Ο κύριος Πετρογιάννης, μιλάει στο newstime.gr για τον αυταρχισμό των Ισραηλινών κομάντο, τονίζοντας ωστόσο ότι άσκησαν βία σε όσους αντιστάθηκαν και όχι στους υπόλοιπους, οι οποίοι όμως συνέχιζαν να είχαν κολλημένες στις κοιλιές τους τις κάνες των αυτόματων. «Ούτε να μιλήσουμε δεν μας άφηναν», είπε χαρακτηριστικά και τόνισε πως οι στρατιώτες κατέσχεσαν όλη την ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά και τα αντικείμενα των επιβαινόντων. Όσον αφορά τη στιγμή της ανάκρισής του, μας μετέφερε τη χαρακτηριστική ατάκα Ισραηλινού αστυνομικού πως: «βρισκόσασταν σε διεθνή Ισραηλινά χωρικά ύδατα!»
Ο κύριος Πετρογιάννης δήλωσε αρχικά στο newstime.gr: «Είμαι περήφανος που πήγα σε αυτή την αποστολή ως μέλος της ΜΚΟ οι μηχανικοί της γης, για να προσφέρουμε έστω μια απλή, αλλά σημαντική τεχνογνωσία στο πώς να κατασκευάζουν πλίνθους με μηδέν έξοδα από το χώμα και τον ήλιο που θα έψηνε τα υλικά αυτά. Με μόνο προσωπική εργασία, ώστε να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι σιγά-σιγά να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους. Αφού δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και έχουν και αποκλεισμό οικοδομικών υλικών».
Μπορείτε να περιγράψετε τη στιγμή της επίθεσης;
«Δεν έχω πάρα πολύ καλή εικόνα, επειδή ήμουν στη γέφυρα με τον καπετάνιο, ο οποίος ήταν απασχολημένος για πάρα πολλές ώρες και του κρατούσαμε συντροφιά. Οπότε ήμουν μέχρι τις 3.30 στη γέφυρα και αφού είδαμε ότι τα πράγματα ήταν σχετικά ήσυχα πήγα να ξαπλώσω. Βέβαια, είχαμε δύο πλοία που εκτιμούσαμε ότι ήταν και πράγματι ήταν ισραηλινά και μας ακολουθούσαν αριστερά και δεξιά, με τον στολίσκο να είναι στη μέση. Ξύπνησα γύρω στις 4.15 από τις φωνές του δεύτερου καπετάνιου, του Πέτρου, που τον χτυπούσαν, τον έδερναν στη γέφυρα. Ντύθηκα γρήγορα, πήρα κάμερα, φωτογραφική μηχανή, κινητό και φάρμακα και ανέβηκα πάνω και κάθισα μαζί με τους υπόλοιπους. Οι στρατιώτες ήταν σε πλήρη στρατιωτική εξάρτιση επίθεσης, κομάντος κανονικοί. Είχαν τα πάντα, αυτόματα δακρυγόνα… όλα. Και ολόκληρες κουκούλες που σκέπαζαν όλο το πρόσωπο και άφηναν τα δύο μάτια μόνο να φαίνονται. Ήταν περίπου 30-35 άτομα και ήταν πολύ αυταρχικοί και βίαιοι. Δεν μας έδιναν καμία απολύτως σημασία. Τους λέγαμε κάτι και ούτε καν άκουγαν. Με δυσκολία και μετά από χρόνο μας άφηναν να πάμε τουαλέτα και να μας δώσουν νερό».
Πού σας είχαν συγκεντρωμένους; Πώς ήταν οι συνθήκες;
Το πλοίο έχει το σαλόνι, που είναι μια μεγάλη αίθουσα με ένα μπαρ και από πίσω μία πιο μικρή, που είναι προς την πλώρη. Ήμασταν στη μεγάλη αίθουσα στο σαλόνι. Καθισμένοι γύρω-γύρω στους καναπέδες και σε δεύτερο εσωτερικό κύκλο, σε πλαστικές καρέκλες. Και εκεί γύρω μας ήταν αυτοί με τις κάνες σε πολλές περιπτώσεις δύο εκατοστά από την κοιλιά μας και δεν μας επέτρεπαν ούτε να σηκωθούμε. Αν κάποιος είχε πιαστεί και σηκωνόταν απλά, αμέσως τον διέταζαν να καθίσει κάτω. Κι αν τους έλεγες `μισό λεπτό` άρχισαν και μέτραγαν, ένα… δύο… σαν να σου έλεγαν στο τρία πυροβολώ. Ούτε να μιλήσουμε δεν μας άφηναν. Εγώ είχα μια ατζέντα, ένα ημερολόγιο που κρατούσα σημειώσεις και ζήτησα να το φέρω, το είχα στη μικρή αίθουσα. Δεν μου επέτρεψαν ούτε συνοδεία τους να πάω».
Πώς ήταν απέναντι σας;
Ηταν αυστηροί, αυταρχικοί και δεν σήκωναν κουβέντα. Σωματικά βίαιοι ήταν απέναντι σε όσους αντέδρασαν, σε όσους αντιστάθηκαν. Παραδείγματος χάριν ο Πολ, ο αμερικανός καθηγητής γλωσσολογίας που είχαμε στο πλοίο, κάθισε κάτω στο έδαφος, έτσι ώστε να μην μπορούν να τον σηκώσουν εύκολα. Αυτό το μάθαμε σε μία από τις ασκήσεις, γιατί κάναμε και ασκήσεις εκπαίδευσης, ώστε να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό σε ενδεχόμενο εισβολής. Μία από αυτές τις ασκήσεις ήταν αυτή. Κάθισε λοιπόν ο Πολ κάτω και εκεί χρησιμοποίησαν βία, αφού δεν υπάκουγε, όπως και στους υπόλοιπους που προσπάθησαν να αντιδράσουν. Όποιος όμως υπάκουε, για να λέμε και την αλήθεια γιατί έχουν ακουστεί πολλά, και δεν έφερε αντίσταση, δεν ασκούσαν βία. Αλλά δεν ήταν συμπεριφορά αυτή. Σήμερα το πρωί παραδείγματος χάριν. Τους ζήτησα νερό να πιω τα χάπια μου και μου έλεγαν σε λίγο, αργότερα, μετά. Και πέρασε μιάμιση ώρα και ήπια τελικά τα χάπια μου στο αεροπλάνο. Δεν μπορώ να πω όμως ότι με χτύπησαν».
Στη συνέχεια οδηγηθήκατε για ανάκριση;
Μας συνέλαβαν, μας οδήγησαν σε ένα δικό τους λιμάνι νότια, όπου εκεί άρχισε η ανάκριση ενώπιον τριών αστυνομικών. Με κομπιούτερ, με κάμερα και τα υπόλοιπα. Αρχικά μας φωτογράφισαν, με τις φωτογραφίες να βγαίνουν κατευθείαν και μας έκαναν ανάκριση. Πήραν ηλεκτρονικά δαχτυλικά αποτυπώματα και ξεκινώντας ο αστυνομικός, ο ένας από τους τρεις, μου είπε `ξέρετε μπήκατε παράνομα στη χώρα μας`. Και φυσικά τους απαντάω εγώ ότι `εσείς με συλλάβατε παράνομα σε διεθνή χωρικά ύδατα`. Και εκεί έγινε και το ανέκδοτο της ιστορίας που μου απαντάει ο νεαρός ο αστυνομικός, ο ανεγκέφαλος, ότι `ήσασταν σε διεθνή Ισραηλινά ύδατα`! Δηλαδή δεν είναι ποτέ δυνατόν ένα νέο παιδί, αστυνομικός να λέει τέτοια πράγματα!»
Υπογράψατε χαρτί απέλασης για να φύγετε;
«Εγώ υπέγραψα το τρίτο χαρτί που μου έφεραν. Ήμασταν προετοιμασμένοι για τα πάντα. Μου έδωσαν στην αρχή ένα χαρτί, μία πυκνογραμμένη σελίδα που είχε περίπου 20 προτάσεις στα εβραϊκά. Και μου είπαν υπέγραψε. Και φυσικά έβαλα τα γέλια. Τους είπα ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα και μου απαντούν `α ναι περιμένετε` και μου βάζουν ένα δεύτερο χαρτί στα αγγλικά που είχε έξι προτάσεις. Τσέκαραν με στυλό τις τρεις και μου είπαν ότι αυτές τις τρεις τις περιλαμβάνει και το πρώτο χαρτί. Εγώ και πάλι αρνήθηκα να υπογράψω και στη συνέχεια μου παρουσίασαν τρίτο χαρτί, το οποίο θεώρησα ότι ήταν `ακίνδυνο` και το υπέγραψα. Αυτό έλεγε ότι απελάθηκα με τη θέληση μου και ξέρω τους νόμους του Ισραήλ. Και υπέγραψα γιατί μου ξεκαθάρισαν ότι `ή υπογράφεις και σε απελαύνουμε άμεσα, ή πας στη φυλακή. Και ακολουθείται η διαδικασία να δικαστείς`. Αυτό μπορούσε να γίνει σε 3-4 μέρες, μπορεί και σε έναν μήνα, άγνωστο το πότε ακριβώς. Εγώ δεν πήγα εκεί κάτω για να κάνω τον ήρωα, πήγα με έναν συγκεκριμένο στόχο και για αυτό υπέγραψα».
Με την ανθρωπιστική βοήθεια τι έγινε;
« Αυτά που συγκεντρώσαμε ξέρουμε ότι το κατάσχεσαν, παρά το ότι πριν αναχωρήσουμε είχαν πει ότι θα τα παραδώσουν στον ΟΗΕ και αυτός με τη σειρά του θα τα δώσει στους Παλαιστίνιους. Αυτά ήταν παραμύθια. Τα έχουν κατασχέσει και δεν ξέρουμε τι θα απογίνουν, όπως μας κατάσχεσαν και όλα τα ηλεκτρονικά είδη, φωτογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες, λάπτοπ, αλλά και τα προσωπικά μας είδη. Και μας είπαν ότι θα μας τα παραδώσουν στη στεριά, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Ζητήσαμε από τον εκπρόσωπο του υπουργείου εξωτερικών που μας υποδέχτηκε το πρωί στο αεροδρόμιο, στην πρώτη εμφάνιση της κυβέρνησης μας, να κάνουν ενέργειες να πάρουμε πίσω τα προσωπικά μας είδη».
Ισχύει αυτό που δημοσιεύτηκε αρχικά, ότι δηλαδή προσπαθήσατε να έρθετε σε επαφή με το ΥΠΕΞ και βρίσκατε όλα τα τηλέφωνα κλειστά;
«Αυτό δεν το έζησα, αλλά το άκουσα και εγώ. Δεν έχω όμως δική μου άποψη».
Ακούστηκαν κάποιες μαρτυρίες, ότι έκαναν ηλεκτροσόκ, ότι τους βασάνισαν κ.ο.κ…
«Ναι, και εγώ τα άκουσα αυτά, αλλά δεν έγιναν μπροστά μου. Δεν μπορώ να σας πω `ναι το είδα`, αλλά σίγουρα είδα ότι έπεσε πολύ ξύλο σε όσους αντιστάθηκαν. Επειδή όμως πρέπει να λέγεται η αλήθεια, αν ακολουθούσες τις εντολές τους δεν σε πείραζαν. Με ρώτησαν αν φοβήθηκα. Όχι, δεν φοβήθηκα. Ένα μόνο βέβαια, δεν ήταν ευχάριστο και σε κάποια στιγμή αισθάνθηκα άσχημα, αν θέλετε και λίγο φόβο. Οταν είδα αμούστακα παιδιά ,εκτιμώ 18-19 χρονών, οι οποίοι ήταν εκπαιδευόμενοι, γιατί είδα στα γιλέκα τους να γράφουν 1,2,3,4,5 με τον «1» να είναι αυτός που δίνει εντολές, που ήταν σε πλήρη ετοιμότητα και είχαν το χέρι στην σκανδάλη. Μπορούσαν λοιπόν με το παραμικρό ή και κατά λάθος, με ένα κούνημα ή κάτι να πατούσαν τη σκανδάλη. Γιατί λοιπόν να έχω εγώ την κάνη στην κοιλιά μου; Και τους λέω `παρακαλούμε πιο εκεί`, στο κενό. Άλλοι το έκαναν, άλλοι δεν μας έδιναν σημασία».
Εσείς μπαίνοντας στο πλοίο, περιμένατε ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;
«Βεβαίως το περίμενα, το είχαμε ήδη συζητήσει και είχε ξαναγίνει. Όχι βέβαια σε αυτό το βαθμό, αλλά τους είχαν συλλάβει στην προηγούμενη αποστολή, στην δεύτερη, γιατί αυτή ήταν η τρίτη και τους είχαν απελάσει. Μάλιστα, ειπώθηκε ότι τους απέλασαν για δέκα χρόνια, τώρα δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ισχύει. Οπότε το περιμέναμε και για αυτό στη διαδρομή κάναμε ασκήσεις ετοιμότητας. Και όσον αφορά το τι χαρτιά θα υπογράψουμε, το τι δεν θα υπογράψουμε, το αν θα ζητήσουμε δικηγόρο Έλληνα από την πρεσβεία και γενικώς τη συμπεριφορά μας σε περίπτωση σύλληψης, αλλά και ασκήσεις άμυνας σε ενδεχόμενη εισβολή».
Θα επιχειρούσατε ξανά μια ανάλογη αποστολή;
«Βεβαίως θα επιχειρούσα και θα ήθελα την επόμενη φορά να πετύχουμε και να φτάσουμε στο στόχο μας. Αρχίζει τώρα και παίρνει διεθνείς διαστάσεις το θέμα. Έκαναν έστω χαλαρές δηλώσεις και ο πρόεδρος Ομπάμα και διάφοροι άλλοι και πιο σθεναρές η Ε.Ε και πιστεύω ότι θα ταρακουνηθούν και θα λήξει αυτό το θέμα με τον αποκλεισμό της Γάζας».
Από το ΥΠΕΞ του Ισραήλ έκαναν λόγο για σύνδεση με διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις για κάποια πλοία. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;
«Τουλάχιστον από το δικό μας πλοίο που έχω πλήρη εικόνα μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπήρχε απολύτως τίποτα τέτοιο. Υπήρχαν άτομα από πολλά κράτη, υπήρχαν 4-5 κανάλια διαφορετικά στο πλοίο και δεν υπάρχει απολύτως κανένα τέτοιο θέμα».
Τέλος, θα ήθελα ένα σχόλιο σας, ως ακτιβιστής, γιατί την κατάσταση που επικρατεί στη Γάζα με τον αποκλεισμό. Σας είπαν παράνομους που προσπαθούσατε να σπάσετε ένα παράνομο εμπάργο και σας συνέλαβαν…
«Φυσικά και είναι παράνομο αυτό που έκαναν και μάλιστα τη στιγμή που άλλα επιβατικά πλοία περνούσαν ελεύθερα! Είναι αστείο δηλαδή στα 80 μίλια να μιλούν για χωρικά ύδατα. Πιστεύω ότι θα σπάσει το εμπάργκο και ο αποκλεισμός, αλλά δεν ξέρω πότε, είναι θέμα χρόνου θεωρώ. Εξαρτάται από το πόσο ζωηρά και ενεργά οι οργανώσεις και ο κόσμος ο ελεύθερος θα αντισταθεί και θα είναι δίπλα στους Παλαιστίνιους σε αυτό το θέμα».
Δημοσίευση σχολίου