Λέμε τα ίδια και τα ίδια μήνες τώρα, όχι επειδή δεν γνωρίζουμε πως λειτουργούν τα διεθνή συστήματα. Όχι. Ασφαλώς και ξέρουμε. Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες πλέον αυτής της ασύλληπτης κάλυψης της παραβατικής Τουρκίας, από τους ισχυρούς της γης.
Και δεν είναι μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ, που εξευτελίζεται. Αλλά και η Καγκελάριος της Γερμανίας, και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος, βεβαίως, «τη δουλειά του κάνει», όπως ομολογούν σημαντικοί παράγοντες στην Ουάσιγκτον.
Εντοπίσαμε την επικινδυνότητά του εδώ και πολλά χρόνια. Διότι τούτη η ιστορία με τη απαράδεκτη συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι σημερινή, ούτε και χθεσινή. Αλλά, όσες φορές προειδοποιούσαμε ακούγαμε από τους εκπροσώπους των ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας ότι «είναι ο ηγέτης των λύσεων», εννοώντας τις απαιτήσεις του στο Αιγαίο και την κατοχή στην Κύπρο.
Ο Ερντογάν δεν ήταν ποτέ υποστηρικτής της ειρήνης και όλα τα προηγούμενα χρόνια «έκτιζε» αυτό που βιώνει σήμερα η Ευρώπη. Ένα ισλαμικό αυταρχικό κράτος, που θα ηγείτο των μουσουλμάνων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μπορούμε να παρουσιάσουμε άπειρα παραδείγματα:
Αλλά βλέπετε η παραβατική του συμπεριφορά αφορούσε αρχικά μόνο την Κύπρο, οπότε δεν ασχολήθηκε κανείς.
Ύστερα ακολούθησαν οι απειλές εναντίον της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Αιγύπτου και άλλων χωρών. Πάλι οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έκαναν ότι δεν είδαν δεν άκουσαν.
Τις προάλλες μίλησε για τους Ευρωπαίους ναζί. Ποιος; Ο Ερντογάν, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε δικτάτορα… Μετά επιτέθηκε στον Πρόεδρο Μακρόν και αύριο-μεθαύριο δεν γνωρίζουμε ποιος θα ακολουθήσει. Πιθανότατα η κ. Μέρκελ, αν και αυτή εικάζω ότι θα την αφήσει για το τέλος.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας, βέβαια, δεν θα σταματήσει να αντιμετωπίζει στα ίσια τον Ερντογάν. Και θα προκαλέσει τον κ. Τραμπ, την κ. Μέρκελ και τον κ. Πούτιν στο γήπεδό τους. Θα έχει ενδιαφέρον η τελική αναμέτρηση… Ποιοι θα πάνε με ποιους.
Το βασικό ερώτημα είναι αυτό: αν τούτη τη φορά οι εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή το θέμα αφορά τη Γαλλία, θα αλλάξουν γνώμη και θα προχωρήσουν σε κυρώσεις. Είναι τόσο συμφεροντολόγοι, που μπορεί να πουλήσουν και τον Μακρόν. Αυτό αισθάνομαι.
Τα ίδια και χειρότερα έχουμε να πούμε για τους Αμερικανούς. Ο πρόεδρος Τραμπ «έχει βάλει το χέρι του» σε τούτη την ιστορία… Σ’ αυτούς εδώ στην Ουάσιγκτον έκανε και χειρότερα. Την προσβολή από τον Ερντογάν -εάν αφορούσε άλλη χώρα-, θα την πλήρωνε πολύ ακριβά το κράτος που θα τολμούσε να τα βάλει με την Αμερική.
Είμαι τόσα χρόνια στην Ουάσιγκτον, είδα και άκουσα ότι φανταστείτε, αλλά παρόμοια συμπεριφορά κάλυψης σε παραβατική χώρα, δεν έχω δει ποτέ μου. Ο κ. Τραμπ και η κυβέρνησή του, προκαλούν ζημία στα στρατηγικά συμφέροντα της υπερδύναμης με την κάλυψη στον Ερντογάν.
Οι διπλωμάτες, οι αναλυτές, οι δημοσιογράφοι συνηθίσαμε τις Ηνωμένες Πολιτείες να απαντούν σκληρά όταν απειλούνται τα στρατηγικά συμφέροντα τους. Θα χρειαζόμασταν ώρες για να διαβάσουμε τις αμερικανικές δράσεις εναντίον «ανυπάκουων» χωρών.
Έχουμε λοιπόν, την περίπτωση της Τουρκίας, η οποία συνεργάζεται με όλους τους εχθρούς της Αμερικής, εναντίον της ίδιας της Αμερικής. Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε; Η Ρωσία, το Ιράν, η Βενεζουέλα και εσχάτως η Κίνα. Όλες οι χώρες με τις οποίες έχει προβλήματα η Αμερική, στηρίζονται από τον Ερντογάν.
Η Τουρκία αρνείται στην Αμερική κάθε στρατιωτική διευκόλυνση πλέον. Οι σκέψεις για αποχώρηση από τη βάση του Ινσιρλίκ είναι στο τραπέζι. Έχω ακούσει και ένα ισχυρισμό ότι ήδη η Ουάσιγκτον άρχισε να αποσύρει τις πυρηνικές κεφαλές από το Ινσιρλίκ. Αν ισχύει ο ισχυρισμός πρόκειται για εντυπωσιακή εξέλιξη.
Και έχουμε, βεβαίως, και την υπόθεση των S-400. Όλοι έλπιζαν ότι αυτή η προσβολή για την Αμερική, θα ήταν η τελευταία σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι. Ψηφίστηκαν νόμοι, προστέθηκαν ειδικά συγκεκριμένες τροπολογίες σε άλλους νόμους για να επιβληθούν οι κυρώσεις.
Ο κ. Τραμπ είπε όχι. Δέχθηκε με δυσκολία να αναστείλει τη συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα κατασκευής των F-35. Όπως όχι είπε και η κ. Μέρκελ απάντησε αρνητικά για πιθανές κυρώσεις από την Ε.Ε. Πρόκειται για απαράδεκτη συμπεριφορά -ειδικά από την κ. Καγκελάριο- η οποία κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία.
Είναι όλα παραμύθια της Χαλιμάς τελικά. Πάνω απ’όλα τα συμφέροντά τους, επιχειρηματικά, προσωπικά και …”εθνικά” Και αυτή, η Γερμανίδα Καγκελάριος, και ο Αμερικανός πρόεδρος, αλλά και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προστατεύουν τον Ερντογάν. Ο πρόεδρος της Ρωσίας έχει και τους λόγους του: Μέσω του Ερντογάν πολεμά το ΝΑΤΟ και τη Δύση από μέσα και μάλιστα δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανένας, αφού το σχέδιο του υλοποιείται από άλλον, όχι από τον ίδιο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι Αμερικανοί έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό: Ότι ο “φίλος” τους ο Ταγίπ Ερντογάν τους έχει πουλήσει για τον Πούτιν. Πρόκειται για υλοποίηση σχεδίου. Δεν είναι ένα διπλωματικό παιγνίδι. Γνωρίζουν αλλά δεν αντιδρούν. Και αυτό είναι περίεργο, αλλά και ύποπτο…
Δημοσίευση σχολίου