Γράφει ο Καμπάς Γεώργιος
Στρατηγός (εα)
Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ
Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα και όλες οι εξελίξεις θετικές ή αρνητικές αναμφίβολα αποτέλεσαν ένα ιστορικών διαστάσεων συμβάν, ιδιαίτερα μετά από την τελευταία πολυετή κρίση μεταξύ των δύο χωρών σε επίπεδο λεκτικό και ρητορικό αλλά και σε μερικές περιπτώσεις και επί του πεδίου.
Ασφαλώς τα αποτελέσματα της επίσκεψης και ιδιαίτερα η διακήρυξη των Αθηνών, όπως ονομάστηκε, καλύφθηκαν από μια θριαμβευτική επικοινωνιακή καταιγίδα και διθυράβους από μία πολύ μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ και θεσμικούς (όπως συνηθίζεται τελευταία) χωρίς κριτική, πλην ελαχίστων περιπτώσεων.
Η αλήθεια είναι ότι είδαμε έναν Ερντογάν τελείως διαφορετικό από αυτόν που είχαμε συνηθίσει, αναμφισβήτητα αυτό δημιούργησε σε όλους μας τις υποψίες αλλά και την πεποίθηση ότι στην ουσία η συμπεριφορά αυτή κατά την επίσκεψη, σε συνδυασμό με την επίθεση φιλίας προς τη χώρα μας είχε ως αντικειμενικό σκοπό τον εξαγνισμό του Ερντογάν ( κολυμβήθρα του Σιλωάμ) και την επιβεβαίωση προς την δύση ότι άλλαξε σελίδα και ότι επανήλθε στους κόλπους της.
Ο λόγος προφανώς είναι ότι έχει πολλά να λαμβάνει από την δύση, να μην ξεχνάμε τα 4 δισεκατομμύρια στο μεταναστευτικό από την ευρωπαϊκή ένωση, την συμφωνία για τα F-16 με ΗΠΑ ή των eurofighter με τη Γερμανία, την επίλυση του κουρδικού επωφελεία της Τουρκίας και όχι το κούρδων, την δημιουργία μιας baffer zone (μαξιλάρι) στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Τουρκίας (εντός του εδάφους η Συρίας) και άλλα πολλά θέματα, όπως η παράβλεψη των τουρκικών παρασπονδιών στις κυρώσεις για τη Ρωσία.
Επιπρόσθετα υπάρχει βάσιμη γεωπολιτική εκτίμηση ότι όλα αυτά γίνονται στο βωμό της προσπάθειας του Ερντογάν να γίνει παγκόσμιος ηγέτης ή έστω περιφερειακός των μουσουλμάνων (το είδαμε τις προηγούμενες μέρες με την λεκτική επίθεση εναντίον των ΗΠΑ στο πλαίσιο πολέμου ισραήλ με τη Χαμάς).
Για να είμαστε όμως δίκαιοι ενα θετικό βήμα από αυτή την επίσκεψη αναμφίβολα ήταν η υπογραφή της διακήρυξης των Αθηνών, η οποία ασφαλώς δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, πλην όμως βάζει σε μία σειρά μερικά θέματα για μία πιο φιλική και ειρηνική προσέγγιση των δύο χωρών. Δυστυχώς όμως και σε αυτό, το με πολύ καλές προθέσεις κείμενο, διαπιστώνονται αρκετά κενά τα οποία με τις κατάλληλες προϋποθέσεις και την τουρκική πονηριά είναι πιθανόν να αποτελέσουν παγίδα για τη χώρα μας, προβάλλοντας τελείως λανθασμένα ότι εμείς έχουμε την επιθετική πρόθεση. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η αναφορά ότι πρέπει να αποφεύγονται οι μονομερείς ενέργειες για να μην διασαλευθεί η ειρήνη και η διακήρυξη αφήνει πολλά ερωτηματικά σχετικά με το τι εννοείται ως μονομερής ενέργεια.
Ουσιαστικά ως κάποια παραδείγματα που είναι αναφαίρετα δικαιώματά μας, πλην όμως μπορούν βάση της συνθήκης αυτής να θεωρηθούν μονομερής ενέργειες και που επηρεάζουν και την εθνική κυριαρχία της χώρας, μπορούνε να αναφερθούν τα παρακάτω:
α. Η επέκταση σε οποιοδήποτε μέρος του Αιγαίου για εθνικούς λόγους των χωρικών υδάτων από 6 μέχρι 12 ναυτικά μίλια, όπως πολλές φορές ιδιαίτερα έχει αναφερθεί για ΝΑ Κρήτης Ρόδου και Καστελόριζου.
β. Η εκτέλεση μίας άσκησης σε κάποια από τις νήσους του ανατολικού Αιγαίου στη θάλασσα ή στην ξηρά όπου οι Τούρκοι θεωρούν λανθασμένα ότι δεν πρέπει να υπάρχει στρατός ( η περίφημη αποστρατικοποίηση).
γ. Η επίσκεψη ενός υψηλόβαθμου στρατιωτικού διοικητού ή η πολιτική ιεραρχία των ενόπλων δυνάμεων σε κάποια από αυτά τα μικρά αλλά ξεκάθαρα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου (οι τούρκοι μέχρι στιγμής συνεχώς δηλώνουν την αντίθεσή τους σε τέτοιες επισκέψεις)
δ. Η μεταφορά οπλικών συστημάτων, που θα εκτιμήσουν τα επιτελεία, στα νησιά μας.
ε. Η συνέχιση της συζήτησης με την Αίγυπτο για επέκταση της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ πέραν από το σημείο στο οποίο σταμάτησε (28 παράλληλος).
στ. Οι πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών ή στρατιωτικών ελικοπτέρων πάνω από τα νησιά μας (όπως το φαρμακονήσι, την Ρω, την στρογγύλη, τα ίμια, το αγαθονήσι κά), οπως και η παρουσία πολεμικών σκαφών ή του Λιμενικού στα υπόψιν νησιά.
Επιπρόσθετα στην διακήρυξη καταγράφεται ότι δεν θα υπάρχει παρέκκλιση από τις νομικές θέσεις του κάθε ενός κράτους, χωρίς ομως να έχουν συμπεριληφθεί οι εθνικές θέσεις ( πχ η ύπαρξη στρατιωτικών δυνάμεων πάνω στα νησιά των ανατολικού αιγαίου δεν είναι νομική θέση είναι όμως εθνική, διότι αναγνωρίζουμε ότι τα νησιά αυτά απειλούνται από την τούρκικη στρατιά του αιγαίου και τον αποβατικό στόλο της. Κατά συνέπεια οι δίκαιες εθνικές θέσεις, λόγω του ότι δεν είναι και νομικές θέσεις, δεν θα τηρούνται?
Από όλα τα παραπάνω βλέπουμε ότι υπάρχει μία τεράστια ποικιλία θεμάτων εθνικής κυριαρχία για τα οποία έτσι όπως έχει γραφτεί η διακήρυξη, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πρόνοια στο κείμενο, μπορεί εάν υλοποιηθούν από την Ελλάδα εύκολα να παρουσιαστεί, από την Τουρκία, στο διεθνές ακροατήριο ως μονομερής επιθετική ενέργεια και να απαιτήσει στη συνέχεια τη τιμωρία μας είτε την καταγγελία του θέματος στους διεθνείς οργανισμούς. Πιστεύω ότι θα έπρεπε η εξωτερική μας πολιτική να είναι πολύ πιο προσεκτική σε τέτοιου τύπου κείμενα, διότι πραγματικά αποτελούν πιθανές παγίδες για την εθνική μας κυριαρχία αλλά και τα συμφέροντά μας. Με την πεποίθηση ότι ο Ερντογάν στην επίσκεψη στην αθήνα ακολούθησε για άλλη μία φορά την προσφιλή πολιτική του, των οθωμανικών παζαριών, θεωρώ ότι θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, να έχουμε μία σαφή εξωτερική πολιτική με καθορισμένες κόκκινες γραμμές, όχι μόνο γενικόλογες πατριωτικες τοποθετήσεις και ασφαλώς να μην είμαστε πάρα πολύ αισιόδοξοι ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Η δημιουργική ασάφεια που χαρακτηρίζει αυτό το κείμενο, αλλά και τα αναφερόμενα από τον ίδιο στη συνέντευξη της “Καθημερινής” την προηγούμενη μέρα από την επίσκεψη δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.
Δημοσίευση σχολίου