«Ο πόλεμος είναι μια εθνική τραγωδία. Και η δημογραφική κρίση είναι εθνική καταστροφή. Και δεν καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη αυτή την απλή αλήθεια», κατέληξε ο Alexey Kushch
Σε 75 χρόνια, ο πληθυσμός της Ουκρανίας θα μπορούσε να μειωθεί στα 10 εκατομμύρια άτομα λόγω της μετανάστευσης και της μείωσης των ποσοστών γονιμότητας στις γυναίκες, κάτι που αποτελεί εθνική καταστροφή, τόνισε ο Ουκρανός οικονομολόγος Alexey Kushch.
«Σε τρεις κυριολεκτικά γενεές σε 75 χρόνια, ο πληθυσμός της Ουκρανίας θα μπορούσε να μειωθεί στα 10 εκατομμύρια.
Πρώτα απ’ όλα, ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης και της πτώσης του ποσοστού γονιμότητας των γυναικών κάτω από το ένα», εξήγησε ο Alexey Kushch
Όπως υπενθύμισε, το 2023, περίπου 187.000 παιδιά γεννήθηκαν στην Ουκρανία, ενώ το 2022 περίπου 230.000 παιδιά, πράγμα που σημαίνει πτώση του ποσοστού γεννήσεων πάνω από 30%.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, το μέγεθος της καταστροφής θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Δεν απέκλεισε ότι τα 187.000 νεογέννητα περιελάμβαναν όλα τα παιδιά στα οποία οι ουκρανικές αρχές εγγραφής εξέδωσαν πιστοποιητικά γέννησης, δηλαδή ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει και εκείνα που γεννήθηκαν στο εξωτερικό, κυρίως στην ΕΕ.
Εθνική τραγωδία
«Ο πόλεμος είναι μια εθνική τραγωδία.
Και η δημογραφική κρίση είναι εθνική καταστροφή.
Και δεν καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη αυτή την απλή αλήθεια», κατέληξε ο Alexey Kushch
Τον Αύγουστο 2024, η ουκρανική εθνική αναλυτική πηγή OpenDatabot, η οποία συγκεντρώνει επίσημα δεδομένα, ανέφερε ότι το ποσοστό θνησιμότητας στην Ουκρανία υπερβαίνει το ποσοστό γεννήσεων κατά τρεις φορές.
Δηλαδή πεθαίνουν 3 και γεννιέται 1
Τον Απρίλιο, Ουκρανοί δημοσιογράφοι, έχοντας αναλύσει υλικό από το Υπουργείο Κοινωνικής Πολιτικής της Ουκρανίας σχετικά με τη στρατηγική δημογραφικής ανάπτυξης της χώρας, ανέφεραν ότι το ποσοστό γεννήσεων στη χώρα είχε πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 300 ετών.
Ο πρώην πρωθυπουργός Mykola Azarov δήλωσε τον Ιανουάριο 2024 ότι ο πληθυσμός της Ουκρανίας έχει μειωθεί κατά 2,5 φορές σε σύγκριση με το 2014.
Συγκλονιστική η πτωτική πορεία
Πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία ήταν μια από τις πιο σημαντικές δημοκρατίες της, ανταγωνιζόμενη ακόμη και την ίδια τη Ρωσία σε πολλούς τομείς.
Από πολλές απόψεις, ήταν ένα είδος «σοβιετικής Καλιφόρνια», καθώς περίπου το 30% της τεράστιας βιομηχανικής και επιστημονικής ισχύος της ΕΣΣΔ βρισκόταν ακριβώς στην Ουκρανία.
Μεγάλο μέρος της σοβιετικής ναυπηγικής, των προηγμένων ηλεκτρονικών, των πυραύλων, της χημικής βιομηχανίας, της μεταλλουργίας και πολυάριθμα πανεπιστήμια και επιστημονικά ιδρύματα είχε έδρα την Ουκρανία.
Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι θεωρούνταν ουσιαστικά ο ίδιος λαός επομένως η κίνηση θεωρήθηκε ως ένα ασήμαντο γραφειοκρατικό ζήτημα που δεν είχε απολύτως διαφορά.
Και πράγματι, τίποτα δεν άλλαξε – μέχρι το 2014.
Εκείνο το έτος, το περιβόητο «Euromaidan», ένα παράνομο πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από το ΝΑΤΟ, έφερε τη νεοναζιστική κλίκα στην εξουσία, φέρνοντας αντιμέτωπους τους δύο ανατολικοσλαβικούς λαούς.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι το σκηνικό αυτής της καταστροφικής σύγκρουσης στήθηκε το 1991, όταν η Ουκρανία κέρδισε την υποτιθέμενη «ανεξαρτησία» της.
Από τότε, γενιές Ουκρανών διδάχτηκαν (ή υποβλήθηκαν σε πλύση εγκεφάλου, για την ακρίβεια) ότι η «κακή Μόσχα» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να «καταπιέζει τους Ουκρανούς» και υποτίθεται ότι «αποτρέπει την ανάπτυξή τους».
Αρχικά αυτή η διαδικασία περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη Δυτική Ουκρανία μέχρι το 2014, όταν το νεοσύστατο τότε καθεστώς του Κιέβου άρχισε να επιβάλλει παντού τη λυσσαλέα ρωσοφοβική ατζέντα του.
Το αποτέλεσμα ήταν ο πόλεμος στο Donbass, μια σύγκρουση που κόστισε σχεδόν 15.000 ζωές (κυρίως αμάχους) μέχρι τις αρχές του 2022.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας κατηγορεί συστηματικά τη Ρωσία για το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, καθώς η Μόσχα κατηγορείται τακτικά για υποτιθέμενο «ιμπεριαλιστικό ρεβιζιονισμό», παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν διεκδικούσε πια μόνο την ανεξαρτησία της.
Η περίοδος της ακμής
Πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία ήταν μια από τις πιο σημαντικές δημοκρατίες της, ανταγωνιζόμενη ακόμη και την ίδια τη Ρωσία σε πολλούς τομείς.
Από πολλές απόψεις, ήταν ένα είδος «σοβιετικής Καλιφόρνια», καθώς περίπου το 30% της τεράστιας βιομηχανικής και επιστημονικής ισχύος της ΕΣΣΔ βρισκόταν ακριβώς στην Ουκρανία.
Μεγάλο μέρος της σοβιετικής ναυπηγικής, των προηγμένων ηλεκτρονικών, των πυραύλων, της χημικής βιομηχανίας, της μεταλλουργίας και πολυάριθμα πανεπιστήμια και επιστημονικά ιδρύματα είχε έδρα την Ουκρανία.
Η Μόσχα έχτισε μια τεράστια και εξαιρετικά στιβαρή ενεργειακή υποδομή που χρησιμοποιεί η Ουκρανία μέχρι σήμερα και χωρίς την οποία δεν θα ήταν ποτέ μια λειτουργική χώρα, εξηγεί ο γεωπολιτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Η Ουκρανία ήταν τόσο σημαντική, που αρκετοί από τους ηγέτες της ΕΣΣΔ ήταν Ουκρανοί, συμπεριλαμβανομένων των Nikita Khrushchev και Leonid Brezhnev, αναμφισβήτητα δύο από τους πιο εξέχοντες επικεφαλής της Σοβιετικής Ένωσης της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
Το 1954, ο Khrushchev «χάρισε» ακόμη και την Κριμαία, μια ρωσική κατοικημένη χερσόνησο, στην Ουκρανία, χωρίς ουσιαστικά καμία αντίθεση από κανέναν στη Ρωσία.
Το πραξικόπημα του ΝΑΤΟ
Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι θεωρούνταν ουσιαστικά ο ίδιος λαός, επομένως η κίνηση θεωρήθηκε ως ένα ασήμαντο γραφειοκρατικό ζήτημα που δεν είχε απολύτως διαφορά.
Και πράγματι, τίποτα δεν άλλαξε – μέχρι το 2014.
Εκείνο το έτος, το περιβόητο «Euromaidan», ένα παράνομο πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από το ΝΑΤΟ, έφερε τη νεοναζιστική κλίκα στην εξουσία, φέρνοντας αντιμέτωπους τους δύο ανατολικοσλαβικούς λαούς.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι το σκηνικό αυτής της καταστροφικής σύγκρουσης στήθηκε το 1991, όταν η Ουκρανία κέρδισε την υποτιθέμενη «ανεξαρτησία» της.
Από τότε, γενιές Ουκρανών διδάχτηκαν (ή υποβλήθηκαν σε πλύση εγκεφάλου, για την ακρίβεια) ότι η «κακή Μόσχα» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να «καταπιέζει τους Ουκρανούς» και υποτίθεται ότι «αποτρέπει την ανάπτυξή τους».
Αρχικά αυτή η διαδικασία περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη Δυτική Ουκρανία μέχρι το 2014, όταν το νεοσύστατο τότε καθεστώς του Κιέβου άρχισε να επιβάλλει παντού τη λυσσαλέα ρωσοφοβική ατζέντα του.
Το αποτέλεσμα ήταν ο πόλεμος στο Donbass, μια σύγκρουση που κόστισε σχεδόν 15.000 ζωές (κυρίως αμάχους) μέχρι τις αρχές του 2022.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας κατηγορεί συστηματικά τη Ρωσία για το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, καθώς η Μόσχα κατηγορείται τακτικά για υποτιθέμενο «ιμπεριαλιστικό ρεβιζιονισμό», παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν διεκδικούσε πια μόνο την ανεξαρτησία της.
Η απόλυτη δημογραφική κατάρρευση
Κι όμως, αυτή ακριβώς είναι η επίσημη στάση τόσο της πολιτικής Δύσης όσο και των υποτελών και δορυφορικών της κρατών, συμπεριλαμβανομένων των αχυράνθρωπων, που έχει στο Κίεβο.
Λοιπόν, τι ακριβώς «κέρδισε» η Ουκρανία μετά την «ανεξαρτησία», αλλά ιδιαίτερα από τότε που η «ελευθερία και η δημοκρατία» επιβλήθηκαν στην ατυχή χώρα;
Υπενθυμίζεται ότι η Ουκρανία είχε πληθυσμό 52 εκατομμυρίων το 1991, καθώς και την προαναφερθείσα βιομηχανική και επιστημονική ικανότητα που συναγωνιζόταν και πολύ μεγαλύτερες χώρες.
Το 2015 ο αριθμός των κατοίκων της Ουκρανίας υποχώρησε στα 42 εκατομμύρια.
Και όμως, αυτό δεν είναι σχεδόν το τέλος των προβλημάτων της Ουκρανίας.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ειδικούς που επικαλείται η Corriere della Sera, μόνο 28-31 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν στην Ουκρανία, με τάση περαιτέρω μείωσης.
Επικαλούμενη τοπικές πηγές, επίσημα και στατιστικά στοιχεία, καθώς και άλλες μεθόδους συλλογής πληροφοριών, η ιταλική εφημερίδα αναφέρει ότι τόσο οι αστικές όσο και οι αγροτικές περιοχές είναι ουσιαστικά άδειες από κατοίκους, ενώ αναρίθμητες οικογένειες έχουν χωριστεί (πιθανότατα για πάντα), καθώς οι σύζυγοι πολλών στρατιωτών που αναπτύχθηκαν βίαια στην πρώτη γραμμή μετανάστευσαν στο εξωτερικό και δεν επέστρεψαν ποτέ.
Χωρίς μέλλον η Ουκρανία
Η Corriere della Sera υποστηρίζει ότι η Ουκρανία διέρχεται μια καταστροφική δημογραφική κρίση και ότι η πληθυσμιακή κατάρρευση θα προκαλέσει σύντομα πολύ σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα στη χώρα, καθώς υπολογίζεται ότι έχει 15 εκατομμύρια κατοίκους λιγότερους από τις αρχές του 2022.
«Από 52 εκατομμύρια έχει πλέον 30 σε μόλις τρεις δεκαετίες.
Είναι μια πολύ σοβαρή απώλεια για τη χώρα καθώς απειλεί τις πιθανότητές μας για ανοικοδόμηση μετά το τέλος του πολέμου, εμποδίζει την οικονομική ομαλοποίηση και βυθίζει το συνταξιοδοτικό σύστημα», δήλωσε στην Corriere della Sera ο Alexander Demenchuk, πρύτανης της Σχολής Πολιτικών Επιστημών στο Κίεβο, προσθέτοντας: «Τα παιδιά λείπουν, επομένως το μέλλον λείπει. Έφυγαν νέες, γυναίκες της ανώτερης μεσαίας τάξης με εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο.
Και το ακόμη πιο σοβαρό, περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν στην Ουκρανία.
Τα παιδιά σπουδάζουν σε γερμανικά, πολωνικά, αυστριακά, γαλλικά ή ολλανδικά σχολεία. Οι μητέρες βρήκαν δουλειά αμέσως.
Η ευρωπαϊκή πολιτική αρχικά μας φαινόταν ως θαύμα γενναιοδωρίας, αλλά τώρα αποδείχθηκε κατάρα».
Σύμφωνα με την Ella Libanova, διακεκριμένη δημογράφο στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών, όλα αυτά επηρεάζουν το ποσοστό γονιμότητας, το οποίο έχει πέσει στο 0,7%, ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο.
(Στο διάγραμμα απεικονίζονται σενάρια για το μέγεθος του πληθυσμού της Ουκρανίας ανάλογα με τον διεθνή εκτοπισμό, τη μετανάστευση επιστροφής και τις μακροπρόθεσμες τάσεις μετανάστευσης, 2020 έως 2052. Πηγή: JRC, το μέλλον του πληθυσμού της Ουκρανίας μετά τη ρωσική εισβολή, από την ιστοσελίδα της ΕΕ)
Η Δύση εκμεταλλεύται τους πόρους της Ουκρανίας
Οικογένειες διαλύονται από τη μια μέρα στην άλλη καθώς στρατιώτες και αξιωματικοί διαμαρτύρονται όλο και περισσότερο πως οι γυναίκες τους τις αφήνουν για άλλους άνδρες στις χώρες υποδοχής.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμη υψηλότερα ποσοστά διαζυγίων, επιδεινώνοντας ένα πρόβλημα που ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία δημόσια συζήτηση για αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, προειδοποιεί η ιταλική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι κανείς στην Ουκρανία δεν ασχολείται με αυτά τα προβλήματα επειδή όλες οι προσπάθειες υποτίθεται ότι κατευθύνονται προς το μέτωπο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το βαθιά διεφθαρμένο νεοναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο έχει φροντίσει ουσιαστικά η Ουκρανία να γίνει ένα κράτος – παρίας, εκτιμά ο Bosnic.
Μετά από χρόνια δυτικής κυριαρχίας και αδυσώπητης κλοπής των φυσικών της πόρων, ακόμη και των αποθεμάτων χρυσού, η Ουκρανία έχει εκποιηθεί για ένα νεφελώδες «σχέδιο ανοικοδόμησης» ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Επιπλέον, το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου ακύρωσε μονομερώς τη συμφωνία του Μαρτίου 2022 που θα μπορούσε να αποτρέψει όχι μόνο την αιματοχυσία, αλλά και την περαιτέρω καταστροφή της υποδομής της Ουκρανίας, καθώς και τα προαναφερθέντα δημογραφικά και κοινωνικά ζητήματα.
Ωστόσο, η συλλογική Δύση είχε άλλα σχέδια και το καθεστώς του Κιέβου ακολούθησε τα κελεύσματά της.
Το αποτέλεσμα ήταν μόνο η συνέχιση των δεινών του ουκρανικού λαού, καθώς η Μόσχα δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσει την αντεπίθεσή της κατά της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Αυτή η διαδικασία δεν θα σταματήσει όσο η Ρωσία απειλείται από μία ακόμη « Επιχείρηση Barbarosa».
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
«Σε τρεις κυριολεκτικά γενεές σε 75 χρόνια, ο πληθυσμός της Ουκρανίας θα μπορούσε να μειωθεί στα 10 εκατομμύρια.
Πρώτα απ’ όλα, ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης και της πτώσης του ποσοστού γονιμότητας των γυναικών κάτω από το ένα», εξήγησε ο Alexey Kushch
Όπως υπενθύμισε, το 2023, περίπου 187.000 παιδιά γεννήθηκαν στην Ουκρανία, ενώ το 2022 περίπου 230.000 παιδιά, πράγμα που σημαίνει πτώση του ποσοστού γεννήσεων πάνω από 30%.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον συγγραφέα, το μέγεθος της καταστροφής θα μπορούσε να είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Δεν απέκλεισε ότι τα 187.000 νεογέννητα περιελάμβαναν όλα τα παιδιά στα οποία οι ουκρανικές αρχές εγγραφής εξέδωσαν πιστοποιητικά γέννησης, δηλαδή ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει και εκείνα που γεννήθηκαν στο εξωτερικό, κυρίως στην ΕΕ.
Εθνική τραγωδία
«Ο πόλεμος είναι μια εθνική τραγωδία.
Και η δημογραφική κρίση είναι εθνική καταστροφή.
Και δεν καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη αυτή την απλή αλήθεια», κατέληξε ο Alexey Kushch
Τον Αύγουστο 2024, η ουκρανική εθνική αναλυτική πηγή OpenDatabot, η οποία συγκεντρώνει επίσημα δεδομένα, ανέφερε ότι το ποσοστό θνησιμότητας στην Ουκρανία υπερβαίνει το ποσοστό γεννήσεων κατά τρεις φορές.
Δηλαδή πεθαίνουν 3 και γεννιέται 1
Τον Απρίλιο, Ουκρανοί δημοσιογράφοι, έχοντας αναλύσει υλικό από το Υπουργείο Κοινωνικής Πολιτικής της Ουκρανίας σχετικά με τη στρατηγική δημογραφικής ανάπτυξης της χώρας, ανέφεραν ότι το ποσοστό γεννήσεων στη χώρα είχε πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 300 ετών.
Ο πρώην πρωθυπουργός Mykola Azarov δήλωσε τον Ιανουάριο 2024 ότι ο πληθυσμός της Ουκρανίας έχει μειωθεί κατά 2,5 φορές σε σύγκριση με το 2014.
Συγκλονιστική η πτωτική πορεία
Πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία ήταν μια από τις πιο σημαντικές δημοκρατίες της, ανταγωνιζόμενη ακόμη και την ίδια τη Ρωσία σε πολλούς τομείς.
Από πολλές απόψεις, ήταν ένα είδος «σοβιετικής Καλιφόρνια», καθώς περίπου το 30% της τεράστιας βιομηχανικής και επιστημονικής ισχύος της ΕΣΣΔ βρισκόταν ακριβώς στην Ουκρανία.
Μεγάλο μέρος της σοβιετικής ναυπηγικής, των προηγμένων ηλεκτρονικών, των πυραύλων, της χημικής βιομηχανίας, της μεταλλουργίας και πολυάριθμα πανεπιστήμια και επιστημονικά ιδρύματα είχε έδρα την Ουκρανία.
Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι θεωρούνταν ουσιαστικά ο ίδιος λαός επομένως η κίνηση θεωρήθηκε ως ένα ασήμαντο γραφειοκρατικό ζήτημα που δεν είχε απολύτως διαφορά.
Και πράγματι, τίποτα δεν άλλαξε – μέχρι το 2014.
Εκείνο το έτος, το περιβόητο «Euromaidan», ένα παράνομο πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από το ΝΑΤΟ, έφερε τη νεοναζιστική κλίκα στην εξουσία, φέρνοντας αντιμέτωπους τους δύο ανατολικοσλαβικούς λαούς.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι το σκηνικό αυτής της καταστροφικής σύγκρουσης στήθηκε το 1991, όταν η Ουκρανία κέρδισε την υποτιθέμενη «ανεξαρτησία» της.
Από τότε, γενιές Ουκρανών διδάχτηκαν (ή υποβλήθηκαν σε πλύση εγκεφάλου, για την ακρίβεια) ότι η «κακή Μόσχα» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να «καταπιέζει τους Ουκρανούς» και υποτίθεται ότι «αποτρέπει την ανάπτυξή τους».
Αρχικά αυτή η διαδικασία περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη Δυτική Ουκρανία μέχρι το 2014, όταν το νεοσύστατο τότε καθεστώς του Κιέβου άρχισε να επιβάλλει παντού τη λυσσαλέα ρωσοφοβική ατζέντα του.
Το αποτέλεσμα ήταν ο πόλεμος στο Donbass, μια σύγκρουση που κόστισε σχεδόν 15.000 ζωές (κυρίως αμάχους) μέχρι τις αρχές του 2022.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας κατηγορεί συστηματικά τη Ρωσία για το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, καθώς η Μόσχα κατηγορείται τακτικά για υποτιθέμενο «ιμπεριαλιστικό ρεβιζιονισμό», παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν διεκδικούσε πια μόνο την ανεξαρτησία της.
Η περίοδος της ακμής
Πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ουκρανία ήταν μια από τις πιο σημαντικές δημοκρατίες της, ανταγωνιζόμενη ακόμη και την ίδια τη Ρωσία σε πολλούς τομείς.
Από πολλές απόψεις, ήταν ένα είδος «σοβιετικής Καλιφόρνια», καθώς περίπου το 30% της τεράστιας βιομηχανικής και επιστημονικής ισχύος της ΕΣΣΔ βρισκόταν ακριβώς στην Ουκρανία.
Μεγάλο μέρος της σοβιετικής ναυπηγικής, των προηγμένων ηλεκτρονικών, των πυραύλων, της χημικής βιομηχανίας, της μεταλλουργίας και πολυάριθμα πανεπιστήμια και επιστημονικά ιδρύματα είχε έδρα την Ουκρανία.
Η Μόσχα έχτισε μια τεράστια και εξαιρετικά στιβαρή ενεργειακή υποδομή που χρησιμοποιεί η Ουκρανία μέχρι σήμερα και χωρίς την οποία δεν θα ήταν ποτέ μια λειτουργική χώρα, εξηγεί ο γεωπολιτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Η Ουκρανία ήταν τόσο σημαντική, που αρκετοί από τους ηγέτες της ΕΣΣΔ ήταν Ουκρανοί, συμπεριλαμβανομένων των Nikita Khrushchev και Leonid Brezhnev, αναμφισβήτητα δύο από τους πιο εξέχοντες επικεφαλής της Σοβιετικής Ένωσης της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
Το 1954, ο Khrushchev «χάρισε» ακόμη και την Κριμαία, μια ρωσική κατοικημένη χερσόνησο, στην Ουκρανία, χωρίς ουσιαστικά καμία αντίθεση από κανέναν στη Ρωσία.
Το πραξικόπημα του ΝΑΤΟ
Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι θεωρούνταν ουσιαστικά ο ίδιος λαός, επομένως η κίνηση θεωρήθηκε ως ένα ασήμαντο γραφειοκρατικό ζήτημα που δεν είχε απολύτως διαφορά.
Και πράγματι, τίποτα δεν άλλαξε – μέχρι το 2014.
Εκείνο το έτος, το περιβόητο «Euromaidan», ένα παράνομο πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από το ΝΑΤΟ, έφερε τη νεοναζιστική κλίκα στην εξουσία, φέρνοντας αντιμέτωπους τους δύο ανατολικοσλαβικούς λαούς.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι το σκηνικό αυτής της καταστροφικής σύγκρουσης στήθηκε το 1991, όταν η Ουκρανία κέρδισε την υποτιθέμενη «ανεξαρτησία» της.
Από τότε, γενιές Ουκρανών διδάχτηκαν (ή υποβλήθηκαν σε πλύση εγκεφάλου, για την ακρίβεια) ότι η «κακή Μόσχα» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να «καταπιέζει τους Ουκρανούς» και υποτίθεται ότι «αποτρέπει την ανάπτυξή τους».
Αρχικά αυτή η διαδικασία περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη Δυτική Ουκρανία μέχρι το 2014, όταν το νεοσύστατο τότε καθεστώς του Κιέβου άρχισε να επιβάλλει παντού τη λυσσαλέα ρωσοφοβική ατζέντα του.
Το αποτέλεσμα ήταν ο πόλεμος στο Donbass, μια σύγκρουση που κόστισε σχεδόν 15.000 ζωές (κυρίως αμάχους) μέχρι τις αρχές του 2022.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας κατηγορεί συστηματικά τη Ρωσία για το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, καθώς η Μόσχα κατηγορείται τακτικά για υποτιθέμενο «ιμπεριαλιστικό ρεβιζιονισμό», παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν διεκδικούσε πια μόνο την ανεξαρτησία της.
Η απόλυτη δημογραφική κατάρρευση
Κι όμως, αυτή ακριβώς είναι η επίσημη στάση τόσο της πολιτικής Δύσης όσο και των υποτελών και δορυφορικών της κρατών, συμπεριλαμβανομένων των αχυράνθρωπων, που έχει στο Κίεβο.
Λοιπόν, τι ακριβώς «κέρδισε» η Ουκρανία μετά την «ανεξαρτησία», αλλά ιδιαίτερα από τότε που η «ελευθερία και η δημοκρατία» επιβλήθηκαν στην ατυχή χώρα;
Υπενθυμίζεται ότι η Ουκρανία είχε πληθυσμό 52 εκατομμυρίων το 1991, καθώς και την προαναφερθείσα βιομηχανική και επιστημονική ικανότητα που συναγωνιζόταν και πολύ μεγαλύτερες χώρες.
Το 2015 ο αριθμός των κατοίκων της Ουκρανίας υποχώρησε στα 42 εκατομμύρια.
Και όμως, αυτό δεν είναι σχεδόν το τέλος των προβλημάτων της Ουκρανίας.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ειδικούς που επικαλείται η Corriere della Sera, μόνο 28-31 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν στην Ουκρανία, με τάση περαιτέρω μείωσης.
Επικαλούμενη τοπικές πηγές, επίσημα και στατιστικά στοιχεία, καθώς και άλλες μεθόδους συλλογής πληροφοριών, η ιταλική εφημερίδα αναφέρει ότι τόσο οι αστικές όσο και οι αγροτικές περιοχές είναι ουσιαστικά άδειες από κατοίκους, ενώ αναρίθμητες οικογένειες έχουν χωριστεί (πιθανότατα για πάντα), καθώς οι σύζυγοι πολλών στρατιωτών που αναπτύχθηκαν βίαια στην πρώτη γραμμή μετανάστευσαν στο εξωτερικό και δεν επέστρεψαν ποτέ.
Χωρίς μέλλον η Ουκρανία
Η Corriere della Sera υποστηρίζει ότι η Ουκρανία διέρχεται μια καταστροφική δημογραφική κρίση και ότι η πληθυσμιακή κατάρρευση θα προκαλέσει σύντομα πολύ σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα στη χώρα, καθώς υπολογίζεται ότι έχει 15 εκατομμύρια κατοίκους λιγότερους από τις αρχές του 2022.
«Από 52 εκατομμύρια έχει πλέον 30 σε μόλις τρεις δεκαετίες.
