Του Κώστα Βενιζέλου
Τη δεκαετία του 2000 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ο αγαπημένος πολιτικός ηγέτης των δυτικών. Ήταν ο παραχαϊδεμένος ηγέτης, στον οποίο πρόσφεραν χρόνο για να εδραιωθεί στην εξουσία, επιτρέποντας του και πρακτικές, για τις οποίες στη δημοκρατική Δύση ανατριχιάζουν ακόμη και να τις σκέφτονται.
Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δολοφονίες, διώξεις διαφωνούντων, προσπάθεια αφανισμού των Κούρδων. Πέραν, βέβαια, της συνεχιζόμενης κατοχής της Κύπρου, που ειρήσθω εν παρόδω, την έχουν υποβαθμίσει εδώ και χρόνια και οι εκάστοτε διαχειριστές στη Λευκωσία. Περίμεναν, λοιπόν, κυβερνήσεις και Οργανισμοί να εδραιωθεί έναντι του παλιού πολιτικού κατεστημένου της Τουρκίας και έναντι των στρατιωτικών.
Τον περίμεναν να κερδίσει αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις για να είναι κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού της Τουρκίας. Έγινε κι αυτό. Μετά, όταν έφθασε ο χρόνος να αρχίσει ο Ερντογάν να εναρμονίζεται με την Ευρώπη, με τους διεθνείς κανόνες του παιχνιδιού, άρχισε να δείχνει τον πραγματικό του εαυτό. Δηλαδή, του ακραίου, απόλυτου, αντιδημοκρατικού και επικίνδυνου για την ειρήνη ηγέτη. Με αλαζονεία και υπεροψία, με δογματισμό και πολιτικά ανορθόγραφο τρόπο, έχει έλθει σε σύγκρουση με όλους τους διεθνείς παίκτες.
Και ενώ όλα αυτά κρίνονται με πολιτικούς όρους, υπάρχει και μια άλλη διάσταση στη συμπεριφορά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτός, η οικογένεια του, οι φίλοι του αποκτούν περιουσίες αξιοποιώντας τη συμμετοχή Ερντογάν στην εξουσία. Η δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη στις ΗΠΑ, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Μανχάταν, θα φωτίσει αυτή την πτυχή της δράσης του Τούρκου Προέδρου. Εμπόριο, παραβίαση του εμπάργκο σε βάρος του Ιράν και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Η καταγγελία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ότι ο Ερντογάν έστειλε λεφτά σε λογαριασμό υπεράκτιας εταιρείας δικών του συμφερόντων θα έχει συνέχεια.
Η καταγγελία αφορά 30 δις που έχουν κατατεθεί σε τράπεζα που έχει έδρα σε φορολογικούς παραδείσους. Στην κατεχόμενη Κύπρο ο Ερντογάν διά του γαμπρού του έχει στήσει δίκτυο συνεργατών με εταιρείες, οι οποίες αναλαμβάνουν έργα. Έργα τα οποία ενίοτε χρηματοδοτούνται από το τουρκικό κράτος. Κοντολογίς, τουρκικό κράτος κερνά, Ερντογάν πίνει. Αυτό αποφασίζει, αυτός επωφελείται οικονομικά.
Αυτός είναι ο Ερντογάν, ο παραχαϊδεμένος του λεγόμενου δυτικού κόσμου, που τώρα αντιλαμβάνεται τι εστί πραγματικά ο άνθρωπος στον οποίον επένδυσαν τόσο.
σκίτσο του Κυριάκου Γκούμα
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου