Τον Δεκέμβριο του 2020 δημοσίευσαμε άρθρο με τίτλο: "EastMed: Eργαλείο για την μοιρασιά της ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου;" στο οποίο αναλύθηκαν οι λόγοι για τους οποίους ο αγωγός σχεδιάστηκε όχι για να κατασκευαστεί αλλά για να δρομολογήσει τη μοιρασιά της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας της Αν. Μεσογείου με τους όρους της Άγκυρας, υπό γερμανική αλλά και αμερικανική υψηλή επιστασία.
Τώρα που το αμερικανικό non-paper βάζει εμμέσως πλην σαφώς ταφόπλακα στον αγωγό, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί επιλέχθηκε η παρούσα χρονική συγκυρία; Έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο Καζακστάν-Ουκρανία και την τουρκική στάση εκεί; Ή μήπως για άλλους λόγους;
Ας βάλλουμε λοιπόν στην εξίσωση και έναν επιπλέον παράγοντα που ενδεχομένως να επιδρά ως καταλύτης. Μήπως η άφιξη των Rafale στην Ελλάδα (και γενικότερα τα εξοπλιστικά προγράμματα και η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία η οποία είναι πρόδηλο ότι ούτε οι Αμερικανοί, ούτε και οι Γερμανοί βλέπουν με καλό μάτι, ασχέτως δημοσίων δηλώσεων) έχει κάποια σχέση; Αν όχι, τότε γιατί άρθρο στην Daily Sabah (12/01/2022) τα συσχετίζει; Εάν η απόφαση για το διαμοιρασμό της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας είναι ειλημμένη, φυσικά με τη λογική της "συμπεριληπτικότητας" εις βάρος του Ελληνισμού, τότε οι όποιες διαδικασίες περιπλέκονται σε περίπτωση που υλοποιηθούν τα εξοπλιστικά της Ελλάδας, και επομένως υπάρχει μικρό περιθώριο δράσης.
H δημιουργία τετελεσμένων από την Τουρκία, τέτοιας μορφής που να θέσουν τη βάση διαπραγματεύσεων -με επιδιαιτησία- υπό τους τουρκικούς όρους, προφανώς και θα είναι πιο δύσκολη εάν τα Rafale είναι πλήρως επιχειρησιακά (δεν μιλάμε για τις Belh@arra που Θεού θέλοντος θα ενταχθούν στον στόλο μετά τις τουρκικές προεδρικές εκλογές). Η εκτίμησή μας λοιπόν είναι ότι το επόμενο διάστημα θα θερμανθούν εκ νέου τα νερά της Αν. Μεσογείου -και όχι μόνο- με κάποιας μορφής πρόκληση. Δεν περνάει μέρα που να μη δεχόμαστε επιθετικές δηλώσεις από κάθε είδους Τούρκους αξιωματούχους. Βλέπετε καμιά ένδειξη για το πώς αυτό το σκηνικό μπορεί να εκτονωθεί;
Τώρα που το αμερικανικό non-paper βάζει εμμέσως πλην σαφώς ταφόπλακα στον αγωγό, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί επιλέχθηκε η παρούσα χρονική συγκυρία; Έχει να κάνει με τις εξελίξεις στο Καζακστάν-Ουκρανία και την τουρκική στάση εκεί; Ή μήπως για άλλους λόγους;
Ας βάλλουμε λοιπόν στην εξίσωση και έναν επιπλέον παράγοντα που ενδεχομένως να επιδρά ως καταλύτης. Μήπως η άφιξη των Rafale στην Ελλάδα (και γενικότερα τα εξοπλιστικά προγράμματα και η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία η οποία είναι πρόδηλο ότι ούτε οι Αμερικανοί, ούτε και οι Γερμανοί βλέπουν με καλό μάτι, ασχέτως δημοσίων δηλώσεων) έχει κάποια σχέση; Αν όχι, τότε γιατί άρθρο στην Daily Sabah (12/01/2022) τα συσχετίζει; Εάν η απόφαση για το διαμοιρασμό της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας είναι ειλημμένη, φυσικά με τη λογική της "συμπεριληπτικότητας" εις βάρος του Ελληνισμού, τότε οι όποιες διαδικασίες περιπλέκονται σε περίπτωση που υλοποιηθούν τα εξοπλιστικά της Ελλάδας, και επομένως υπάρχει μικρό περιθώριο δράσης.
H δημιουργία τετελεσμένων από την Τουρκία, τέτοιας μορφής που να θέσουν τη βάση διαπραγματεύσεων -με επιδιαιτησία- υπό τους τουρκικούς όρους, προφανώς και θα είναι πιο δύσκολη εάν τα Rafale είναι πλήρως επιχειρησιακά (δεν μιλάμε για τις Belh@arra που Θεού θέλοντος θα ενταχθούν στον στόλο μετά τις τουρκικές προεδρικές εκλογές). Η εκτίμησή μας λοιπόν είναι ότι το επόμενο διάστημα θα θερμανθούν εκ νέου τα νερά της Αν. Μεσογείου -και όχι μόνο- με κάποιας μορφής πρόκληση. Δεν περνάει μέρα που να μη δεχόμαστε επιθετικές δηλώσεις από κάθε είδους Τούρκους αξιωματούχους. Βλέπετε καμιά ένδειξη για το πώς αυτό το σκηνικό μπορεί να εκτονωθεί;
Δημοσίευση σχολίου