Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται αναφέρει μια παλιά παροιμία. Εν προκειμένω ο πνιγμένος είναι η Ελλάδα που πανηγυρίζει δικαίως μεν, χωρίς αντίκρισμα δε, κάθε τουρκική αποτυχία. Ας ξεκινήσουμε όμως με μια ιστορία. Το 1938 ο Χίτλερ έστειλε μια τεθωρακισμένη μεραρχία του καταλάβει την Αυστρία. Μερικά από τα γερμανικά άρματα έμειναν στον δρόμο προς τη Βιέννη.
Οι γαλλικές εφημερίδες της εποχής πανηγύρισαν λοιδορώντας αυτό που χαρακτήρισαν ως γερμανική στρατιωτική αδυναμία, τονίζοντας στη γαλλική κοινή γνώμη πως δεν πρέπει να φοβάται για τα γερμανικά τανκς. Δύο χρόνια αργότερα τα γερμανικά Πάντσερ, παρήλαυναν στο Παρίσι και οι Γάλλοι έκλαιγαν.
Η ιστορία διδάσκει, αρκεί να μπορεί και να θέλει κανείς να την ακούσει. Για να (επαν)έλθουμε στο προκείμενο, χθες, πάλι στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, οι Κούρδοι κατάρριψαν ένα τουρκικό ελικόπτερο Τ129 το πλήρωμα του οποίου σκοτώθηκε.
Η Τουρκία έχει υποστεί και άλλες απώλειες στον αγώνα κατά των Κούρδων της Συρίας. Ωστόσο, συνολικά, είναι ζήτημα αν οι επιβεβαιωμένοι της νεκροί ξεπερνούν τους 30. Είναι ο αριθμός αυτός μικρός; Ναι είναι, ειδικά για τον Τουρκικό Στρατό. Τόσους νεκρούς πρέπει να χάνει ο Τουρκικός στρατός, κατ’ έτος, σε ατυχήματα, ίσως και περισσότερους.
Προφανώς λοιπόν στις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων δεν υφίσταται κάποια τρομακτική αιμορραγία, για να μην βαυκαλιζόμαστε και παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας, εκτός κι αν μας αρέσει, καθότι οι κακές γλώσσες το θεωρούν ως το εθνικό μας σπορ.
Η Τουρκία δεν ηττάται στη Συρία. Απλά δεν επιτυγχάνει τους αντικειμενικούς της σκοπούς. Όπως και στον πόλεμο των Ισραηλινών το 2006 κατά της Χεζμπολάχ. Ο λόγος απωλειών που υφίσταται η Τουρκία, έναντι αυτών που καταφέρνει, είναι υπέρ-πολλαπλάσια θετικός γι’ αυτήν, όσο κι αν ανεβάζει τον αριθμό των Κούρδων νεκρών η προπαγάνδα της Άγκυρας.
Εδώ όμως μετράμε απώλειες των Τούρκων και κάποιοι χαίρονται για την καταστροφή μερικών τεθωρακισμένων και την κατάρριψη ενός ελικοπτέρου Τ129, αντί να προβληματιζόμαστε που οι Τούρκοι κατασκευάζουν δικά τους τεθωρακισμένα και ελικόπτερα.
Δεν μας απασχολεί που ναυπηγούν πολεμικά πλοία, που έχουν σχέδια για αεροσκάφη, που κατασκευάζουν συστήματα πυροβολικού. Όλος μας ο καημός, εξαντλείται στους καμιά 30αριά Τούρκους νεκρούς. Σιγά τα ωά. Μιλάμε για έναν στρατό εκατοντάδων χιλιάδων.
Το να λέμε ότι «μάτωσε» η Τουρκία στην Συρία, όπως ορισμένοι τηλεοπτικοί και όχι μόνο «επαΐοντες», υποστηρίζουν είναι απλώς ανόητο. Κανείς στρατός δεν κέρδισε μάχη ή πόλεμο χωρίς να υποστεί απώλειες. Κι ας ακουγόμαστε σαν τον Ερντογάν. Μόνο ο… στρατηγός Πάγκαλος (αυτός του 1996 στα Ίμια) απέρριψε τον πόλεμο διότι θα είχαμε νεκρούς.
Ακόμα και οι Βρετανοί αποικιοκράτες με τα οπισθογεμή τυφέκια ηττήθηκαν μια φορά από τους Ζουλού με τα ακόντια. Έγινε κάτι; Κλονίσθηκε η Βρετανική Αυτοκρατορία; Βεβαίως όχι. Ούτε λοιπόν η Τουρκία θα κλονισθεί από τις εν λόγω απώλειες.
Αυτό που θα ανέτρεπε την κατάσταση είναι τυχόν αλλαγή συσχετισμών στην περιοχή ή εμπλοκή του Ισραήλ που θα συμπαρέσυρε τους Αμερικανούς. Ωστόσο, αμφότερα τα ενδεχόμενα είναι μάλλον απίθανα υπό τις δεδομένες συνθήκες, αν και ο ισλαμικός φανατισμός μουλάδων και Χεζμπολάχ ίσως υποχρεώσει την Ιερουσαλήμ, τελικά, να κάνει το βήμα.
Κάπου εκεί όμως, τον ρόλο της εξαφανισμένης Ουάσιγκτον, έχει σπεύσει και καλύπτει αποτελεσματικά μέχρι στιγμής η Μόσχα. Άρα, μάλλον έχουμε πολλά βήματα ακόμα προτού δούμε τέτοια εξέλιξη, Βέβαια, όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου