«Απόδραση» από το Κυπριακό μέσω ΝΑΤΟ;

Πέτρος Ούτσης
«Συζητούμε με τις ΗΠΑ σε τρία επίπεδα που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, για το πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει αυτές τις ευκαιρίες, έτσι ώστε όταν όλα είναι στη θέση τους, η Κυπριακή Δημοκρατία να μπορεί να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ». Αυτό δήλωσε ο Κύπριος πρόεδρος, Νίκος Χριστοδουλίδης, προσερχόμενος στην τελετή για τον 8ο Εθνικό Διαγωνισμό Δεξιοτήτων SkillsCyprus 2024.

Κληθείς να δώσει «ξεκάθαρη απάντηση» αν η κυπριακή κυβέρνηση προτίθεται να υποβάλει αίτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, ο Κύπριος πρόεδρος απάντησε ότι το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ λόγω των ενστάσεων της Τουρκίας, αποτρέπει την Εθνοφρουρά από πολλές ευκαιρίες, είτε αναβάθμισης είτε απόκτησης στρατιωτικού εξοπλισμού.

Πρόσθεσε ότι, «και ακριβώς επειδή δεν θέλουμε την Εθνοφρουρά να χάνει αυτές τις ευκαιρίες, συζητούμε με τις ΗΠΑ -και χαίρομαι για τη θετική ανταπόκριση- σε τρία επίπεδα που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, για το πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει αυτές τις ευκαιρίες, έτσι ώστε όταν όλα είναι στη θέση τους, η Κυπριακή Δημοκρατία να μπορεί να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ».

Με την σειρά του ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο της 2ης Διακυβερνητικής Διάσκεψης Ελλάδας-Κύπρου δήλωσε: «Το ήπιο κλίμα που διαπνέει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να βοηθήσει το Κυπριακό. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι βελτίωση του κλίματος σημαίνει αλλαγή θέσεων της Τουρκίας. Είμαστε ακλόνητοι σε θέματα κυριαρχίας. Όποιος είναι ισχυρός και έχει επιχειρήματα δεν πρέπει να διστάζει να τα καταθέσει σε έναν ειλικρινή διάλογο. Αντιμετωπίζουμε με αυτοπεποίθηση τα ήρεμα νερά στα ελληνοτουρκικά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ευρωπαϊκές θέσεις της Άγκυρας εξετάζονται από το πρίσμα των σχέσεων με Ελλάδα και Κύπρο.»

Η συζήτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ συνεχίστηκε με αφορμή την επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, σε Αθήνα – Άγκυρα. Αν και οι επισκέψεις Ρούτε σε Ελλάδα και Τουρκία δεν είχαν ως σκοπό το θέμα της Κύπρου αλλά τις προκλήσεις που θα δοκιμάσουν την συμμαχία το επόμενο διάστημα, ήταν αφορμή για αντιδράσεις.

Η Άγκυρα θέλοντας να καθησυχάσει το εσωτερικό ακροατήριο, η εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας κατά την διάρκεια ενημέρωσης τύπου δήλωσε ότι η Τουρκία δεν θα δώσει τη συγκατάθεσή της σε ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ λέγοντας, «η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ υπενθυμίζει ότι οι αποφάσεις για τη διεύρυνση της συμμαχίας λαμβάνονται ομόφωνα και υποστηρίζει ότι οι διαδικασίες αυτές πρέπει να διεξάγονται λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες της εθνικής ασφάλειας κάθε χώρας.»

Μάλιστα, η Άγκυρα για να μην αναβαθμισει το θέμα έδωσε «χώρο» στην εκπρόσωπο του τουρκικού υπουργείου άμυνας για μια δήλωση σχετικά με το Κυπριακό η οποία θα έπρεπε κανονικά να γίνει από το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Σημείωνε στην ίδια δήλωση: «Στην παρούσα κατάσταση, η αίτηση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου για ένταξη στο ΝΑΤΟ αποτελεί απαράδεκτη εξέλιξη για την Τουρκία. Η πρωτοβουλία αυτή θα διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες στο Κυπριακό και θα επηρεάσει αρνητικά τις διαπραγματευτικές διαδικασίες για την εξεύρεση λύσης,»
Γιατί άνοιξε η συζήτηση για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ;

«Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε υπό την ομπρέλα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και σε πολλές περιπτώσεις η Συμμαχία λειτούργησε ως εγγύηση της νομιμότητας. Αν η Δύση και οι Οργανισμοί της αποτύχουν να σταματήσουν την Ρωσική επέκταση, αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας νέες σφαίρες επιρροής. Από την Βόρεια Κορέα, και την Κίνα, μέχρι το Ιράν και την Τουρκία, θα δούμε τις παραπάνω χώρες να λειτουργούν εκτός νομιμότητας έναντι των άλλων Εθνών.»

Αυτό σημείωνα σε κείμενο μου τον Ιανουάριο του 2022, σε μια περιγραφή του νέου κόσμου που δημιουργείται μετά την Πανδημία και την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν απειλούνται εδάφη, αλλά ο τρόπος ζωής του πολιτισμένου κόσμου από Ολιγαρχικά καθεστώτα, τα περισσότερα αν όχι σχεδόν όλα, παλαιοί εχθροί του Ελληνισμού.

Για περισσότερα από 600 χρόνια οι Πέρσες απείλησαν τον Ελληνισμό και αν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί στην Σαλαμίνα, ο κόσμος δεν θα ήταν αυτός που γνωρίζουμε σήμερα. Μετά τους Πέρσες ήρθαν οι Λατίνοι, στην συνέχεια οι νομάδες από τον Τουρκικό Κόσμο (σώζοντας τον Ελληνισμό από τους Λατίνους) και τέλος οι Ρώσοι οι οποίοι είναι η μόνιμη απειλή τους τελευταίους αιώνες μέχρι και σήμερα. Όλες οι απειλές αυτές εξαλείφθησαν επειδή ο Ελληνισμός κυριάρχησε στην Θάλασσα. Ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος το νερό χρησιμοποίησε (το γλυκό με την σειρά του) για να εξοντώσει το ναυτικό των Περσών. Αν και ο ίδιος κατέστρεψε το ναυτικό του δεν επέτρεψε ποτέ το Περσικό ναυτικό να προσεγγίσει πηγές πόσιμου νερού στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου.

Έτσι και σήμερα ο σύγχρονος κόσμος , η πολιτισμένη Δύση, θα δώσει τις μάχες της στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου προσπαθώντας από την μια να εκδιώξει τα καθεστώτα (βλέπε Ιράν από Λίβανο- Συρία, Ρωσία από Συρία) και από την άλλη να δημιουργήσει βάσεις για τον πλήρη έλεγχο των καθεστώτων παλαιών η νέων.

  
‘Ενταξη στο ΝΑΤΟ με λύση του Κυπριακού

Αν θέλουμε κάποια στιγμή να δούμε με αντικειμενική ματιά το Κυπριακό προς όφελος του Ελληνισμού, πρέπει να κάνουμε την παραδοχή πως μη Λύση είναι διπλωματικό, πολιτικό και οικονομικό βάρος για την Τουρκία. Από την δεκαετία του 1950 και μετά οι Τούρκοι ήθελαν την Λύση. Το πρόβλημα ήταν πως οι Κύπριοι ήθελαν την Λύση 100-0, μια επιθυμία που έφερε τελικά και την εισβολή στην Κύπρο.

Έτσι λοιπόν άσχετα με τις δηλώσεις, οι Τούρκοι (ειδικά σήμερα) είναι αυτοί που θα ήθελαν να δούνε Λύση στο Κυπριακό και στο Αιγαίο αφού με μια τέτοια εξέλιξη θα τους εξασφάλιζε όλο το Κεφαλαίο (πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό) για να το αξιοποιήσουν στο νέο κόσμο που θέλουν να κυριαρχήσουν, στον Τουρκικό Κόσμο και Μέση Ανατολή.

Οι Τούρκοι φυσικά θα φέρουν αντιρρήσεις, θα ασκήσουν Βέτο και θα απαιτήσουν ανταλλάγματα. Ένα από αυτά θα είναι το ΝΑΤΟ να είναι ο εγγυητής της Λύσης δίνοντας στην συμμαχία, με αφορμή την απαίτηση αυτή, να δημιουργήσουν ισχυρές βάσεις. Στην συνέχεια, οι Τούρκοι θα αποσύρουν την Ταξιαρχία τους η οποία ανήκει στην Στρατιά Αιγαίου και πολύ πιθανόν να δούμε να υλοποιείται η περίφημη πρόταση του Μάικ Πομπέο για αποστρατιωτικοποίηση Μικράς Ασίας και νησιών Ανατολικού Αιγαίου.

Λύση του Κυπριακού με ένταξη της Κύπρου στην Συμμαχία θα είναι βολική για όλους. Η Τουρκία θα μιλήσει στο εσωτερικό λέγοντας πως κατάφερε να εξασφαλίσει την ασφάλεια των τουρκοκυπρίων οπότε δεν χρειάζονται στρατεύματα στο νησί, η δε Ελλάδα θα μπορεί να μιλήσει στο εσωτερικό λέγοντας πως από την στιγμή που είμαστε στην κατάσταση προ του 1974 τα νησιά δεν απειλούνται οπότε προχωράμε σε μερική αποστρατιωτικοποίηση.

Το Κυπριακό όμως δεν είναι τα μόνο στρατεύματα. Κυρίως είναι το πολιτικό κομμάτι, οι έποικοι και οι περιουσίες. Αν η Λύση είναι μέσω του ΝΑΤΟ ίσως τα σημαντικότερα προβλήματα να μην λύνονται και τότε είναι που θα δούμε να μπαίνουν κάτω από το χαλί για χάρη της Συμμαχίας, των γεγονότων που είναι σε εξέλιξη και της απόδρασης των πολιτικών από το πρόβλημα.

Η Συρία , ο Λίβανος και η εκδίωξη Ρώσων και Ιράνων.

Η παρέμβαση των Ρώσων στην Συρία και στο πλευρό του Άσαντ είχε δύο κύριους στόχους. Ο πρώτος να αποτρέψει την πτώση της Δαμασκού η οποία θα έφερνε τους επαναστάτες στην εξουσία και ταυτόχρονα την ενέργεια του Κόλπου και της Ανατολικής Μεσογείου δια της Συρίας και Τουρκίας στην Ευρώπη. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να γινόταν ο μεγαλύτερος ενεργειακός κόμβος ενώ θα είχε απεγκλωβιστεί από την ενεργειακή εξάρτηση της Μόσχας. Ο δεύτερος στόχος ήταν να καθυστερήσει όσο μπορούσε τις Λύσεις στην ευρύτερη περιοχή κερδίζοντας τον χρόνο που χρειαζόταν για να προετοιμαστεί για τον πόλεμο στην Ουκρανία που είναι σε εξέλιξη και σε Βαλτική-Βόρεια Θάλασσα.

Η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα περιορίσει τους Ρώσους και στην Μεσόγειο και θα εξασφαλίσει την ασφάλεια ενεργειακών και τηλεπικοινωνιακών έργων. Η ναυτική εγκατάσταση στην Ταρτούς στην Συρία είναι το ορμητήριο των Ρωσικών υποβρυχίων τα οποία είναι εφιάλτης για την Συμμαχία. Η επιθετική δραστηριότητα ρωσικών υποβρυχίων και κατασκοπευτικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορουσε να είναι καταστροφική και να περιλαμβανει κοπή και καταστροφή των καλωδίων οπτικών ινών σε κάποιες από τις πλέον δυσπρόσιτες περιοχές όπως είναι η αυτή ανάμεσα σε Κύπρο-Ελλάδα. Από 2014 στην Μεσόγειο υπάρχει ένα « Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη». Ανεπίσημα, πολλοί αξιωματούχοι αναφέρουν ότι, από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι τη βορειοανατολική Ασία και ακόμα και στα νερά πλησίον των αμερικανικών ακτών, παρακολουθείται αυξημένη ρωσική δραστηριότητα κοντά στις γνωστές διαδρομές των καλωδίων- που αποτελούν πραγματικές «αρτηρίες» των παγκοσμίων ηλεκτρονικών επικοινωνιών και εμπορίου.

Στην Μεσόγειο επιχειρούν 3 υποβρύχια του ρωσικού ναυτικού κλάσης Kilo τα οποία είναι εφοδιασμένα με βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τύπου Kalibr, ικανούς να πλήξουν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα πέρα από τις καταστροφές που μπορούν να προκαλέσουν σε ενεργειακές υποδομές οι οποίες ξεκινούν από την Ελλάδα, και καταλήγουν στην Αίγυπτο.

Το Ιράν με την σειρά του στήριξε για τους δικούς του λόγους τον Άσαντ. Μέχρι σήμερα η βοήθεια των Ιρανών στο καθεστώς έχει ξεπεράσει τα 70 δις δολάρια και θα συνεχιστεί. Η πτώση του Άσαντ και η εκδίωξη της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, θα τελειώσει όλα τα σχέδια της Τεχεράνης για «Ιρανοποίηση» της Μέσης Ανατολής για ασφαλή έξοδο στην Μεσόγειο. Αυτό δεν απειλεί μόνο το Ισραήλ αλλά και την Τουρκία. Την απειλεί στην Συρία αλλά και στο Λίβανο όπου η Χεζμπολάχ έχει «αποοθωμανοποιήσει» σε σημαντικό βαθμό την χώρα. Με το ΝΑΤΟ να φτάνει απέναντι από τα παράλια του Λιβάνου, η Τεχεράνη θα νιώσει μια ασφυκτική πίεση ενός διπλού ελέγχου, αυτού της Συμμαχίας και του Ισραήλ.

 
Η Στρογγύλη

Αν τελικά η Κύπρος ενταχθεί στο ΝΑΤΟ η Λύση του Κυπριακού είναι δεδομένη. Η Λύση θα φέρει και πακέτο λύσεων στα Ελληνοτουρκικά, από το Καστελόριζο μέχρι και την Θράκη. Για να υπάρξει μια συνολική Λύση θα πρέπει οι πολίτες των δύο χωρών να νιώθουν νικητές. Για να γίνει αυτό θα υπάρξουν και ήττες που δεν θα είναι εμφανείς. Για την Τουρκία θα είναι πολλές και ο Ερντογάν θα πρέπει να φέρει πολλές άλλες νίκες για τις προσπεράσει.

Για την Ελλάδα οι ήττες θα είναι τέτοιες που δεν θα αγγίξουν το σύνολο του κόσμου ενώ για νίκες αρκούν αυτές στην οικονομία. Η Θράκη θα είναι μια από αυτές (ήττες) και ήδη διαφαίνεται που θα κινηθεί. Δεν θα ενοχλήσει κανέναν γιατί κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που θα χάσει η χώρα (θα το βρει τις επόμενες δεκαετίες μπροστά της). Η άλλη είναι στην Ανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή της Στρογγύλης. Το νησί θα χαρακτηριστεί «Νησί της Ειρήνης» όπου 4 χώρες, Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος και Αίγυπτος, θα ενώσουν τα συμφέροντα τους στο τελευταίο σύνορο της Ευρώπης.

Πριν λίγες ημέρες κατασκευάστηκε ένας δρόμος που οδηγεί στην κορυφή του νησιού. Ίσως είναι ο δρόμος που θα ανέβουν η 4 ηγέτες των παραπάνω χωρών για να σφραγίσουν την ειρήνη.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.