Ο Aktar μίλησε στο Reset Dialogues on Civilizations, μια διεθνή ένωση που ιδρύθηκε το 2004 και δεσμεύτηκε για έρευνα και δημοσιεύσεις σχετικά με τις διαπολιτισμικές και διεθνείς σχέσεις, τον πολιτιστικό και θρησκευτικό πλουραλισμό, τις προόδους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δημοκρατία.
Καθ. Aktar, σε ποιον απευθύνεται ακριβώς η «προσβολή» της Αγίας Σοφίας;
Σε όλους μας εκεί έξω: σε εκείνους τους Τούρκους που ζουν σύμφωνα με κοσμοπολίτικες αξίες, στην ίδια την Τουρκική Δημοκρατία, η οποία υποτίθεται ότι είναι κοσμική, στους δύο αιώνες της δυτικοποίησης της χώρας μας. Και επίσης, στον μη μουσουλμανικό κόσμο: για να ξεκινήσουμε, στους 300 εκατομμύρια Ορθόδοξους Χριστιανούς, οι οποίοι ήταν αναισθητοποιημένοι και των οποίων οι καρδιές είναι πραγματικά σπασμένες, αλλά και στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες και όλους τους μη Μουσουλμάνους.
Αυτό θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για την εικόνα και το κύρος της Τουρκίας, η οποία ήταν ήδη αρκετά αρνητική από το 2013. Είναι η επιβεβαίωση αυτής της γενικής μετατόπισης προς έναν ολοκληρωτισμό μιας χώρας που είναι απασχολημένη με δυτικοποίηση, αντιστρέφοντας μια τάση 200 αιώνων.
Περιμένατε να γίνει το πραξικόπημα της Αγίας Σοφίας;
Φυσικά, όλοι ξέραμε ότι θα έρθει σύντομα. Έκανα ένα μικρό λάθος, περιμένοντας ότι η κυβέρνηση θα το ανοίξει την ημερομηνία της οθωμανικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαΐου. Όμως, η εκ νέου μετατροπή του σε τζαμί εξακολουθούσε να έχει ισχυρό συμβολισμό. 24 Ιουλίου, η ημερομηνία που επιλέχθηκε τελικά, σηματοδοτεί την επέτειο της Συνθήκης της Λωζάνης, της ιδρυτικής συνθήκης της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Καθώς εγκαινίασε το νέο τζαμί, ο Πρόεδρος Ερντογάν απαγγέλλει ένα sura από το Κοράνι. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στον κόσμο, ούτε στο Ιράν! Στη συνέχεια, ο επικεφαλής των θρησκευτικών υποθέσεων της χώρας, ο οποίος εκδίδει fatwas σχεδόν συνεχώς, απαγγέλλει ένα άλλο sura, ένα που μιλά για την κατάκτηση - λες και η Τουρκία επανέλαβε την Αγία Σοφία. Και κρατούσε ένα σπαθί στα χέρια του!
Ένα εκρηκτικό μείγμα θρησκείας και στρατιωτικών εικόνων.
Ναι, και αυτό που δεν έχει ξαναδεί στην Τουρκία Την τελευταία φορά που κάτι παρόμοιο συνέβη ήταν όταν ο Abu Bakr Al Baghdadi ανακήρυξε τον νέο Χαλίφη και ηγέτη του Daesh (Ισλαμικό Κράτος). Αλλά η πείνα για εξουσία αυτού του καθεστώτος μπορεί να φανεί και αλλού. Αμφισβητούν όλους τους διεθνείς κανόνες και κανονισμούς στο Αιγαίο Πέλαγος, ακόμα και στη Μεσόγειο, όπως έχουμε δει με το λεγόμενο μνημόνιο συμφωνίας μεταξύ της Τρίπολης και της Άγκυρας.
Φαίνεται ότι ο Ερντογάν θέλει να ωθήσει τα όρια της επιθετικότητας της χώρας του πάντα λίγο πιο μακριά, ακόμα κι αν συνεπάγεται στρατιωτικές περιπέτειες ή υψηλούς διπλωματικούς κινδύνους. Πόσο μακριά είναι πρόθυμος να πάει και γιατί;
Η Τουρκία είναι μια αρεθιστική χώρα, η οποία έχει κατσίκια. Ενώ πριν από την πολιτική ανάληψη του Ισλάμ, το εθνικό σύνθημα ήταν «Ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στο εξωτερικό», σήμερα είναι ακριβώς το αντίθετο: «Πόλεμος στο σπίτι, πόλεμος στο εξωτερικό». Όλα δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη και στην ίδια τη χώρα με τους Κούρδους, και στη συνέχεια φαίνεται να είναι η Κύπρος και η Ελλάδα. Η Αγία Σοφία ταιριάζει σε αυτό το συνολικό παζλ μιας επιθετικής μουσουλμανικής Τουρκίας. Ο Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως έναν από τους πρωταρχικούς ηγέτες του κόσμου, και το ίδιο και το περιβάλλον του.
Τώρα, συγκεκριμένα, έχει γίνει de facto ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ένα είδος χαλίφης της χειρότερης αίρεσης του σουνιτικού Ισλάμ. Εργάζεται σε αυτήν την αποστολή μαζί με τον Εμίρ του Κατάρ, Tamim Al-Thani, σε μια ατζέντα εναντίον όλων των άλλων μουσουλμανικών / αραβικών χωρών και του Ιράν. Και στην πραγματικότητα οι μόνες χώρες που τον υποστηρίζουν εν μέρει στην περιοχή είναι το Αζερμπαϊτζάν, το Πακιστάν και η Σομαλία, καθώς και η κυβέρνηση στην Τρίπολη. Τελεία. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι άλλες μουσουλμανικές χώρες προσκλήθηκαν στην τελετή εγκαινίων της Αγίας Σοφίας, αλλά καμία από αυτές δεν εμφανίστηκε. Υπό αυτήν την έννοια, ήταν ένα flop.
Τι γίνεται με την εσωτερική υποδοχή αυτής της κίνησης; Έφερε πραγματικά συναίνεση σε μια κυβέρνηση που αγωνίζεται συνεχώς οικονομικά εμπόδια καθώς και την πανδημία;
Υπολογίστηκε ότι 350.000 άτομα συμμετείχαν στην προσευχή της Παρασκευής. Για μια πόλη όπως η Κωνσταντινούπολη, με 16 εκατομμύρια κατοίκους, δεν είναι τίποτα. Ειλικρινά, το 80% των Τούρκων απλά δεν ξέρουν τι είναι η Αγία Σοφία. Είναι απλώς ρητορική και δεν νομίζω ότι με τη μετατροπή ενός μουσείου σε τζαμί το ποσοστό έγκρισης του Ερντογάν θα αυξηθεί σοβαρά. Όμως ολόκληρος ο τουρκικός πολιτικός μικρο-κόσμος ήταν στα εγκαίνια, και όσοι δεν προσκλήθηκαν - όπως κουρδικοί εκπρόσωποι ή ηγέτες της αντιπολίτευσης - δεν διαμαρτύρονταν για τη μετατροπή, αλλά για το ότι δεν προσκλήθηκαν.
Όπως συνέβη και για τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ ğmamoğlu, που πολλοί θεωρούσαν πιθανό ανταγωνιστή του Ερντογάν όταν εξελέγη πέρυσι. Άλλοι πρόσφατα εξέτασαν τις πολιτικές πρωτοβουλίες του πρώην ΑΚΡ (κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) βαρέων βαρών όπως ο Αχμέτ Νταβούτογλου ή ο Αλί Μπαμπατζάν…
Όπως λέω, ολόκληρο το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο είναι πολύ χαρούμενο για το άνοιγμα, κανείς δεν τολμούσε να πει εναντίον του. Είναι πραγματική αντιπολίτευση; Ο ğmamoğlu δεν αντιπροσωπεύει τίποτα και δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα. Ο Νταβούτογλου και ο Μπαμπακάν είναι σαν κουνούπια μπροστά από τον Ερντογάν, βρισκόταν στο ίδιο σκάφος με αυτόν, ώστε να μπορούσε να τους σκοτώσει ανά πάσα στιγμή.
Φαίνεται ότι δεν έχετε καμία ελπίδα για οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή στην Τουρκία.
Η μόνη αλλαγή θα προκύψει πιθανώς από οικονομική κατάρρευση ή από αποτυχία σε κάποια στρατιωτική περιπέτεια. Αυτές είναι οι μόνες πιθανότητες που μπορεί κάποια μέρα να οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος. Είναι πολύ άσχημο που η Δύση, και ειδικά οι Ευρωπαίοι, φαίνεται να μην το έχουν καταλάβει. Δεν είναι σίγουροι πώς να αντιμετωπίσουν την Τουρκία και πιστεύουν ότι με την ευχαρίστηση και την ηρεμία του Ερντογάν θα καταφέρουν να τον πείσουν και να βρουν κοινές λύσεις σε προβλήματα. Αυτό είναι απολύτως όνειρο.
Όσο περισσότερο τον ευχαριστούν οι Ευρωπαίοι, τόσο περισσότερο τους κακοποιεί ο Ερντογάν, και αυτό συμβαίνει εδώ και επτά χρόνια. Οι Ευρωπαίοι διαδραματίζουν πολύ αρνητικό ρόλο παρατείνοντας τη ζωή του καθεστώτος του Ερντογάν, συνεχίζοντας να πωλούν όπλα στο καθεστώς και υποχωρώντας όταν ο Ερντογάν τους απειλεί, και αυτό είναι εξαιρετικά αντιπαραγωγικό καθώς στέλνει λάθος μήνυμα σε πολλούς Τούρκους που ελπίζουν για μια διαφορετική Τουρκία.
Τι θα συνιστούσατε λοιπόν να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση: διακοπή των σχέσεων στο δικαστήριο;
Φυσικά. Η δημοκρατία δεν διαθέτει τα εργαλεία για την αντιμετώπιση αυταρχικών καθεστώτων. Είναι απλώς χάσιμο χρόνου και χρήματος, τελικά ενισχύει αυτό το καθεστώς. Για να μην αναφέρουμε τον ανήθικο χαρακτήρα μιας τέτοιας ευχαρίστησης, με μια χώρα στην οποία το κράτος δικαίου δεν υπάρχει πια, όπως πιστοποιεί οποιαδήποτε διεθνής έκθεση. Αλλά αυτή η στάση θα βάλει την ίδια την Ευρώπη σε προβλήματα και με άλλους, πολύ συγκεκριμένους όρους. Ενεργοποιώντας πόλεμο στη Συρία, φιλοξενώντας τεράστιους αριθμούς μαχητών τζιχάντ, η Τουρκία δημιουργεί συνεχώς περισσότερους πρόσφυγες για να χρησιμοποιηθεί ως «απειλή» για την ΕΕ.
Και η κυβέρνηση τώρα εξάγει ανοιχτά ξένους τζιχαντιστές στη Λιβύη, χωρίς κανείς να μπορεί να πει «είναι αρκετό». Πώς μπορεί η Ευρώπη, και ιδίως η Ιταλία, να δεχτούν ότι χιλιάδες πολιτοφυλακές μεταφέρονται στην Τρίπολη και στο Μισουράτα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Σικελία; Και πάλι, οι Ευρωπαίοι ελπίζουν ότι οι Τούρκοι θα συμπεριφερθούν αργά ή γρήγορα. Ωστόσο, οι ολοκληρωτικές χώρες δεν μετατρέπονται ποτέ σε δημοκρατικά κράτη. Απλώς καταρρέουν και κάτι άλλο είναι χτισμένο στις στάχτες τους.
Για όλη τη διεθνή «υποχώρηση», οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να ενδιαφέρονται για μια σταθερή Μεσόγειο.
Η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών διευθύνεται σήμερα από μερικούς ικανούς πρεσβευτές στον τομέα, οι οποίοι προσπαθούν να τρέξουν το σόου, αλλά που διαφορετικά δεν έχουν καμία οδηγία από την Ουάσινγκτον. Και αυτό είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή, καθώς η Αμερική δεν θεωρείται πλέον αξιόπιστος ηθοποιός στην περιοχή. Όσο για την Τουρκία, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο πρόθυμες να τη διατηρήσουν στο ΝΑΤΟ, που είναι έτοιμες να δικαιολογήσουν ο Ερντογάν οτιδήποτε. Αυτό που δεν βλέπουν είναι ότι κάνοντας αυτό θα χάσουν έναν εξίσου σημαντικό σύμμαχο. Αίγυπτος.
Θα μπορέσει ο Τζο Μπάιντεν ως πρόεδρος να αντιστρέψει αυτήν την «λήθη» της εξωτερικής πολιτικής;
Ίσως, αλλά πρέπει να αποδείξει τα πάντα. δεν έχει σχεδιάσει ξεκάθαρα μια συνολική προσέγγιση εξωτερικής πολιτικής. Αλλά είναι απασχολημένος με την προετοιμασία της πιθανής διοίκησής του αυτή τη στιγμή και νομίζω ότι θα εμφανιστούν κορυφαία ονόματα εκεί Εάν ο Τραμπ επανεκλεγεί, αυτό θα ήταν απλώς μια παγκόσμια καταστροφή.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου