Patrick Buchanan
[Ο συντάκτης του άρθρου, «παλαιοσυντηρητικός» δημοσιολόγος κύρους, διετέλεσε σύμβουλος και λογογράφος τριών προέδρων και υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ ως ανεξάρτητος σε προηγούμενες εκλογές. Τα άρθρα του δημοσιεύονται στο Zero Hedge και σε σειρά άλλων ανεξάρτητων αμερικανικών και ξένων οργάνων ενημέρωσης.]
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Eάν η Τουρκία δεν μπλοφάρει, Αμερικανοί στρατιώτες στο Μανμπίτζ θα βομβαρδίζονται το Σαββατοκύριακο και το ΝΑΤΟ θα έχει βυθιστεί στην χειρότερη κρίση της ιστορίας του.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν είπε την Παρασκευή πως τα στρατεύματά του θα εκκαθαρίσουν το Μανμπίτζ από Κούρδους πολεμιστές, εντεταγμένοι με τους οποίους είναι Αμερικανοί στρατιωτικοί.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν ζήτησε από τις ΗΠΑ συγκεκριμένα μέτρα τερματισμού της υποστήριξής τους στους Κούρδους, που ελέγχουν τα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία ανατολικά του Ευφράτη, σ’ όλο το μήκος μέχρι το Ιράκ.
Εάν οι Τούρκοι επιτεθούν στο Μανμπίτζ, οι ΗΠΑ θα βρεθούν μπροστά στο δίλημμα: Να παρασταθούν στους Κούρδους συμμάχους και ν’ αντισταθούν στους Τούρκους, ή να εγκαταλείψουν τους Κούρδους.
Εάν οι ΗΠΑ αφήσουν τους Τούρκους να εκδιώξουν τους Κούρδους από το Μανμπίτζ και από όλη την περιοχή των συνόρων με την Τουρκία, όπως απειλεί ο Ερντογάν, η αμερικανική αξιοπιστία θα δεχτεί ένα πλήγμα από το οποίο δεν θα συνέλθει σύντομα.
Αλλά το να σταθεί δίπλα στους Κούρδους και να αντιταχτεί στις δυνάμεις του Ερντογάν θα σημάνει την διάρρηξη του ΝΑΤΟ και την απώλεια των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία, περιλαμβανομένης της αεροπορικής Βάσης στο Ιντσιρλίκ.
Η Τουρκία επίσης ελέγχει την είσοδο των Δαρδανελίων στην Μαύρη Θάλασσα. Το να χάσει το ΝΑΤΟ την Τουρκία θα ήταν έτσι ένας θρίαμβος για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, που έδωσε στον Ερντογάν την άδεια να εκτοπίσει τους Κούρδους από το Αφρίν.
Και η Συρία δεν είναι παρά μια μόνο από τις πολλές προκλήσεις για την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί στη Νότιο Κορέα μπορεί να εκτόπισαν από τις ειδήσεις την απειλή ενός Βόρειο-κορεατικού Διηπειρωτικού Πυραύλου που θα μπορούσε να πλήξη τις ΗΠΑ. Αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι η απειλή εξέλιπε.
Την περασμένη εβδομάδα, η Κίνα κατήγγειλε ότι το πολεμικό σκάφος Ηοpper, ένα αντιτορπιλικό κατευθυνομένων πυραύλων, παραβίασε τα 12μίλια χωρικά ύδατα στην βραχονησίδα Σκάρμπορω, στην Νότια Σινική Θάλασσα, την οποία διεκδικεί η Κίνα, αν και κείται πλησιέστερα στη Λουζόν, στις Φιλιππίνες. Το αντιτορπιλικό, ανακοίνωσε η Κίνα, καταδιώχθηκε από μια φρεγάτα της. Αν συνεχίσουμε να αμφισβητούμε τις εδαφικές διεκδικήσεις της Κίνας με αμερικανικά πολεμικά, μια σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Σε παρόμοιο επεισόδιο την Δευτέρα, ένα καταδιωκτικό της ρωσικής αεροπορίας πλησίασε σε απόσταση δύο μέτρων το ανιχνευτικό αεροσκάφος Ορίων του πολεμικού ναυτικού, στον διεθνή εναέριο χώρο στην Μαύρη θάλασσα, αναγκάζοντας το αμερικανικό αεροσκάφος να εγκαταλείψει την αποστολή του.
