική της.
Η Τουρκία υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της και η αλαζονεία και η υπεροψία της την οδήγησε να παραβλέψει τον παράγοντα Ισραήλ.
Πέρα από την σαφή καταδίκη αυτής της απάνθρωπης ενέργειας, που έχει τα χαρακτηριστικά κρατικής τρομοκρατίας, πρέπει να τονιστεί ότι είναι καταδικαστέες οποιεσδήποτε ενέργειες καταπατούν με τον πιο βάναυσο τρόπο το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες και η Τουρκία δεν μπορεί να το παίζει αναμάρτητη.
Αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο είναι εισβολή και κατοχή μιας ανεξάρτητης χώρας, με ένα στρατό ο οποίος είναι στρατός κατοχής. Η εθνοκάθαρση που επιχείρησε με την εκδίωξη 200 χιλιάδων Ελληνοκυπρίων από τις πατρογονικές τους εστίες έχει σχέση αναλογικά με αυτό που γίνεται από τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους.
Η Τουρκία δεν είναι παντοδύναμη, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν τα Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού των διαπλεκομένων (κατά τα άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης).
Ο μουσουλμανικός κόσμος είναι αθεράπευτα διασπασμένος. Οι πρίγκιπες, εμίρηδες και βασιλειάδες των αραβικών χωρών επιζητούν την αμερικάνικη ομπρέλα προστασίας (και έμμεσα την ισραηλινή, όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό).
Από την άλλη οι σιίτες του Ιράν δεν είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν στην Τουρκία την ηγεμονία των ομοθρήσκων τους, στους ισλαμιστές της Άγκυρας, παρά τα φαινόμενα, που όμως απατούν.
Ούτε οι τουρκογενείς χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία είναι πρόθυμες να τα χαλάσουν με τη γείτονα για χάρη της Τουρκίας.
Η περίφημη στρατηγική Νταβούτογλου στη διένεξή του με το Ισραήλ, έφθασε στα όριά της.
Εκεί δεν μπορεί να παίξει τα παιχνίδια του ο Νταβότογλου, γιατί οι Ισραηλινοί δεν είναι νεο-οθωμανοί ραγιάδες.
Η Τουρκία είναι ευάλωτη και αποτελεί έναν γίγαντα με πήλινα πόδια. Αυτό το ξέρουν οι Ισραηλινοί, όχι δυστυχώς οι Έλληνες.
Δημοσίευση σχολίου