Τί είναι αυτό που κάνει την κυβέρνηση να νιώθει ασφαλής με μια πενταμερή;

Θα μπορούσε να είναι και γόνιμη εάν, κατ’ αρχάς, συνοδευόταν από ειλικρινή πρόθεση όλων των πλευρών να διερευνηθούν οι πιθανοί διακανονισμοί στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών

Νικόλ Λειβαδάρη
Η δήλωση Γεραπετρίτη περί κατάθεσης της ελληνικής πρότασης για πενταμερή διάσκεψη της Ανατολικής Μεσογείου ήταν προεξοφλημένη από τη στιγμή που η κυβέρνηση Τραμπ έριξε τον κύβο για την εφαρμογή των ενεργειακών της σχεδίων στην περιοχή.

Θα μπορούσε να είναι και γόνιμη εάν, κατ’ αρχάς, συνοδευόταν από ειλικρινή πρόθεση όλων των πλευρών να διερευνηθούν οι πιθανοί διακανονισμοί στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών. Προϋποθέτει, όμως, υπερβολική δόση αισιοδοξίας να συμπεράνει κανείς ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί ΑΟΖ με την Ελλάδα στη βάση του διεθνούς δικαίου, όπως αξιώνει η Αθήνα.

Προϋποθέτει επίσης ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία να υποθέσει κανείς πως η Άγκυρα θα εγκαταλείψει εύκολα είτε τη δική της αξίωση για εκπροσώπηση, σε ισότιμη βάση, των Τουρκοκυπρίων στη διάσκεψη είτε το «κεκτημένο» του τουρκολιβυκού συμφώνου.

Το γεγονός ότι το πλαίσιο στο οποίο βλέπει τη διεξαγωγή της συνόδου η ελληνική πλευρά παραμένει ασαφές περιορίζει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια ουσιαστικών προσδοκιών για την έκβαση του εγχειρήματος. Ο υπουργός Εξωτερικών έθεσε ως προϋποθέσεις τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, της κυριαρχίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, παραμένει θολό όμως εάν θα τεθεί ρητή απαίτηση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, όπως και το εάν θα υπάρξει εμπλοκή και ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πενταμερή.

Παρά ταύτα, η ελληνική πρωτοβουλία θα μπορούσε και πάλι να έχει προοπτική εάν, ουσιαστικά, ο στόχος της Αθήνας είναι να ανοίξει, με τους δικούς της όρους, τη συζήτηση πριν την ανοίξουν τρίτοι – εν προκειμένω οι Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι γνωστό ότι η επανενεργοποίηση της πρωτοβουλίας για τη διάσκεψη της Ανατολικής Μεσογείου έχει αμερικανική πατρότητα, όπως είναι προφανής και η επιθυμία του Λευκού Οίκου να κλείσει τα διμερή μέτωπα στην περιοχή από τη στιγμή που ωριμάζει το ενδιαφέρον των αμερικανικών πετρελαϊκών κολοσσών για την ενεργειακή εκμετάλλευσή της.

Και σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, η πρόκληση για την Αθήνα παραμένει ανοιχτή: θα πρέπει να πείσει την πλευρά Τραμπ ότι η όποια συζήτηση, και κυρίως η όποια διευθέτηση, θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και όχι στη βάση μιας εμπορικής διπλωματίας κι ενός παζαριού οικονομικών ανταλλαγμάτων. Με δεδομένο το συναλλακτικό γεωπολιτικό δόγμα Τραμπ, το στοίχημα μάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο…

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.