Του Στράτου Βαλτινού
Είναι τρομακτική η εμπειρία για έναν πρωθυπουργό να φεύγει σαν κυνηγημένος από το αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης, προκειμένου να αποφύγει το μπλοκ των εξαγριωμένων αγροτών. Έχουν προηγηθεί υπουργοί, με πρώτο τον Άδωνι Γεωργιάδη, οπότε η εικόνα μιας αντιλαικής κυβέρνησης εδραιώνεται. Η σημερινή εικόνα του Μητσοτάκη, δεν θυμίζει σε τίποτα το 2019 και το 2023 και ξέρει και ο ίδιος ότι μεταστροφή δεν θα υπάρξει. Στη βουλή τον σφυροκοπά η αντιπολίτευση αποκαλύπτοντας την σκανδαλώδη και την αντικοινωνική διακυβέρνηση.
Εκτός βουλής περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία. Δημοσκοπικά καταδεικνύεται ότι, σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού , θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι μη διακυβερνήσιμη. Δεν υπάρχει κανένας δείκτης υπέρ του. Από το τέλος της πανδημίας και μετά δεν έχει εμφανίσει ούτε λέξη νέου αφηγήματος. Τελικά αν συνοψίσουμε την πρωθυπουργική θητεία διαπιστώνουμε ότι η πανδημία έκρυψε τα πάντα και μετά το τέλος της αποκαλύφθηκε μια προσωπικότητα κενή ιδεολογικά. Ο Μητσοτάκης είναι σε πολιτικό αδιέξοδο, επιδίδεται σε συνεχείς τακτικισμούς θωπεύοντας την ακροδεξιά, οπότε οι επιλογές είναι δύο: πρώτη παραμένει στο Μαξίμου όσο αντέξει. Δεύτερη αναζητά έξοδο κινδύνου οργανώνοντας ο ίδιος τη διαδοχή του.
Ο κοινός παρανομαστής
Το πολιτικό σκηνικό κυριαρχείται από τις έντονες διεργασίες στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης, αλλά έχει υποτιμηθεί η έντονη κινητικότητα που υπάρχει και στα δεξιά της ΝΔ και όχι μόνο από τον Σαμαρά. Η Ελληνική λύση έχει εδραιωθεί ως τρίο κόμμα και καταγράφει πολύ υψηλά ποσοστά στη Βόρεια Ελλάδα, εκεί που θεωρείται ότι η ΝΔ καταρρέει κυριολεκτικά. Διεργασίες γίνονται και στο χώρο της ακροδεξιάς και δεν είναι σαφές αυτή την στιγμή αν η Νίκη , οι Σπαρτιάτες , η Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου θα κατέβουν στις επόμενες εκλογές ή θα συνασπιστούν ή θα ενσωματωθούν σε άλλο σχήμα ίσως υπό τον Σαμαρά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι φανερό πως όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν έναν και μοναδικό κοινό παρανομαστή. Δεν θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε στο Μέγαρο Μαξίμου, ούτε στη ΝΔ. Και βλέποντας ότι η ΝΔ πέφτει, θεωρούν ότι είναι ιστορική ευκαιρία η εκμετάλλευση της συγκυρίας για να αποκομίσουν οφέλη.
Προς τα Αριστερά της ΝΔ επικρατεί όπως είπαμε οργασμός διεργασιών. Ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι σταθερό, ούτε κανένα άλλο κόμμα , πλην του ΚΚΕ έχει δεδομένη την είσοδό του στη βουλή. Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή , πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και απειλεί και την συνοχή του ΠΑΣΟΚ. Ένα τμήμα της υπό την Άννα Διαμαντοπούλου λοξοκοιτάζει προς τη ΝΔ, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι και ο Μητσοτάκης παρών.
Κατά συνέπεια, τα σενάρια της επόμενης ημέρας δεν έχουν στο επίκεντρό τους τον σημερινό πρωθυπουργό, αλλά εκπονούνται με δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης δεν θα είναι πρωθυπουργός σε οποιοδήποτε σχήμα προκύψει από συνεργασίες.
Υπό αυτή την οπτική, ο ίδιος επεξεργάζεται τα δικά του σενάρια. Είτε πάει σε πρόωρες εκλογές για να είναι πρώτο κόμμα και να επιβληθεί ο ίδιος ως πρωθυπουργός, είτε να ορίσει ο ίδιος διάδοχος με πρόθεση να είναι παρών στις εξελίξεις, είτε να παραμείνει η κατάσταση ως έχει για να εξαντλήσει την τετραετία και τη χώρα μαζί, ώστε να αποχωρήσει οριστικά.
Το τι θα επιλέξει είναι δικό του ζήτημα και πρόβλημα. Το μόνο βέβαιο είναι πως όσο παραμένει στο Μέγαρο Μαξίμου προσποιούμενος ότι δεν συμβαίνει τίποτα είναι πρόβλημα και της χώρας και όχι μόνο του ιδίου. Γνωρίζει φυσικά ότι οι έντονες διεργασίες και στο χώρο της δεξιάς και εντός της ΝΔ τον αφορούν, αλλά τώρα δεν είναι σε θέση να εμποδίσει τον προβληματισμό όπως μπορούσε κάποτε. Και στην κοινοβουλευτική του ομάδα και στα ΜΜΕ και στον χώρο των οικονομικών συμφερόντων που έχει στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του, επικρατεί προβληματισμός για την μετά Μητσοτάκη εποχή.
Που φαίνεται ότι πλησιάζει...