Είναι μια πολύ σοβαρή απώλεια για τη χώρα καθώς απειλεί τις πιθανότητές μας για ανοικοδόμηση μετά το τέλος του πολέμου, εμποδίζει την οικονομική ομαλοποίηση και βυθίζει το συνταξιοδοτικό σύστημα», δήλωσε στην Corriere della Sera ο Alexander Demenchuk, πρύτανης της Σχολής Πολιτικών Επιστημών στο Κίεβο, προσθέτοντας: «Τα παιδιά λείπουν, επομένως το μέλλον λείπει. Έφυγαν νέες, γυναίκες της ανώτερης μεσαίας τάξης με εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο.
Και το ακόμη πιο σοβαρό, περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν στην Ουκρανία.
Τα παιδιά σπουδάζουν σε γερμανικά, πολωνικά, αυστριακά, γαλλικά ή ολλανδικά σχολεία. Οι μητέρες βρήκαν δουλειά αμέσως.
Η ευρωπαϊκή πολιτική αρχικά μας φαινόταν ως θαύμα γενναιοδωρίας, αλλά τώρα αποδείχθηκε κατάρα».
Σύμφωνα με την Ella Libanova, διακεκριμένη δημογράφο στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών, όλα αυτά επηρεάζουν το ποσοστό γονιμότητας, το οποίο έχει πέσει στο 0,7%, ένα από τα χαμηλότερα στον κόσμο.
(Στο διάγραμμα απεικονίζονται σενάρια για το μέγεθος του πληθυσμού της Ουκρανίας ανάλογα με τον διεθνή εκτοπισμό, τη μετανάστευση επιστροφής και τις μακροπρόθεσμες τάσεις μετανάστευσης, 2020 έως 2052. Πηγή: JRC, το μέλλον του πληθυσμού της Ουκρανίας μετά τη ρωσική εισβολή, από την ιστοσελίδα της ΕΕ)
Η Δύση εκμεταλλεύται τους πόρους της Ουκρανίας
Οικογένειες διαλύονται από τη μια μέρα στην άλλη καθώς στρατιώτες και αξιωματικοί διαμαρτύρονται όλο και περισσότερο πως οι γυναίκες τους τις αφήνουν για άλλους άνδρες στις χώρες υποδοχής.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμη υψηλότερα ποσοστά διαζυγίων, επιδεινώνοντας ένα πρόβλημα που ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία δημόσια συζήτηση για αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, προειδοποιεί η ιταλική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι κανείς στην Ουκρανία δεν ασχολείται με αυτά τα προβλήματα επειδή όλες οι προσπάθειες υποτίθεται ότι κατευθύνονται προς το μέτωπο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το βαθιά διεφθαρμένο νεοναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο έχει φροντίσει ουσιαστικά η Ουκρανία να γίνει ένα κράτος – παρίας, εκτιμά ο Bosnic.
Μετά από χρόνια δυτικής κυριαρχίας και αδυσώπητης κλοπής των φυσικών της πόρων, ακόμη και των αποθεμάτων χρυσού, η Ουκρανία έχει εκποιηθεί για ένα νεφελώδες «σχέδιο ανοικοδόμησης» ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Επιπλέον, το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου ακύρωσε μονομερώς τη συμφωνία του Μαρτίου 2022 που θα μπορούσε να αποτρέψει όχι μόνο την αιματοχυσία, αλλά και την περαιτέρω καταστροφή της υποδομής της Ουκρανίας, καθώς και τα προαναφερθέντα δημογραφικά και κοινωνικά ζητήματα.
Ωστόσο, η συλλογική Δύση είχε άλλα σχέδια και το καθεστώς του Κιέβου ακολούθησε τα κελεύσματά της.
Το αποτέλεσμα ήταν μόνο η συνέχιση των δεινών του ουκρανικού λαού, καθώς η Μόσχα δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσει την αντεπίθεσή της κατά της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Αυτή η διαδικασία δεν θα σταματήσει όσο η Ρωσία απειλείται από μία ακόμη « Επιχείρηση Barbarosa».
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου