Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Θα καταρρεύσει η εξουσία του Ταγγίπ Έρντογαν. Θα ανατραπεί όπως όλοι οι δικτάτορες που ανατράπηκαν και θα γκρεμιστεί όπως όλα τα σουλτανάτα που γκρεμίστηκαν. Και εσείς θα πλακωθείτε κάτω από αυτά τα συντρίμμια. Δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Σαν να βλέπω από τώρα αυτή σας την κατάσταση. Θα σαστίσετε μη ξέροντας τι να κάνετε για να σας συγχωρέσουν οι νέοι που θα έρθουν. Θα κάψετε τα άρθρα που γράφετε τώρα. Θα κάνετε κομμάτια τα βίντεο στα οποία μιλάτε τώρα. Τότε θα γράφετε εσείς τα άρθρα που γράφω εγώ τώρα. Ο Πρόεδρός σας θα είναι κακός και εσείς «καλοί άνθρωποι» πάλι. Δεν μου είστε καθόλου ξένοι. Σας γνωρίζω εδώ και χρόνια.
Στο Πακιστάν ήσασταν οπαδοί του Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο και όταν ανατράπηκε αυτός γίνατε οπαδοί του Ζιγιά Ουλ Χακ.
Στην Τουρκία ήσασταν οπαδοί του Ετζεβίτ και όταν έφυγε ο Ετζεβιτ γίνατε οπαδοί του Έρντογαν.
Στην Ελλάδα ήσασταν οπαδοί του Παπαδόπουλου και όταν ανατράπηκε ο Παπαδόπουλος γίνατε οπαδοί του Παπανδρέου.
Στην Χιλή ήσασταν οπαδοί του Αλλιέντε και όταν ανατράπηκε ο Αλλιέντε γίνατε οπαδοί του Πινοσέτ. Στο Ιράν ήσασταν οπαδοί του Πεχλεβί και όταν ανατράπηκε ο Πεχλεβί γίνατε οπαδοί του Χομεϊνί.
Αλλά πιο πολύ σας γνώρισα στην Μόσχα. Κάτι το οποίο δεν μπόρεσα να ξεχάσω ποτέ. Τώρα θυμάμαι την Μόσχα όταν σας κοιτάω. Και θυμάμαι εσάς όταν κοιτάω την Μόσχα.
Τι μέρες ήταν εκείνες… Τι χρόνια ήταν εκείνα… Στριφογύριζαν συνεχώς στο μυαλό μου εκείνοι οι στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ. «Οδοντόβουρτσα ναι/ μανικιούρ όχι». Είχε δίκαιο βεβαίως ο Ναζίμ, ο οποίος ήταν γεμάτος αγάπη για τον κομμουνισμό, αλλά ό,τι έγινε, εκείνο το καταραμένο το μανικιούρ το έκανε. Και αποδείχτηκε άλλη μια φορά πως είχε δίκαιο ο Τολστόι.
Κανένα σύστημα δεν θα ωφελήσει σε τίποτα, ενόσω ο άνθρωπος δεν τελειοποιήσει τον εαυτό του. Όταν σπούδαζα στα έδρανα του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ, κανένας δεν μπορούσε να ανοίξει το στόμα του εναντίον του καθεστώτος. Βρήκα τον μπελά μου όταν το επιχείρησα μερικές φορές. Στενοχωριόμουν από την ύπαρξη ενός μόνο κόμματος και μίας και μόνο αλήθειας. Ήθελα να κάνω κομμάτια το πανό που έβλεπα κρεμασμένο πάνω σε τεράστια κτίρια της πόλης.
«Το Κόμμα είναι το μυαλό, η τιμή και η συνείδηση του λαού». Ξαφνικά ο τροχός άρχισε να γυρίζει ανάποδα. Πρώτα η περεστρόικα. Ύστερα το πραξικόπημα. Άρχισαν να κόβονται οι αλυσίδες του καθεστώτος που θεωρείτο ότι δεν μπορούσε να γκρεμιστεί. Ήταν καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι διαφορετικό από εκείνα που όλοι ξάπλωναν στις όχθες των ποταμών και των λιμνών. Καθόμουν στην αίθουσα Τύπου του Παλατιού του Κρεμλίνου και άκουγα με έκπληξη τις ομιλίες που γίνονταν. Κοίταζα τον Γκορμπατσόφ και τον λυπόμουν. Και δεν μου άρεσε και πολύ ο Γιέλτσιν, ο οποίος πέρασε από δίπλα μου σαν άνεμος.
Οι ομιλητές στην σκηνή έλεγαν ό,τι τους κατέβαινε για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μόνο εκατό χιλιάδες άτομα υπήρχαν στις πλατείες στην Μόσχα των 13 εκατομμυρίων. Οι υπόλοιποι ήταν στα σπίτια τους μπροστά από τις τηλεοράσεις. Θα έβγαιναν στους δρόμους και θα φώναζαν υπέρ όποιου κέρδιζε.
Στο τέλος έγινε ό,τι ήταν να γίνει. Κόπηκαν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας. Γκρεμίστηκε το καθεστώς. Και μαζί με το καθεστώς πρώτα γκρεμίστηκαν και τα αγάλματα των θρυλικών επαναστατών. Ποτέ δεν είδα άνθρωπο να απαγχονίζεται, αλλά άγαλμα είδα. Ήρθε ένα βίντσι, πέρασε το σχοινί στο λαιμό (του αγάλματος) και το ξερίζωσε από το κρηπίδωμα.
Το σήκωσε στον αέρα. Το κούνησε για ορισμένο χρονικό διάστημα στον αέρα για να το δει ο λαός. Ξέρετε ποιοι το χειροκρότησαν αυτό με ενθουσιασμό; Οι πιο πιστοί δούλοι του καθεστώτος. Εκείνοι που κάποτε έπνιγαν σε ένα ποτήρι νερό όσους έλεγαν έστω και την παραμικρή επικριτική κουβέντα για τον Λένιν, τώρα συναγωνίζονταν μεταξύ τους για να βρίσουν τον Λένιν. Τι θλιβερή εικόνα ήταν αυτή…
Και εσείς είστε ένας από αυτούς. Γι’ αυτό όταν κοιτάω εκείνους βλέπω εσάς και όταν κοιτάω εσάς βλέπω εκείνους. Μια μέρα έτσι θα γιουχαΐζετε και εσείς τον Έρντογαν, του οποίου είστε πιστοί δούλοι τώρα. Τότε δεν θα λέτε «αλλά δεν θεωρώ σωστά αυτά που γράφει εκείνη η εφημερίδα», όταν περιγράφετε το επεισόδιο του λιθοβολισμού μας. Θα διηγείστε ωραιοποιώντας το, το πώς η Τουρκία σύρθηκε στην καταστροφή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μέλι θα στάζει από το στόμα σας.
Πρώτοι εσείς θα χαιρετίσετε ως «σωτήρες» τους νέους που θα έρθουν. Θα αντιτίθεστε περισσότερο από εμένα στον πόλεμο στον οποίο δεν τολμάτε τώρα να αντιταχθείτε. Θα ρωτάτε «τι δουλειά έχει η Τουρκία στην Συρία». Θα οργιστείτε περισσότερο όταν αποκαλυφθούν πάρα πολλά μυστικά τα οποία κρύβονται τώρα.
Θα απαιτήσετε να επιβληθεί η πιο βαριά τιμωρία στον Πρόεδρό σας, αν προσαχθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Όχι τώρα λέω. Όταν γκρεμιστεί ο δικτάτοράς σας. Θα πλακωθείτε κάτω από αυτά τα συντρίμμια. Θα γράψουν το όνομά σας στην Ιστορία της Κολακείας…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου