Το χειρότερο, στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ…

Το χειρότερο σενάριο δεν είναι το ΔΝΤ, αλλά παύση πληρωμών και έξοδος από το Ευρω…
Πριν από μερικούς μήνες το σενάριο προσφυγής στο ΔΝΤ φαινόταν απίθανο. Τώρα μοιάζει μονόδρομος. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι μας περιμένει στο τέλος της διαδρομής μετά από μια τριετία περίπου. Αν κάνουμε ότι πρέπει και αν η διεθνής συγκυρία σταθεί ευνοϊκή, σε μια δορυφορική οικονομία σαν τη δική μας μπορεί να τα καταφέρουμε να αποφύγουμε την κατάρρευση.
Το πολιτικό σκηνικό δεν βοηθάει στην προκειμένη περίπτωση. Καθώς οι πολιτικές ηγεσίες δείχνουν να είναι προσκολλημένες στα στενά πελατειακά κομματικά τους μικροσυμφέροντα.
Α) Το κυβερνών κόμμα σέρνεται από τις εξελίξεις στη λύση του ΔΝΤ συν ΕΝΤ χωρίς σχέδιο και κατασταλαγμένη επίγνωση. Από το λεφτά υπάρχουν, περάσαμε στο κόψιμο του 14 μισθού, πάμε για ψαλιδίσματα στον ιδιωτικό τομέα…

Το πρόβλημα στο κυβερνών κόμμα έγκειται στην ισχυρή εσωτερική αμφισβήτηση του μονόδρομου που έχει καταστεί το ΔΝΤ. Το βέβαιο είναι ότι με τη νίκη του στις τελευταίες εκλογές, ο κ. Παπανδρέου πέρασε την ατυχία που τον βρήκε σαν τύχη.
Το πώς και το γιατί θα το καταλάβει αργότερα, απ’ ό,τι δείχνουν τα δεδομένα…
Β) Την ατυχία του για τύχη πέρασε και ο κ. Σαμαράς αναλαμβάνοντας την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προς το παρόν αρκείται σε αντιπολιτευτική φλυαρία εναντίον της προσφυγής στο ΔΝΤ, λες και υπάρχει άλλη διέξοδος έτσι που τα κατάφερε η κυβέρνηση στην οποία μετείχε…
Είτε το θέλει είτε όχι. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα. Η αύξηση των δημοσίων δαπανών μεταξύ 2005-2008 φτάνει το 35% όταν ο μέσος όρος στην ευρωζώνη ήταν 12%.
Αυτό δύσκολα μπορεί να αποκρυφτεί ακόμη και σε τυφλωμένους από κομματικό φανατισμό. Ιδίως προσεχώς, όταν οι εξελίξεις φέρουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε απόγνωση…
Οι συνέπειες του οργίου σπατάλης της προηγούμενης κυβέρνησης συνέπεσαν με τις συνέπειες και τα αδιέξοδα του μοντέλου της μεταπολίτευσης που εγκαινίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου και αυτά με την διεθνή κρίση. Τρεις τυφώνες στη συσκευασία του ενός. Η προηγούμενη κυβέρνηση μπορούσε να είχε μειώσει τους τυφώνες οπωσδήποτε σε 2 και πιθανό σε 1,5… Αλλά αρκέστηκε στο καθαγιασμό των εξωχώριων…
Αν ήταν η ΝΔ στην εξουσία δεν είχε περιθώρια να κάνει κάτι διαφορετικό και το πιθανότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα κατήγγειλε την προσφυγή στο ΔΝΤ…
3) Η ελληνική αριστερά δεν χρήζει τόσο πολιτικής ανάλυσης αλλά κοινωνιολογικής και ψυχολογικής. Ποια παιδικά βιώματα ευθύνονται για να επιμένουν κάποιοι, με θρησκευτική προσήλωση και άγνοια, σε μια στρεβλή αναπαραγωγή των κηρυγμάτων της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης. Η κυρίαρχη τάση της πέρα του ΠΑΣΟΚ αριστεράς υποστηρίζει την παύση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και επί της ουσίας την ανάσταση του σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα.
Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να πει στον κόσμο ότι μια στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ, σημαίνει ότι σε ένα μήνα θα διάγουμε βουκολικό βίο. Τα αυτοκίνητα θα είναι ακίνητα, π.χ. ποιος θα μας πουλάει πετρέλαιο έναντι ενός νομίσματος που αντιπροσωπεύει μια οικονομία που δεν παράγει παρά δημοσίους υπαλλήλους, συνδικαλιστές και κεκτημένα. Στη Βενεζουέλα που κάνουν παρόμοια πειράματα και την οποία θαυμάζει ο Αλέξης, έχουν ρεύμα δυο ώρες τη μέρα, σοβαρές ελλείψεις και είναι πρώτη στις υποψηφιότητες για χρεοκοπία. Και είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγούς πετρελαίου.
Μπροστά σε αυτό το μοντέλο το ΔΝΤ θα μοιάζει με παράδεισο…
4) Το ΛΑΟΣ εμφανίζει ευκαιριακούς προσανατολισμούς, και δείχνει να νοιάζεται κυρίως για την πολιτική του επιβίωση.
Η πολιτική ανέκαθεν έμοιαζε με θέατρο, απλά σε περιόδους παρακμής σαν αυτή που περνάμε οι ηθοποιοί μοιάζουν να επαναλαμβάνουν τις ατάκες τους αδιαφορώντας αν τα λόγια αφορούν το έργο που παίζεται στη σκηνή ή αυτό που έπαιζαν πέρυσι…
Το χειρότερο σενάριο αυτή τη στιγμή φαίνεται αποτυχία ΔΝΤ και μετά την τριετία στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ. Αλλά αυτό λογικά δεν φαίνεται εφικτό για την επόμενη τριετία, δεδομένων των πακέτων… και της αισιοδοξίας ότι θα γίνουν μεταρρυθμίσεις και στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη…
Παραλειπόμενα.
Αγορά: Ας μην μπερδεύουμε όμως το χρηματιστήριο με την πραγματική οικονομία, όσοι έχουν κάποια εμπειρία στις αγορές καταλαβαίνουν ότι οι κύκλοι των αγορών σπάνια συμπίπτουν με τους χρονικούς κύκλους της πραγματικής οικονομίας και αρκετά συχνά ο αντίκτυπος των θετικών και αρνητικών ειδήσεων δεν έχει ευθείες αναλογίες…
Η άποψη της στήλης έχει ξεκαθαρίσει εδώ και χρόνια: ένα μετοχικό χαρτοφυλάκιο που σέβεται το εαυτό του πρέπει να έχει ένα καλό διεθνή επιμερισμό. Τα τελευταία δέκα χρόνια οι τεχνολογικές εξελίξεις το έχουν κάνει αυτό εφικτό για άλλους…
Το ζήτημα είναι ότι στα τέλη του 2008 και τις αρχές του 2009 ήταν εύκολο να διαγνώσει κάποιος προς τα πού «φυσάνε» οι περισσότερες πιθανότητες…
Το 2010 αυτό δεν είναι εύκολο. Πόσο μάλλον που οι διεθνείς αγορές μετά το ιλιγγιώδες ράλι του 2009 συνεχίζουν να ανεβαίνουν…
Νομίζω ότι το άρθρο της 11-06-09 είναι χαρακτηριστικό των προβληματισμών της στήλης και δεν νομίζω ότι αν το έγραφα σήμερα θα άλλαζα πολλά πράγματα. Βλέπε: Πόσο θα κρατήσει η άνοδος…
AMD: Προσέγγισε για δεύτερη φορά σε λίγους μήνες τα 10 δολάρια χωρίς να καταφέρει να τα κρατήσει.
Ξένες Μετοχές: Από Μάρτη 2009 AMD 300%, RT 400%, INFY 60%, INTC 50% . Από καλοκαίρι 2009 BIOF 400%, NR 150% Infineon 50%. Αυτές κάποιες από εκείνες που τα πήγαν καλά. Σε αρνητικό επίπεδο είναι κυρίως τα ETF’s όπως FAZ, SKF, EDZ που από το Φθινόπωρο και μετά ενδείκνυνται για αντιστάθμιση σε μια ενδεχόμενη πτώση που ακόμη δεν έχει φανεί. Τώρα δύσκολα εντοπίζει κάποιος καινούργιες περιπτώσεις που μοιάζουν εύκολοι στόχοι. Οπότε ενισχύεται η προχθεσινή άποψη για περαιτέρω απαγκίστρωση της τάξης του 10-20% μετά τις αντίστοιχες του Οκτωβρίου και του Ιανουαρίου.
Ελληνικές μετοχές: Η αγορά είναι νεκρή αυτή την περίοδο. Μόνο οι βασικοί μέτοχοι συνεχίζουν να ανακοινώνουν αγορές γιατί ίσως διαισθάνονται ότι κάποτε θα βγούμε από το τούνελ και οι επιχειρήσεις τους θα έχουν επιβιώσει… Το ζητούμενο είναι πως θα αντιδράσει σε μια διόρθωση των διεθνών αγορών…