Οι αμερικανικές σχέσεις με το Πακιστάν, σύμμαχο στον Ψυχρό Πόλεμο, χτύπησαν πάτο. Στο πρώτο του μήνυμα του 2018 στο Τουίτερ, ο Πρόεδρος Τραμπ κατηγόρησε το Πακιστάν πως είναι ένας διπρόσωπος και απατηλός φίλος: « Οι ΗΠΑ ανόητα έδωσαν στο Πακιστάν βοήθεια μεγαλύτερη των 33 δισεκατομμυρίων την τελευταία 15ετία και αυτοί δεν μας έδωσαν τίποτα, παρά ψέματα και απάτες, περνώντας τους ηγέτες μας για χαζούς. Προσφέρουν άσυλο στους τρομοκράτες που κυνηγάμε στο Αφγανιστάν και ελάχιστη βοήθεια. Τίποτα άλλο.»
΄Οσο για τον μακρότερο πόλεμο της Αμερικής, στο Αφγανιστάν, τώρα στον 17ο χρόνο του, το τέλος δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.
Πριν μια βδομάδα, στο Ξενοδοχείο Ιντερνάσιοναλ, στην Καμπούλ, σκοτωμός 103 ανθρώπων και τραυματισμός 235. Την Δευτέρα, μαχητές του «Ισλαμικού Κράτους» επιτέθηκαν σε Αφγανούς στρατιώτες, φρουρούς στρατιωτικής ακαδημίας στην Καμπούλ. Για την αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων δεν υπάρχει προοπτική.
Εάν το Πακιστάν πράγματι προσφέρει άσυλο στους τρομοκράτες του δικτύου Χαγκάνι, πως θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος με επιτυχία των ΗΠΑ;
Την περασμένη εβδομάδα, σε ένα επεισόδιο με φιλικά πυρά, ο συνασπισμός δυνάμεων υπό αμερικανική ηγεσία σκότωσε 10 Ιρακινούς στρατιώτες. Ο πόλεμος του Ιράκ άρχισε πριν 15 χρόνια.
΄Ενας άλλος ακόμη πόλεμος, όπου η ανθρωπιστική καταστροφή συναγωνίζεται αυτήν της Συρίας, συνεχίζεται στην Αραβική Χερσόνησο. Εκεί, ο Σαουδαραβικός αεροπορικός, ναυτικός και χερσαίος αποκλεισμός, που απειλεί τον λαό της Υεμένης με λιμοκτονία, απέτυχε να εκτοπίσει τους αντάρτες Χούτι από την πρωτεύουσα Σάναα, την οποία κατέλαβαν πριν τρία χρόνια.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ειδήσεις ανέφεραν ότι αντάρτες χωριστικού κινήματος, με την υποστήριξη των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων, κατέλαβαν την εξουσία στο Άντεν, νότιο λιμάνι της Υεμένης, από το προστατευόμενο από τους Σαουδάραβες καθεστώς Χάντι που πολεμά τους Χούτι. Αυτοί αντάρτες θέλουν να διχοτομήσουν την Υεμένη, όπως ήταν πριν το 1990.
Ιράν, Σαουδική Αραβία και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα μοιάζουν να στοιχηματίζουν σε διαφορετικά άλογα, σ΄ αυτόν τον εμφύλιο-φυλετικό-σεκταριστικό πόλεμο στον οποίο έχουν οι ΗΠΑ παρασυρθεί.
Είναι και οι άλλοι πόλεμοι –Σομαλία, Λιβύη, Ουκρανία –όπου εμπλέκονται οι ΗΠΑ, στέλνοντας όπλα, εκπαιδεύοντας στρατούς, στέλνοντας αεροπορικές αποστολές. Σαν τους Ρωμαίους, έχουμε γίνει μια αυτοκρατορία, δεσμευμένη να πολεμήσει για εικοσάδες έθνη, με στρατεύματα σε κάθε ήπειρο και δυνάμεις σε ένοπλες επιχειρήσεις, για τις οποίες ο αμερικανικός λαός έχει μόνο ασαφή εικόνα.
«Δεν ήξερα πως είχαμε 1.000 στρατιώτες στον Νίγηρα», είπε ο γερουσιαστής Λίντσεϋ Γκράχαμ όταν σκοτώθηκαν εκεί τέσσερεις άνδρες των ειδικών δυνάμεων.
«Δεν ξέρουμε ακριβώς που είμαστε στρατιωτικά παρόντες στον κόσμο και τι κάνουμε εκεί.»
Πράγματι, έτσι ακριβώς, Γερουσιαστά.
Όπως σε όλες τις αυτοκρατορίες, η εξουσία περνάει στους στρατηγούς.
Και τι είναι αυτό που προκαλεί σήμερα την μεγαλύτερη αγωνία στην αυτοκρατορική πόλη;
Ο φόβος πως το τετρασέλιδο υπόμνημα που συνέταξε η Δικαστική Επιτροπή της Βουλής μπορεί να αποδεικνύει αναξιόπιστη την ετήσια έρευνα του Ρόμπερτ Μίλερ για ενοχή της Ρωσίας σε εκλογικό σκάνδαλο για την εκλογή του Προέδρου Τραμπ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου