ΕΛΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Η αθηναϊκή ελιτ γονατίζει μπροστά στην Τουρκία. Πώς πρέπει όμως η μία σοβαρή Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τουρκία; Πώς μπορεί να προστατευτεί απέναντι στον τουρκικό ιμπεριαλισμό; Αποστρατικοποίηση των νησιών, σημαίνει ή δεν σημαίνει, πως ότι η Ελλάδα ηττάται χωρίς πόλεμο; Μα δεν είναι μορφή αποστρατικοποίησης το να στέλνεις πυρομαχικά στην Ουκρανία; Όταν ιδίως, δεν έχεις, εγχώρια αμυντική βιομηχανία που θα μπορούσε να τα παράξει εν ώρα κρίσης ή και πολεμικής σύγκρουσης ακόμη.
Παραμένει για την Ελλάδα η Τουρκία ο θανάσιμος κίνδυνος; Σαφώς και ναι. Για να φανταστούμε την Ελλάδα να προχωράει στο μέλλον, η Τουρκία είναι το μεγάλο εμπόδιο. Άρα, η αποτροπή που προσπαθεί να χτίσει η χώρα μέσω πανάκριβων οπλικών συστημάτων (από Rafale, Belharra μέχρι και F35… αντί επιπροσθέτως, να έχει ήδη αναπτύξει ισχυρή βιομηχανία παραγωγής πυραύλων και drones, βλέπε Ισραήλ, Ιράν), δεν εγγυάται, σε καμία περίπτωση, πως η σύγκρουση θα αποφευχθεί. Δυστυχώς, αυτή είναι μία βεβαιότητα στα ελληνοτουρκικά. Γιατί έτσι; Η ιστορική πορεία της Τουρκίας μιλάει από μόνη της.
Και αν η σύγκρουση είναι “μία βεβαιότητα…”, η Ελλάδα, θα πρέπει να είναι ικανή να επιλέξει το πώς και το πότε θα βγάλει το μαχαίρι. Πώς να αποφύγουμε να μας επιτεθεί η Τουρκία στο μέλλον; Εδώ εισέρχεται η λογική του πρώτου πλήγματος. Να σπάσει το σπυρί και να φύγει το πύον! Ο Ελληνισμός θα πρέπει να έχει τη δύναμη να χαστουκίσει και την Αμερική αν χρειαστεί (όπως το κάνει το Ισραήλ).
Οι δηλώσεις του Ερντογάν σε σχέση με την Κύπρο ότι «ολόκληρη θα μπορούσε να ανήκει στην Τουρκία», για το όνειρο του τουρκικού έθνους για το γεγονός ότι «ξανανοίξαμε την Αγία Σοφία για… δόξα στον Αλλάχ», η μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί και, η άτυπη επίθεση στην Κάσο μέσω της de facto νομιμοποίησης του τουρκολιβυκού μνημονίου, είναι τα πρόσφατα παραδείγματα στρατιωτικής και πολιτικής ύβρεως της Τουρκίας. Οι νεο-οθωμανικές απειλές, σαν πυροβολισμοί κατά ριπάς, είναι η καθημερινή πραγματικότητα.
Ελληνοτουρκικά και Αιγαίο
Η Τουρκία (=στρατικοποίηση, Ισλάμ, ισχύς), η σφαίρα επιρροής της στον κόσμο και η επεκτατικότητα που αυτή υποκινεί, δεν μπορεί να υποτιμηθεί περαιτέρω από την αθηναϊκή ελίτ. Oι Τούρκοι εποφθαλμιούν το Αιγαίο και τα νησιά του, σε σημείο, που σε κάνει να συλλογιστείς πως η Ελλάδα θα χάσει σταδιακά τα νησιά αυτά, αλλά, και το Αιγαίο.
Ήδη προσπαθούν να κλέψουν την ιστορία μας. Tι κάνουν; Έχουν αρχίσει να μιλάνε για αρχαίους Τούρκους. Αρχαίος Τούρκος βαφτίζεται και ο Όμηρος. Ταυτόχρονα, ακόμα και αν φύγει ο Ερντογάν από το προσκήνιο και αναλάβουν οι Κεμαλικοί, δεν θα είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Είναι αυτοί που διέπραξαν τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915-17, το 1922, τα Σεπτεμβριανά το 1955, εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974 και, είναι αυτοί που μιλούν για casus belli, εναντίον της Ελλάδας, από το 1995.
Οι Τούρκοι επιδιώκουν την εθνική μας εξαφάνιση, και ο αμερικανοτραφής αρχιπροπαγανδιστής Ιμπραήμ Καλίν που ηγείται της ΜΙΤ, θεωρεί Οθωμανούς τους σημερινούς Έλληνες. Έτσι, η Τουρκία στοχεύει στρατηγικά να περάσει από τη “Γαλάζια Πατρίδα” στην επανένωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η διπλωματία των σεισμών, η Διακήρυξη των Αθηνών και, οι ιδέες για ειρήνη και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δείχνουν ότι η χώρα συνεχίζει να στερείται εθνικής στρατηγικής, όταν η Τουρκία αντίθετα, πιστεύει, αυτό που δήλωσε κάποτε ο αναλυτής Mehmet A. Kanci ότι «αυτός που κυριαρχεί στη Μεσόγειο, κυριαρχεί σε τρεις ηπείρους». Mιλάμε ήδη για βάση στη Σομαλία, παρουσία στρατιωτική στη Λιβύη, κτλ…
Παραμένει για την Ελλάδα η Τουρκία ο θανάσιμος κίνδυνος; Σαφώς και ναι. Για να φανταστούμε την Ελλάδα να προχωράει στο μέλλον, η Τουρκία είναι το μεγάλο εμπόδιο. Άρα, η αποτροπή που προσπαθεί να χτίσει η χώρα μέσω πανάκριβων οπλικών συστημάτων (από Rafale, Belharra μέχρι και F35… αντί επιπροσθέτως, να έχει ήδη αναπτύξει ισχυρή βιομηχανία παραγωγής πυραύλων και drones, βλέπε Ισραήλ, Ιράν), δεν εγγυάται, σε καμία περίπτωση, πως η σύγκρουση θα αποφευχθεί. Δυστυχώς, αυτή είναι μία βεβαιότητα στα ελληνοτουρκικά. Γιατί έτσι; Η ιστορική πορεία της Τουρκίας μιλάει από μόνη της.
Και αν η σύγκρουση είναι “μία βεβαιότητα…”, η Ελλάδα, θα πρέπει να είναι ικανή να επιλέξει το πώς και το πότε θα βγάλει το μαχαίρι. Πώς να αποφύγουμε να μας επιτεθεί η Τουρκία στο μέλλον; Εδώ εισέρχεται η λογική του πρώτου πλήγματος. Να σπάσει το σπυρί και να φύγει το πύον! Ο Ελληνισμός θα πρέπει να έχει τη δύναμη να χαστουκίσει και την Αμερική αν χρειαστεί (όπως το κάνει το Ισραήλ).
Οι δηλώσεις του Ερντογάν σε σχέση με την Κύπρο ότι «ολόκληρη θα μπορούσε να ανήκει στην Τουρκία», για το όνειρο του τουρκικού έθνους για το γεγονός ότι «ξανανοίξαμε την Αγία Σοφία για… δόξα στον Αλλάχ», η μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί και, η άτυπη επίθεση στην Κάσο μέσω της de facto νομιμοποίησης του τουρκολιβυκού μνημονίου, είναι τα πρόσφατα παραδείγματα στρατιωτικής και πολιτικής ύβρεως της Τουρκίας. Οι νεο-οθωμανικές απειλές, σαν πυροβολισμοί κατά ριπάς, είναι η καθημερινή πραγματικότητα.
Ελληνοτουρκικά και Αιγαίο
Η Τουρκία (=στρατικοποίηση, Ισλάμ, ισχύς), η σφαίρα επιρροής της στον κόσμο και η επεκτατικότητα που αυτή υποκινεί, δεν μπορεί να υποτιμηθεί περαιτέρω από την αθηναϊκή ελίτ. Oι Τούρκοι εποφθαλμιούν το Αιγαίο και τα νησιά του, σε σημείο, που σε κάνει να συλλογιστείς πως η Ελλάδα θα χάσει σταδιακά τα νησιά αυτά, αλλά, και το Αιγαίο.
Ήδη προσπαθούν να κλέψουν την ιστορία μας. Tι κάνουν; Έχουν αρχίσει να μιλάνε για αρχαίους Τούρκους. Αρχαίος Τούρκος βαφτίζεται και ο Όμηρος. Ταυτόχρονα, ακόμα και αν φύγει ο Ερντογάν από το προσκήνιο και αναλάβουν οι Κεμαλικοί, δεν θα είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Είναι αυτοί που διέπραξαν τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915-17, το 1922, τα Σεπτεμβριανά το 1955, εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974 και, είναι αυτοί που μιλούν για casus belli, εναντίον της Ελλάδας, από το 1995.
Οι Τούρκοι επιδιώκουν την εθνική μας εξαφάνιση, και ο αμερικανοτραφής αρχιπροπαγανδιστής Ιμπραήμ Καλίν που ηγείται της ΜΙΤ, θεωρεί Οθωμανούς τους σημερινούς Έλληνες. Έτσι, η Τουρκία στοχεύει στρατηγικά να περάσει από τη “Γαλάζια Πατρίδα” στην επανένωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η διπλωματία των σεισμών, η Διακήρυξη των Αθηνών και, οι ιδέες για ειρήνη και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δείχνουν ότι η χώρα συνεχίζει να στερείται εθνικής στρατηγικής, όταν η Τουρκία αντίθετα, πιστεύει, αυτό που δήλωσε κάποτε ο αναλυτής Mehmet A. Kanci ότι «αυτός που κυριαρχεί στη Μεσόγειο, κυριαρχεί σε τρεις ηπείρους». Mιλάμε ήδη για βάση στη Σομαλία, παρουσία στρατιωτική στη Λιβύη, κτλ…
Ελληνοτουρκικά: Πραγματικές απειλές από τη Τουρκία
Οι απειλές είναι πραγματικές στα ελληνοτουρκικά, άσε που δεν υπάρχουν σήμερα στη χώρα –χωρίς να υποτιμούμε φωτεινές εξαιρέσεις σε στρατιωτικό/πολιτικό προσωπικό…– άνθρωποι όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καποδίστριας και ο Πλαστήρας. Σημαντικότατοι ηγέτες, σε σημείο που κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως δεν θα ξαναγεννήσει Ελληνίδα μάνα τέτοιους γιους! Και αυτοί είχανε τις πατριωτικές αξίες που εμείς “συνεχίζουμε” να ξεχνάμε. Tαυτόχρονα, οι εθνικές εκλογές, θα πρέπει να λειτουργούν ως η ευκαιρία για να αναδειχθεί ηγεσία που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει με ικανότητα την Τουρκία, και όχι με υποκλίσεις…
Οι Έλληνες πρέπει να προετοιμαστούν ψυχολογικά για πόλεμο στο Αιγαίο, στη Δυτική Θράκη και στην Κύπρο. Έχουν χρέος να σταματήσουν και με το ξίφος αν χρειαστεί τους απογόνους “ημιπαράφρονων Οθωμανών”, που πορεύονται και μέσα στον 21ο αιώνα σαν να είναι οι αρχές του 19ου. Η αυλαία θα πέσει για όλους μας, ιδίως, αν τον πόλεμο τον ξεκινήσουν οι Τούρκοι. Έχουμε ελπίδα να νικήσουμε/συνετίσουμε την Τουρκία μόνο αν αποφασίσουμε πώς, πού, και πότε θα επιτεθούμε.
Η προηγούμενη παράγραφος, δεν σημαίνει ακριβώς πως η Ελλάδα θα επιτεθεί στην Τουρκία αύριο το πρωί, αλλά, οι αχόρταγοι γείτονες θα πρέπει να ξέρουν –όταν ιδίως προβαίνουν σε άκρως προσβλητικές δηλώσεις εναντίον των Ελλήνων και των Προγόνων τους…– ότι, η Ελλάδα, είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να προβεί σε πρώτο πλήγμα για να αμυνθεί επιτιθέμενη. Ειδάλλως, δεν έχει κανένα νόημα η πολεμική μηχανή σου, να είναι “ο μεγαλύτερος φονιάς” της Ανατολικής Μεσογείου. Και για ένα τέτοιο πλήγμα ο ορίζοντας είναι ανοιχτός και φαίνεται από την Κάσο…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου