ΕΕ- ΝΑΤΟ: Η Τουρκία δίνει τον ρυθμό με την Ελλάδα πειθήνια και άβουλη.

Του Σωτήρη Σιδέρη

Σε πορεία θριάμβου προς κάθε κατεύθυνση, Ευρώπη, Νότιο Καύκασο, Μέση Ανατολή και Αμερική, εξελίσσεται η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν και το σχέδιό του για τον “Αιώνα της Τουρκίας”. Διαρκείς έπαινοι από Τραμπ -Πούτιν-ΕΕ- ΝΑΤΟ, μεσολαβητής σε μεγάλες κρίσεις, ρυθμιστής εν μέρει στο μεσανατολικό με την στήριξη όλων, συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα της Ευρώπης, συνθέτουν μια εικόνα περιφερειακής δύναμης. Στην εικόνα αυτή να αθροιστεί και ο ακρωτηριασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και η διαρκής υποχωρητικότητα στα όρια του ενδοτισμού από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη.

Η Ελλάδα είναι πειθήνια και έξω από τα ραντάρ κάθε διεθνούς εξέλιξης που διαμορφώνει νέους χάρτες επιρροής και ισχύος στην ευρύτερη περιοχή. Αντί να απαιτήσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σιωπά και σύρεται άβουλη, άνευρη και σιωπηλή, πίσω από οποιοδήποτε σχέδιο. Αντί να απαιτήσει κυρώσεις κατά της Άγκυρας για την ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου στην υπόθεση του καλωδίου, ταπεινώνεται ακόμη και από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αντί να καταγγέλλει τον τουρκικό αναθεωρητισμό στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ υπογράφει την αναβάθμιση της Άγκυρας. Εικόνα ταπεινωτική

Σε δήλωσή του , κατά την άφιξή του στην άτυπη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, στην Αττάλεια της Τουρκίας , ο Γ.. Γεραπετρίτης είπε ότι “εν μέσω πολλαπλών κρίσεων, εν μέσω πολέμων, οι οποίοι διαρκούν και πλήττουν τη διεθνή συνοχή, εν μέσω ασύμμετρων κρίσεων, εν μέσω κλιματικής κρίσης και εν μέσω υβριδικών απειλών είναι χρόνος να επαναθεωρήσουμε τη βάση πάνω στην οποία έχει δημιουργηθεί η διεθνής αρχιτεκτονική ασφαλείας. Αυτό θα συζητήσουμε”.
Δεν παρέλειψε μάλιστα να τονίσει ότι “η Ελλάδα είναι υπέρ της ενίσχυσης της συλλογικής αμυντικής δυνατότητας και του συγχρονισμού του βηματισμού μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ”. Ακόμη και αν είναι κατά των εθνικών συμφερόντων; αδιανόητη πολιτική θέση. Και εξηγούμαστε...

Εγκληματική σιωπή

Λίγη ώρα νωρίτερα , ο γγ του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε έκανε εντυπωσιακή παρέμβαση υπέρ του ρόλου της Τουρκίας και έθεσε το θέμα της αγοράς των μαχητικών αεροσκαφών τύπου Eurofighter, κάτι στο οποίο αντιτίθεται η Ελλάδα , οπότε ο Ρούτε όφειλε να είναι προσεκτικός, αλλά αδιαφόρησε. Είπε χαρακτηριστικά ότι «ενθαρρύνω τη μη επιβολή περιορισμών στις πωλήσεις όπλων από τον έναν σύμμαχο στον άλλον. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί εντός της Συμμαχίας». Φυσικά είναι γνωστό πως και το πρόγραμμα των F-16 για την Τουρκία προχωρά και τα F-35 θα πάρει, είναι θέμα χρόνου και τα Eurofighter, αν θελήσει θα τα πάρει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απλά ψελλίζει ενστάσεις και φυσικά χάνει όλες τις μάχες, αν τις δίνει ποτέ. Λάθος πολιτική, εκτός τόπου και χρόνου προσεγγίσεις, αποκαρδιωτικά αποτελέσματα.

Εννοούσε φυσικά τη Γερμανία και τον προβληματισμό του προηγούμενου καγκελάριου του Σολτς, γιατί ο Μερτς δεν έχει διλήμματα. Φυσικά τα ζητήματα δημοκρατίας και η φυλάκιση του Ιμάμογλου, δεν συγκινούν το ΝΑΤΟ , κάτι που λόγω εσωτερικών πιέσεων προβλημάτιζε τον Σολτς. Αλλά δεν είναι μόνο η Γερμανία. Είναι και η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο που όφειλε να θέσει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά σιωπά. Όφειλε επίσης να θυμίσει στον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, ότι δεν έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί για τις ελληνικές θέσεις και να εμφανίζεται περίπου ως μεσάζοντας όπλων μεταξύ Τουρκίας – Γερμανίας και Αγγλίας.

Υπό αυτή την οπτική, ο Έλληνας ΥΠΕΞ όφειλε και οφείλει να θέσει τον ευρύτερο προβληματισμό . Ότι δεν νοείται συμπαγής συμμαχία, όταν ένα μέλος παραβιάζει το διεθνές δίκαιο εις βάρος ενός άλλου μέλους, της Ελλάδας δηλαδή. Ότι δεν νοείται να θέτει ένα μέλος, η Τουρκία ζητήματα κυριαρχίας νησιών ενός άλλου μέλους, της Ελλάδας δηλαδή και η ελληνική κυβέρνηση να σιωπά ταπεινωτικά.
Η σιωπή της κυβέρνησης είναι εγκληματική. Αντί να θέσει ζήτημα κυρώσεων και καταδίκης της Τουρκίας και να αξιοποιεί και την ΕΕ και το ΝΑΤΟ για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, απουσιάζει επιδεικτικά. Η τάση και του πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ να εμφανίζονται ως πρωτεργάτες στρατιωτικοποίησης της ΕΕ χωρίς να προβάλλουν τις θέσεις της Ελλάδας είναι εξευτελιστική. Να θυμίσουμε ότι η Τουρκία είχε θέσει βέτο στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αν δεν άλλαζαν τους νόμους για τους Κούρδους και τα κατάφερε. Η Ελλάδα, αντί να κάνει το ίδιο και στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ παραμένει βουβή και υποχωρητική. Στη μεν ΕΕ υπάρχει ολόκληρο πλέγμα όρων και κανόνων που παραβιάζει η Τουρκία και εις βάρος της Ελλάδας και η Αθήνα είναι άφαντη.

Να σημειωθεί πως το ΝΑΤΟ , προς τιμήν προφανώς της υπουργικής συνόδου της Αττάλειας, επέλεξε να χρησιμοποιείται ο όρος "τουρκικά στενά" και στα σόσιαλ μίντια, κάτι που επιδίωκε χρόνια τώρα η Άγκυρα. Στο παρελθόν η Άγκυρα έχει ισχυριστεί ότι ο όρος «Τουρκικά Στενά» έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ), κάτι που είναι, , ανακριβές. Η ελληνική άποψη συνδέεται με όλα όσα περιγράφονται λεπτομερώς στη Σύμβαση του Μοντρέ (1936) όπου αναφέρονται είτε γενικά ως «Στενά» (Straits), είτε με τον πιο συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό τους ως Βόσπορος (Bosphorous), Θάλασσα του Μαρμαρά (Sea of Marmara) και Δαρδανέλια (Dardanelles). Όπως αποδεικνύεται το ΝΑΤΟ γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τι λέει η Ελλάδα και η κυβέρνηση αποσύρεται από το τραπέζι σιωπηλά και αθόρυβα....

Οι σκανδιναβικές χώρες, οι βαλτικές χώρες, οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης σχηματίζουν άξονες συνεργασίας και ελέγχουν πλήρως την εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εργάζεται για την σύμπηξη συμμαχιών και δεν έχει την στήριξη της ΕΕ ακόμη και σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
Μεγάλο άγχος του πρωθυπουργού δεν είναι η Κάσος, αλλά πως θα ελέγχει ο ίδιος την πορεία του εξοπλιστικού προγράμματος του υπουργείου Άμυνας. Ενώ ο Μητσοτάκης περιμένει ένα νεύμα από τον Τραμπ, ο Αμερικανός πρόεδρος πλέκει το εγκώμιο του Ερντογάν αναδεικνύοντάς τον πρωταγωνιστή στη Μέση Ανατολή. Ενώ η ΕΕ έχει κανόνες, όρους, προυποθέσεις και αξιώσεις από τα υποψήφια προς ένταξη μέλη, ο Μητσοτάκης τα αποσύρει όλα από το τραπέζι και η Τουρκία αθωώνεται και αναβαθμίζεται. Συνακόλουθα, η Ελλάδα υποβαθμίζεται.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.