Είναι τρομακτική η εμπειρία για έναν πρωθυπουργό να φεύγει σαν κυνηγημένος από το αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης, προκειμένου να αποφύγει το μπλοκ των εξαγριωμένων αγροτών. Έχουν προηγηθεί υπουργοί, με πρώτο τον Άδωνι Γεωργιάδη, οπότε η εικόνα μιας αντιλαικής κυβέρνησης εδραιώνεται. Η σημερινή εικόνα του Μητσοτάκη, δεν θυμίζει σε τίποτα το 2019 και το 2023 και ξέρει και ο ίδιος ότι μεταστροφή δεν θα υπάρξει. Στη βουλή τον σφυροκοπά η αντιπολίτευση αποκαλύπτοντας την σκανδαλώδη και την αντικοινωνική διακυβέρνηση.
Εκτός βουλής περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία. Δημοσκοπικά καταδεικνύεται ότι, σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού , θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι μη διακυβερνήσιμη. Δεν υπάρχει κανένας δείκτης υπέρ του. Από το τέλος της πανδημίας και μετά δεν έχει εμφανίσει ούτε λέξη νέου αφηγήματος. Τελικά αν συνοψίσουμε την πρωθυπουργική θητεία διαπιστώνουμε ότι η πανδημία έκρυψε τα πάντα και μετά το τέλος της αποκαλύφθηκε μια προσωπικότητα κενή ιδεολογικά. Ο Μητσοτάκης είναι σε πολιτικό αδιέξοδο, επιδίδεται σε συνεχείς τακτικισμούς θωπεύοντας την ακροδεξιά, οπότε οι επιλογές είναι δύο: πρώτη παραμένει στο Μαξίμου όσο αντέξει. Δεύτερη αναζητά έξοδο κινδύνου οργανώνοντας ο ίδιος τη διαδοχή του.
Ο κοινός παρανομαστής
Το πολιτικό σκηνικό κυριαρχείται από τις έντονες διεργασίες στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης, αλλά έχει υποτιμηθεί η έντονη κινητικότητα που υπάρχει και στα δεξιά της ΝΔ και όχι μόνο από τον Σαμαρά. Η Ελληνική λύση έχει εδραιωθεί ως τρίο κόμμα και καταγράφει πολύ υψηλά ποσοστά στη Βόρεια Ελλάδα, εκεί που θεωρείται ότι η ΝΔ καταρρέει κυριολεκτικά. Διεργασίες γίνονται και στο χώρο της ακροδεξιάς και δεν είναι σαφές αυτή την στιγμή αν η Νίκη , οι Σπαρτιάτες , η Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου θα κατέβουν στις επόμενες εκλογές ή θα συνασπιστούν ή θα ενσωματωθούν σε άλλο σχήμα ίσως υπό τον Σαμαρά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι φανερό πως όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν έναν και μοναδικό κοινό παρανομαστή. Δεν θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε στο Μέγαρο Μαξίμου, ούτε στη ΝΔ. Και βλέποντας ότι η ΝΔ πέφτει, θεωρούν ότι είναι ιστορική ευκαιρία η εκμετάλλευση της συγκυρίας για να αποκομίσουν οφέλη.
Προς τα Αριστερά της ΝΔ επικρατεί όπως είπαμε οργασμός διεργασιών. Ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι σταθερό, ούτε κανένα άλλο κόμμα , πλην του ΚΚΕ έχει δεδομένη την είσοδό του στη βουλή. Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή , πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς και απειλεί και την συνοχή του ΠΑΣΟΚ. Ένα τμήμα της υπό την Άννα Διαμαντοπούλου λοξοκοιτάζει προς τη ΝΔ, χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι και ο Μητσοτάκης παρών.
Κατά συνέπεια, τα σενάρια της επόμενης ημέρας δεν έχουν στο επίκεντρό τους τον σημερινό πρωθυπουργό, αλλά εκπονούνται με δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης δεν θα είναι πρωθυπουργός σε οποιοδήποτε σχήμα προκύψει από συνεργασίες.
Υπό αυτή την οπτική, ο ίδιος επεξεργάζεται τα δικά του σενάρια. Είτε πάει σε πρόωρες εκλογές για να είναι πρώτο κόμμα και να επιβληθεί ο ίδιος ως πρωθυπουργός, είτε να ορίσει ο ίδιος διάδοχος με πρόθεση να είναι παρών στις εξελίξεις, είτε να παραμείνει η κατάσταση ως έχει για να εξαντλήσει την τετραετία και τη χώρα μαζί, ώστε να αποχωρήσει οριστικά.
Το τι θα επιλέξει είναι δικό του ζήτημα και πρόβλημα. Το μόνο βέβαιο είναι πως όσο παραμένει στο Μέγαρο Μαξίμου προσποιούμενος ότι δεν συμβαίνει τίποτα είναι πρόβλημα και της χώρας και όχι μόνο του ιδίου. Γνωρίζει φυσικά ότι οι έντονες διεργασίες και στο χώρο της δεξιάς και εντός της ΝΔ τον αφορούν, αλλά τώρα δεν είναι σε θέση να εμποδίσει τον προβληματισμό όπως μπορούσε κάποτε. Και στην κοινοβουλευτική του ομάδα και στα ΜΜΕ και στον χώρο των οικονομικών συμφερόντων που έχει στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του, επικρατεί προβληματισμός για την μετά Μητσοτάκη εποχή.
Που φαίνεται ότι πλησιάζει...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου