Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης
Αποφράς ημέρα για έναν από τους πιο ηρωϊκούς λαούς των Βαλκανίων και όλης της Ευρώπης ήταν η προχτεσινή, όταν ο Πρόεδρος Βούτσιτς γελοιοποιούνταν υπογράφοντας στον Λευκό Οίκο μια συμφωνία που δεν ήξερε καν τι περιείχε! Αλλά και μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση για όλους του βαλκανικούς λαούς (μήπως άλλωστε είχε διαβάσει κανείς στην Αθήνα το σχέδιο Ανάν ή τα μνημόνια και τις δανειακές;)
Σύμφωνα με ό,τι έγινε γνωστό μέχρι τώρα η Σερβία και το Κόσοβο υπέγραψαν συμφωνία οικονομικής συνεργασίας στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου παρουσία του Τραμπ. Η Σερβία ανέφερε ότι μεταφέρει την Πρεσβεία της στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ και το Κόσοβο ότι θα αναγνωρίσει το Ισραήλ και θα ανοίξει πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ.
Οι δύο πλευρές κατήγγειλαν επίσης τη δράση της λιβανικής Χεζμπολά και συμφώνησαν να συμμετάσχουν στη διεθνή εκστρατεία για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας! Οι συμφωνίες αυτές επιτεύχθηκαν στα πλαίσια αμερικανο-ισραηλινής πρωτοβουλίας για επίλυση του ζητήματος του Κοσόβου, που περιλαμβάνει μέτρα κατά της Κίνας (5G) και της Ρωσίας (αέριο). Στη Σερβία πάντως ο Πρόεδρος Βούτσιτς δέχεται ήδη σφοδρές επικρίσεις για τη συμφωνία, η οποία έμμεσα αναγνωρίζει την απόσχιση του Κοσόβου.
Μόνο βαθιά θλίψη μπορεί να νοιώσει κάθε ελεύθερος και αξιοπρεπής άνθρωπος, βλέποντας να εξευτελίζουν έτσι οι ηγέτες του τον σερβικό λαό, που πολέμησε σχεδόν μόνος τους Αυστριακούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που αντιστάθηκε όσο λίγοι στον Χίτλερ και στον Στάλιν, που αντιστάθηκε δέκα χρόνια στον ΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό και τους βομβαρδισμούς του. Τον λαό που ίδρυσε τη Γιουγκοσλαβία της αυτοδιαχείρησης, αναζητώντας εναλλακτική ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σταλινισμό, καμάρι Ανατολής και Δύσης σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο, πρωταγωνιστή στο κίνημα των Αδεσμεύτων, μαζί με την Ινδονησία του Σοκάρνο και την Κύπρο του Μακαρίου.
Η συμφωνία φωτίζει ανελέητα το σχεδιαζόμενο και ήδη πραγματοποιούμενο μέλλον όλης της Βαλκανικής, μετατρεπόμενης πλέον σε ζώνη αμερικανικών-ισραηλινών προτεκτοράτων, προορισμένων να αποτελέσουν γιγαντιαία στρατιωτική βάση κατά της Ρωσίας και του Ισλάμ, αλλά και σφήνα στο πλευρό της "παλιάς Ευρώπης". Κάποια βαλκανικά μικρο-κράτη είναι πρωτοπορία στον αναδυόμενο νέο "καπιταλισμό της μαφίας", αφού κύρια οικονομική δραστηριότητά τους τείνει να αποτελέσει το κάθε λογής λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας σχολιάσουν τώρα τη συμφωνία όσοι στήριξαν, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, από την Αριστερά και από τη Δεξιά, με διάφορα επιχειρήματα δήθεν "αντιεθνικιστικά" και δήθεν υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πως σχολιάζουν την πρακτική μετατροπή μεγάλου μέρους όλων των βαλκανικών λαών σε ένα είδος μεταμοντέρνων αποικιοκρατούμενων; Τους αρέσει; Πως τους φαίνεται η προοπτική μιας Ευρώπης που περικυκλώνεται από προτεκτοράτα;
Η Ιστορία ποτέ δεν είναι μονόδρομος
Ελπίζει κανείς ότι ο σέρβικος λαός θα βρει ξανά τη δύναμη να πετάξει από πάνω του αυτούς που "κυβερνάνε" το ηττημένο έθνος τους. Δεν είναι, όμως, βέβαιο ότι θα τα καταφέρει, ότι έχει ακόμα δυνάμεις για να το κάνει. Το 1993, η σερβική αντίσταση στον ιμπεριαλισμό άρχισε να ξυπνάει τη Ρωσία του Γέλτσιν για τις πραγματικές προθέσεις της Δύσης απέναντί της, αν και εκείνη η αφύπνιση ήρθε πολύ αργά και ήταν πολύ διστακτική για να σώσει τη Σερβία.
Ελπίζει κανείς τουλάχιστον, η μεγάλη γεωπολιτική ήττα που γνωρίζει τώρα στα Βαλκάνια η Μόσχα από τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου να την θεραπεύσει από ορισμένες ελλοχεύουσες και στη Ρωσία αυταπάτες. Η Ιστορία ποτέ δεν είναι μονόδρομος. Οι Αμερικανοί κατάφεραν να οργανώσουν πραξικόπημα στο Κίεβο το 2013, ξεχνώντας ότι εκεί που φυτρώνει το κακό, φυτρώνει και το φάρμακο να το αντιμετωπίσει (Χέντερλιν).
Δύο χρόνια αργότερα είδαν τον ρωσικό στρατό στη Συρία και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η (εσφαλμένη) αίσθηση παντοδυναμίας που οδηγεί στον τυχοδιωκτισμό είναι αυτή που απεργάζεται σήμερα κακά μαντάτα και για τις ΗΠΑ και για το Ισραήλ και για την περιοχή. Το ζήτημα είναι ποιο κόστος θα πληρώσει η ανθρωπότητα για να το διαπιστώσει.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου